[Warning! Προς το τέλος περιέχει μια σύντομη αναφορά στο 2ο επεισόδιο της 7ης σεζόν του Game of thrones, οπότε σας προειδοποιώ σε περίπτωση που το θεωρήσετε spoil. Πάντως πιστεύω ότι μπορείτε να το διαβάσετε ακίνδυνα καθώς δεν είναι κάποιο σημαντικό σημείο του επεισοδίου!]

Ανοίγω την πόρτα του δωματίου του σιγά σιγά για να μην τον ξυπνήσω σε περίπτωση που κοιμάται και μπαίνω μέσα.

Ευτυχώς μπαίνει ελάχιστο φως από το παράθυρο λόγω του φεγγαριού αλλιώς πολύ πιθανόν να είχα σκοντάψει σε ένα από τα πολλά παιχνίδια του Τζέικ που είναι σκορπισμένα στο πάτωμα.

Νομίζω αύριο θα πρέπει να βρω χρόνο να καθαρίσω όλη αυτή την ακαταστασία που επικρατεί μέσα στο δωμάτιο του.

Κάθε μέρα βάζω τα παιχνίδια του σε μια σειρά και την αμέσως επόμενη βρίσκονται ξανά διασκορπισμένα στο πάτωμα!

Το βλέμμα μου φεύγει από τα παιχνίδια και κατευθύνεται στο κρεβάτι όπου βρίσκεται ξαπλωμένος ο Τζέικ.

Δεν έχει καταλάβει την παρουσία μου μέσα στο δωμάτιο καθώς η μικροσκοπική του πλάτη είναι γυρισμένη από την άλλη μεριά. Και από ότι φαίνεται, ούτε με άκουσε να μπαίνω καθώς δεν έχει κουνηθεί ούτε εκατοστό από την θέση που βρισκόταν προηγουμένως.

Είτε θα κοιμάται είτε θα είναι πολύ απορροφημένος στις σκέψεις του. Μάλλον το πρώτο.

Κοιτάζω λίγο καλύτερα και μπορώ να διακρίνω τον Σάμι- το αρκουδάκι του- που βρίσκεται παγιδευμένος στην αγκαλιά του.

Απο την πρώτη φορά που του το πήρα το λάτρεψε. Τον πρώτο καιρό δε, με το ζόρι κατάφερνα να τον κάνω να πάει στο σχολείο χωρίς να το πάρει μαζί του.

Το τελευταίο πράγμα που περίμενα ήταν να λατρέψει αυτό, από όλα τα υπόλοιπα δώρα που είχα τοποθετήσει κάτω από το χριστουγεννιάτικο μας δέντρο. Όμως όπως πάντα, αυτό το παιδί κατάφερε να με εκπλήξει.

Ψάχναμε να του βρούμε όνομα δεν ξέρω και εγώ πόσο καιρό, χωρίς κανένα αποτέλεσμα καθώς το ένα του ξίνιζε και το άλλο του βρωμούσε.

Αυτό φυσικά ήταν μέχρι να πατήσει για πρώτη φορά το πόδι του στον παιδικό σταθμό. Μέχρι τότε απλά τον φωνάζαμε “κύριο Αρκουδάκη”, οπότε ήταν λογικό για εμένα πιστεύω να απορήσω όταν τον αποκάλεσε Σάμι.

Όταν μου εξήγησε την πηγή έμπνευσης του, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς παρά να γελάσω. Δεν ήξερα ποιο ήταν αυτό το κοριτσάκι, όμως το μόνο σίγουρο ήταν ότι είχε τρελάνει τον γιο μου για τα καλά.

Αυτό φυσικά δεν το είχα καταλάβει πριν μου ζητήσει να του πάρω ένα ακόμα αρκουδάκι, σε θηλυκό γένος αυτή τη φορά, για να μπορέσει να το ονομάσει Σαμάνθα.

Προχωράω με μικρά βήματα προς το κρεβάτι και όταν φτάνω, κάθομαι στην άκρη του με προσεκτικές κινήσεις για να μην τον ξυπνήσω.

Το πάπλωμα του έχει γίνει ένα κουβάρι και βρίσκεται πάνω στα μικροσκοπικά του πόδια αφήνοντας όλο το υπόλοιπο του σώμα ξεσκέπαστο.

Πάντα κοιμόταν έτσι ατσούμπαλα, ακριβώς όπως και ο πατέρας του.

Παλιά, όταν ακόμα ήμασταν παντρεμένοι και συγκατοικούσαμε, η σκέψη ότι θα χρειαζόταν να κοιμάμαι μαζί του στο ίδιο κρεβάτι κατά την διάρκεια του χειμώνα με τρομοκρατούσε, καθώς πάντα -με τον ένα τρόπο ή τον άλλο- το πάπλωμα κατέληγε κουβαριασμένο στο πάτωμα εξαιτίας των ατσούμπαλων κινήσεων του.

