-Thor! - burknął Loki nie wiedząc jak ma się zachować.

-Wygląda na to, że będziemy za chwilę lecieć - rzekł Clint jedząc nadal kanapki.

-No co? -przewrócił oczami blond Bóg i zaczął się rozglądać za swoją koszulką.

-Chyba trzeba się już zbierać.. - powiedziała Nat. Każdy dokończył swoją kromkę i zaczęli sprzątać.

-Jest obok torby - mruknął Loki wiedząc co szuka brat. Clint bez słów wstał i zaczął chować piłkę oraz dysk do torby. Rzucił w stronę Thora jego podkoszulkę i zasunął torbę.

-Jak rzuciłeś byle gdzie to się nie dziwie, że znaleźć jej nie mogłem.. -prychnął z chytrym uśmiechem do brata i skinieniem głowy podziękował łucznikowi. Zaś Peter pomógł Wdowie poskładać wszystko do koszyka piknikowego.

-Nie rzuciłem byle gdzie tylko położyłem koło torby - wytłumaczył się lodowy olbrzym. Barton kiwnął głową i uśmiechnął się delikatnie.

-Dobra dobra.. -ubrał koszulkę, podniósł delikatnie brata, wstał i przerzucił go przez ramię. Steve wziął kota w ramiona i pomógł delikatnie wytrzepać koc aby go schować do koszyka.

-Thor mam nogi! - mruknął bóg. Kotek mruknął tylko i schował się w ramieniu Steve'a.

-Widzę jak na jelenia są bardzo zgrabne- poklepał go po pupie. Wszyscy zaczęli zbierać się, bo burza coraz szybciej nadchodziła.

-Umiem sam chodzić - warknął cicho i dyndał z tyłu jego pleców.

-Wiem Jelonku, ale chciałem cię ponosić, jutro będę spał cały dzień, robię sobie wolne.. -mruknął.

-Egh no dobrze - powiedział cicho.

-Dobra zbierajmy się, bo te chmury nie zapowiadają mżawki - stwierdził Clint.

-Możemy już iść chyba wszystko zebraliśmy.. -powiedziała Natasha. -a więc pospieszcie się..

-Nie chce również zmoknąć - powiedział Banner i ruszył na główną dróżkę aby wyjść jak najszybciej z parku, a za nim ruszyła reszta. Wszyscy żwawo szli w stronę Wieży, a burza za nimi kroczyła wielkimi krokami. Zapowiadało się na naprawdę mocny i silny deszcz, ale Thor jednak się nie spieszył i szedł jakiś kawałek z Loki'm na ramieniu w kierunku wieży, gdy reszta aż prawie biegła ze śmiechem, że zmokną do suchej nitki. Loki'emu deszcz nie przeszkadzał i po prostu dał się nieść przez brata. Gdy naprawdę ciemne chmury były już nad nimi.

-O patrzcie Wieża na horyzoncie! -krzyknął Thor za przyjaciółmi, którzy jeszcze bardziej przyspieszyli kroku.

-Hahahahah -Loki zaczął się śmiać - uciekają jakby byli z cukru!

-Czyli uwielbia mój braciszek deszczyk? -uśmiechnął się wrednie, ale Laufeyson'owi nie było dane go zobaczyć.

-Deszcz na mnie nie działa - odparł - dla mnie to tylko atmosferyczne zjawisko pogodowe.

-Jak sobie książę życzy.. -stanął w miejscu. -Może w końcu się umyjesz.. -zaśmiał się cicho i zerknął za burzom. -Dobra 10..-zaczął odliczać.

-Ale umiem się myć! - powiedział i pokręcił głową z niedowierzaniem.

-8. Ale to katorga licz ze mną jelonku, przyjdzie grad ostry deszcz i pioruny.. -uśmiechnął się niewinnie.

-Dobrze wiesz, że nie umiem przewidywać za ile spadnie deszcz - rzekł - to nie ja jestem Bogiem piorunów.

-6. Ale ja jestem, bo ty jesteś kłamczuszkiem..

-No i? Nie moja wina, że taki dar otrzymałem.

