Peter jeszcze chwile leżał w bez ruchu zanim pozbierał się do całości i zszedł powoli w ciemną uliczkę na dół. Zdjął maskę i skierował się do domu, a drogę miał trochę długą. Słyszał, że ktoś mu wysłał wiadomość, ale nie potrafił stanąć na środku chodnika i odpisywać. Deadpool był nadal nieprzytomny i długo miał się nie obudzić. Pajączek dopiero po pół godzinie wrócił pod dom, widział że w środku było ciemno, wyciągnął telefon i oparł się czołem o drzwi sprawdził godzinę i odpisał Wade'owi.

#Ja też przepraszam, wyszedłem bo zrozumiałem, że wkurzyłem cię i nie dobijając bardziej po prostu wyszedłem#

Wyciągnął klucz i odtworzył drzwi zostawił plecak przy butach zdjął kurtkę i poszedł po omacku do kuchni. Peter nie otrzymał od Wade'a odpisu choć zawsze odpisywał od razu. Zaś Ciocia May jeszcze wracała do domu. Zapalił lampkę przy kuchence, oświetliła lekko kuchnie i otworzył zamrażarkę i wziął worek lodu, wyciągnął jedną kostkę z worka, który położył sobie na głowie, a po chwili rozłożył się na stole na plecach i ciężko westchnął. Na helicarrierze nikt nie spodziewał się tego, że Wade coś zażył, a wszyscy byli zbyt zajęci aby sprawdzić co robi. Fury siedział u siebie w pokoju od wtedy gdy nie chciał widzieć na kamerach jak młodzi zaczęli się miziać ze sobą, a poza tym w gabinecie się nic nie działo ciekawego, nie przypuszczał nawet, że mogliby się popśtykać o cokolwiek. A Peter dalej leżał na stole w kuchni i patrzył w sufit, a w buzi trzymał małą kostkę lodu, którą gryzł i czekał aż Wade mu w końcu napisze byle co. Niestety Wade nadal nie oprzytomiał i leżał sparaliżowany pod kocem nieświadomy niczego co się dzieje w około.

-Ciociu May.. -szepnął w pustą przestrzeń, a po policzkach Spidermana zaczęły spływać łzy, chciał aby ktoś go przytulił, chciał wypluć lód który doskwierał jego nerwom i ranił dziąsło, chciał po prostu się schować i nie wychodzić.
Po niecałych dziesięciu minutach drzwi do domu się otworzyły.

-Piter jesteś już w domu?- Pete zaczął się krztusić i został zmuszony do podniesienia się i w końcu wyplucia zimnego lodu, który dalej był w swojej kostnej postaci. Włożył do lodówki worek z lodem i poszedł do cioci.
-Co się stało? Ty płakałeś? - spytała zmartwiona stanem swojego bratanka.

-Nic się nie stało.. -wtulił się w kobietę. Ciotka wtulila go w siebie.

-Wiesz, że możesz mi powiedzieć? - spytała choć bardziej stwierdziła.

-Wiem, ale może zaraz..

-No już spokojnie Peter - powiedziała tuląc go.

-Chyba potrafię wszystko psuć.. -powiedział cicho.

-Dlaczego tak sądzisz?

-Usiądź... -włączył światło i ciężko westchnął, przetarł łzy z policzków.

-No dobrze - powiedziała i pogłaskała go po policzku. Usiadł przy stole i popatrzył na swoją ciocie.

-To jest trudne dość..

-Na spokojnie Peter mam czas.

-Chodzi o to, że ja i Wade.. Znaczy on.. Znaczy my.. Znaczy jesteśmy parą...mam w sumie taką nadzieję, że dalej tak jest i.. -westchnął ciężko nie mogąc się wysłowić przed kimś przed kim zawsze był otwarty.

-Jesteście parą? - spytała spokojnie nie miała nigdy nic do pary chłopak z chłopakiem, ale sądziła, że Peter wybierze kobietę - Rozumiem po kłóciliście się?

-Tak, p-przeszkadza ci to? -popatrzył na nią i po chwili dodał. -No właśnie, pokłóciliśmy się i mi teraz nie odpisuje i...ja nie chciałem naprawdę -schował twarz w dłoniach.

