Chapter 29

I want to punched him with all my force. Right at this situation, paano niya nagagawang maglabas ng tipikal niyang linyahan?

Mas lalong nabalot ng gulat ang mukha ni Gomez nang sumeryoso ang reaksiyon ni Captain. He look devilish now. Ngayon ko lang siya nakita sa gano'ng ekspresiyon ng mukha.

"C-Captain.."

"Follow me," even his voice is scary. Sumunod kami sa kaniya papasok sa tent kung saan sila nagplano kanina. Itinuon niya ang parehong kamay sa lamesa at tumingin kay Gomez. "Miyembro ka ba ng Apoy na bato?"

"Hindi,"

"Then why do you need to do that?! Sinisira mo ang planong ginagawa natin!" I stand near him to make him calm. Alam kong malaki ang magiging epekto ng kaalaman ng mga terorista sa pagsasagawa ng plano. Hangga't may nalalaman sila, lahat din ng plano ay maibabasura.

"Anong nangyayari dito?" napalingon kami sa bagong pasok na si Lukariah.

"Captain Sarmiento, hindi ko itatapon ang tiwalang meron ang LTFA sa akin ng basta-basta."

"Ano bang sinasabi mo, Gomez?"

"Tinitira niya tayong patalikod, Mallari. Hindi sa tiwala ang usapang ito Gomez, kundi sa bansang ito. Sa kapayapaan para sa mga naninirahan sa lungsod na ito! Isa kang sundalo na inaasahan ng lahat para ipaglaban ang kaayusan pero ano sa tingin mo ang ginawa mo? You informed those goddamn terrorist about our plans!"

And in just swift moves. Nakita ko nalang na hawak na ni Lukariah ang kuwelyo ni Gomez at madiin itong isinandal sa pader. Pabulong ngunit halatang galit niya itong kinausap.

"Astrielle"

"Yes, Captain?"

"Baby"

"Uhuh?" lumapit ako sa kanya at sinilip ang mukha niya.

"Calm me down." he sighed. Napatingin ako kay Lukariah ng bitawan na nito si Gomez. Captain nodded on me, allowing me again to say something.

"Are you connected with those terrorist?" seryosong tanong ko sa kanya.

"Hindi"

"Bakit mo sila tinutulungan kung gano'n? I know that I am just an army nurse to be involve with this, pero 'yung mga tinutulungan mo. S-Sila ang pumatay sa dating General, sa ama ko." I let out a deep sighed. "Give us an acceptable reason, Gomez."

"Hindi ako maaring magsalita dahil may masasaktan!"

"Gago ka ba?!" Captain's tapped both of his hand on the table. "Sa tingin mo ba ay walang masasaktan diyan sa ginawa mo?! Libo-libong buhay ang nakasalalay sa paglaban natin dito. May masasaktan at masasaktan hangga't patuloy na nagkakaroon ng mga tiwakil na tao!"

"Hindi mo ako naiintindihan, Captain."

"Potangina!" mas lalong tumalim ang titig niya kay Gomez. Si Lukariah ay ganoon din at nagtitiim ang panga na inuusisa sa tingin ang sundalo. "Magsalita ka. Kung hindi. Ako mismo ang gagawa ng paraan para patalsikin ka sa pangalan ng ahensiyang ito." may diin ang bawat salitang dagdag niya.

Nagkaroon ng katahimikan sa loob. Hindi ko alam kung anong rason ang meron siya para gawin. Kung wala siyang koneksiyon sa grupo ng terorista ay bakit siya nakikipagtulungan sa mga iyon?

"H-Hawak nila ang mag-ina ko.."

I freezed and my eyes widened on him. Nakita ko kung paano nanalaytay ang luha sa mga mata niya.

"Paano nangyari 'yon?" tanong ni Lukariah.

"Isa ang asawa ko sa miyembro ng programang inilatag ni Senator Cruz. Noong araw na sinugod ni Velasco ang kuta ng mga terorista, nandoon ako. Iyon ang araw na nakita kong hawak nila ang mag-ina ko. Hindi ko alam kung paano nangyari iyon. Nakita ako ng anak ko noon pati ng mga terorista. Kaya wala akong nagawa nang pagbantaan nila ang buhay ng mag-ina ko, mas pinili kong talikuran ng panandalian ang responsibilidad ko sa bansang ito, dahil mas kailangan ang responsibilidad ko sa pamilya ko ngayon."

My heart pinched thinking of his family. Ito ang isa sa mahirap na sitwasyon ng isang sundalo. Stuck between two responsibilities, for family or for this country. Parehong malaking responsibilidad na mahirap bitawan. Pero minsan ay kailangang ibitaw ang isa para magawa ang responsibilidad sa isa.

He look at me and then to Captain. "Hindi ako traydor. Inuna ko lang ang buhay ng mag-ina ko, ang buhay ko."

Captain sighed. "I will informed everyone to proceed on our plans. We'll take your wife and daughter."