-4. Ale pasuje ci kłamczuszkowanie i magia..

-Magi nauczyłem się gdy ty wolałeś latać ze swoimi przyjaciółmi i robić zakazane rzeczy.

-2. Zapomniałeś, że byłem uczony też do walk, nigdy nie potrafiłem zrozumieć magii i nigdy nie zrozumiem bo nie chce, a to że jak ty to stwierdziłeś latałem z przyjaciółmi po zakazanych rzeczach to nie tylko dla zabaw matołku.. -postawił go obok siebie i popatrzył mu prosto w zielone tęczówki.

-Tak wiem wiem magia dla ciebie była za trudna do nauki - mruknął - zauważ, że też byłem uczony do walki i wolałem się uczyć niż bawić się, a potem obrywać od Odyna.

-Nauczyłem się, skoro miałbym być królem nie bawię się w dziecinne rzeczy Loki, dorosłem, czemu we mnie tego nie widzisz.. -na dobre się rozpadało, a oni kłócili się na środku chodnika. -Nie jestem magiem i jest mi z tym dobrze. Magia jest przekleństwem jeśli nie należy do prawidłowej osoby, a ty jesteś prawidłową osobą więc nie wytykaj mi błędów jakie popełniałem! - pioruny i grzmoty wzniosły na siłach gdy Gromowładny podniósł głos. Loki patrzył w oczy brata i słuchał co ma do powiedzenia.

-Nie wytykam - powiedział cicho i uciekł wzrokiem w czarne niebo. -Po prostu nie rozumiem dlaczego Odyn na początku traktował nas równo, a potem zaczął wywyższać ciebie... Lecz teraz wiem jaka jest prawda i po prostu.... - westchnął, odwrócił się od Thora i powolnym krokiem skierował się w stronę wieży. Jednak Odynson złapał lodowego olbrzyma za dłoń.

-Ja traktuje nas równo nadal jak braci i nie patrz czasami na ojca, on nie widzi tego dobra, tylko pokazywałeś mu samo zło i specjalnie wziąłem cię pod swoje skrzydła aby mu udowodnić, że jesteś więcej wart niż sam Laufey! -nie było widać tego przez deszcz ale płakał, bardzo płakał.
Musiał wstydzić się za samego Odyna, że nie docenił Loki'ego.

-Dla Odyna zawsze będę lodowym olbrzymem i łupem wojennym Thor - rzekł - i to się nie zmieni. Choćbym próbował wszystkiego on i tak będzie ciebie widział. Pogodziłem się z tym Thor w końcu lodowe olbrzymy to potwory bez serca.

-Cicho! -za warczał i przyciągnął go do siebie przytulając. -Nigdy nie będziesz żadnym łupem wojennym, to że jesteś synem Laufey'a nie znaczy od razu, że jesteś najgorszy, i ty masz serce idioto masz je, a jak nie masz to wyrwę swoje i ci dam żebyś więcej tak nie sądził, jesteś pół olbrzymem pamiętaj twoja matka biologiczna i ta nasza była i jest Asdgardczykiem więc masz się zamknąć, bo masz to jebane serducho i to większe od nich wszystkich! - Loki wtulił się w brata i sam zaczął płakać choć deszcz i tak wszystko zmywał, a oni byli cali mokrzy. Nie potrafił odpowiedzieć na owe słowa brata. Uderzył centralnie w sedno tego co kryło się w jego sercu. Przemokli do suchej nitki, ale nie zamierzali nigdzie się ruszyć, nie ze względu mokrych ubrań po prostu potrzebowali właśnie tego braterskiego uścisku i kilku słów za dużo. Chcieli trochę uwagi oraz miłości ze drugiej strony. Choć dopiero co się kłócili trwali w uścisku tuląc się do siebie i cicho płacząc niczym teraz chmury, które dawały deszcz. -Bracie powinniśmy w końcu wrócić. Przeziębimy się.. -szepnął do jego ucha i złapał jego twarz w dłonie gdy delikatnie się od niego odsunął. -Będzie dobrze uwierz chociaż mi, nigdy cię nie skreślę ze swojego życia, bo ty jesteś ten zły, wcale nie jesteś.. -przyłożył czoło do jego westchnął głęboko.