-Nie przeszkadza mi Peter- powiedziała - może coś się stało, że nie może ci odpisać? Albo rozmawia z Ojcem? Wiesz jest dużo wariantów i na pewno nie jest na ciebie obrażony. Wydaje się być naprawdę tolerancyjnym chłopakiem, który nie szuka kłótni.

-Ale to ja ją stwarzam o byle co, bo mi nie chciał czegoś powiedzieć i zacząłem kłótnie, jestem beznadziejny, nie nadaje się do niczego. -rozpłakał się.

-Ej Piter - powiedziała ciotka i wstała podeszła do niego i przytuliła go do piersi. - Nic nie jest twoją winą, Wade na pewno wie, że nie chciałeś - rzekła - jeśli chcesz mogę napisać do Nicolasa spytać się dlaczego Wade nie odpisuje.

-To będzie zbyt nachalne, gdyby Wade chciał to by odpisał, najwidoczniej chce ode mnie spokoju, od tak głupiego dzieciaka, który niczego nie rozumie. -westchnął głęboko przez płacz.

-Peter nie jesteś głupi każdy popełnia błędy - powiedziała - na pewno, by ci odpisał może telefonu nie ma przy sobie?

-Jak napisał mi kiedy wracałem do domu, a gdy mu odpisałem nieco później już nie odpisał...

-Może coś mu wypadło - powiedziała - przecież wiesz, że Fury ma firmę może pomagać ojcu.

-Zrobiliśmy mu bajzel w gabinecie i nie sądzę, że na razie byłby skory do rozmowy z panem Nick'iem..

-Peter - upomniała go - nie wolno robić takich rzeczy!

-Ale wszystko wy sprzątaliśmy.. -położył głowę na stole.

-No chociaż tyle - odparła - nie przejmuj się Peter na pewno odpisze daj mu czas może czuje, że nie chcesz aby on do ciebie pisał.

-Najchętniej zaczął bym go przepraszać i się do niego przytulać, nawet jeśli, by nie chciał..

-Oj Pit - tulila go - będzie dobrze mówię ci to.

-A jak nie będzie? -spytał cicho.

-Będzie - odparła - czy kiedyś cię okłamałam?

-Nie ciociu, ale wiesz że życie to jedna wielka nie wiadoma.

-Wiem Piter wiem  - powiedziała i pogłaskała go czułe po głowie.

-Jestem okropny ciociu.. -westchnął.

-Nie jesteś!

-Mogę sobię połamać nogi i nie wychodzić z pokoju? -zadał retoryczne pytanie samemu sobie.

-Nawet mi się nie waż - rzekła z srogim wzrokiem.

-Nikt się nie skapnie, że mnie nie będzie kilkanaście dni..

-Peter, albo przestaniesz tak mówić albo dostaniesz w tył głowy! - delikatnie mówiąc ciotka się wkurzyła.

-I co mi to da? -mruknął pod nosem.

-Że przestaniesz gadać głupoty!

-Nie sądzę poza tym jeśli już ktoś ma mnie porządnie zlać niech to będzie Flash może się wyżyje..

-Peter proszę cię przestać tak mówić.

-Jeśli nie dostanę w ten pusty łeb to i tak będę płakał w poduszkę w swoim pokoju albo sam sobie zrobię na złość przez to jaki jestem..

-Peter każdy popełnia błędy - powiedziała May, a na Helicarrierze
Wade zaczął powoli wracać do żywych.

-Ja je robię cały czas.. -schował twarz w rękawie bluzy i założył kaptur.

-Jesteśmy ludźmi Peter każdy popełnia błędy!

-Ciociu, ale ja cały czas popełniam bez zastanowienia..

-Peter nie myśl w taki sposób będzie dobrze! - Tymczasem Wade spojrzał rozmazanym wzrokiem na telefon ledwo go odblokował.

-Nic się nie stało - powiedział cicho do telefonu, który zaczął nagrywać jego głos i napisał w ten sposób do Peter'a.

-Ale taka jest prawda -wstał od stołu. -Będę u siebie.. -podszedł powoli po plecak i popatrzył na schody.

-Tylko nic sobie nie zrób - powiedziała - obiecaj mi na mały paluszek.

-Nie obiecuje ciociu..

-Peter! - oburzyła się, ale nie dostała odpowiedzi od chłopaka, który ruszył powoli po schodach do góry. Wade skręcił się z bólu, ale nic nie powiedział ani nie wydał głosu czekał aż Peter odpisze. Kiedy dotarł do swojego pokoju rzucił plecak w kąt usiadł przy biurku i wyciągnął telefon.

#Najwidoczniej się stało, skoro nie wytrzymałeś, trzeba było mnie uderzyć w łeb#

Wysłał mu i położył twarz na zimnym stoliku.

#Przepraszam zemdlałem tylko #

Podniósł twarz i popatrzył na wyświetlacz ekranu po czym odpisał.
#Czemu zemdlałeś? Co się stało? #

#Nic takiego #

#Rozumiem #
Pajączek nie chciał kolejnej kłótni po prostu odpuścił, wiedział że jest tylko głupim dzieciakiem i nie musi wiedzieć za dużo.

#Nie chciałem Petey##

#Ja tym bardziej#

#wybaczysz ma? #
Wadę mówił do telefonu przez cały czas, bo nadal sparaliżowane miał ramiona.

-Już dawno to zrobiłem.. -szepnął do siebie i wysłał mu tylko krótką kombinacje emotek.

#😍😘☺️🥺😔💞😓🤭😭🤗😣💗❤️🧡💛💚💙💜🥰#

Wade uśmiechnął się przez ból do telefonu i wysłał duże serduszko. Peter położył telefon na małej komodzie obok łóżka, a sam zawinął w kulkę pod ciepłym materiałem i westchnął tylko. Wziął ponownie telefon w dłonie.

#A ty mi wybaczysz? #

#Dawno ci wybaczyłem Petey#

#Dziekuję ❤️🖤❤️💙#
Przytulił do siebie telefon.

#Nie wiem za co#

#Nie musisz wiedzieć czego potrzebowałem#
Rozpłakał się.

#Przytulasa? #

#Nie#

#Nie? #

#Mojego kocyka, który tobą pachnie albo po prostu już mam strasznie wytarty węch#

#Nie wiem o jaki kocyk ci chodzi #

#Leżałeś na nim chwile jak byliśmy po moje rzeczy.. #

#Aaaaa o to #

#Może zaraz przyjdę, idę coś zrobić, bo obiecałem cioci May. #

#Co takiego? #

# Połamać sobie obie nogi i leżeć zamkniętym w pokoju#

#Petey nie rób tego błagam 😭😭😭#

#Ale obiecałem cioci#

#Petey #

#Ale nie będziesz musiał się ze mną użerać, wolność i takie tam rzeczy#

#Nie chce wolności chce abyś żył#

#Ale to kilka(naście) dni#

#Prosze cię Piter #

#Mmh, ale mam miękki kocyk#

#Ale nie znaczy, że możesz sobie zrobić krzywdę#

#Ja nic nie wiem#

#Petey #

#Tak? #

#Prosze nie #

#Leże tylko pod kocem nie ruszam się na razie#

#To dobrze ja też#

#Nie chce iść jutro do szkoły 😴 wyjdziemy gdzieś po 16 na miasto? #

#Jeśli dam radę to okej#

#To ja idę nie dać rady wstać#

#Jak ni3 dasz rady wstać¿#

#Zrobie tak aby cię zatrzymać przy sobie jeszcze trochę i wakacje#

#Przecież nigdzie się nie wybieram#

#Wole być upewniony, że będziemy razem spędzać wakacje codziennie#

#Obiecuje ci to aktualnie niestety nie mam siły zbytnio pisać #

#To leż i odpoczywaj, ja się zdrzemnę albo połamie ołówki do zadań 😘#

#Okej Petey nie zrób sobie głupoty! #

#Ja głupoty? Dobranoc Wade#

#No nie wiem dobranoc#

Wade mógł już ruszać górną częścią ciała, ale nadal był sparaliżowany w dolnej części. Więc na ostatnie wiadomości już odpisywał własnoręcznie. Peter odłożył telefon zawinął się w kulkę i leżał tak chwile się ogrzewając. Gdy Wade również leżał, ale bardziej skręcał się z bólu.
Kiedy wystarczająco zrobiło się mu ciepło tak w kocu wyszedł z pokoju i poszedł po cichu poszukać ciocie. Ciocia May siedziała w kuchni i robiła ciasteczka czekoladowe, które uwielbia jej mały chłopczyk. Z początku Peter chciał z turlać się po schodach, ale powoli zszedł po cichu i zjawił się równie cicho za Ciocią, którą objął.

-Wszystko w porządku? - spytała dość spokojnie gdy poczuła uścisk.

-Przepraszam ciociu.. -wy mruczał cicho i dał jej buziaka w policzek.

-Nie musisz przepraszać Peter - odrzekła cicho.

-Ale chce!

-Jest okej już?

-Tak musiałem trochę poleżeć..

-Rozumiem.

-Pomóc Ci, co w ogóle robisz?

-Ciasteczka dla ciebie twojej ulubione - odparła i uśmiechnęła się.

-Ooo nikomu nie oddam nikomu nikomu nikomu.. -mruknął i usiadł na krześle.

-Hehe wiedziałam, że poprawią ci humor!

-Może troszkę.. -uśmiechnął się lekko.

-To chociaż tyle - stwierdziła i robiła formy ciasteczek.

-Mogę też się trochę pobawić w formowanie ciasteczek?

-Oczywiście, że tak nie mam nic przeciwko tylko umyj łapki!

-Przecież są czyste nic nimi nie robiłem -mruknął pod nosem i odłożył koc na inne krzesło i poszedł umyć rączki.

-Nie sądzę, że coś robiłeś, ale wiesz wirusy i inne tego typu! (koronawirsuy)

-A mogłem robić, bawić się w błocie.. -umył ręce i wytarł je o ścierkę.

-A skąd je weźmiesz? - spytała.

-Piasek, woda i jest błotko, a jakie niby miało, by być abym się upaprał? -podszedł do cioci.

-No nie wiem - odparła- nie znam się na takich rzeczach.

-Ciociu noo nie miałem nic brudnego w rękach i proszę zmieńmy temat, bo chce z tobą zrobić te ciastka i trochę schować.

-Dobrze dobrze - powiedziała i zrobiła miejsce dla niego. - A jak sprawa z twoim "chłopakiem".

Peter przybrał na twarz rumieńców.
-Ciociu nie możemy się zająć pieczeniem tym ciasteczek?

-Możemy - powiedziała i kleiła ciasteczka.

-Poza tym ma swoje imię.. -mruknął cicho.

-Wade - powiedziała - wiem, że ma imię.

-Musisz tak okazjonalnie o niego pytać gdy naprawdę nie trzeba? -z jego twarzy rumieńce nie wchodziły.

-Po prostu dowiedziałam się, że mój Peter jest z związku - odparła - ile?

-Bo ci powiedziałem.. -mruknął cicho. -Co ile ciociu?

-Ile jesteście razem?

-To też jest ważne pytanie?

-Pytam się - odpowiedziała.

-No dobrze, więc będzie tak z niecałe.. -nabrał powietrza w płuca i popatrzył w sufit. -Będzie tak z dwa i pół dnia? -popatrzył na nią poważnie. Ciocia May spojrzała na niego i delikatnym szokiem, ale po chwili tylko pokiwała głową. -Po znajomości tak krótkiej i tak obwieszczam, że dwa dni to wystarczająco długo aby ci powiedzieć, że czuje się z nim jakbym był rok..

-Rozumiem - powiedziała spokojnie - widać, że bardzo przywiązałeś się do niego.

-Ale nie zostawię cię ciociu, jak coś przywiąże jego nogę rękę i głowę tu do barierki przy schodach, a reszta może być u pana Nick'a i będę miał na oku i ciebie i jego.. -uśmiechnął się lekko, a ciocia się zaśmiała.

-No nie wiem czy by tak chętny byłby na przykucie do barierki.

-Nie przeszkadzałby byłby cicho, chociaż wolę go całego i przytulasy, nie mówię, że przytulasy od cioci są złe, ale on ma takie fajne szerokie barki i wyglądam taki mały!

-Heh - pokręciła głową na boki - to już wiem dlaczego tak bardzo zależało ci na nocowaniu u Wade'a.

-Ale to był pomysł pana Nick'a, ja nic nie wiem.. -zaczął ulepiać formy z ciasta dużych serduszek.

-Oczywiście - powiedziała - czy Fury wiedział o was?

-Taak po dniu chyba sam się zorientował i specjalnie w pokoju Wade'a zamontował kamery, pffy..

-Hahahahaha - zaśmiała się - może i ja powinnam zanotować u ciebie?

-N-nieee to było by szaleństwo.. - zbladł gdy ciocia o tym wspomniała, wtedy nie mógłby się wykradać jako Spiderman na patrole ani nic innego.