Όμως για κάποιο περίεργο λόγο πάντα κατέληγα να τον ευγνωμονώ από μέσα μου για αυτό, καθώς έτσι κατέληγα πάντα παγιδευμένη στην ζέστη του αγκαλιά.

Και αυτό για εμένα ήταν το καλύτερο. Ο παράδεισος μου, το σπίτι μου.

Χωρίς να χάσω χρόνο, πιάνω το πάπλωμα και αφού το ξε-κουβαριάσω
τον σκεπάζω προσεκτικά για να μην κρυώσει.Ύστερα απλά μένω εκεί, να τον κοιτάω. Του χαϊδεύω τρυφερά τα μεταξένια μαλλιά του, και του ψιθυρίζω ένα απαλό καληνύχτα.

Κάνω μια κίνηση να σηκωθώ, όμως η φωνή του με σταματάει.

«Ξύπνιος είμαι» λέει, και ύστερα αναστενάζει. Γυρνάει την πλάτη του προς το μέρος του έτσι ώστε να με κοιτάει και έπειτα συνεχίζει:

«Μην είσαι θυμωμένη μαζί μου μαμάκα, σε παρακαλώ. Συγγνώμη» τα μάτια του έχουν βουρκώσει και η καρδιά μου για άλλη μια φορά ραγίζει στο θέαμα.

Το χειρότερο πράγμα για εμένα είναι να βλέπω δάκρυα στα μάτια του. Δεν το αντέχω όταν είναι λυπημένος, και ειδικά όταν ευθύνομαι εγώ για αυτό.

«Δεν είμαι θυμωμένη πια καρδιά μου» λέω χαϊδεύοντας του τα μαλλιά.

«Απλά πρέπει να μάθεις να μην ανακατεύεσαι σε θέματα που αφορούν τους μεγάλους. Καταλαβαίνω πως έχεις μια... ιδιαίτερη σχέση με τον μπαμπά σου τώρα που τον γνώρισες, μα η προσωπική μου ζωή δεν είναι θέμα το οποίο πρέπει να συζητάτε οι δυό σας» προσπαθώ να τον κάνω να καταλάβει.

Το ξέρω πως θέλει να μας δει μαζί με τον μπαμπά του, να είμαστε μια οικογένεια και πραγματικά εύχομαι να μπορούσα να πραγματοποιήσω αυτή την επιθυμία του αλλά δεν μπορώ. Όλα τα παιδιά θέλουν να βλέπουν τους γονείς τους μαζί και αγαπημένους και δεν τον κατηγορώ που θέλει και αυτός το ίδιο. Μακάρι να μπορούσα να του το δώσω αυτό. Μακάρι.

«Λυπάμαι πολύ μαμάκα, έχεις δίκιο δεν έχω καμία δουλειά να μιλάω για τέτοια πράγματα με τους μεγάλους» συμφωνεί κουνώντας το κεφάλι του.

Χαμογελάω ευχαριστημένη και σκύβω κοντά του για να φιλήσω τα ζουμερά μάγουλα του.

«Άντε προσπάθησε να κοιμηθείς τώρα. Είναι πολύ αργά για να είσαι ξύπνιος τέτοια ώρα μικρέ ταραξία» τον πειράζω και τον φιλάω μια τελευταία φορά πριν φύγω από το δωμάτιο.

Κλείνω σιγανά την πόρτα πίσω μου και προχωράω προς τον διάδρομο που οδηγεί στο σαλόνι. Ο Φίλιπ βρίσκεται ακόμα εδώ, καθισμένος αναπαυτικά στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση.

Κοιτάω πεταχτά να δω τι βλέπει. Σήμερα είναι Δευτέρα και τέτοια ώρα παίζει το καινούργιο επεισόδιο Game of thrones στο HBO. Φυσικά και θα το έβλεπε!

Είχα ξεχάσει πόσο πολύ του άρεσε αυτή η σειρά όταν ήμασταν μαζί. Μέχρι και εμένα είχε πείσει να την αρχίσω και ομολογώ πως είχα κολλήσει κυριολεκτικά πάνω από την οθόνη μέχρι να τελειώσω την 1η σεζόν, καθώς μόνο αυτή είχε βγει τότε. Ήταν μόλις λίγους μήνες πριν χωρίσουμε.