-Dziękuję - wyszeptał i przymknął powieki. -Ja się nie przeziębie - mruknął - dla mnie nie jest to wystarczające aby się przeziębić.

-Chciałem żebyś się uśmiechnął, wiem o tym, że nie możesz się przeziębić ja też.. -patrzył ciągle w jego zielone tęczówki. Na co uśmiechnął się delikatnie do brata.

-Chodź mokra kuro idziemy z tego deszczu.

-Ty nie lepiej wyglądasz.. -prychnął i wziął go pod ramię i skierowali się w stronę Wieży.

-Nie moja wina, że jestem mokry- rzekł Loki.

-Moja też to nie jest wina.. -uśmiechnął się. -Nie rozumiem miałeś 10 sekund na ucieczkę, a stałeś i co modliłeś się aby piorunków nie było?

-Tak czy siak by deszcz spadł, więc i tak bylibyśmy mokrzy.

-Nie prawda, nie słyszałem ani nie widziałem abyś błagał na kolanach abym powstrzymał deszcz.. -przytulił się do niego.

-A umiesz coś takiego zrobić? - spytał i spojrzał na niego.

-Nie wierzysz, że potrafię? -prychnął. -Nie klękałeś ani nie prosiłeś więc masz mokradło teraz za swoje..

-Nie, że nie wierzę tylko nigdy nie widziałem abyś powstrzymywał deszcz - rzekł- poza tym deszcz mi nie przeszkadza.

-Może kiedyś zobaczysz.. -musnął delikatnie wargami usta brata. Loki odwrócił głowę delikatnie w bok czerwieniąc się cały. -Mmm teraz borówka stała się truskawką? Mam ochotę na owoce, jeśli są będziesz jadł ze mną..

-Yhym - mruknął starając ukryć się rumieńce.

-Ale nie odwracaj ode mnie buzi, ja właśnie chce widzieć twoją czerwoną pyśke..

-R-robisz to specjalnie - mruknął cicho.

-Nie mów, że dopiero teraz to zauważyłeś?

-Um nie?

-No i dlatego Hanahaki nie chce mi dać życia.. -prychnął. -Nie zauważył, że wszystko robię specjalnie, nie zauważył.. -przewrócił oczami mówiąc do siebie. -Wolę umierać w cierpieniu..

-Egh zauważyłem Thor - mruknął - po prostu um... To nie jest łatwe?

-Tak wiem, że umieranie w cierpieniu nie jest łatwe.. -kiwnął głową. Loki westchnął ciężko gdyż Thor go nie zrozumiał. -Nie wzdychaj, nie masz po czym.. -uśmiechnął się i wtulił w siebie brata.

-Yhym - mruknął cicho.

-O patrz już jesteśmy przy Wieży i przestało padać.. -mruknął w jego policzek z uśmiechem.

-Fajnie - powiedział cicho i popatrzył na brata.

-No nie wiem czy tak fajnie, ale jeśli tak jest to rozumiem.. -weszli do wielkiego budynku cali przemoczeni i od razu skierowali się do windy, trochę nakapali wodą na podłodze z ubrań, ale znikli szybko za drzwiami windy więc nikt na nich nie nakrzyczał. Stojąc w windzie Loki otrzepał się z wody ile tylko mógł i kichnął cicho. Na szczęście Avengers zdążyli przed deszczem i byli suchutcy. Gdy Thor pozbył z siebie mokrej koszulki i spodni, a później zaczął potrząsać głową aby pozbyć się wody z włosy. Reszta czekała na Bogów w salonie, nie wiedzieli, że oni za nimi nie biegną.

-Ochlapałeś mnie! - mruknął Loki i ponownie kichnął - Chce herbaty i to ciepłej - dodał do siebie.

-Nie będzie najmniejszego problemu. Podnieś ręce do góry.. -chwycił za skrawek jego podkoszulku.

-Nie trzeba - mruknął - przebiorę się w pokoju - odrzekł.

