Tahimik na umiiyak ang sampung taong gulang na si Ciara, ramdam niya ang maiinit at basang halik ng lalaki sakanyang leeg, pababa sakanyang maliliit na dibdib, sa kanyang tiyan, at umabot ito sa kanyang pagka-babae.

"Hmmm," ungol ng dise-otsong lalaki.

Nag halo na ang ang laway at luha sa pisngi ni Ciara. 'Di niya maiwasang mandiri sa sarili.

Napa 'o' ang bunga-nga niya ng maramdaman ang dila ng lalaki sa kanyang pag ka babae, mainit at basa ito. Pilit niyang tinatadyak ang paa niya para makawala.

Tahimik na tumulo ang luha niya, wala siyang magawa, wala siyang magagawa... na trap na siya sa impyernong ito at hindi na makakaalis.

"Ganto pala lasa ng isang batang babae," ngiti ng lalaki habang patuloy na nilalaro ang perlas ni Ciara.

"M-Maawa ka—" paos na sabi ni Ciara.

Ilang beses na siyang tumawag ng diyos o santo pero bakit walang nakikinig? Paano siya makakaalis sa demonyong gumagalaw sakanya?

Tumayo ang lalaki, nanghihinang naka-higa si Ciara nan aka tali ang lubid sa magkabilang palapulsuhan nito. Hindi niya magawang sumigaw dahil sa sakit ng lalamunan, hinang hina siya sa pananakit na ginawa ng lalaki.

Ilang demonyong lalaki pa ba ang papasok sa kanyang inosenteng kaluluwa?

Sa pag katayo ng lalaki ay binaba nito ang boxer na suot, tumambad dito ang kanyang alaga. Pilit na pinag dikit ni Ciara ang mga binti at paa para hindi ito makapasok sakanya.

"Ayoko na po..."

Paos na iyak ang lumalabas sa bibig nito, nag tengang kawali lang ang lalaki at nabalot ng pagnanasa ang kanyang mga mata.

Hingal na hingal siyang bumangon, mabilis lumipat ang tingin niya sa pinto kung saan ay may kumakatok.

"CIARA, ANDYAN KABA? BWISIT KA, ANONG ORAS NA HA! ANONG SA TINGIN MO? BISITA KA LANG DITO! ABA!" sigaw ni Matilda mula sa labas ng kwarto.

Pinunasan ni Ciara ang pawis nito sa noo at huminga ng malalim, "N-Nandyan na p-po,"

"Tangina, dalian mo na! Mag lalaba ka pa at mag lilinis, diyos ko namang batang 'to napakatamad. Manang mana sa pokpok na ina." Iling ni Matilda.

Mabilis na bumangon si Ciara. Dahil sa pagod kagabi ay hindi niya akalaing sa kwarto ng pumanaw na ina siya nakatulog. Amoy na amoy niya parin ang pabango ng kanyang ina sa kama at unan nito kahit medyo maalikabok na.

Hindi alam ni Ciara kung anong oras na.

Binuksan niya ang pinto ng kwarto para makalabas, nakita niyang naka-abang doon si Matilda at halos sumabog na sa galit.

"Tangina ka talaga, tanghali ka na magising," hinila nito ang tenga ni Ciara, dahilan para mapa 'ouch' ang dalaga.

"Tandaan mo, simula ngayon ikaw na ang gagawa ng mga gawaing bahay—alas kwatro ka na magigising—" hinila ni Matilda ang dalaga sa tenga pababa sa kanilang hagdan. Nang matanggal ni Ciara ang pagkakahawak sakanya, mabilis siyang umayos ng tayo.

Humakbang ng ilang beses si Matilda pababa sa hagdan.

"B-Bakit ang aga p-po?" tanong ni Ciara.

"Nag rereklamo ka pa? wala ka na nga inaambag, pa tamad tamad ka pa," gigil na bulong ni Matilda. "Aba syempre, kailangan mo mag linis, mag ayos at mag luto ng agahan para sa mga anak ko. Para din sayo."

Hindi makapaniwala si Ciara sa sinabi ng kanyang tita Matilda, nag iinit siya sa galit lalo na sumasabay pa ang mga boses sa ulo niya na itulak ang matanda sa hagdan.

"Ano pang inaantay mo? Madami ka pang gagawin!"

Naunang bumaba sa unang palapag si Matilda, si Ciara, walang nagawa kundi ang sundin ang madrasta.

Sa kanilang living room ay tumutunog sa radio ang lumang kanta, naupo si Matilda sa couch at humigop sa kanyang pang-umagang kape. Kinuha nito ang libro na na binabasa.

Si Ciara ay dumiretso sa kusina, ang una niyang tanong sa isip, anong oras na? tulog pa kaya ang kambal?

Napatalon siya sa isang tahol na nag mumula sa pinto sa kusina, ang pintong iyon ay palabas sa kanilang likod-bahay, mabilis na pumunta si Ciara doon at nakita niya ang isang aso, ito pala ang shih tzu na dala ng mag kakapatid kahapon.

Tumatahol ang aso sa isang pusa.

Pumasok siya sa loob ng kusina, inisip niya na kailangan niya na mag luto, agahan niya at agahan ng mag iina. Tinignan niya ang orasan sa kusina at nakita niyang mag a-alas otso na pala ng umaga.

Binuksan niya ang ref, tinignan kung ano pwedeng lutuin. Konti nalang ang laman ng kanilang ref, kung noon ay puno ito nung buhay pa ang kanyang ama, ngayon bilang nalang.

Tumatakbo sa isip niya ang, paanong nakabili sila ng mamahaling aso, pero hindi makapag grocery?

Umiling nalang siya.

***

"Uh, ew, instant coffee? This is so cheap!" ngiwi ni Aileen habang hinihimas ang balahibo ng asong nasa kadungan nito.

Nakaupo ang mag kapatid sa lamesa ng kusina, umiikot ang mata dahil sa umagahang nakahanda.

"Ayan lang ang kaya kong lutuin, wala na t-tayong stock,"

Hindi maiwasan ni Ciara ang kabahan lalo na ng tignan siya ni Matilda.

"Uh," irap ni Denice.

Walang nagawa ang dalawang babae at pilit nalang kinain ang nakahain.

"Mag grocery ka, Ciara." Irap ni Aileen sa babae.

"Sige," tumango si Ciara at sinubo ang kinakain. "Ilagay mo nalang mamaya sa lamesa yung credit c-card na gagamitin o y-yung pera—"

"Huh?" tumaas ang kilay ni Denice. "Wala na kaming pera, pinang shopping na namin,"

"Kaya yung sayo nalang," dagdag ni Aileen

Nagulat si Ciara sa sinabi ng dalawang dalaga, "P-Pero wala na akong p-pera," kanda utal utal na sabi ni Ciara.

Naiiritang binaba ni Denice ang tinidor.

"Oh my god, paano na yan? Saan tayo kukuha ng pera pang grocery!" nagpa-panic na sabi ni Denice.

"Ngayon lang ako nakaranas na mamoblema sa pera!" dagdag ni Aileene, naluluha na ito.

"P-Pasensya na pero—"

"Kasalanan ito ni Daddy!" iyak ni Denice, "k-kung hindi sana siya lumandi at nagkaroon ng anak, hindi tayo mag hihirap! Kasalanan niya 'to kaya hindi ako makabili ng bagong labas na purse!" maarteng sigaw nito.

"P-Pero may iniwan pa si Papa na kaunti sa banko... baka p-pwede iyon..."

Hindi maiwasan ni Aileen ang maiirita sa boses ni Ciara.

"Kasalanan mo rin ito," irap ni Aileen.

Nagulat si Ciara sa sinabi ni Aileen.

Bakit? Anong nagawa niya? Bakit kasalanan niya din?

"Girls, girls," tawag ni Matilda pag pasok sa loob ng kusina. Nag tataka sa nangyayari dahil sa nakita.

"Ayaw niyo ba ang agahan?" tnong ng babae.

Umiling ang dalawa. "Yeah, I hate instant coffee." Si Denice habang iniirapan si Ciara na tahimik at hindi kumportable sa paninitig ni Matilda.

'kasalanan mo kaya nag hihirap sila ngayon... kasalanan mo at ng pokpok mong ina... kasalanan mo...'

Ang mga katagang iyon ay paulit ulit na naikot sa utak ni Ciara, naiinis siya sa mga boses, sa mga tawanan at iyakan na naririnig niya.

Napayuko siya.

"Don't worry, mag grgrocey narin si Ciara mamaya," ani Matilda.

"Pero sabi niya wala na siyang pera pang grocery! Kating kati na ako kumain ng masasarap, mom!" naiiritang sagot ni Aileen. "Puro inhealthy na ang kinakain ko ngayon, tumataba na ako,"

Napalunok si Ciara. Hindi niya alam ang isasagot.

"Ako na bahala, ako na bahala," sabi ni Matilda.

***

Nang matapos ang madramang agahan ay agad na naghugas ng pinggan si Ciara. Ang kambal naman ay abala sa pag aayos ng mga damit nilang labahan para palabhan kay Ciara.

Sanay na si Ciara sa mga gawaing bahay, simula ng mamatay ang ina nito at lumipat ang ama dito'y natuto na siya sa gawaing bahay.

"Here," sabay baba ni Aileen ng isang malaking basket na nag lalaman ng mga damit nito. Ka-bundok ang labahan nito. "Mga shorts at underwear pa lang iyan,"

Tumango si Ciara.

Bumaba naman si Denice dala dala din ang malaking basket na nag lalaman ng mga damit nito na ipalalaba.

"T-Tutulungan niyo ako diba?" tanong ni Ciara nang makita ang mga labahain.

"Hi—" naputol ang pag sasalita ni Aileen ng pumasok si Matilda at nagsalita: "I'm afraid, they can't help you, my child. There's a lot of things they need to do." Sabi nito. Ngumiti ito kay Ciara, tila nang iinis.

Napa-nga-nga si Ciara. "P-Pero hindi k-ko kaya t-to—"

"Nag rereklamo ka ba? Ayan na lang ang gagawin mo nag rereklamo ka pa! Wala ka na ngang naiimbag dito, patamad tamad kapa. Ang kapal din talaga ng mukha mo!" iling ni Matilda.

Nagtawanan ang dalawang babae sa likod ni Matilda.

Gusto ni Ciara ang umiyak, hindi niya alam kung bakit ganito ang nangyayari sakanya... asan na ang Matilda'ng malambing noon sakanya? Tila pinalitan na ito ng ibang tao... hindi niya na kilala ang matadang babae sa harap.

Hindi na nag reklamo si Ciara at napapikit nalang, tumango tango siya at kinuha ang mga basket para dalhin sa likod bahay.

"Opo, tita." Tango tango niya at binuhat ang mga basket na nag lalaman ng madaming labahan ni Aileen.

Inayos niya ang mga planggana at washing machine, na mapag tanto niyang hindi umiikot ng maayos ang washing machine dahil sira na pala ito. Muntikan pa siyang mag ground sa pag aayos. Napa-pikit nalang siya, kailangan niyang labhan ng mano mano ang mga damit ng mga kapatid.

Lumabas si Denice sa likod bahay dala dala ang aso, nilagay nito ang aso sa kulungan.

Humarap si Denice sa abalang si Ciara sa pag lalaba.

"Mamaya, linisan mo naman ang kulungan ni Princess, ha? Thanks!" pang asar nitong sabi at tumatawang umalis.

Napahigpit si Ciara sa hawak nitong damit.

'Nakakainis si Denice diba? Bakit hindi mo nalang tapusin ang buhay niya?' Isang malademonyong tawa ang bumulong kay Ciara. Nagtaasan ang balahibo niya sa batok ng maradaman niya ang malamig na hangin mula sa likod.

At alam niyang may nakatayo sa likuran niya.

Nakikita niya ang anino nito mula sa sinag ng araw sa sahig.

Nag dasal siya sa isip... napahigpit ang hawak niya sa damit.

Huminga ng malalim si Ciara, unti unti siyang lumingon sa likuran nito...

Nang makita niyang wala tao doon ay kumalma siya.

Nahihilo na siya dahil sa mga boses na naririnig niya, ang tawanan at iyakan sa isip niya'y nag hahari ulit. Wala siyang magawa. Wala siyang magagawa.

"Tama na... kahit ngayon lang..." bulong ni Ciara sa isip.

Naluluha niyang pinagpatuloy ang paglalaba... kahit naiinis na siya at gusto niya ng iumpog ang sarili sa pader ay 'di niya magawa.

***

Natapos ang kanyang paglalaba at pag sasampay ay pagod na pagod si Ciara.

Nag pa deliever ang mga anak ni Matilda ng kanilang hapunan, si Ciara, kailangan niya pa mag grocery para makakain. Inubos narin kasi ng kambal ang pinorder nilang pagkain.

"Oopss. Ubos na pala?" pang aasar ni Aileen sabay tawa.

Buhat buhat ni Ciara ang dalawang plastik na naglalaman ng mga napinamili nya sa supermarket, pagod na pagod na siya. Nang madaanan niya ang abandonadong bahay ay naisipan niya munang umupo doon at mag pahinga. Tirik na tirik ang tanghaling araw kaya hindi maiwasan ni Ciara ang pag pawisan.

Binaba niya ang mga plastik na dala sa sofa sa labas ng bahay, sa gilid ng pinto. Napaupo siya sa sofa at pumikit.

Ang abandonadong bahay ay may malaking parte sakanyang puso, bukod dito niya nakilala si Travis ay dito rin sila nag lalaro ng iba niyang kaibigan noong bata pa lang siya.

Ang bahay ay hindi mala horror house na nakikita at nababasa sa mga libro o palabas. Ito ay ang white house na tinatawag dati dahil sa ganda nito at malainis na puting pintura ng bahay. Kadalasan dito din nag pra-praktis ang mga kabataan ng kanilang mg sayaw, malawak kasi ang harap ng bahay.

"Unicorn!" sigaw ng lalaki.

Napatalon si Ciara sa gulat.

"Judy?" tanong ni Ciara ng makita niya ang lalaking nakatayo sa labas ng pinto ng bahay. Naka ngiti ito at mapupungay ang mata.

"C-Ciara?"

Si Judy ay ang kanyang kababata, kalaro niya ito dati. Napangiti si Ciara. Hindi niya maiwasan ang mamiss ang panahong iyon.

"Anong ginagawa mo dito?" bumaba ang tingin ni Ciara sa sa hawak nitong plastik.

"A-Ano yan?"

Ngumiti si Judy, "Na miss kita Ciara..."

Tumawa si Ciara, umikot si Judy at tila wala sa sarili, mapupungay ang mga mata nito.

"Anong ginagawa mo?" tanong ng babae, ngunit tulala ang lalaki at nakangiti sa kawalan.

Hindi alam ni Ciara ang gagawin. Mukhang pumayat si Judy at pumutla.

"Halika, may unicorn sa loob! Lipad tayo!" Masayang sigaw ni Judy sa loob ng bahay, tumaas ang kilay ni Ciara at unti-unting na kuryoso sa inasta ni Judy.

Pumasok ito sa loob.

"Halika, Ciara! Try mo to! Mawawala lungkot at pagod mo!" Abot ni Judy sa plastik. Naka upo ito sa madilim at maduming sahig ng bahay.

"Tara! Lilipad tayo kasama ang unicorns!" nakangiti nitong sabi.

Tila nahuhumaling si Ciara. Ngayon niya lang nakita si Judy at tila na miss niya na ang kababata.

"Mawawala ang lungkot at gutom mo..."

Napalunok si Ciara.

Ngayon ay nararamdaman niya na ang lungkot at gutom dahil sa mga nangyayari sa mga nakaraang araw. Hindi niya alam ang gagawin at tila inaakit siya sa pang-yaya ni Judy na suminghot sa plastik na iyon.

"Subukan mo lang!" tawa ni Judy.

Lumapit si Ciara.

Pag sininghot niya ba ang bagay na ito'y mawawala na ang mga boses sa isip niya at kalungkutan?

Inabot ni Judy ang plastik, kinuha ito ni Ciara.

"Hala nasa langit ako! HAHA!" tawa ni Judy.

Natuwa si Ciara sa inasta ni Judy, tila nawawala ang kalungkutan ng lalaki.

Suminghot siya sa plastik at nang maramdaman niya ang amoy nito'y na nuot sa lalamunan niya ang tapang na amoy.

"sige pa, Ciara!" tawa ni Judy. Tinaas niya sa hangin ang mga kamay niya, at sumisigaw ng: "Unicorns!"

Sininghot ni Ciara ang bagay sa loob ng plastik, dahil sa pagiging desperada niyang sumaya at mawala ang mga boses sa isip ay pinilit niyang amoyin at magpakalunod sa bagay nakinababaliwan ng kaibigan. Hanggang tumatalab na ang epekto ng bagay na iyon. Hanggang nararamdaman niyang lumulutang siya sa hangin ay natuwa siya, suminghot pa siya lalo, nag babakasakaling kahit sa isang saglit ay sumaya siya, mawala ang mga boses at makalimutan ang nakaraan niya.