Naunang lumabas sina Lukariah at Gomez. Inayos ni Captain ang baril niya bago humarap sa akin.

"I love your instinct, baby. I'm falling... deeper and deeper again."

Napaiwas ako ng tingin nang maramdaman ko ang pag-iinit ng pisngi ko. What the freaking fuck is happening on me?

Naglakad na siyang palabas kasunod ako.

"I can come. Baka kailanganin niyo ng medics. Magaling na 'yung handa."

"Baka masermonan ka pa ni General,"

"Captain Sarmiento." nakita namin ang papalapit na sina General at si Alyana Ramos. Sumaludo kami sa kanya. "Everything is on line. Prioridad natin ang kaligtasan ng bihag nila. And nurse Astrielle, get some medics to come with you. Let's move."

"Yes, Sir."

Mabilis na silang lumayo at dumeritso na ako para paghandain ang ilan sa isasama ko. I got Doc. Ethan, and Doc. Gazco, Zin, Shaira and Khyst. Inihanda namin ang mga maaring gamitin bago sumakay sa truck.

Madaling araw na. May ilang putukan na naririnig sa dinaraanan namin. We handed a gun as we get down on truck. Nasa kagubatan na kami kung nasaan ang kuta ng mga terorista. May isang maliit na kubo kaming natatanaw at pinapaligiran ng armadong tao.

"Dito tayo" sumunod kami kay Doc. Gazco sa malagong damuhan at dumapa doon habang nakasilip sa kuta ng mga terorista.

Mas malapit kami sa kanila ngayon. Nakita ko ang paglabas ni Lukariah sa dilim at walang ingay na pinatumba ang dalawang terorista na nakamasid sa paligid. Sa likod ng kubo ay may sunod-sunod na putok na nangyari. Naging hudyat na 'yon sa pagpapalitan ng putok nila.

There's a bomb explosion happen near our location. Nagkahiwahiwalay na kami. I put my gun up to the terrorist who notice my site. I shoot him before he could on me. Nakipagpalitan na rin ako ng putok sa bawat teroristang nakikita ko.

Its funny how these peoples chose to end their lives with their wrong beliefs. Andaming taong gustong ipaglaban ang buhay nila kahit malabo na ang pag-asa. Pero ang mga ganitong klaseng tao, walang takot na isinusugal ang buhay nila sa taliwas nilang paniniwala.

My mind reminds me of my father as I shoot every terrorist who's blocking my way. Buhay sa buhay. Ito ang isa sa malupit na sitwasyong nangyayari sa mundo ngayon.

Sometimes we need to do evil just to make the devil stop. Hindi makatao ang pagpatay. But how can we make these kind of people stop if we won't lessen them?

I went inside their cabin while still pointing my gun around. Nakita ko si Alyana Ramos na kinakalagan ng tali ang mag-ina ni Gomez. Bago pa ako makalapit ay may nahagip na ang sulok ng mata ko. And with my swift moves, I lost another two bullets on the terrorist, making him knocked down.

Tumulong na ako sa pagkakalag ng tali sa mag-ina. Kita ko ang gulat and at the same time paghanga kay Alyana. Hindi ko na iyon pinansin.

There's a series of shootings around. Tinulungan na kami ni Zephyr para ligtas na mailabas ang mag-ina. I stopped on my tracks as I saw a mouth of gun pointing me. Akala nila ay kasunod pa nila ako. Hindi na ako gumawa ng ingay para maligtas ang mag-ina. Marahas akong itinulak ng isang armadong lalaki papasok sa loob ng Kampo nila.

"Magandang bitag 'to. Itaas mo ang kamay mo!" My jaw clenched. Pinanatili kong walang reaksyon ang mukha ko na kahit kaunting takot ay wala siyang makikita. I'm not scared of dumbass. "Ibaba mo ang baril mo!" walang gana kong ginawa ang sinabi. Ibinaba ko sa sahig ang baril ko at isinuko ang mga kamay.

"Ano? Baka gusto mong iwagayway ko pa ang kamay ko."

He look pissed. He pointed his gun on me, but before he could pull the trigger of it, the explosion happened outside brought him out of focus.

I got the opportunity. With the swift movements of my feet, I hook my gun on floor lifted until I sent it on air and caught it with my left hand. I pointed it on him.

Sa pagharap niya palang sa akin ay ang bala ko na ang sumalubong sa kanya. I shoot him on his chest making him knocked down.

"Oh god.." hindi ko namalayan na nasa gilid si Captain. Nanlalaki ang mga mata niya na palitan ng tingin sakin at sa terorista na pinatumba ko.

I won't never let my guard down. Hindi isang gago ang tatapos sa buhay ko.

I play the gun on my hand as I walked near the terrorist.

"Sometimes we have to pick the guns up to put the guns down."

__________________
_______

✰✰✰✰✰✰
✍︎ cessias