-I bardziej będziesz kichał.. -z przeciwem brata zdjął mu koszulkę.
Ponownie spalił burka przez to, że brat go rozebrał choć tego nie chciał.
-Spodnie teraz.. -mruknął myśląc, że sam sobie ściągnie.

-Nie będę paradował w majtkach - powiedział.

-A bo co? Przejdziemy do pokoi nikt nawet nie zauważy.. -przewrócił oczami i z lekkim trudem ściągnął mu mokre spodnie.

-Thooor - miauknął i stał się cały czerwony na twarzy gdyż miał na sobie czarne bokserki w pieski.

-Serio Loki? Nie jesteś już na to aby za stary? -potarł skronie. -Majtki w pieski, wiesz co ja ci kupie w jednorożce co ty na to? -uniósł brew zbierając z podłogi mokre ciuchy. Zaśmiał się nerwowo i potarł ramię o ramię.

-Nie jestem - mruknął - i nie chce w jednorożce.

-Okey nie jesteś, jesteś moim młodszym braciszkiem tobie wolno takie nosić..

-Um to tylko bokserki - mruknął.

-W pieski.. -uśmiechnął się do niego. -Nie byle jakie bokserki..

-Pfff apsiik - kichnął.

-Ohom ktoś tu jest przeziębiony.. -westchnął. -A ty chciałeś to mokradło dłużej na sobie trzymać..

-Nie jestem przeziębiony - mruknął i pociągnął nosem.

-Jesteś i się nie upieraj.. -winda w końcu stanęła na piętrze mieszkalnym, Thor wziął brata na rękę i szybkim krokiem znalazł się przez salon pod swoim pokojem. Clint i Tasha zauważyli ich, ale nic nie powiedzieli, a Clint zdołał zrobić im zdjęcie. Thor nawet nie zwróciłby uwagi na śmiechy i komentarzy innych. Wszedł do pokoju zrzucił z ramienia mokre ubrania i położył Loki'ego na łóżku poszedł poszukać jakiegoś puchatego ręcznika. Kiedy go znalazł przyszedł z nim do Loki'ego i opatulił go nim.

-Wiesz, że sam bym się wytarł - mruknął siedząc na łóżku Thora i wtulając się w puchaty ręcznik.

-Wiem, ale co to za frajda osobiście cię nie zobaczyć w tym słodkim ręczniku jak się do niego tulisz.. -uśmiechnął się i wycierał sobie włosy.

-Nie widzę w tym nic fajnego - odparł i popatrzył się na swoje dłonie.

-Jest bardzo fajne, bo mogę na ciebie popatrzeć.. -usiadł na ziemi przed nim.

-To chyba nie bardzo interesujące zajęcie - mruknął i wtulił się bardziej w ręcznik.

-Jest właśnie bardzo interesujące! -uśmiechnął się szczerze. -A czemu akurat bokserki w pieski, a nie kotki? -przychylił lekko łeb w bok.

-A dlaczego takie pytanie Thor? - spytał i zaczął wycierać w ręcznik włosy.

-Bo ty przepadasz za kotami, a nie psami.. -mruknął zainteresowany. -No chyba, że o czymś nie wiem to słucham..

-Wiem, że jestem za kotami - odparł - ale chyba nikt nie zabroni mi w pieski.

-Nikt, a nikt, ale jestem ciekaw dlaczego one.. -wstał i usiadł obok brata.

-Tak jakoś - wzruszył ramionami.

-No dobrze dobrze.. -popatrzył na jego twarz później na nie ład z włosów na który się uśmiechnął, a następnie położył się na swoim łóżku.

-Yhym - mruknął i ponownie kichnął. Mruknął coś pod nosem o pogodzie i wtulił się bardziej w ręcznik.

-I się przeziębiła klucha.. -westchnął, wstał i podszedł do szaf. Ubrał szare dresowe luźne spodnie i drugą parę czarnych dresowych spodni i dużą bluzę przyniósł Loki'emu. -Ubierz to, w spodniach są sznurki, a bluza no będzie chyba tak do kolan..

-Hehehehe jak wszystko co jest na ciebie Thor - rzekł - pewnie będę pływać w tym wszystkim - stwierdził.

