Σας ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για τα 2Κ views, είστε υπέροχες! Για να σας ευχαριστήσω λοιπόν ορίστε το επόμενο κεφάλαιο, είπα να το ανεβάσω γρηγορότερα από ότι είχα σκοπό😏

«Θα σε σύρω στα δικαστήρια με ακούς;» φωνάζει στα μούτρα μου ο Φίλιπ. Όχι, όχι, όχι, όχι! Δεν μπορεί να μου το κάνει αυτό. Το παιδάκι μου!

«Μη.. μη το κάνεις» λέω ανάμεσα στους λυγμούς μου. Δεν θα το αντέξω! «Σ-σε παρακαλώ»

Μέχρι και στα πατώματα έπεσα εξαιτίας του. Εξαιτίας του η ζωή μου για άλλη μια φορά θα καταστραφεί αν υλοποιήσει τις απειλές του. Δεν μπορώ να κάτσω με σταυρωμένα τα χέρια ενώ απειλεί να πάρει το παιδί μου μακρυά μου! Για τον Τζέικ μου θα έκανα τα πάντα, μέχρι και την ίδια μου την ζωή θα έδινα!

«Έπρεπε να με είχες ακούσει όταν σε προειδοποιούσα, Μπέλα! Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να με κρατάει μακριά από το παιδί μου. Θα σε κάνω να πληρώσεις! Όσο περνάει από το χέρι μου, δεν θα σε ξανα αφήσω ούτε να τον ακουμπήσεις!» ουρλιάζει, εκτός ελέγχου πλέον.

«Όχι! Σε παρακαλώ, θα κάνω ότι θες! Μόνο μην τον πάρεις μακριά μου» φωνάζω απελπισμένη. Δεν μπορεί να μου το κάνει αυτό, απλά δεν μπορεί.

«Τώρα είναι πολύ αργά. Αν με είχες ακούσει εξαρχής τώρα δεν θα τρέχαμε στα δικαστήρια. Εσύ ευθύνεσαι για αυτό και κανένας άλλος! Τώρα αποχαιρέτησε τον Τζέικ γιατί δεν θα τον ξαναδείς μέχρι να γίνει η δίκη. Δεν θα τον αφήσω στα χέρια σου» λέει σκληρά. Τι; Με ποιο δικαίωμα!

«Δ-δεν μπορείς» λέω κουνώντας το κεφάλι μου σαν υστερικιά.

«Δοκίμασε να με σταματήσεις» απειλεί.

Τι μπορώ να κάνω; Φοβάμαι πως αν φέρω αντίρρηση η κατάσταση θα γίνει χειρότερη. Θεέ μου, βοήθησε με!

Με αστραπιαίες κινήσεις ο Φίλιπ πηγαίνει στο δωμάτιο του Τζέικ και μετά από μερικές στιγμές τον βλέπω να κατεβαίνει με αυτόν στην αγκαλιά του.

Όχι...

«Θα έρθω να πάρω τα πράγματα του αργότερα. Κανε μου την χάρη και ετοίμασέ τα, αν θες να τα πάμε καλά» με απειλεί για ακόμα μια φορά. Δεν νομίζω να έχω ξανακλάψει τόσο πολύ στην ζωή μου, νομίζω θα καταρρεύσω από στιγμή σε στιγμή!

«Τζέικ» κάνω να τον ακουμπήσω μα ο Φίλιπ δεν με αφήνει. Απομακρύνεται μερικά βήματα πριν με ξανακοιταξει. Αλλά εγώ δεν κοιτάω αυτόν... το βλέμμα μου στέκεται πάνω στον Τζέικ που με κοιτάει με μια έκφραση... απέχθειας στο πρόσωπο του. «Πάμε μπαμπάκα» λέει ενώ το βλέμμα του παραμένει το ίδιο. Ο μικρός μου άγγελος με μισεί.

«Πάρε με από εδώ» είναι τα τελευταία του λόγια, αυτά που με αποτελειώνουν.

