Chapter 3

"Nurse Elle" tawag sa akin ni Doctor Gazco.

Binitawan ko ang mga kagamitan na inaayos ko at lumapit sa kanya. "Yes, Doc.?"

"Can we talk?" taning niya bago naglakad papasok sa office niya. I followed him and sat on his couch. He's seriously stared at me. "Okay, I will say it on point....Nurse Elle, nakatanggap kami ng tawag mula sa Medical team from Myanmar at humihingi sila ng tulong sa atin."

"Why? Is there something happening in Myanmar?" I asked full of confusion.

"Yeah, sumasabak sa giyera ang karamihang sundalo mula sa iba't ibang bansa sa Myanmar ngayon. And there's a lot of soldiers died, and somes are on critical condition. They're need our help."

"So, bakit ako lang ang kinakausap mo, Doc. Gazco? You should inform our team, all of them should know this."

"No, sinadya kong sayo muna sabihin ito because as a head of this Medical team, alam ko kung sino sa mga myembro ko ang mas higit na mapagkakatiwalaan. At ikaw iyon." gusto ko mang taasan siya ng kilay ay hindi ko na ginawa. I didn't like that. Yes thats a compliment, pero ayoko talaga nang ipinamumukha sa akin na parang mas nakakaangat ako sa iba. We're all doing our responsibilities as a nurse, so we are all equal.

Here we go again, Astrielle. Yes I hate compliments. Gusto ko pang iniinsulto ako, dahil iyon na ang nakasanayan ko, magmula pagkabata ko.

"Ipapadala ko ang team natin doon. But, my sorry dahil hindi ako makakasama."

"What?! So who will guide us? You're the head of this Medical team, Doc. Gazco. You should be there too."

"I want to, but I have a lot of obligation here. I have a lot of patient that I can't just let alone....Nurse Elle, you are the one who will be the temporary head of our medical team once you were there. And thats my final decision."

I am just an army nurse for sake. Meron namang mas nakakataas sa pwesto ko, bakit ako pa ang naging medical head ngayon? Psh.

Wala akong pakialam kung giyera ang papasukin ko. Iyon nga ang gusto ko eh, iyong may thrill naman sa pagtatrabaho. I want to help those people who needs care lalo na iyong mga taong nadadamay lang sa mga kaguluhang wala naman silang kaalam-alam.

Muli akong kinausap ni Doc. Gazco kinabukasan at sinabing kailangan daw kaming makausap ni General Ramos. Ako ang pinapunta niya sa headquarters ng LOFREHO task force army kaya walang angal na lang akong pumunta.

"General" I salute him ng makalapit ito sa akin bago kami pumasok sa loob ng headquarters. "Kayo ang medical team na makakasama namin sa Myanmar. So....." pinalapit niya sa gawi namin ang ibang sundalong nasa loob. "Kailangan mong malaman ang mga dapat mong malaman before we departed to Myanmar. And Captain Sarmiento will explain everything that you need to know."

Napatingin ako sa lalaking tinutukoy niya at muntikan ng mapaawang ang labi ko nang makitang titig na titig siya sakin. Damn! I hate the way he's gazing at me. Kung makatitig siya akala mo ay ngayon lang nakakita ng babae.

"I can instruct her, General. Bakit hindi na lang ako?" biglang sabat naman ni Lieutenant Mallari. Nagtama ang paningin naman but instead of looking away, nilabanan ko ang titig niya with my coldest as ice looks.

Naalis lang ang titig ko sa kanya nang marinig ko ang matunog na singhal ni Captain. "Thats the General's order." nakangising sabi niya kay Lieutenant Mallari bago ito bumaling ng tingin kay General. He salute him once bago lumapit sakin at ngumiti. "Come with me, woman."

I salute General with full of respect bago sumunod kay Captain Sarmiento. We both entered a abandoned room at nakita ko mula sa loob niyon ang karamihang armas nila. Lumapit siya sa isang cabinet at kinuha mula roon ang isang nakarolyong papel.

"Come here, woman." nilatag niya sa mesa ang nakarolyong papel. Lumapit ako sa kanya at tinignan ang papel na nakalatag.

Its a map. Na kung hindi ako nagkakamali ay mapa na gagamitin namin patungo sa exact location ng giyera sa Myanmar. There's a red marks indicate the danger zone or the exact area where terrorist attacks and the blue one indicates the place where they put the civilians and wounded soldiers.

"Yes, you know right, Elle."

"What?" Napamaang akong tumingin kay Captain. Kunot na kunot ang noo niyang nakatitig sakin. "Did you just say something?"

"You can start instructing me, Captain Sarmiento. Sayang ang oras." I let out a deep sigh and just stared at the map. I can still see his clingy looks in my peripheral vision. Parang gusto ko nang tusukin ng karayom ang mga mata niya! Grr.

Nagsimula na siyang mag-explain ng mga dapat naming gawin as an army nurse at ako na lang daw ang bahalang mag-guide sa team ko bilang ako naman ang tatayong medical head ng team.

Habang nagsasalita siya ay palapit ng palapit ang katawan niya sakin. I can smell his perfume, a different one. Bago lang sa pang-amoy ko iyon. And the way he speak....its so naturally. Napatingin ako sa kanya at deretsong sa labi niya tumama ang paningin ko. Damn! His rosy lips.......Aishh-' Scratch that Elle.

"Naiintindihan mo ba, woman?" tanong niya na halos nakadikit na ang dibdib sa balat ng braso ko.

"Of course, you explain it well." seryosong sagot ko. "And btw, you can call me Nurse Elle, so please stop calling me woman."

He's the only one who called me that way. Ano pang dapat kong asahan sa lalaking ito? Lahat na lang yata bago pagdating sa kanya.

"Sure baby--'I-I mean Nurse Elle." minsan pa itong ngumiti sakin.

I didn't mind him. Tumingin na lang ako sa wrist watch ko at binalik na ang tingin sa kanya. "Tapos na ba ang pag-eexplain mo? Can I go now? May kaylangan pa'kong gawin."

Nakangiti ulit siyang humakbang papalapit sakin dahilan kaya mas lalong napadikit ang dibdib niya sa braso ko. I almost hit his goddamn face nang kusa niyang ilayo ang katawan niya.

"We will be in Myanmar tomorrow. So make sure that your team are ready." he said. I'm not hesitating to go there even if its dangerous.

Part of being an army nurse is to be fearless in presence of danger. Kami ang nasa position para magligtas ng mga nasa panganib na buhay, how worse kung magiging duwag rin kami? Sino pang tutulong sa kanila?.

Yes, Astrielle. Let your principles in life outs. Lets everyone knows how dauntless and courageous you are.

Ang babaeng hangad makatulong sa kapwa, ang babaeng palaging may sariling opinyon pagdating sa mga bagay na nakapaloob sa kapayapaan. A girl who wants to fight not just for our country, but for the whole wide world. Ang babaeng sugatan ang kalooban, pero nagagawang manggamot ng iba at lumaban. By the way, she's me.

One of the fearless woman who's ready to go on Myanmar. Yes, somehow thats pretty scary to be on a war. But I am a fighter, kung ang mga terorista ay may lakas ng loob para lumaban sa madugong paraan, ano pa kami na ang pinaglalaban ay kapayapaan at kaayusan? I'm a fighter, for rights.

Yeah. I am Astrielle Joy Ocampo. A fighter.......from the very start.

_________________________
______________

✰✰✰✰✰✰
✍︎cessias