-Na mnie jest idealnie dobrze.. -wzruszył ramionami. -Możesz pływać, ale no przebieraj się idę zrobić nam po herbatce..

-Dobrze - kiwnął głową i wziął spodnie aby się ubrać w nie. Thor wyszedł ze swojego pokoju i skierował się do kuchni. Loki ubrał spodnie i musiał je mocno zawiązać aby nie spadały i tak jak mówił Thor podkoszulka sięgała mu praktycznie do ud. Ręcznikiem zaczął suszyć bardziej włosy. Odynson wszedł do kuchni, a że nikogo nie było to było lepiej dla niego. Gdyż Clint poszedł z Peter'em na piętro treningowe i tam bawili się dyskiem robiąc różne akrobacje. Bruce zaszył się w laboratorium gdy Antoś chował się pod łóżkiem w pokoju Steve'a bojąc się nadal choć grzmoty i deszcz minęły. Rogers próbował wyciągnąć kociaka spod łóżka mówiąc mu, że nie ma się czego bać. Zaś Natasha poszła do siebie nie mając nic do roboty. Thor zrobił szybko herbatę i przyszedł do swojego pokoju.

-Jestem braciszkuuu..- Loki uśmiechnął się do brata i nadal próbował wysuszyć włosy ręcznikiem. -Już zostaw same ci wyschną.. -podał mu herbatę, a wziął ręcznik. Wziął kubek z herbatą i mruknął niezadowolony z tego, że ma mokre włosy, ale nic nie powiedział tylko napił się herbaty. -Wy suszę ci wy suszę.. -wziął mokre rzeczy i wyszedł do łazienki, by rozwiesić je. Wziął suszarkę i wrócił do brata wziął wielką miękką poduszkę na ziemię obok łóżka i przeniósł Loki'ego. -Pij sobie herbatke pij.. - Loki trochę zmieszany nie wiedząc co się dzieje pozwolił się przenieść na poduszkę.

-Co masz zamiar zrobić ? - spytał.

-No będę ci te kudły suszyć.. -wyciągnął szczotkę i delikatnie zaczął rozczesywać jego włosy i włączył suszarkę.

-Um no dobrze - mruknął niepewnie i siedział grzecznie na poduszce patrząc się w kubek. Thor zaczął suszyć mu włosy i czesać go, trochę zajęło wysuszenie całej głowy Loki'ego mimo iż wydawało się, że ma nie wiele włosów. Czarno włosy spokojnie oddychał i rozluźnił się gdy Thor go rozczesywał oraz suszył jego włosy. Dopiero po pół godzinie skończył go suszyć. Odłożył wszystko i schował twarz w jego włosach miziając się z jego puchem.

-Dziękuję bracie - mruknął cicho i napił się herbaty.

-Nie masz za co.. -mruknął mu w szyję.

-Chyba jednak mam.

-Za co? -odsunął się od niego nie rozumiejąc.

-Za wysuszenie mi włosów?

-Tylko za to? -uniósł brew. -W takim razie nie masz za co mi dziękować..

-Jednak sądzę, że mam za co.

-To jeszcze za co mnie przepraszasz? -usiadł przed nim.

-Nie powiedziałem przepraszam?

-A powinieneś.. -mruknął i przysunął się do niego aby oblizać mu twarz.

-Za co? - spytał niepewnie.

-Nie wiem dla zabawy.. -uśmiechnął się i zaczął go lizać. Loki przymknął powieki i przygryzł wargę. -Nie słyszę.. -mruknął w jego oko.

-Przepraszam? - mruknął cicho.

-Hm? -uśmiechnął się i zaczął lizać jego policzek. Mruknął gdy poczuł język Thora na swoim policzku. -Więc? Przepraszasz? -przełknął ślinę.

-Tak - szepnął.

-Bardzo? -przesunął język na jego kącik ust.

-Yhym - mruknął.

-To powiedz, że przepraszasz.. -złapał w dłonie jego twarz.

-Przepraszam - powiedział i otworzył oczy.

-To dobrze.. -uśmiechnął się i odsunął się od jego twarzy na co Loki odwzajemnił uśmiech. Wziął od niego kubek herbaty postawił obok i znów wziął w dłonie jego buzie. -Powiedz dziękuję..

-Dlaczego mam powiedzieć dziękuję?

-No powiedz to jest jedno słowo tak jak powiedziałeś przepraszam..

-Dziękuję - mruknął cicho. Kiedy czarnowłosy wypowiedział magiczne słowo jego brat przyłożył delikatnie wargi do jego ust i mruknął z uśmiechem. Loki mruknął cicho i zarumienił się soczyście gdy Thor go pocałował. -Uwielbiam sprawiać ciepło na twoich policzkach.. -odsunął się od jego ust i po chwili ponownie je przyłożył.

-Yhym - wy mruczał niekontrolowanie. Thor nie miał go w planach wcale całować tylko delikatnie pieścić jego wargi swoimi. Jego brat był czerwony na twarzy i po prostu dawał się pieścić natomiast dłonie blond Boga znalazły się po chwili za głową czarnowłosego i zaczął mu czesać fryzurę i dalej drażnić jego wargi. Loki spytał się cicho dlaczego i panowie przymknął oczy. Po kilku minutach odsunął się od brata i się uśmiechnął, uczesał mu drobny kok z warkoczami i trochę rozpuszczonymi włosami.

-Co dlaczego? Dlaczego cię denerwuje? -wziął go z poduszki usadowił na łóżku i wcisnął mu w dłonie kubek herbaty.

-Nie że denerwujesz, ale dlaczego um nie ważne - mruknął czerwony na twarzy i zatopił usta w kubku.

-Jak zwykle jest wszytko umm i nie ważne...Ale i tak oczekuje od ciebie dokończenia wypowiedzi..-przewrócił teatralnie oczami wziął swój kubek w dłonie i zamoczył usta w przyjemnym cieple napoju.

-Bo nie umiem tego określić Thor - westchnął.

-Powiedz prosto z mostu bez żadnego określenia.. -spojrzał na niego i dokończył herbatę.

-Wolę jednak nie ciągnąć tematu - mruknął i popatrzył w kubek.

-Ale ja chce żebyś to dokończył proszę tylko o to.. -odłożył pusty kubek i usiadł obok niego.

-Trochę dziwne jest to iż twoje wargi stykają się z moimi - mruknął i zarumienił się jeszcze bardziej.

-Wcale nie jest dziwne.. -wzruszył ramionami nie rozumiejąc. -Jak byliśmy młodsi też tak robiliśmy czasami i jakoś nie narzekałeś, a śmiałeś się.. -ponownie prychnął tym razem z lekkim uśmiechem. -Jak się nie pamięta takich rzeczy tylko wytyka się to co nie trzeba..

-Um nie pamiętam zbyt dużo z młodszych lat - potwierdził nadal patrząc się w kubek. -Wiele się pozmieniało i porobiło Thor.

-Wiem Loki, że nie jest tak jak dawniej, wszystko po tym gdy dowiedziałeś się że jesteś adoptowany i jesteś lodowym olbrzymem. -przymknął oczy. -Od tego się wszystko zaczęło, twoje niewinne psoty, aż do dnia w którym chcą posłać cię w ciemne odmęty Heimdall'u, do naszej siostry.. -pokręcił głową. -Nudziło, by mi się tu cholernie bez ciebie.. -przyznał się cicho do tego jakby bał się, że po wypowiedzeniu tych słów miałby oberwać w policzek.

-Nie chce trafić do Helly - rzekł - jest za bardzo porypana - stwierdził i zerknął na brata. -I nie nie winne psoty tylko niebezpieczne sytuacje, które wykonałem.

-Ja też nie chce abyś tam trafił więc powiedziałem, że od uczę cię psot i będziesz posłuszny i nikogo więcej nie zabijał kogo popadnie. Wiesz ojciec początkowo ciebie chciał dać na tron, małą przybłędę, która by połączyła oba królestwa w zgodzie, ale to nie było realne za bardzo, bo Laufey.. -podrapał się po karku. -To Laufey on nie.. No sam wiesz jaki on jest..

-Wiem jaki jest Laufey i jemu nie można ufać gdyż jest nieprzewidywalny. Nie nadaje się na tron i nie sądzę abym był dobrym królem. Poza tym nikt nie ufa lodowym olbrzymom.

-Jesteś godny na dobrego króla, ale za bardzo cię zaślepiła ta władczość i chciałeś wszystko na raz. A niestety się nie da mieć wszystkiego co, by się pragnęło, nawet jeśli jesteś największym Bogiem, Cesarzem, Królem czy kimkolwiek..

-Tak wiem wiem - rzekł - możemy zmienić temat?

-Oczywiście, że możemy. Masz jutro ani po jutrze nie używać magii na mnie, czuje się całkiem okey, bez żadnych, ale bracie..

-Ale - mruknął i przygryzł wargę - um no dobrze - westchnął - ale gdy będzie źle sam zdecyduję co zrobię - zapowiedział mu ultimatum.

-Żadne ale, żadne umm, i żadne, ale to żadne samowolna twoja decyzja, nie wolno to nie wolno. Poradzę sobie.. -poklepał go lekko po ramieniu.

-Ughhhh - mruknął - niech będzie...bracie...

-Dziękuję.. -uśmiechnął się do niego lekko i przysunął do niego twarz i pomiział noskiem o nosek.

-Mam nadzieję, że mnie nie okłamujesz - mruknął.

-Z czym cię nie okłamuje? -uniósł brew i spojrzał w jego szmaragdowe oczka.

-Z twoją chorobą!

-Umrę to umrę, jako pierwszy w piekle będę się smażył, później później dołączysz ty do mnie i nie będzie żadnego problemu.. -uśmiechnął się.

-Egh - westchnął ciężko i przymknął oczy.

-Masz mnie nie ratować, obiecujesz? -dalej patrzył na jego twarz nawet na zamknięte oczy.

-Nie mogę tego ci obiecać...

-Musisz, proszę.. -szepnął.

-Nie potrafię ci tego obiecać Thor!

-Dlaczego nie? -westchnął.

-Bo nie potrafię!

-Braciszku. Nie zawsze będę ratował ci życie i bronił ciebie, samego siebie, innych. W końcu nadejdzie dzień w którym będę musiał odejść. Może to dobry czas aby teraz odejść, dać tobie rękę do władzy, ty potrafisz lepiej się tym wszystkim zająć.. -podniósł dłoń do jego twarzy i potarł kciukiem jego policzek. -Poza tym szczerze mówiąc.. -przygryzł wargę i westchnął. -Nie, nie ważne.

-Egh- westchnął- nie chce włączyć i co szczerze mówiąc? - spytał i spojrzał na niego swoimi zielonymi tęczówkami. -Dokończ.

-Dobrze się stało, że mam Hanahaki? -szepnął i skarcił się w myślach, że tak naprawdę nie to miał powiedzieć, ale na głos nie mogło mu przebrnąć kilka słów przez gardło. Loki popatrzył na niego z szokiem, który powoli przeistoczył się w złość.

-Chyba do reszty cię pojebało jeśli twierdzisz, że dobrze że cię to trafiło! - wykrzyczał na niego. Thor wybuchł śmiechem, ale kilka łez spłynęło z jego oczów i były one smutne, a później wtulił się mocno w brata.

-Chyba tak, tak właśnie jest, mocno mnie jebło.. - jednak Loki warknął na niego.

-Nie mam do ciebie siły - powiedział i zatrzął się.

-Nie chciałem tego powiedzieć, chodziło mi o coś innego. Nie umiem się wysłowić.. -mruknął przepraszająco.

-Ale to powiedziałeś! Nie wiem jak można coś takiego powiedzieć!

-Egh, przepraszam cię braciszku.. -spuścił głowę w dół i rozluźnił uścisk z jego ramion.

-Przepraszasz? Stwierdziłeś, że dobrze, że za chorowałeś! To nie jest dobre! Nie chce kurwa zostać sam...