Ο Φίλιπ δεν χρειάζεται να το ακούσει δεύτερη φορά, με πέντε μεγάλα βήματα έχει φτάσει ήδη στην εξώπορτα.

«Φίλιπ σε παρακαλώ!» ουρλιάζω απελπισμένη. Δεν κάνω καν τον κόπο να σκουπίσω τα -συνεχώς αυξανόμενα -δάκρυα μου.

Εκείνος με αγνοεί και κλείνει την πόρτα πίσω του.

«Τζέικ!» ουρλιάζω.

•~•~•~•

«ΟΧΙ! ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΏ»

«Μπέλα; ΜΠΈΛΑ ΞΥΠΝΆ» φωνάζει
ο... Φίλιπ;

Ανοίγω πανικόβλητη τα μάτια μου για να αντικρίσω έναν ανήσυχο Φίλιπ να στέκεται από πάνω μου. Μου παίρνει μερικά δευτερόλεπτα για να καταλάβω ότι όλα αυτά ήταν ένας κακόγουστος εφιάλτης. Ο Τζέικ είναι ακόμα εδώ... μαζί μου.

Με το που το αντιλαμβάνομαι αυτό ξεσπάω σε κλάματα. Θεέ μου!

«Μπέλα τι έχεις;» ρωτάει ανήσυχος και με πλησιάζει κι άλλο για να τρίψει παρηγορητικά την πλάτη μου.

«Δ- δεν.. δεν μου τον πήρες. Το μωρό μου είναι ακόμα εδώ» λέω ανακουφισμένη τις σκέψεις μου και τα δάκρυα μου γίνονται ακόμα περισσότερα.

«Τι λες;» ρωτάει μπερδεμένος και ακουμπάει το μέτωπο μου με την παλάμη του. Βρίζει σιγανα.

«Πάω να φέρω το θερμόμετρο, εσύ μην κουνηθείς» λέει και πριν προλάβω να πω το οτιδήποτε εξαφανίζεται.

Η ανακούφιση που νιώθω δεν περιγράφεται. Αυτό το όνειρο ήταν μακράν το χειρότερο που έχω δει ποτέ μου. Μπορώ να αντέξω τα πάντα, τον χωρισμό, τον εξευτελισμό, αλλά όχι να χάσω τον μονάκριβο μου. Αυτό θα με αποτελείωνε.

«Βάλε αυτό στην μασχάλη σου» μου λέει μόλις μπαίνει μέσα και μου δίνει το θερμόμετρο. Ξέρω πως λειτουργούν τα θερμόμετρα, δεν χρειάζομαι εσένα να μου εξηγήσεις.

Το παίρνω χωρίς να πω τίποτα. «Λοιπόν... τι έβλεπες;» ρωτάει περίεργα. Τώρα να του πω την αλήθεια; Ή να επινοήσω τίποτα; Μπα, θα το καταλάβει αν πω ψέματα.

«Εφιάλτη» λέω κοφτά. Ναι ξέρω, απλή και περιεκτική απάντηση πάνω απ'ολα.

«Μπέλα μην παίζεις παιχνίδια μαζί μου. Απλά πες μου και μετά θα σε αφήσω ήσυχη» λέει αγανακτισμένος με την συμπεριφορά μου. Και πολύ καλά σου φέρομαι αν αναλογιστείς όσα μου έχεις κάνει!

«Δέν θέλω να το συζητήσω» λέω κοφτά, για άλλη μια φορά. Για ποιον λόγο να του εξομολογηθώ πόσο πολύ με επηρέασαν τα λόγια του- ή μάλλον οι απειλές του-πριν από.... πόση ώρα κοιμάμαι είπαμε;

«Μπέλα» γρυλίζει.

«Πόσες ώρες κοιμάμαι;» λέω αγνοώντας τον.

«Τρείς. Ήσουν κουρασμένη» λέει και πάνω που πάω να τον ρωτήσω κάτι ακόμα το θερμόμετρο ακούγεται.

«Θεέ μου Μπέλα, καθόλου δεν έπεσε;!» αναφωνεί ανήσυχος και κοιτάω τι γράφει το θερμόμετρο.

