Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

CHAPTER 28

Chapter 28


"Captain Sarmiento, mag-uusap tayo." iyon kaagad ang bungad ni General nang makitang kasama ako ni Captain. Napansin rin niya ang hawak kong baril.

He looks serious. Lumayo siya samin at sumulyap pa sakin si Captain bago sumunod sa kanya. I don't know what they're going to talk about. Kung dahil iyon sa pagpapagamit ni Captain sakin ng baril, hindi na mali 'yon. Isa iyon sa tinuro samin noong training as an army nurse. Hindi palaging scalpel, stethoscope, o kung anong mga gamit sa ospital ang hawak namin, dahil minsan ay kailangan rin naming humawak ng baril.

"What's between you and Captain Sarmiento?" paglapit sa akin ni Alyana Ramos.

"None of your business." walang ganang sagot ko bago naglakad papasok sa tent kung nasaan ang mga pasyente.

"I'm not against..but..I-I just want to took you out of danger." She's still on my back. I look on her with my disgusting looks. "Ayoko lang maranasan mo ang mga naranasan ko."

I chuckled to annoy her. "Hindi ko mararanasan ang mga naranasan mo dahil hindi ako kagaya mo." her reaction can't paint. Kita ang sakit na dumaan sa mga mata niya. I don't know if I'm going to regret throwing those words on her. Bakit pakiramdam ko ay ako pa ang masama ngayon? Normal ba 'to?

Tumalikod na ako sa kanya at lumayo.

My heart pinched while thinking of her expression. Hindi ko maintindihan kung bakit kailangang pati ako ay masaktan sa sarili kong salita.

Another days had come, hindi parin tapos ang giyera. We did consecutive operations. Nakaramdam ako ng pangangatal ng mga tuhod dahil sa pagyanig sa kinaroroonan namin. Hindi iyon simpleng pagsabog ng bomba kundi kanyon! These terrorist are now using their high quality weapons. Posibleng may nalalaman na ang tiwakil na Senador kaya mas pinaangat nito ang kanyang grupo.

I removed my gloves and surgical mask nang matapos na kami ni Doc. Ethan sa operations. Lumabas na kami at lumapit sa mga sundalo.

"Senator Cruz is already aware that we have this information regarding on him." General said.

"Kaya mas pinalakas pa niya ang pwersa ng Apoy na bato. Lets prepare for a new plans." seryosong sabi ni Sergeant Santos.

"We need to proceed on our first plan, Sergeant. Kung may nalalaman na itong si Senator Cruz-'Teka...paano niya nalaman?" nagtatakang tanong nito.

Napaisip rin ako doon. Wala pa namang ginagawang hakbang ang mga sundalo para malaman ng Senator na ito na may alam kaming isa siyang terorista. Walang naglabas ng impormasyon na iyon. Unless.. kung may nang tatraydor.

"Anyway, kung may nalalaman na itong si Senator Cruz, mahihirapan na tayong hulihin ang galaw nila. Magtatago sila ng magtatago habang patalikod tayong tinitira. Hindi ba mas maigi kung sugurin na natin ang kuta nila hangga't hindi pa huli ang lahat?"

"Lieutenant Velasco, hindi tayo basta basta sumusugod nang walang nakahandang ibang plano." Lukariah.

"Palagi kang sumasalungat sa sinasabi ko, Commander." nagawa pa nilang magtaasan ng kilay.

"May punto si Velasco. Maaring lumipat ang mga ito ng kuta kung wala tayong gagawing hakbang para sa pagsugod sa kanila." Sergeant Santos.

"A-Agaran ba ang pagsugod na 'yan, Sergeant?" nagsalita ang isang sundalo. Nasa kanya ang tingin namin dahil sa tila kabadong boses nito.

"May problema ba, Gomez?"

"Wala naman, General." nakumbinsi nito ang mga sundalo pero ako ay hindi. There's something bothering him. Ewan ko pero may napapansin akong kakaiba sa sundalong ito. Its not being a judgemental person but the way he's asking a lot of questions about the plans make's me think for something.

Nagplano sila sa pagsugod sa kuta ng mga terorista at naghanda ng mga armas. Nakita kong lumabas si Captain sa tent na pinasukan nila at nang makita ako nito ay kaagad itong lumapit sa akin.

"Are you alright?" tanong niya at naupo sa duyan sa harap ko habang inaayos ang hawak na baril.

Katatapos lang namin sa pagchecheck ng mga pasyente kaya wala pa naman akong gagawin. Luminga muna ako sa paligid bago naupo sa tabi niya.

"Normal bang magtanong ang isang sundalo? I mean 'yung parang inuusisa niyang maigi ang plano?" I asked out of confusion.

"Maybe, because we need to know every single details about the plans. Why baby? Something's bothering you?"

"May nagbibigay ng impormasyon kay Senator Cruz na pinuno ng mga terorista, hindi niya kaagad malalaman 'yon pero mukhang may nagbibigay-alam sa kanya." seryoso akong tumingin sa kanya. "Posible bang may traydor dito? Outsider?"

