Zgodnie z moimi oczekiwaniami spędziłam miłą i spokojną sobotę z rodziną. Nie rozmawialiśmy już więcej z Hubertem temat naszych "zachcianek". Zajęliśmy się dziećmi i domem. Nasze potrzeby schodziły w takich momentach na dalszy plan, ale żadne z nas się nigdy nie buntowało, bo oboje wiedzieliśmy, co było dla nas najważniejsze. I dla mnie, i dla mojego męża. W sobotę wieczorem Hubert oglądał film, a ja dokończyłam książkę. 

Już dawno mnie tak autor nie zirytował. – Czemu robić taki cliffhanger na koniec serii??? – No, ale od razu pomyślałam sobie, że widocznie autorka mogła mieć pomysł na kontynuację i ucieszyło mnie to. Gdyby tak było, miałabym na co czekać i co czytać przez dłuższy czas. Po pierwszych trzech książkach stałam się jej fanką. 

Późnym wieczorem napisała do mnie Wiktoria. "Co słychać, Marleno?" "Wszystko w porządku, spędzam spokojny weekend. A u ciebie?", odpisałam szybko. "Skończyłam już pracę na dziś i trochę się nudzę", odpowiedziała zaraz. "Pracujesz tak późno?", zdziwiłam się. "Tak, o każdej porze, o jakiej klienci mnie potrzebują. Taka praca ;-)". "I co im mówisz?", spytałam zaciekawiona nocnymi rozmowami trenerki miłości. Było już po dwudziestej drugiej. Normalni ludzie nie dzwonią o tej porze do terapeutów. – No, może to nie jest normalna terapeutka – zachichotałam. Po chwili dostałam odpowiedź: "Pomagam im rozwinąć życie intymne, zgodnie z ich potrzebami." "Naprawdę masz ciekawą pracę, ale nie wiem czy ja bym mogła w czymś takim uczestniczyć", odpisałam. "Do tego trzeba dojrzeć, Marlenko", odpowiedziała mi zaraz.

– Z kim piszesz, że się tak cieszysz? – zapytał wtedy Hubert.

– Z Wiktorią.

– Kim jest Wiktoria? Nie przypominam sobie, żebyś miała taką koleżankę. To nie jest aby jakiś Wiktor? – spytał, podejrzliwie mi się przyglądając.

– Nie, to nowa znajoma, którą poznałam na grupie książkowej. Ma nietypowy zawód, byłam ciekawa, czym się tak naprawdę zajmuje – wyjaśniłam.

– A co to za zawód?

– Love coach.

– Czyli???

– Trenerka miłości. Pomaga parom naprawić życie intymne.

– I myślisz, że tego potrzebujemy? – Hubert zmarszczył brwi.

– Nie myślałam o nas. Po prostu fajnie mi się z nią rozmawia. Byłam ciekawa, jak w praktyce wygląda jej praca.

– Acha. I jak wygląda?

– Z tego, co pisze, wygląda na to, że ona rozmawia z ludźmi o tym, jak wygląda ich życie intymne i daje im jakieś propozycje. Nie wiem czy mogłabym tak o tym z kimś swobodnie rozmawiać – przyznałam. Zaraz jednak przypomniałam sobie ostatni sen i mimowolnie poczułam ekscytację.

– A droga jest taka usługa?

– Nie wiem, nie pytałam, ale twierdzi, że się z tego utrzymuje.

– No to albo dużo bierze, albo ma wielu klientów. A może i jedno i drugie?

– Nie wiem, Hubi. To internetowa znajoma, nie pytałam jej o dochody.

– A gdybyśmy my chcieli skorzystać z jej usług?

– A jednak uważasz, że czegoś nam brakuje?

– Nie łap mnie za słowa. Po prostu ja też jestem ciekawy... jak by to wyglądało.

– Nie jestem gotowa na takie atrakcje, ale pomyślę o tym – obiecałam.

– Super! – Hubert wyraźnie się ucieszył. – Coś mi się wydaje, że mąż nie powiedział mi całej prawdy odnośnie swojej satysfakcji z naszego życia intymnego... – I co teraz robimy? – spytał nagle, z nadmiernym entuzjazmem.

– Nie wiem... idziemy spać?

– Chciałaś powiedzieć "idziemy do łóżka"?

– A to robi różnicę?

– A nie?

– No, skoro dla ciebie robi, to chodźmy do łóżka, kochanie. – Hubert wyłączył telewizor i poszedł za mną do sypialni. Zanim się położyłam, dopadł do mnie z tyłu i objął mnie w talii.

– Wiesz co? – spytał, całując mnie w kark i powodując dreszcze. – Strasznie mnie kręci sama myśl, że mielibyśmy z kimś rozmawiać o naszym seksie. A jeszcze lepiej byłoby, gdyby ktoś na nas patrzył w trakcie...

– Naprawdę? – zdziwiłam się. – Nigdy mi o tym nie mówiłeś.

– Bo nigdy nie pytałaś.

– I tak w koło, Macieju...

– Nie mówiłem, bo się bałem, jak zareagujesz. 

– A gdzie szczerość, otwarte mówienie o swoich potrzebach? To prawie tak jakbyś udawał orgazm... – Hubert parsknął śmiechem, wypuszczając mnie z objęć.

– No, dobra, odtąd postaram się mówić ci o swoich pomysłach. Tylko nie gniewaj się, proszę. I nie bój. Wiesz, że nie zrobię ci krzywdy. Wiesz, prawda?

– Wiem. Ja też postaram się nie reagować zbyt gwałtownie. Obiecuję, że wszystko spróbuję chociaż przemyśleć, zanim cię zrugam – odwróciłam się w jego stronę i puściłam do niego oko.

– Jaka pani łaskawa...

– Grabisz sobie – stwierdziłam, wystawiając do niego żartobliwie język. Hubert próbował złapać go wargami i tym sposobem mnie pocałował. Oddałam mu pocałunek z żarem. Zamruczał z zadowoleniem, wpijając się w moje usta i jednocześnie przyciągając mnie do siebie mocno. Za chwilę jego ręce powędrowały pod moją koszulkę, a po chwili mi ją zdjął.

– Marlenko... – jęknął, kiedy moje ciało przylgnęło do niego. Szybko wydostał się z bokserek i stanął przede mną zupełnie nagi, podniecony, oczekujący na mój ruch. 

– Kładź się – zażądałam i popchnęłam go w stronę łóżka, żeby się tam położył na plecach. Posłuchał. Zaczęłam się o niego ocierać całym ciałem. Jego nabrzmiały członek pulsował, reagując na mój najmniejszy dotyk.

– Pocałujesz go? – spytał. 

– Pewnie. – Jeśli było coś perwersyjnego, co naprawdę bardzo lubiłam w seksie, to był właśnie smak i zapach Huberta. Objęłam jego członka dłonią u nasady, przesunęłam delikatnie z dołu do góry i z powrotem, ścisnęłam lekko, drugą dłonią pieszcząc jądra, tak jak lubił, a potem pocałowałam go w czubek. Najpierw delikatnie cmoknęłam, potem dotknęłam językiem, w końcu wzięłam żołądź do ust, oblizując ją językiem dookoła, a potem wzięłam go głębiej, ciągle pomagając sobie ręką.

– Robisz to idealnie... – jęknął mój mąż, poddając się przyjemności. 

Ta zabawa podobała mi się tak, że wyciągnęłam go do końca. Z satysfakcją obserwowałam zmiany na jego twarzy i w napięciu ciała, kiedy dochodził.

– Marlenko, jesteś boska, kochanie – westchnął głęboko.

– Wiem – odparłam nieskromnie.

– Daj mi chwilę, zaraz ci się odwdzięczę.

– Spokojnie, odpocznij – odparłam i cmoknęłam go w podbrzusze, a potem położyłam głowę na jego klacie. – A przy okazji... może powiesz mi, czego nie umiem robić tak, jak Jolka? – Nie mogłam powstrzymać tego złośliwego pytania. Hubert natychmiast się spiął.

– Przecież słyszałaś, co jej powiedziałem.

– Tak, ale może powiedziałeś to, bo wiedziałeś, że ja słucham. No, to jak jest?

– Kochanie...

– Bądź ze mną szczery, proszę.

– W porządku. Ona... akceptuje seks analny, a ty za nim nie przepadasz. To jedyna rzecz, ale przysięgam, to nie jest dla mnie tak ważne.

– To dlaczego chciałeś?

– Po prostu... każdy facet chce sobie czasem odegrać scenkę z pornola. Kolegom z wojska do tego służą dziwki, ale ja nigdy nie zniżyłem się do ich poziomu. Wolałem niezobowiązującą kochankę. Ale już nie będę tego robił, bo zrozumiałem, że to było głupie. 

– A czemu mi nigdy o tym nie powiedziałeś?

– O czym?

– Że lubisz oglądać filmy dla dorosłych, że chciałbyś spróbować odgrywania scenek? Uważasz mnie za taką drętwą?

– Nie za drętwą! – zaprotestował nieudolnie. – Po prostu... – w myślach szukał słowa i to by było nawet zabawne, gdyby nie fakt, że tu chodziło o nasze życie intymne – ... jesteś dość tradycyjnie nastawiona do seksu. No i ten gwałt...

– Skarbie, były mąż mnie gwałcił, ale, po pierwsze, to było siedem lat temu, a po drugie, to nie znaczy, że do końca życia nie będę lubiła seksu. Nie dałabym draniowi takiej satysfakcji. Nie uważam się za konserwatystkę, w łóżku też nie. Trzeba było mi o tym powiedzieć. Może nie za każdym razem bym się zgodziła, ale czasem na pewno. No to jak będzie? Będziesz mi mówił o swoich potrzebach?

– Będę.

– Super. To może chodźmy spać?

– Żartujesz? – oburzył się Hubert. – Nie dam ci zasnąć, dopóki nie dam ci tego samego, co ty mi. Kładź się na plecach – zażądał.

– A jak się nie zgodzę? – zażartowałam sobie.

– Poradzę sobie z tobą, nie martw się – zaśmiał się, zrzucając mnie z siebie. Wylądowałam na brzuchu, a on włożył ręce pod moje biodra i uniósł je na wysokość swoich ramion. Kiedy dotknął językiem mojej cipki i zaczął ją zapamiętale lizać, wydałam z siebie gardłowy jęk. – To co? Może jednak położysz się na plecach, kochanie? – spytał. – Obojgu nam będzie wygodniej...

– Tak – wysapałam tylko. No bo co miałam odpowiedzieć na takie argumenty? 

Mój mąż bardzo poważnie podszedł do swojej misji. Lizał mnie z różną intensywnością, pomagał sobie palcami, dostarczając mi jeszcze większych doznań. Nagle zaczęłam sobie wyobrażać, że Wiktoria stoi w naszej sypialni i przygląda się nam. Kiedy przymykałam oczy, widziałam jej stalowoniebieskie tęczówki, wpatrujące się we mnie intensywnie. Rozkosz mnie obezwładniła, pozbawiła na chwilę świadomości, pozostawiając w zamian mroczki przed oczami i kolorowe wirujące światełka. – Ale to było nieziemskie uczucie...

– Kochanie, wszystko w porządku? – spytał Hubert, kiedy zobaczył, że leżę bez ruchu z zamkniętymi oczami i oddycham słabo.

– Nawet bardzo w porządku – odparłam. – Byłeś boski, skarbie. 

– Ty też. Kocham cię, wiesz?

– Ja też cię kocham. Ale chodź już spać, bo jak znam naszego syna, to w niedzielę obudzi nas z samego rana. – Odpowiedziało mi ciężkie westchnienie Huberta, a potem potężne ramię objęło mnie i przyciągnęło go niego.

– Dobranoc, kochanie.

– Dobranoc.

Tak się kończy Rozdział VI. Jak obstawiacie? Marlena zgodzi się na eksperymenty? Komu się spodobają bardziej? ;-)