Klacz z westchnieniem wystawiła łeb z boksu. Kiedy wrócę do treningów?, pomyślała. Minął już tydzień odkąd siedziała w boksie, brakowało jej tego swojego żałosnego cwału. Wiedziała, że nie jest dobrym koniem wyścigowym i pewnie nigdy nie zajmie 1 miejsca.

Pewnie będę jak Dona Chepa...

- Derset! - Usłyszała ciche parsknięcie.

Zastrzygła uszami.

- Cześć Kovu.

Za moment kasztan już zniknął w stajni.

***

- I co z Luizą?

- Jest w śpiączce.

Po drugiej stronie słuchawki zapanowało milczenie.

- Cholera...kiedy się wybudzi?

- Nie wiemy, może za miesiąc, może za rok, dwa, cztery...

Peter rozłączył się.

***

Właściciel Wild Derset krążył w kółko po pokoju.

- Widzisz co narobiłeś? Luiza jest przez ciebie w śpiączce, a Derset ma zerwane dwa ścięgna! Wróci do treningów za dwa tygodnie!

Art westchnął.

- Ostatnio mam problemy z sercem...wiek robi swoje, już dawno powinienem przestać trenować konie i przejść na emeryturę.

- To ma być ostatni raz, rozumiesz?! Myślałem, że jesteś porządnym trenerem, myślałem, że Derset coś osiągnie.

- Kiedy noga się zagoi, niech znowu wystartuje w Allowance.

Peter pokiwał głową.

- Ale ją dobrze przygotujesz?

- Oczywiście.

***

Tydzień za tygodniem mijały, a Wild Derset coraz rzadziej widywała Kovu i swoich przyjaciół. Ciężko westchnęła. Noga już się prawie zagoiła, a weterynarz prawie codziennie odwiedział gniadą klacz. Za 6 dni miała wrócić do treningów...

------

Akcja trochę szybka, ale nie chcę tak przedłużać książki, żeby miała 50 rozdziałów :v Chciałabym się zmieścić w 25-30.