Hoofdstuk 1- Afspraakje bij het cafe
Ik trek mijn casual kleding aan, wat bestaat uit een Skinny jeans en een strak zwart T-shirtje, en doe wat mascara en lipgloss op. Mijn haar laat ik los zodat je mijn natuurlijke krullen goed kunt zien. Vervolgens doe ik mijn deur op slot zodat niemand kan binnenkomen, en klim uit het raam. Ik land met een zachte bons op het afdakje op de veranda en kijk door het raam naar binnen. Mijn zusjes zitten samen met mijn ouders thee te drinken, maar dan niet zomaar. Nee, op de ouderwetse manier. Rechte rug, mini thee-kopje, 1 blokje suiker, het kleine oortje met 2 vingers vasthouden en de pink omhoog. Bleh, waarom zou je dat vrijwillig willen doen?
(Zie media) Ik pak de rand van het afdakje stevig beet en ga eraan hangen. Het afdakje kraakt en piept, maar houdt uiteindelijk toch mijn gewicht. Als ik stil hang laat ik me vallen. Ik zak behendig door mijn knieën zodat je nauwelijks een geluid hoort wanneer ik op twee voeten landt op de veranda. Ik klop mijn handen af, die vies zijn van het vuil dat er op het afdakje ligt, en sprint naar de straat. Onze voortuin bestaat uit kortgeknipt gras en één simpel paadje, en als iemand uit mijn gezin me weg ziet gaan ben ik er geweest.
Eenmaal op straat loop ik op een rustig tempo naar het café, waar Max al zit te wachten op mij, met een kop muntthee.
Lekker! Ik ga op het stoeltje tegenover hem zitten en pak de thee van de tafel. Aah heet!
Max grinnikt. "Altijd weer hè? Je blijft de thee pakken terwijl het gloeiend heet is." Ik geef hem een blik en zet de kop met thee voorzichtig weer neer op het smalle tafeltje.
"Heb jij goed geleerd voor het eindexamen morgen?" Vraag ik aan Max. Morgen is het maandag, en dan begint de examenweek.
Max bestudeert mijn gezicht. "Natuurlijk, we willen toch niet dat ik faal zodat we hier nóg een jaar moet zitten?" Ik knik begrijpend. Max was vorig jaar gefaalt voor de examens en was dus niet geslaagd, waardoor hij bij mij in de klas kwam. "Ik ben al een maand van te voren begonnen met leren. We willen hier niet langer blijven dan nodig is." Zeg ik. Ik kijk in zijn ogen en verdrink erin. Die hazelnoot bruine kleur is zo prachtig, ik zou er wel een hele week naar kunnen kijken. En dan zijn haar! Het is prachtig blond en hangt op een charmante manier voor zijn ogen.
"Die examens houden ons niet tegen. Wij verlaten dit gehucht dit jaar nog." Zegt Max vastbesloten.
Okeeeeee
Ik kan echt niet slapen dus ik ga nog maar een hoofdstukje doen people.
Kusjes
Mandy
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro