Gwiazdkujcie i komentujcie 😊

------------------------------------------------

Byłem z Adenem u Louisa na kolejnej imprezie; leżałem rozwalony na skórzanej kanapie, mając położoną głowę na jego kolanach, podczas gdy ten bawił się moimi włosami, co uwielbiałem. Mruczałem co jakiś czas z zachwytem, a to za każdym razem bawiło Scotta i sprawiało, że ten śmiał się cicho pod nosem.

W pewnym momencie pociągnął za moje włosy dość mocno, przez co skrzywiłem się i walnąłem w dłoń.

- Ałaa! - zaskomlałem. Ten tylko znów zaczął się śmiać - Idiota z ciebie, Scott - uśmiechnąłem się i spojrzałem w bok, zauważając Zayna - Hej - uśmiechnąłem się szeroko i usiadłem, żeby zrobić więcej miejsca na kanapie. Aden szturchnął mnie, a wtedy uszczypnąłem go w przedramię, by mu oddać.

Zayn usiadł obok mnie z dziwnym wyrazem twarzy i napiętym ciałem.

- Gdzie reszta? - spytał będąc zadziwiająco spokojnym.

- Jeszcze nie przyszli - poprawiłem się na miejscu - A Louis jest na pięterku z Harrym - zachichotałem.

- Ah, wszystko jasne - mruknął.

- Właśnie tak - powiedziałem rozbawiony, podczas gdy Aden wstał. Spojrzałem na niego.

- Chcecie coś do picia? - uśmiechnął się do mnie, a kiedy spojrzał na Zayna jego wyraz twarzy zmienił się na bardziej surowy. Okej, czy tylko mi wydawało się to dziwne?

Malik zacisnął szczękę, nic nie odpowiadając. Wywróciłem na niego i Adena oczami, zachowywali się jak małe dzieci, które zabrały sobie nawzajem jakieś zabawki.

- Przynieś mi drinka - poprosiłem go.

Scott skinął głową i poszedł do kuchni, zostawiając mnie sam na sam z Zaynem. Już czułem dziwne podekscytowanie tym spowodowane, a także motyle w brzuchu i nie wiedziałem dlaczego. Zaczynałem sam siebie naprawdę przerażać.

Wziąłem ze stołu papierosa i zapalniczkę. Odpaliłem szlugę i zaciągnąłem się jej końcem. Nie miałem szansy długo się nacieszyć dobrym smakiem, ponieważ mulat zabrał mi fajkę z grymasem niezadowolenia na twarzy.

- Hej! - krzyknąłem oburzony i wyciągnąłem rękę, by zabrać, co moje. Wtem Zayn rzucił papierosa na podłogę i zdeptał go swoim glanem.

- Nie pal - rzekł tylko.

- Dlaczego? - skrzyżowałem ręce na klatce piersiowej.

- Bo karmisz tym raka płuc, Barbie - wywrócił oczami i rozsiadł się wygodniej na kanapie.

Prychnąłem.

- To nie... -

- Nie będziesz przy mnie palił i koniec - przerwał mi, nie chcąc dłużej słuchać moich sprzeciwów.

- To nie jest sprawiedliwe - wydąłem wargi i spojrzałem przed siebie. Starałem się nie uśmiechnąć. To miłe, że martwił się o moje zdrowie.

- Życie jest niesprawiedliwe. Nic nie poradzisz -

- Więc ja też nie chcę Cię widzieć z papierosem, Zayn. Tak będzie sprawiedliwie - spojrzałem ponownie na niego i przygryzłem wargę ciekawy jego reakcji.

- C-co? - zamrugał szybko, a wtedy na moje usta wpłynął przesłodzony uśmiech.

- To co słyszałeś -

- Nie - parsknął rozbawiony - Nie mam zamiaru rezygnować z palenia -

- Więc ja też nie zamierzam przestawać - bąknąłem zły.

- Super, nie będę patrzeć jak się trujesz - syknął z jadem w głosie, wstał i odszedł w kierunku piwnicy. Zawsze zastanawiałem się co Louis tam trzyma, nigdy nie pozwalał mi schodzić na dół.

Wywróciłem oczami, po dłużej chwili udając się do kuchni, gdzie był Aden.
Wziąłem z podziękowaniem od niego drinka, którego mi zrobił. Wypiłem go od razu na raz. Kłótnie z Zaynem męczyły mnie w jakiś sposób i po prostu musiałem odreagować.

Wróciłem do salonu, zauważyłem, że dom zaczął już robić się pełniejszy, więc podgłosiłem muzykę. Stojąc przy sprzęcie odpaliłem kolejnego papierosa i zacząłem rozglądać się po pomieszczeniu, opierając się o ścianę.
Nie zamierzałem przejmować się tym, co mówił Zayn. Było moją sprawą co robię, choć z drugiej strony jak na to spojrzeć, to jest miłe, bo wygląda jakby się o mnie martwił i naprawdę przejmował.

Zaciągnąłem się mocno i wypuściłem powoli dym z ust, patrząc na małe oddalające się kółeczka.

W końcu skończyłem szlugę i zgasiłem ją. Poszedłem ponownie do kuchni po kolejnego drinka, a gdy wróciłem na swoje poprzednie miejsce, dopiłem alkohol i poszedłem potańczyć. Miałem zamiar oderwać się od rzeczywistości.

Kręciłem tyłkiem, co w końcu zwróciło czyjąś uwagę. Ktoś podszedł do mnie i położył dłonie na moich biodrach, przyciągając mnie do swoich. Uśmiechnąłem się pod nosem i zacząłem ocierać się o chłopaka za mną. Miałem małą nadzieję, że Zayn na to patrzył. Zawsze po prostu działo się tak, że jakimś cudem był i przyglądał się, dlatego chciałem, by teraz tak też było.

Rozglądałem się dopóki mój wzrok nie padł na Maliku i ciemnowłosej dziewczynie, którą obejmował, będąc przy reszcie tego towarzystwa, za którym nie przepadałem. Zacisnąłem mocno dłoń we włosach nieznajomego, a następnie po prostu odszedłem od niego wściekły do kuchni. To nie ja miałem tak reagować tylko Zayn, do cholery.

Zrobiłem sobie mocnego drinka, wypiłem go, a potem zrobiłem kolejnego, którego także szybko pochłonąłem. Chciałem być wyluzowany, a gdy byłem trzeźwy w dodatku przy tych ludziach, nie wychodziło to zupełnie.

Po raz koleiny tego wieczoru przeszedłem z kuchni do salonu; podszedłem do znajomych.

Zayn spojrzał na mnie i uśmiechnął się wrednie.

- Już wracasz? Facet nie chciał Cię przelecieć? - Oh, a jednak mnie widział.

Wywróciłem oczami.

- Nie zamierzałem się z nim pieprzyć - bąknąłem i wziąłem od Louisa papierosa. Usiadłem sobie na drugiej kanapie, dokładnie naprzeciwko Malika i tej laski, która obserwowała mnie ze skupieniem. Mulat pochylił się wkrótce do jej ucha, mówił coś, a wtedy ta śmiała się pod nosem, kiwając głową.

Szatynka wstała i pociągnęła Zayna w górę i gdy oboje byli na nogach, poszli na sam koniec parkietu, zostawiając mnie w podłym nastroju.

Zaciągnąłem się mocno papierosem i zamknąłem oczy, wypuszczając dym z ust. Zayn tak kurewsko mnie wkurwiał!

ZAYN

Susan zarzuciła ręce na moją szyję, a wtedy ja parsknąłem cicho, nie potrafiąc powstrzymać uśmiechu, który ciągle cisnął na moje usta. Ta dziewczyna była energiczną i radosną osobą, i ta aura, która od niej biła, sprawiała, że po prostu nie byłem w stanie się opamiętać i zmusić, by moje kąciki ust opadły.

- Widzę, że preferujesz inny taniec - mruknąłem z rozbawieniem.

Susan wzruszyła ramionami, także z uśmiechem na twarzy, był piękny i olśniewający. Ona całą była wspaniała i kokieteryjna.

- Wiesz, że nie tańczę w inny sposób z facetami, którzy mnie nie pociągają - rzekła miękko i w pewien sposób wrednie.

Zaśmiałem się cicho pod nosem, potrząsając głową.

- Ałć, zabolało, mała paskudo. Moje ego ucierpiało - zażartowałem, co sprawiło, że dziewczyna wyszczerzyła się tak szeroko, jakby dostała nagrodę okrutnej zjadaczki moich zapasów słodyczy.

- Zależało mi na tym... A teraz mi powiedz o co chodzi z Niallem - w końcu musiała poruszyć ten temat, który był dla mnie po prostu niewygodny. Wiedziała, że byłem niepewny tego, co czuję i robię. Zagubienie, przerażenie i zaskoczenie - te emocje ostatnio we mnie były, a to martwiło zarówno mnie jak i moją przyjaciółkę. Była jedyną osobą, której mówiłem dosłownie wszystko, czułem do niej sentyment i wdzięczność po tym jak oboje straciliśmy te jedną ważną osobę.

Zmarszczyłem brwi.

- O nic nie chodzi. Ten dzieciak mnie po prostu wkurza - starałem się wybrnąć ze zwierzania. Niektóre rzeczy chciałem zachować tylko dla siebie.

- Ale kiedy się obściskujecie już nie? -uniosła brew.

Westchnąłem ciężko.

- Sus... - zacząłem zmęczonym głosem, jednak dziewczyna mi od razu przerwała.

- Jesteśmy przyjaciółmi, Zayn. Możesz mi wszystko powiedzieć, zrozum to w końcu... zauważyłam, że coś się z tobą dzieje za sprawą tego dzieciaka, martwię się -

Przyciągnąłem ją bliżej, kładąc brodę na jej głowie i przygryzając na chwilę wargę. Spojrzałem w kierunku blondyna, który pił kolejne drinki, cholera, nie znosiłem, gdy to sobie robił. Po prostu nie chciałem, żeby Niall cierpiał nazajutrz.

- Wiesz...- pokręciłem głową i znów westchnąłem - Nie mam pojęcia co się ostatnio ze mną dzieje. To dziwne, nie podoba mi się to - wyznałem w końcu.

- Zayn... proszę bądź ostrożny, uważaj na Nialla, miej go po prostu na oku. Nie chcę, żebyś znów przechodził piekło - powiedziała o ton ciszej.

- Uważam, Susan - mruknąłem równie cicho, wciąż patrząc na Horana - Nie wczuwam się w to, co robimy. Też nie chcę tego przechodzić na nowo -

Susan uśmiechnęła się słabo i kiwnęła głową, dając znak, że rozumie.

- W porządku...mimo to bądź ostrożny -

- Będę, obiecuję -

- Dziękuję -wtuliła się w moje ciało, a wtedy objąłem ją ciasno - Powinniśmy wrócić zanim twój chłopiec się zapije - złapała mnie za rękę i poprowadziła do reszty towarzystwa.

- To nie jest mój chłopiec - wymamrotałem jeszcze przed przyjściem do chłopaków i Molly.