Αφού χωρίσαμε φυσικά δεν σταμάτησα να βλέπω, μπορεί να έκανα ένα διάλειμμα κάποιων χρόνων καθώς ήμουν στα πρόθυρα κατάθλιψης μετά τον χωρισμό μου με τον Φίλιπ αλλά πέρσι το πήρα απόφαση και είδα και τις υπόλοιπες πέντε σεζόν που είχαν βγει. Δεν ξέρω αν χάρηκα πιο πολύ τότε που πέθανε ο Joffrey ή τότε που πέθανε ο Ramsey. Ίσως με τον Ramsey πιο πολύ καθώς έπαιξε και τον ρόλο του ο Jon Snow, η αδυναμία μου σε αυτή την σειρά. [Ας προσποιηθούμε ότι δεν έχω βάλει τον Kit Harington στην ιστορία ως τον Λίαμ για μια στιγμή😂]

Την καινούργια σεζόν δεν την έχω δει ακόμα, ήμουν πολύ απασχολημένη αλλά ευτυχώς έχουν βγει μόνο τα δύο πρώτα επεισόδιο οπότε πιστεύω θα προλάβω!

«Κοίτα να δεις που ακόμα και ο Grey worm θα την ρίξει την Missandei στο τέλος. Τελικά υπάρχει ελπίδα για όλους μας, ακόμα και τους..γκμ...ναι» λέει αμήχανα και καταλαβαίνω πως εννοεί τους ευνούχους.

Προσπαθώ να κρύψω την έκπληξη μου βλέποντας τον που δυσκολεύεται να εκφράσει τα λόγια του. Δεν είμαι και πολύ συνηθισμένη με την αμήχανη πλευρά του Φίλιπ.

Ας πούμε πως είναι κάτι... καινούργιο, ακόμα και για εμένα που ήμουν παντρεμένη μαζί του τόσα χρόνια.

«Τους ποιους;» λέω με ένα ψεύτικο βλέμμα απορίας.

Δεν σκοπεύω να του το κάνω εύκολο, θέλω να τον ακούσω να το λέει. Έτσι, για να μάθει να μου κάνει εμένα τον ανήξερο όταν του λέω για την Αμέλια.

«Ξερεις τι θέλω να πω Μπέλα!» Ω, σε έπιασαν οι ντροπές τώρα κύριε Ντάιαμοντ;

«Ναι, ξέρω» αρχίζω, βγάζοντας τον από την μιζέρια του.

«Και πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι εννοείς με αυτό, μια χαρά ωραίος άνδρας είναι ο Grey worm. Και φέρεται στην γυναίκα που θέλει με πολύ καλύτερους τρόπους από ότι ορισμένοι άλλοι εδώ πέρα» λέω γεμάτη υπονοούμενα.

«Ξέρεις, θα ήθελα πολύ να απαντήσω σε αυτή την σπόντα σου αλλά δεν θέλω να χάσω το επεισόδιο. Ήδη έχασα την αρχή» παραπονιέται.

Θα ήθελα και εγώ πολύ με την σειρά μου να ακούσω την απάντηση του, αλλά δεν επιμένω καθώς θέλω και εγώ να παρακολουθήσω. Μπορεί να μην έχω δει το πρώτο επεισόδιο αλλά είμαι σίγουρη ότι ο Φίλιπ θα είναι παραπάνω από διαφωτιστικός σε ότι και αν τον ρωτήσω. Θα μου χρησιμεύσει σε κάτι τουλάχιστον.

Δεν περνάει ούτε ένα λεπτό όταν καταλαβαίνω ότι το να βλέπω την συγκεκριμένη σειρά με τον Φίλιπ από δίπλα μου μόνο άβολο θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς. Πλέον, η Missandei βρίσκεται γυμνή στο κρεβάτι ενώ δεν μπορεί να εμποδίσει τους αναστεναγμούς της καθώς βρίσκεται από πάνω της ο Grey worm και της κάνει στοματικό έρωτα. Για να πω την αλήθεια, αυτή μπορεί να είναι και μια από τις πιο αθώες ερωτικές σκηνές σε αυτή τη σειρά αλλά και πάλι, το να την βλέπω με τον Φίλιπ την κάνει πέρα για πέρα πρόστυχη. Τον κοιτάω με την άκρη του ματιού μου και μπορώ να καταλάβω ότι του αρέσει αυτό που βλέπει. Ποιος άντρας θα έκανε διαφορετικά άλλωστε;

Είμαι σίγουρη πως έχω κοκκινησει από την ντροπή αλλά και την αναστάτωση αλλά δεν νομίζω να με έχει προσέξει ο Φίλιπ. Ελπίζω τουλάχιστον. Όλες αυτές οι ελπίδες όμως εξαφανίζονται όταν νιώθω το χέρι του να μετακινείται πάνω στο μπούτι μου. Τι στο διάολο νομίζει πως κάνει;!

