Chapter 3

After an hour passed, kuya James entered the door, giving mommy a kiss from her cheeks.

"How's your day honey?" mommy asked kuya James. "It was fine mom, but the girls in the class were so clingy and annoying, you know naman diba na ayaw ko sa mga maiingay. Sabayan pa ng mga classmate kung ang iingay." kuya.

"It's normal anak, alam mo namang gwapo ka diba? Alam mo kaya yan sila nag kakaganyan? Dahil they want to be friends with you, why don't you give it a try?" sabi ni mommy. "Atsaka, para magkaroon ka narin ng mga kaibigan na totoo, di yung kaibigan kalang because of your wealth."

"Oo, nga kuya. Why don't you be friends with them. Kaibigan mo nga mga nakilala mo lang sa pag ba-bar mo, tsaka classmates mo sila." ako.

"Ewan ko, pag iisipan ko muna" kuya. After a short discussion about having kuya's friend ay napagdesisyonan na naming umuwi. Pero hindi agad kami dumiritso sa bahay. Kasi kumain muna kami sa malapit na fast food chain na malapit sa paaralan.

I ordered chicken fillet, and so mommy do. Pasta naman ang inorder ni kuya. As we eat, we talked about daddy's homecoming. Sa susunod na linggo na pala. My daddy is an engineer based sa Canada so, he is working there for almost 4 years. Every 4 years lang umuuwi si daddy dito kaya every uwi niya dito sa Pilipinas, we are treasuring it kasi alam namin na matagal pa ang sunod nito.

Pero ngayong uwi niya ay hindi na siya babalik pa doon, kasi mommy and daddy are planning to build a firm and silang dalawa mismo ang magpapatakbo ng firm na yun. My mommy is also a us engineer graduate, kaya lang daddy wants her to stay at home para daw may mag alaga samin kaya mommy decided to stop her work and she just focused her attention to us.

So noong lumaki na kami ni kuya, mommy decided to teach na kasi aside from an engineer graduate she also graduate at Education. And with her some credits she applied at Carrison University and luckily natanggap naman siya.

Nagtapos na kaming kumain at konting usapan, we decided to call it a day. Diretso kwarto agad ako pagkarating namin sa bahay.

The first day was so exhausting and a little bit excitement. Samahan pa ng konting kahihiyan ko kanina sa school.

Pagkatapos kung naligo, I grabbed my ipad and scroll a little while sa social media account. Hindi naman kasi ako mahilig sa pag f-fb, minsan lang kung kinakailangan na talaga.

There were some chats na nag gagaling sa mga bestfriends ko, saying that they all missed me, and I missed them too.

May mga naka tagged saking pictures kanina, and may mga nag a-add din na mga classmates. Hindi ko sila lahat ni naccept kasi yung iba hindi ko naman namukhaan kanina sa klase.

I closed the data and logged out to my facebook account, knowing na wala din naman akong mapapala kaka fb. Instead of wasting my time sa pag e-efb, e I grabbed my syllabus sa mga units ko para naman may reference nako ako sa mga lessons na ididiscuss samin ng mga prof ko.

After ab hour ay napag desisyonan ko na ding ihinto ang pagbabasa kasi antok na antok nako. It's time for me to sleep, tumingin ako sa relo ko at nakitang mag a-alas 9 na ng gabi, kaya natulog nako.

Kinabukasan ay maaga ulit akong nagising, parang everyday nalang sakin ay first day of class, maybe it's a good sign para naman hindi ako tamarin pumasok. I did my morning rituals and took a bath and went down.

Pagpasok ko palang ng kusina ay natamaan ko na agad si kuya James, sitting in the middle of the dinning table. Himala ata at maaga itong nagising ngayon.

"Good morning" I blurted as I grabbed the hotdog and took a bite to it. "Good morning my younger sister" kuya James teasing me up again. "Hoy! excuse me, ilang minuto lang naman ang pagitan natin ha? Kung maka younger ka diyan!" sagot ko.

"O, tama na yan mag aaway nanaman kayo. Tsk! ikaw talaga James ah, wag mo nang kulitin yang kapatid mo." mama.

"Edi sorry napo." pag hingi niya ng tawad. "Bilisan niyo nalang po at malalate na tayo".

After we ate are breakfast ay sabay uli kaming pumasok sa school. Kuya drops mommy to her office and after he parked the car at the parking space.

Dumiretso agad ako sa unang klase ko. May sampung minuto nalang akong natitira para mag simula na ang klase.

Nagmamadali akong pumunta sa unang klase ko, knowning na malayo layo pa din naman ang lalakarin ko. Dadaan mo pa ang building ng Medicine's.

After kung lakarin ang walang humpay na lakaran ay nakaabot na ako sa klase ko. It's history.

Disscuss.

Disscuss.

Disscuss.

And pagkatapos ay biglang salita ni Ms. Jenn. "Alright class, since it's your first meeting in this school year. I'd like you all to find a partner." sabi ni Ms. "Dali na humanap na kayo ng partner ninyo."

Partner? Hala, e wala pa naman akong kakilala dito ni isa, hindi naman ako katulad ng kambal ko. Sikat iyon e, ako? parang anino niya lang e.