39.2. Θα μπορούσα να είμαι και χειρότερα...

«Ο Τζέικ;» ρωτάω και μόνο στην θύμηση του νιώθω τα μάτια μου να βουρκώνουν.

«Κοιμάται ακόμα, ήταν πολύ κουρασμένος φαίνεται. Τώρα πες μου τι στο καλό είδες στον ύπνο σου και φώναζες το όνομα μου» λέει και αναστενάζει.

Α ώστε το όνομα σου, ε;

«Έβλεπα ότι κάναμε σεξ» λέω απλά.

«Χα, χα. Πολύ αστείο» μπορεί να μην το δείχνει, αλλά μπορώ να καταλάβω ότι πληγώθηκε ο εγωισμός του με αυτό που είπα. Μόνο στη σκέψη χαμογελάω. «Αυτό γλυκό μου δεν είναι εφιάλτης, όνειρο λέγεται. Ένα όνειρο που αν θες μπορεί πολύ εύκολα να γίνει πραγματικότητα» μου κλείνει το μάτι και όταν βλέπει το δολοφονικό βλέμμα που εισπράττει από μέρους μου συνεχίζει «Πές»

Τώρα είναι η δικιά μου σειρά να αναστενάξω. Δεν το γλυτώνω μου φαίνεται..

«Απλά... είδα ότι έπαιρνες τον Τζέικ μακριά μου. Για πάντα» λέω απλά και γουρλώνει τα μάτια του.

«Τι; Τι εννοείς;» απορεί.

Τι σου φαίνεται να εννοώ αγοράκι μου; Πόσο πιο ξεκάθαρα να στο πω; Μου φαίνεται του αρέσει να με βλέπει πληγωμένη, δεν εξηγείται αλλιώς.

«Πηγαίναμε στα δικαστήρια για την επιμέλεια του Τζέικ» η φωνή μου σκληρή.

«Μπέλα δεν... δεν.. Συγγνώμη. Δεν ήξερα ότι τα λόγια μου θα σε επηρέαζαν τόσο» Α, ώστε δεν το ήξερες ε; Παραμύθια. «Ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό να του στερήσω την μητέρα του. Κανένα παιδί δεν το αξίζει αυτό» συνεχίζει.

Και τότε για ποιον λόγο να τα πεις όλα αυτά; Πραγματικά δεν μπορώ να βγάλω άκρη μαζί του.

«Και τότε γιατί στον διάολο το είπες αφού δεν σκόπευες να το κάνεις;» εκφράζω τις σκέψεις μου, ο θυμός μέσα μου όλο και μεγαλώνει.

Πώς τολμάει να χρησιμοποιήσει την αδυναμία που έχω στον Τζέικ εναντίον μου; Σίγουρα ήξερε ότι αν χρησιμοποιούσε αυτή την δικαιολογία θα λύγιζα. Και αυτό έκανα εξάλλου, αλλά τώρα τι; Τι θέλει πια; Γιατί δεν με αφήνει ήσυχη;!

«Απλά ήμουν..» διστάζει, «Μπέλα, έλα για λίγο στη θέση μου. Με το ζόρι με αφήνεις να δω τον Τζέικ, ουσιαστικά αν δεν ερχόμουν να σας δω εγώ δεν θα έπαιρνες καν την πρωτοβουλία να μου πεις να έρθω να τον δω. Είμαι ο πατέρας του, δεν είναι δίκαιο ούτε για εμένα αλλά ούτε και για εκείνον να μένω μακριά του. Βλέπεις και μόνη σου πόσο χαρούμενος είναι τώρα που ξέρει ότι ο πατέρας του δεν τον έχει εγκαταλείψει» εξηγεί και κάνει διάφορες κινήσεις με τα χέρια του για να δώσει έμφαση στα λόγια του.

Παλιά λάτρευα όταν το έκανε αυτό..