Το βλέμμα μου μετακινείται από το μπούτι μου στο πρόσωπο του και του ρίχνω ένα βλέμμα γεμάτο απορία και προειδοποίηση. Εκείνος με κοιτάζει ήδη, αλλά δεν φαίνεται να τον επηρεάζει το βλέμμα μου καθώς το χέρι του δεν κάθεται ακίνητο πλέον αλλά αρχίζει να κόβει βόλτες πάνω-κάτω.

Σαν πολλή φορά δεν έχει πάρει; Αλλά να μου πεις, τόσο ηλίθιος είναι που συνεχίζει ακόμα και μετά το βλέμμα γεμάτο κατάρες που του έριξα.

Δηλαδή τι, επειδή εκείνος άναψε θα την πληρώσω εγώ;!

«Τι στο διάολο νομίζεις ότι κανείς;» αναφωνώ και με μια γρήγορη κίνηση αρπάζω το χέρι του και το σπρώχνω μακριά μου. Ευτυχώς ο καναπές είναι αρκετά μεγάλος για να κάτσω πιο πέρα, εξασφαλίζοντας έτσι μια απόσταση ανάμεσα μας.

«Τα κουλά σου κράτα τα μακριά μου αν θες να εξακολουθήσεις να τα έχεις» απειλώ. Ξέρω τον εαυτό μου και ξέρω πως αν συνέχιζε έτσι θα υπέκυπτα για άλλη μια φορά. Ποτέ δεν μπορούσα να πω όχι στα χάδια του και πολύ φοβάμαι ότι αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει και τώρα.

«Ήρεμα ηλιαχτίδα, ξέρω πως σου αρέσει» δεν λέω τίποτα, απλώς στριφογυρίζω τα μάτια μου και τον αγνοώ καθώς η προσοχή μου στρέφεται στην οθόνη της τηλεόρασης.

[...]

«Αχ Jon» λέω μόλις τελειώνει το επεισόδιο. Γιατί δεν μπορούσε να είναι αυτός ο άντρας μου; Τα έχει όλα!

Κοιτώντας τον το μόνο που βλέπω είναι όλα όσα θέλει μια γυναίκα σε έναν άνδρα.

«Μην μου πεις ότι εξακολουθεί να σου αρέσει αυτός ο παπάρας» λέει και του ρίχνω ένα βλέμμα που αν μπορούσε θα τον είχε κάνει κομματάκια μόλις ακούω τα λόγια του.

«Ω δεν φαντάζεσαι πόσο. Και πρόσεχε τα λόγια σου, άλλος είναι ο παπάρας εδώ» λέω και σηκώνομαι για να βάλω να πιω λίγο νερό. Με αναστάτωσε ο άτιμος ο Jon!Και τι δεν θα έδινα για να τραβήξω αυτές τις υπέροχες μαύρες μπούκλ- Συγκεντρώσου Μπέλα! Δεν μπορείς να θες να γίνει κάτι με αυτόν και την Daenerys και να τον θες και δικό σου από πάνω! Δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο!

Ο Φίλιπ δεν απαντάει στο σχόλιο μου και απλά αναστενάζει αλλάζοντας το θέμα. «Μίλησες με τον Τζέικ;»

«Ναι. Όλα καλά» λέω απλά. Ω, έλα τώρα Φίλιπ! Λες και δεν ξέρω που το πας!

«Χαίρομαι. Είναι απολύτως λογικό να μην θέλει έναν μαλάκα σαν τον τυπάκο που μίλαγες κοντά σου. Είναι ο γιος σου και θέλει τα καλύτερα για σένα» εξηγεί και ανασηκώνω το φρύδι μου.

«Και εσύ θεωρείς ότι είσαι το καλύτερο για εμένα;» ρωτάω μες στην ειρωνία.

«Ναι..» λέει απλά, λες και είναι αυτονόητο.

Ω Φίλιπ, αν πω ότι δεν ήμουν σίγουρη για την λανθασμένη απάντηση που μόλις έδωσες, θα έλεγα ψέματα.

***

*Αυτό το κεφάλαιο το είχα γράψει την Τρίτη 25/7 δηλαδή μια μέρα μετά την προβολή του 2ου επεισοδίου Game of thrones, οπότε για αυτό δεν περιέγραψα το πιο πρόσφατο επεισόδιο που
βγήκε.*

Επίσης, σας ευχαριστώ πάααρα πάρα πολύ για τα 4Κ views & την #36 θέση στην κατηγορία ρομαντική! Με κάνατε πολύ χαρούμενη!

😱😱😱