Problematic. Ang hirap pala talaga pag wala kang kaibigan sa college, e kasi pag may ganitong groupo groupo mahihirapan kang makisama, syempre akward pa, kaya wala masyadong nag pa-partner sayo.

Pinapanood ko ang mga kaklasr kong masayang nakahanap ng ka-partner, knowing na kaibigan din naman nila iyon noon pa. Alam niyo naman diba, my friends was in different schools.

Habang namomoblema ako kung sino ang i pa-partner ko ay may naramdaman akong kamay saking likuran.

Paglingon ko, isang hindi katamtamang puti at hindi rin katamtamang itim kung baga, mestiza. Hindi rin siya gaanong maliit, may height din siya. Bagay sa mga modelling career. May mga mapupungay na mga mata, at may mahabang buhok.

In short maganda.

Natulala ako bigla. Nagising lang ako sa pag day-daydream ko ng bigla siyang nagsalita.

"Hi, I'm Celine," sabi niya. "And you are?"

"O-oh, sorry. I'm Cassy. Nice meeting you, Celine."

"Do you have a partner?" tanong niya sakin habang unti unting binibitawan ang aking mga kamay.

"Uuhmm-mm, w-wala p-pa nga e." hiya kong sabi. Totoo naman ah, wala pa naman talaga akong ka-partner.

"Ako nga rin e wala. Gusto mo partner nalang tayo?" alok niya sakin. Syempre tatangi pa ba naman ako? Syempre hindi na.

"S-sure, walang problema." masaya kong sagot sa kaniya.

Pagkatapos naming mag-usap, ay bigla sabi ni Ms. Jen.

"Okay, so does everyone have now a partner?" tanong niya sa amin.

"Yesssss misssss." sagot namin lahat.

"Very good. Now I want you all to sit on the sides of your partner, since may kapartner na din naman kayo. So, ang gagawin niyo ay gagawa kayo ng presentation about 'life ng sinaunang tao' sa susunod na meeting natin, since malayo layo pa din naman iyon. Siguro naman enough na iyong panahon para magawa ninyu ang dapat ninyong gawin."

Pagkatapos ibigay ni Miss ang gagawin ay dinismiss niya din kami.

"So? Ahm where can we do this performance?" Celine asked. "Uh-hh, pwede samin. May computer naman kami sa bahay." sabi ko sa kanya.

"Well good idea but, can we just do it on our house? I promised mom e na magdadala ng kaibigan or classmate pag meron na ako." she happily say.

Ha? Kung? Sa ganda niyang iyan wala pa siyang kaibigan?

"Sige, sure why not. Atsaka you don't have any friends? Akala ko nga marami kang kaibigan?"

"Anong marami? hahaha nagbibiro kaba? Siguro kung marami edi hindi na kita pinartner." sagot niya habang naka pa maywang. Aba, nagtatanong lang naman ah? Bawal bang magtanong?

"A-aay oo nn-gga no? Bakit hindi ko yun naisip?" natatawa kong sagot sa kaniya.

"Hahaha. Well hindi lang naman ikaw yung taong nag-akala na marami akong kaibigan. Hays, ewan ko nga ba kung bakit walang nagtatagal sakin, as there friends." sabi niya. "So? cut off the drama. Samin na ha? Sigurado akong matutuwa si mommy nito." dagdag pa nito. 

Masaya namang kasama at kausap itong si Celine, kaso nga lang makikita mo talaga sa kaniyang mga mata ang lungkot. Ano nga ba ang meron sa kaniya kung bakit walang nagtatagal na kaibigan sa kaniya.

After we talked about the place where we going to do our presentation, ay nagpasyahan naming bumaba muna. Pumunta mo na kami sa canteen to eat since hindi ako nakakain ng maayos kanina kasi nagmamadali na masyado si mama, kaya ayon dito nalang ako babawing kumain.

As we entered the canteen, there were lots of students inside. Sipping there milk tea and eating there so-called mamahaling pagkain. Yeah, I know mayayaman yung studyante na nag-aaral dito sa CU, few are scholars and isa na ako doon. Alam niyo naman hindi gaanong kalakihan yung sweldo ng both parents ko, kahit pa sabihin nating engineer si papa but marami pa kasi kaming dapat pagtuonan ng pansin kaya nalang business na itatayo palang ng parents ko.

As we walked on the line where ang sobrang daming nakapila, maraming mga salita na naririnig ko mula sa kung saan. What? what are they're concerned?

Habang tumatagal ay mas naririnig ko na ang mga bulong bulangan.

"Shocks, bakit niya kasama iyan?"

"Are they're friends?" sabi nung isa.

"Nakakaingit....gusto ko ding kaibiganin iyan e. kaso masyadong mapili sa kaibigan."

"Kaya kako walang nagtatagal na mga kaibigan, masyadong pranka kung magsalita"

After hearing those gossips, nilingon ko si Celine. Natigilan din siya sa paglalakad. At humarap sa akin at tsaka ngumiti.

"Don't bother to listen there talkshits, naiingit lang ang mga iyan."