«Και πριν έρθεις ήταν χαρούμενος. Έκανα οτιδήποτε περνούσε από το χέρι μου για να το καταφέρω αυτό. Ακόμα το κάνω» υπερασπίζομαι, «Δεν.. δεν είχα σκοπό να τον κρατήσω μακριά σου, αλήθεια. Απλά πρέπει και εσύ να καταλάβεις πόσο δύσκολο μου είναι να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο μαζί σου. Με πλήγωσες όσο δεν μπορείς να φανταστείς, έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να σε ξεπεράσω, για να προχωρήσω στη ζωή μου, και ξαφνικά όταν πλέον παίρνω τα πάνω μου εμφανίζεσαι πάλι στην ζωή μου και δεν λες να φύγεις. Δεν είναι ο Τζέικ από τον οποίο θέλω να μείνεις μακριά, εγώ είμαι» του εξηγώ.

Καιρός ήταν να καταλάβει πως νιώθω και εγώ, τόσο καιρό δεν λογαριάζει τα δικά μου συναισθήματα, απλά βγάζει τα δικά του συμπεράσματαοπως πάντα. Πιστεύει ότι τον θέλω μακριά από τον Τζέικ λες και δεν ξέρει ότι θα έκανα τα πάντα για να είναι χαρούμενος. Αλλά φυσικά, που να το ξέρει, λες και με έχει ζήσει..

«Δεν θέλω να μείνω μακριά σου» λέει απλά. Φυσικά, εκεί έμεινε αυτός..

«Δεν εξαρτάται απο εσένα αυτό όμως. Μπορείς να βλέπεις τον Τζέικ όποτε θελεις, αλλά δεν θα ενοχλείς εμένα. Τέρμα οι βολτιτσες με εμάς τους τρεις, τέρμα τα δείπνα σπίτι σου, τέρμα τα πάντα! Αυτός είναι ο πρώτος.... όρος, που έχω και είναι και ένας δεύτερος» λέει και τον κοιτάω που ανασηκώνειτο φρύδι του απορημένος.

Προφανώς και θα του φαίνονται αστεία όλα αυτά που λέω.. άκου εκεί κανόνες και βλακείες! Ολόκληρος Φίλιπ Ντάιαμοντ και θα ακολουθεί τέτοιες χαζομάρες;!

«Δεν θέλω σε καμία περίπτωση το παιδί μου να έρθει ξανά σε επαφή με αυτό το έκτρωμα. Άμα μάθω ότι κάτι τέτοιο συνέβη πίστεψε με δεν θα λογαριάσω τίποτα και θα κάνω οτιδήποτε περνάει από το χέρι μου για να σας καταστρέψω. Και τους δύο» λέω ήρεμα αλλά από μέσα μου βράζω από θυμό και μόνο στη σκέψη ότι αυτή θα πλησιάσει τον γιο μου.

«Οταν λες έκτρωμα σε ποιον αναφέρεσαι;» ρωτάει έκπληκτος από την ξαφνική 'επίθεση' μου, με ένα ίχνος χαμόγελου στα χείλη του.

Ω, ξέρεις πολύ καλά ποια εννοώ, Φίλιπ. Αλλά θα σου κάνω την χάρη να το παίξω ηλίθια για άλλη μια φορά.

«Την Αμέλια»

***

Γεια σας! Πώς σας φάνηκε το κεφάλαιο; Περιμένω σχόλια με τις εντυπώσεις σας και αστεράκια!

Ο Φίλιπ από ότι φαίνεται δεν έφυγε από το πλάι της για να την φροντίσει. Ανησυχούσε μου φαίνεται😈

Ο πυρετός της Μπέλας δεν πέφτει και αυτό σημαίνει ότι θα περάσει περισσότερο χρόνο με τον Φίλιπ θέλει δε θέλει;) Δεν ξέρω για σας εγώ πάντως χαίρομαι:')

Δύο όρους πρέπει να τηρήσει ο Φίλιπ. Θα το κάνει λέτε;

Απαγορευτικό στην Αμέλια για να βλέπει τον Τζέικ. Νομίζω όλες το περιμέναμε αυτό:')

Τα λέμε στο επόμενο αγάπες, kisses❣