Chapter 2

Ang mga gamit ko ay nag kalat na sa daanan, may mga estudyante naring nakikiosyoso sa kung ano man ang nangyayari. Pilit kong tumayo ngunit lalong sumasakit yung mga kalamnan ko.

"So-sorryy miss hindi ko sinasadya at tsaka hinabol kasi ako" sabi niya habang pinapatayo ako. At nang naka tayo na ako at tama na ang balanse, tinitingnan ko muna kung may galos ba ako or sugat na natamo. At sa awa naman ay wala may mga pula pula lang sa aking tuhod at yun lang.

"Bakit kasi hindi tumitingin sa dinadaan?" pagalit kung sagot habang hinahawi ang mga alikabok na dumikit sa aking damit. "E, kasi hindi ko alam na may tao pala, kaya hindi ko naman sinasadya miss e promise" dagdag niya habang pinupulot ang aking mga gamit na nahulog kanina. Pagkatapos makuha ibinigay niya sa akin.

"Sorry talaga. Ganito nalang para maka bawi ako sayo, mind me if I escourt you to your room?" sabi niya. "Mamaya pa naman ang klase ko" dagdag niya.

"Naku wag na, kaya ko naman" sagot ko. "At tsaka bakit kaba hinahabol ha? Hindi ka naman artista".

"E, ewan ko nga rin e" sagot niya. "Sige na ihahatid na kita, at para makabawi ako sayo".

Hindi na ako pumalag pa, papalag pa ba naman ako? Ang gwapo e. hekhek.

As I scanned his face kanina, may mga features siyang masasabi mong nang galing sa angkan ng mga mayayaman at mga diyos.

He has a long pointed nose, a cherry red lips na ang sarap tikman, ay ano ba Jane mag hunos dili ka nga. Kumikislap na blue na mga mata, a thick brows and a curved eyelashes. Parang mas babae pa nga siya kung para sakin e. And lastly he has this awra na plain but hot. Ewan ko ba hindi ko kayang ma explain, kung may other term pa sa gwapa yun na siya.

As we walk on the crowded hall of this university, all eyes are looking on us. Para bang nakakita sila ng isang artista.

"Ahm, I forget to Introduce my name. Im Francisco Hernandez, 20, but you can call me Francis, and you are?" tanong niya sakin. "Oh, Im Cassy Jane Salvador, 17 and you can also call me Cassy." sagot ko. At nag shake hands kaming dalawa. "Are you related to Mrs. Salvador?" tanong niya sakin. Maybe uttering some topic.

"Ahhm, yes. She's definitely my mother, how can you know her?" sagot ko sa kanya. How come she knew my mother? Sa laki laki ng paraalan nato how can she knew my mother? But maybe mommy handled him of his one of his units. Wait anong year na ba siya?

"Well, Mrs. Salvador was my previously teacher on Politics, she taught good and yeah sometimes terror." he laughed as he crack his joke. "Yeah, ang terror kaya non, at tsaka hindi lang sometimes kung hindi palagi." sabi ko sa kaniya at nakisabay na rin ako sa tawa niya.

Yes, my mother may be sometimes in a terror one, but I know she did those things because she wanted us to know the things that can make us better.

"Anong year ka na ba?" tanong ko sa kanya, habang papaliko kami sa isang daan kung saan papunta sa offices ng mga admin.

"Oh, I'm on my last year now in Law." Wow! he's a law student. At last year na niya sa pag aaral.

"Wow! Attorney!" sabi ko. "I want to be an Attorney to but, it's complicated to do so, instead of law I take up business." dagdag ko. After saying those words, hinarap ko siya at doon ko nakita na kanina papala siya nakatitig saakin. Shocks, parang ang akward sa feeling. Ang gwapo niya kaya.

"Hey! are you listening?" sabi ko sa kanya, snapping him to his daydreaming. "Oh yes Im listening. Business is good too, but I need to take this because no one in my family will inherit the firm of my father, which is isa ding Lawyer." sagot niya sakin, leading the way to the door of my first class. So abogado pala ang papa niya. Pagkatapos ng konting kwentuhan ay nandito na ako sa klase ko.

"So, dito kana. See you around Cassy, at tsaka sorry talaga ha, don't worry if I we meet sometime I'll treat you, pambawi lang sa pag bangga ko sayo."

"Naku wag na, the sorry is enough and yung paghatid mo sakin enough na para sa pag bangga mo sakin. Pero sana naman sa susunod tumingin din aa dinadaan, at para hindi na maka bangga ng tao" pangaral ko sa kanya.

"Well, thank you. Yeah titingin na ako sa susunod. Sige na bye, see you around." paalam niya sakin, waving his hand and now walking to his way, ewan ko kung saan ba siya pupunta.

After a sort of goodbyes, I walk on straight to the vacant chair. Marami rami na ring estudyante sa loob ng classroom at maya maya pa ay dumating na rin yung proof namin sa Enterpreneurship.

Yeah like what happened on a first day of class, puro Introduce your self at kung hindi naman distributing of syllabus ang nangyari.

My first day of class was done, and I'm heading now to my mother's office. Hindi na ako bago dito kasi noon paman dinadala na ako ni mommy dito.

After walking, narating ko na rin ang ang kaniyang opisina. Knocking on her door, I went to her and kissed her cheecks. "Hi mom, I missed you." sabi ko sa kanya, habang ibinababa ang aking bag at mga gamit sa sofa.

"How was your day baby?" she asked. "Did you eat your lunch? oh by the way please call James to come here please. Uuwi na tayo."

"Yes mommy I ate my lunch you know what mommy? Someone bumped me earlier. And how ironic he knew you." I rant, habang kinukuha ko ang aking cellphone to call my kuya.

"Oh, really? how did he knew me then?" sagot niya habang ang kaniyang mga mata ay nasa harap ng kaniyang computer. At ako naman ay tinatawagan na si kuya.

A/N

Sorry sa late update at short update guys, actually hahabaan ko talaga tong chapter nato but sa next chapter nalang since naging busy ako this past few days e. Pag pasensyahan na... babawi po talaga ako sa susunod. Dont forget to vote and comment guys. Thankyouuu.