Ipinatong niya sa kandungan niya ang inaayos niyang baril at humarap sa akin. "Who do you think?"

"Gomez.." I gulped. "Masyado siyang mausisa sa pagpaplano niyo kanina. Alam kung hindi mali 'yon pero may hinala lang ako." nakita ko ang pagseryoso niya kaya napakagat ako sa babang labi. "I-It's just my suspicion, part of my instinct. 'Wag mo ng isipin Captain, nevermind." mukhang nagulo ko pa ang isip niya. Hindi ako sigurado pero hindi nagkakamali ang instinct ko.

Minsan ko lang rin matagpuan si Gomez dito. Ang huling nakita ko siya ay noong ginamot namin siya dahil sa tama ng bala sa braso niya. Sundalo siya at napakahirap isipin kung tama ba talaga itong hinala ko. Mahirap tanggapin pagnagkataon.

"I will follow your instinct then." tumayo na siya at isinabit sa leeg ang baril.

"Anong gagawin mo?" tumayo na rin ako at pumantay sa kanya. He cupped my face and stared at my eyes.

"Naniniwala ako sayo. Wala akong pagsasabihan. Palihim kong mamanmanan si Gomez." hinalikan niya ang noo ko bago umalis.

I'm not sure of that. Bakit ang bilis niyang maniwala sakin?

Iba talaga ang panama ko sa malagkit na sundalo.

Dumating ang ilang sundalo na may dalang pang malakasang mga armas. Sinalubong sila ni General at nagsaayos ng plano.

Hinanap ng mga mata ko si Gomez, wala siya. Hinanap ko rin si Captain, wala rin. Ginawa niya nga ang sinabi niya. He's scouting him. Nababahala ako, pero alam ko ang takbo ng hinala ko.

Inabala ko ulit ang sarili ko sa mga dapat gawin. Magdidilim na nang makita kong pumasok si Captain sa tent namin.

"Cap, kain na po." alok ni Shaira sa kanya. Nakapalibot kami sa isang maliit na lamesa at doon sama-samang kumakain. Tatayo na sana ako nang lumapit na rin siya sa amin.

"Finish your food, baby."

My mouth parted while my brows raised on him. Tinaasan din niya ako ng kilay at ininguso ang pagkain ko.

"Ayaw mong kumain, Cap?" tanong naman ni Zin.

"No thanks. Si Nurse Astrielle talaga ang ipinunta ko dito."

"Edi si Nurse Elle nalang kainin mo,"

"What the fuck?!" halos masamid ako sa sinabi ni Zin. Tumawa pa sila.

Walang imik ko nalang tinapos ang pagkain at lumabas na kasunod si Captain. Magsasalita na sana siya nang makita namin si Gomez na pumunta sa madilim na parte. We stick our body on the tree near him. Nagkatinginan kami nang marinig na may kausap ito sa radio.

"Naghahanda na sa plano. Over." pagsasalita niya. Hindi namin marinig ang sinasabi ng kabila dahil tinatakpan niya iyon para siya lang ang makarinig. "Ano mang oras ay isasagawa na ang plano. Over." "Y-Yes. Please, sasabihin ko ang lahat. 'Wag niyo silang gagalawin. Over."

Hindi na nakapagtataka. My instinct goes on a right path again. Nagkatinginan ulit kami ni Captain. He nodded, sign that he allow me to do something.

Lumabas ako sa punong tinataguan namin at sumandal doon. Alam kong makikita niya 'ko dahil sa sinag ng buwan sa gawi ko. I crossed my arms as I saw him approaching me. Napangisi ako nang makita ang gulat na reaksiyon niya.

"Hi" ngiti ko pa nang makalapit ito. Kahit madilim sa gawi kung saan ko nakitang nagtatago si Captain ay kita ko ang pagtaas ng kilay nito.

"Anong ginagawa mo dito?" he asked and I can still see the shocked on his face. "May narinig ka ba, Nurse Astrielle?"

"I'm not deaf. Malamang, may narinig ako."

Napamura siya at mas lumapit sa akin. "Wala kang pagsasabihan nito."

"Mas lalo mong palalalain ang gulo!"

"Wala kang alam!"

"Alam kong ikaw ang nagbibigay ng impormasyon sa grupo ng Apoy na bato!"

Mas tumalim ang tingin niya sakin na may mabigat na paghinga. "Walang makakaalam nito. Oras na may nangyaring hindi maganda sa kanila. Ikaw ang sisisihin ko!"

I remain my blanked expression not until Captain showed up on the dark. Kinasa niya ang hawak niyang baril kaya nakuha nito ang atensyon ng sundalo sa harap ko.

"You can do threat to everyone who knows nothing how to fight. Not to those who can shoot you bullseye. Not her. Not my baby."

W-What the fuck?!

__________________
______

✰✰✰✰✰✰
✍︎ cessias

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro