Ik trek een zwarte trainingsbroek en een strak zwart sport t-shirtje van Nike aan en doe wat mascara en lipgloss op. Mijn haar doe ik in een slordige knot. Ik bekijk mezelf in de spiegel. Perfect.
Examens, here I come.

Als ik beneden kom is iedereen er al. Mijn ouders en mijn zusjes zitten met z'n allen ei te eten aan de keukentafel en kijken op als ik binnenkom. "Goeiemorgen." Mompel ik. Mijn moeder gunt me geen blik waardig en mijn vader geeft me een misprijzende blik.
"Wat heb j́íj́ nou aan?" Vraagt hij verbaast. "Gymkleding." Zeg ik terwijl ik in de koelkast zoek naar cornflakes en yoghurt.
"Gymkleding? Moet je gymen? Je had toch examens?" Vraagt Evangeline. Ik heb eindelijk alles gevonden en doe de cornflakes en yoghurt samen in een schaaltje. "Heb ik ook maar tussendoor is er een gymles." Mompel ik tussen twee happen cornflakes door. "Ik dacht al, zijn we nog steeds niet van haar af." Fluisterd Anastasia in Evangelines oor. Ik draai me meteen om. "Wát zei je Anastasia?" Vraag ik boos. Ze kijkt me onschuldig aan. "Niets." Ik kijk haar waarschuwend aan. "Lieg niet tegen me!"

"En nou is het genoeg Joseline! Hoe durf je je zusje ervan te beschuldigen dat ze liegt!"
Schreeuwt mijn moeder naar me. Ik eet rustig door van mijn cornflakes. "Joseline!"
Ik reageer nog steeds niet. "Niet eens het fatsoen hebben om bij ons aan tafel te zitten, je zusje beschuldigen van liegen en daarna niet eens antwoorden? Ongelooflijk. Hoe kan dit mijn dochter zijn?!" Schreeuwt ze, dit keer harder. Ik weer zeker dat de buren dit hebben gehoord. Mijn vader zegt niks maar knikt instemmend. Anastasia en Evangeline grijnzen en mam en pap hebben het niet eens door omdat ze te druk bezig zijn met mij beschuldigen van alles. "Ophoepelen, uit ons huis! Nu!" Ik smijt het schaaltje neer in de gootsteen. "Best! Ik ga al." Snauw ik naar ze.

Ik loop naar de gang en trek mijn witte Filla's aan. Mijn bleutooth oortjes knipperen als teken dat ze verbonden zijn en ik doe ze in mijn oren. Het geluid zet ik op het allerhardst zodat ik alleen de muziek hoor. Ik hoor vaag dat mijn ouders me nog wat naroepen maar het klinkt nog zachter dan een briesje. Ik open de deur en jog de hele weg naar school. Ik neem niet eens de moeite om de deur achter me dicht te doen.

Het is een half uur lopen vanaf mijn huis naar school, maar mijn ouders vonden het 'zonde van het geld' om een fiets of iets te kopen voor mij dus ik moet het er maar mee doen. Mijn zusjes hebben allebei een gloednieuwe roze fiets, terwijl hun school op nog geen eens 300 meter afstand is. Dat zegt volgens mij al iets.

Als ik eindelijk bij school aankom staat Max te wachten bij de ingang. Ik zoen hem. "Hey schat". "Hey" antwoord hij. "Waarom ben je laat?" Vraagt hij bezorgd. "Oh je weet wel.... Problemen met mijn ouders en zusjes." Hij knikt met zijn hoofd als teken dat hij het begrijpt. Bij hem thuis is het ongeveer dezelfde situatie als bij mij. Ik pak zijn hand en trek hem mee naar binnen. "Kom. We moeten niet te laat komen."

Hey
Hier weer een hoofdstukje zodat jullie doorkunnen met lezen.
Oh en voor de lezers die:
Nederlands zijn
En
Dit als een van de eerste lezen:
GA ALS DE SODEMIETER SLAPEN! HET IS 02:49!