-Dlaczego? Skoro Wade nie ma nic przeciwko kamerom - powiedziała.

-To była przymuszona wola, a ja nie chce kamer w domu ciociu, ja nie wywijam takich wybryków.. -wy marudził.

-Jakich wybryków? - spytała ciekawa.

-Na przykład psot w firmie pana Fury'ego..

-Dobra rozumiem - powiedziała z uśmiechem - mam nadzieję, że przeprosiliście Nick'a za swoje wybryki!

-Tak ciociu, poza tym czemu jesteście na ty... -burknął cicho.

-A dlaczego nie?

-Nie flirtujcie za naszymi plecami to będzie bardzo złeeee..

-Nie Peter - powiedziała - przeszliśmy na ty aby nie mówić per pan.

-Okeeeey, ale i tak będę miał was na oku.. -mruknął.

-Nie masz po co - powiedziała.

-Wy nas nie upilnowaliście, więc was na stare lata trzeba..

-Jesteście młodzi, więc was trzeba pilnować.

-Ja i może jestem młody, ale Wade jest starszy, jego nie trzeba pilnować więc tym samym mnie nie trzeba..

-Tak tak oczywiście - powiedziała - trzeba was tak czy siak pilnować.

-Czemuuu?

-Bo nie wiadomo na co wpadniecie!

-Na głupie pomysły, kłótnie i tego typu rzeczy.. -mruknął.

-Dlatego trzeba na was mieć oko - odparła.

-Dobrze rozumiem, ale w domu u nas zero kamer..

-No dobrze- powiedziała i uśmiechnęła się.

-Na pewno ciociu tego mi nie zrobisz? -ułożył na blaszce do pieczenia ciasteczka w formie serduszek i małe i duże.

-Nie zrobię - powiedziała i zerknęła na jego ciasteczka, które miały formę serduszek.

-No to pieczemy ciasteczka!

-Tak pieczemy te twoje serduszka - powiedziała.

-Bo chce serduszka aby je później połamać!

-Połamać na pół?

-Tak.. -powiedział uśmiechnięty.

-Jak wolisz - powiedziała i wzięła swą tackę z ciasteczkami i otworzyła piekarnik aby je włożyć do na grzanego środka.

-Łiii, to robimy dalej.. -poczekał aż kobieta przyjdzie i rozrobił kolejną porcje ciasta. Po chwili włożyła Pita tackę.

-A co chcesz robić Peter?

-No ciastka.. - wy mruczał.

-Jeszcze chcesz?

-Ale tu jest mało tych ciasteczek aby poczęstować Pana Nick'a i Wade'a, poza tym muszę zajrzeć jeszcze do pana Stark'a i tam też dla niego pewnie zostawić trochę o i jeszcze do szkoły wezmę dla MJ i Harry'ego dawno ich nie widziałem. -wymieniał.

-Dobrze zrobimy więcej - rzekła.

-Jeeeej dziękuję ciociu May!

-Nie masz za co - powiedziała i zaczęła wyciągać rzeczy na więcej ciastek.

-Mam za wszystko, ale ty o tym nie wiesz..

-Nie musisz za nic mi dziękować Peter.

-Ale chce cioci dziękować.

-Ale nie musisz!

-Ale chcee!

-Ale nie trzeba - rzekła - wyciągnij czekoladę z szafki!

-Ale chce i już idę...-wstał z krzesła i podszedł do szafki. Ciotka uśmiechnęła się i zaczęła przygotowywać wszystko na ciasteczka. Po chwili Peter dał cioci czekoladę o którą go prosiła.

-Otwórz i połam na kawałeczki!

-Już.. -zasiadł wygodnie na krześle i zaczął łamać na kawałki czekoladę i trochę się nią zajadając.

-Nie podjadaj widzę to - upomniała go.

-Ale ja nić nie wiem.. -mruknął z pełną buzią.

-Oczywiście - zaśmiała się.

-Mhmmm.. -połamał wszystkie kostki. -Juuuź!

-I ile z tego zjadłeś?

Zaczął wyliczać na palcach.
-Jedną kośtke..

-Na pewno?

-Tia, a cio ciociu?

-Nic nic - odparła - daj mi tą czekoladę - rzekła.

-Plosie baldzio.. -podsunął jej talerzyk i gryzł czekoladę.Spojrzała na niego kontem oka i pokiwała głową na boki.

-Wsyp do miski.

-Dobziu.. -wsypał do miski i czekał.
Ciocia zamieszała wszystko  i odstawiła do lodówki.

-Pięć minut i możemy robić kolejne ciasteczka.

-Mhmmm.. -kiwał głową i poszedł usiąść przed kuchenką. Gdy Ciocia usiadła na krześle. - Następnym razem będziemy robić ciastka z Wade'm i panem Nick'iem tylko bez flirtowania..

-Hahahah - zaśmiała się - nie flirtuje z nim!

-Zadzwonimy do Nicolasa, a bo Nicolas to, tamto.. Mhmmmm.. -popatrzył na ciocie.

-Daj spokój Peter!

-Z czym ciociu? -uniósł brew i oparł się o szafki.

-Nie flirtuje z Nick'iem.

-Uu zdrabniamy imiona facetów jacy się nam podobają, dobra ciociu no to co jest dalej? Może zrobimy ploteczki i pogadamy o Wade'dzie i panu Nicku przy ciastkach i herbatce hm?

-Peter mówię naprawdę nie flirtuje z ojcem Twego chłopaka!

-To bardzo źle zabrzmiało..

-Wiem - potwierdziła.

-To przynajmniej, że nie flirtujecie jesteś moją ciocią, ale ja nawet nie chce wiedzieć jakby to wtedy wyglądało pomiędzy mną, a Wade'm..

-Bylibyście jakby rodzeństwem? - zamyśliła się nad odpowiedzią.

-No właśnie kim bylibyśmy wtedy rodzeństwem? Ale musiałabyś ciociu być moją mamą, a jesteś ciocią!

-Ale Fury jest ojcem Wade'a - powiedziała - to bym musiała być jego matką. To ty byś był kuzynem?

-Jeju nie ważne ciociu to byłoby kazirodztwo, a ja chce aby Wade był moim chłopakiem bez żadnych komplikacji czy czegokolwiek.. -zrobił się cały czerwony.

-Heeh rozumiem dlatego też nie flirtuje z Fury'm.

-Dziękuję.. -schował twarz w dłoniach, aby ukryć palące rumieńce. Ciocia nic nie powiedziała tylko wyciągnęła z lodówki masę na ciastka, a Peter chwile tak siedział aż do ochłonięcia policzków.

-Kleimy następne Piter.

-J-już idę.. -wstał i podszedł do stolika.
Na co Ciocia się uśmiechnęła. Chłopak zasiadł i patrzył na stół i swoje ręce.

-To jak doszło do tego, że jesteście razem?

-Ciociu mam pomysł, zrób sobie listę pytań na temat mojego związku z Wade'm i jego wypytuj.. -był czerwony jak truskawka.

-Dobrze - odparła - spytam się wszystko.

-N- naprawdę? Uff.. -usiadł wygodnie na krześle.

-Ale jesteś pewien, że chcesz abym się pytała o takie rzeczy?

-Tak możesz się go pytać, nie powinien mi nic zrobić za to, że on będzie wykorzystywany do mówienia.

-No dobrze - powiedziała ciotka na co odetchnął, że nie musi być wypytywany. -Jesteś przygotowany na jutro?

-Przygotuje się za chwilkę, przecież szybko mi to schodzi..

-Wiem wiem tylko pytam - stwierdziła.

-No to odpowiadam.

-A czy Harry i MJ wiedzą o tym, że jesteś z Wade'm.

-Um nie. A powinni teraz wiedzieć?

-Nie wiem to od ciebie zależy, ale jesteś tak rozkojarzony, że szybko zrozumieją o czym myślisz.

-Powiem im jak minie przynajmniej tydzień.. -szepnął.

-Sami zaczną się ciebie wypytać.

-O co niby ciociu?

-O twoje zdezorientowanie.

-Będę tak się starał robić aby się nie zdezorientować..

-Powodzenia Piter skoro mówisz, a kleisz kolejne serduszko.

-Ciociu noo -zalał się rumieńcami. -Te serca są do połamania i zjedzenia.

-Oczywiście.

-No, a do czego innego?

-No nie wiem - odpowiedział.

-Do czego mogą być ciastka ciociu hm?

-Do jedzenia.

-No właśnie.. -mruknął cicho.

-Klej klej Peter.

-Kleje..

-To dobrze - odparła. Ulepił kilka dodatkowych serduszek zapewniając kolejną tacke. Ciocia May skończyła już kleić swoją tackę.

-A tamte upiekły się?

-Jeszcze chwilę - odparła patrząc się w stronę piekarnika.

-Dobrze, to pójdę się spakować.. -poszedł umyć ręce.

-A co chcesz na kolacje ? - spytała.

-Nie jestem głodny.. -poszedł do schodów.

-Na pewno?

-Jak zgłodnieje to przyjdę po ciasteczka..

-Dobrze.

Poszedł do pokoju by się spakować.
Ciocia zaś zaczęła wyciągać ciasteczka z piekarnika. Peter spakował książki, przewertował oczami zadania i działy i padł na łóżko i popatrzył na telefon. Wade nie napisał do Pita, bo leżał w łóżku próbując pozbyć się paraliżu. Pajączek schował telefon do kieszeni i zszedł do cioci. Ciocia właśnie wykładała ciastka na talerzyk.

-Mmm czy ja czuje moje ciasteczka! -powiedział Peter na schodach i spoglądnął zza barierki.

-Tak są już - powiedziała.

-Mmm taaaaaak.. -wy mruczał i szybko znalazł się przy cioci.

-Tylko uważaj, bo są jeszcze ciepłe - powiedziała i włożyła następne ciasteczka do piekarnika.

-Wiem o tym ciociu -mruknął i zaczął chuchać na ciasteczka.

-To dobrze, że wiesz.

-Ale wyglądają pysznie.

-I na pewno tak smakują.

-Ja o tym wiem.. -wziął jedno ciastko serduszko do łapek i zaczął je studzić.

-Smacznego- odparła.

-Dziękuję.. -powiedział i złapał za jeden kraniec serduszkowego ciastka i schował się za szafką i zrobił sobie zdjęcie i wysłał je Wade'owi aby narobić mu smaka na pyszne ciastka.
Ciocia udawała że tego nie zauważyła. - Am am am pyśne ciasteczka.. -marudził pod nosem i szedł na czworakach po kolejne.

-Peter jak człowiek się zachowuj!

-Amniam niam niam jestem głodną tarantulą, która jak nie dostanie pysznych serduszkowych ciasteczek wszystkich zjeee.. -dalej chodził na czworakach.

-Hahahaah - zaśmiała się.

-Pani ciociu May Parker proszę ze mnie się nie śmiać tylko mi dać ciasteczkooo..

-Weź sobie dziecko weź! - Peter wstał i wtulił się w ciocie.

-Dobzieeee.. -zabrał ciastko z talerzyka i zaczął jej chrupać za uszami z uśmiechem.

-Jak dziecko!

-Mhm, chce ciocia połowę serduszka? - pokazał kobiecie przed nosem ciastko.

-Nie dziękuję nie jestem głodna.

-Więcej dla mnie.. -zpałaszował drugą połówkę serduszka i uśmiechnął się do niej szeroko, a na obrzeżach ust miał kawałki czekolady i okruchy ciasta.

-Żarłok!

-Nie prawda.. -wytarł ręką buzie.

-Oczywiście.

-No nie prawda..

-Tak tak.

-No to idę jeszcze po hałasować do pokoju..

-Heh tylko bądź grzeczny!

-Nie będę!

-Dlaczego?

-Bo będę hałasował..

-No okej.

-Nie przeszkadza ci to ciociu?

-Nie oczywiście, że nie!

-Hałas? Od kiedy hałas  ci nie przeszkadza?

-Bo dziś mi nie przeszkadza.

-Bo?

-Bo tak!

-Ciociuuu...

-Tak?

-Czemu mi pozwalasz, dobra idę oglądać jakieś filmy dla dorosłych..

-Spróbuj tylko!

-Okej.. -zaczął biec do pokoju po schodach. Zaś Ciotka pokiwała głowa na boki z niedowierzaniem.

-Żartuje nie chce na to patrzeć.. -zatrzymał się w połowie drogi na schodach i popatrzył na telefon, pusto, uznał że Wade śpi więc powolnym krokiem udał się do pokoju.

3672 słów

Co będzie z Wade'm?
Co zrobi Peter?
Czy coś się wydarzy?

Wybaczcie, że wczoraj nie było rozdziału ale jest dziś!