Sto tysięcy jednakowych miast - jej dzwonek wybudził ją z krótkiej hibernacji. Rozejrzała się. Nadal znajdowała się w pokoju, który miała sprzątnąć.

Zaspana poszukała smartphona.

-No oczywiście. Bo kto może mnie budzić?! - powiedziała patrząc na ekran - Ech głupi wężołak.

Zdenerwowana odebrała.

- Czego? - powiedziała ze złością.

-Jak miło cię słyszeć! - usłyszała głos Racha.

-Po co do cholery dzwonisz?! - denerwował ją. Jak wszyscy zresztą. Ona sama też siebie denerwowała.  Jest cholernie denerwującym typem osoby - tak uważała.

-No bo martwiłem się o ciebie.... - posmutniał -  Nie odzywasz się od dwóch tygodni...

- A po co mam się do ciebie odzywać?! - krzyczała do telefonu

-No, bo jesteśmy przyjaciółmi... - słychać było ból w jego głosie gdy wypowiadał ostatnie słowo - I  chciałem wiedzieć co u ciebie...

 -Chcesz wiedzieć co u mnie? - złagodniała nagle - To proszę bardzo. Mam nowego chłopaka.

-He, to fajnie - ton jego głosu mówił zupełnie co innego - Który to już z kolei?

-W Anglii chyba piąty. Skurwysyny mnie szybko rzucają.

-Z tego ile na ciebie leci... właśnie dlaczego? - zapytał się.

Da'li'ke  szybko się rozłączyła i zaczęła sprzątać.

~~~~~~~~~~~~~~

Po krótkiej przerwie znów zaczęłam pisać! U góry macie Utwór  zespołu Coma Sto jednakowych miast. Wesołego słuchania!