-Nie będziesz sam i nie chodziło mi dokładnie o to, powiedziałem to bo tylko to mi przeszło przez gardło.. -przełknął ślinę. -Z jednej strony to racja, że na to zachorowałem, ale z drugiej strony za wcześnie.. - Loki warknął cicho.

-Nie będę więcej się wtrącał w twoje czyny jeśli tak bardzo chcesz - powiedział oschle.

-Bardzo cię tym zdaniem zdenerwowałem? -nie potrafił nawet na niego spojrzeć, widział że wkurzył go do granic możliwości.

-A jak myślisz?!

-J-ja..-westchnął głęboko. -Przepraszam Loki. -szepnął w tej chwili nie było go stać na wypowiedzenie więcej słów.

-Ugh - westchnął i w gryzł się w dłoń starając się uspokoić. Thor zamknął oczy i mówił bardzo cicho.

-Chciałem powiedzieć, że..-zacisnął zęby. -Że kiedy musiałem ratować Midgard przed twoimi psotami, olewałem i odstawiałem moją relacje z Jane na bok, co miałem wolny czas musiałem łazić za tobą i ratować resztę od ciebie, i teraz..-kilka łez zaczynało pięć Boga piorunów pod powiekami  ale ich nie uwolnił. -Teraz żałuję, że zacząłem z nią miłosną krótką przygodę, bo..od początku miałem jedną osobę pod nosem jedną, Jane jest zbyt spokojna i delikatna na życie w Asgardzie, ale ta jedna osoba, która zawsze była przy mnie w dobrych czy w złych kurwa chwilach zawsze była i będzie i naprawdę wcale nie żałuję mam przez tą osobę to głupie drzewo i może nie chce tego powiedzieć prosto w oczy  bo nie potrafię, ale ta osoba dodaje mi siły, by żyć, ale nie widzi tego albo udaje, że jest niedostępny, albo coś innego, j-ja.. -za łkał. -Dlatego chce umrzeć w spokoju.

-T-thor - powiedział cicho gdy odsunął pięść od ust. -Przepraszam, że jestem takim ślepym i głupim głupkiem, ale dobrze wiesz, że narobiłem błędów w chuja i teraz muszę je odpokutować - mruknął i westchnął ciężko - Nie chciałem aby przez moją ignorancję wyrosło ci te jebane drzewko, ja nie wiem czy umiem kochać i po prostu emocje wychodzą mi ciężej niż się wydaje i naprawdę czasami żałuję, ale nie powiem tego, bo jestem zadufanym w sobie dupkiem - mówił cicho i od czasu do czasu załamywał mu się głos.

-Ja nigdy do niczego nie chce i nie będę cię zmuszał wiem jaki jesteś ty jaki jestem ja.. -otarł policzki. -I nie przepraszaj to nie jest twoja wina bracie. Błędy każdy popełnia nie tylko ty i dobrze o tym wiesz, więc nie przepraszaj..

-Będę przepraszać i nic mnie nie zmuszasz po prostu ciężko u mnie z emocjami...

-I tak je nie potrzebnie wytracasz na mnie i nie przepraszaj nie mnie..

-Bo się martwię - mruknął i schował twarz w dłoniach.

-Nie martw się .. -wyprostował się i schował brata w wielkim żelaznym uścisku.

-Łatwo powiedzieć - wyszeptał.

-Bardzo łatwo też to zrobić.. -westchnął.

-Jak dla kogo.

-Wszystkich.. -dalej go mocno przytulał.

-Nie dla mnie - od mruknął.

-Masz się przestać zamartwiać i mnie przepraszać dobrze?

-Nie?

-Dobrze.. -wstał poprawił go sobie w ramionach. -W takim razie wylatujesz do piekarnika.. -poszedł w stronę drzwi.

-Gdzie? - mruknął i wtulił się w niego.

-Do takiej szafki, która robi się bardzo gorąca i robi takie pyszne ciasta!

-Ja nie chce do czegoś tego!

4031 słów!

Piekarnik why?
Co się wydarzy?
Co ma Avengers do całej historii?

Jak tam po pierwszych dniach szkoły?
Gotowi na poniedziałek?