Piekeren. Iedereen doet het wel eens. Je bent bv zenuwachtig omdat je de volgende dag een date hebt met je crush. (Stom voorbeeld, I know) En dan begin je jezelf vragen te stellen: zal hij me wel mooi vinden in dat kleedje? Hoe zal de date verlopen? Vind hij me überhaupt leuk?

En dan beginnen de scenario's in je hoofd op te doemen, als duistere wezens die voor het licht gaan staan. Je begint je allerlei scene's in te beelden waarin het kan misgaan. Bv: je morst spaghettisaus op je mooi wit kleed en het geeft een enorme vlek die er niet uit wil. Of erger: als de date is afgelopen wil jij een move maken je crush te kussen, maar hij deinst weg... AWKWARD.

En zo gaat het maar door en door, tot dat je in die vicieuze cirkel zit van negativiteit. 

Ik heb hier ook last van, velen onder jullie hebben hier last van. Maar mijn denkpatroon zit zodanig in elkaar dat ik meteen van het ergste uitga. Als iemand me negeert of een vervelende opmerking maakt, kan ik dat niet relativeren. Ik blijf erover door piekeren. 

Soms is het echter het beste om iets los te laten. Want soms is al dat gepieker nergens voor nodig. Waarom blijven door piekeren over iets waar je geen invloed op hebt? Iets dat misschien niet zo erg is als je zelf denkt? Wauw, ik doe weer vaag...

Wat ik wil zeggen is: misschien kust je crush je wel terug op die date? En misschien laat de spaghettisaus je witte kleed wel met rust? Al die doemscenario's maken je enkel gek.

Je moet een manier zien te vinden om die vicieuze, negatieve cirkel te doorbreken. In wat voor moeilijke periode je ook zit, er zullen altijd van die lichtpuntjes zijn in de duisternis. Als een hemel gevuld met sterren. Het is alleen de kunst om te beseffen dat die sterren er daadwerkelijk zijn.

Mensen zijn geneigd eerder te kijken naar het negatieve in het leven, dan naar het positieve. En dat terwijl er soms meer positieve dingen aan de hand zijn dan negatieve dingen.

Ik word soms echt boos op mezelf dat ik zo negatief begin te denken. Door al die negatieve gedachten word ik dan droevig en dat terwijl ik meestal van een mug een olifant maak. Want ik ga, zoals ik al eerder gezegd had, eerder van het slechtste uit dan van het beste. Als ik in een bepaalde situatie zit, denk ik eerder aan een slecht einde dan aan een goed einde.

Ugh, ik weet niet goed hoe ik dit moet uitleggen eigenlijk. Maar ik zal wel niet de enige zijn die dat heeft? 

Ik moet mijn gedachten onder controle leren houden, weet je? Want wat heeft het voor zin om altijd zo negatief te gaan denken? Wat heeft het voor zin om de doemgedachten je positieve kijk op het leven te belemmeren? 

Niks. Het heeft allemaal geen zin. Kijk naar het mooie in het leven: zo is het in België momenteel mooi weer. Zeker voor deze tijd van het jaar. Blijf niet heel de tijd op wattpad: DOE IETS NUTTIGS OP DEZE ZONNIGE DAG!

Embrace it :D Glimlach eens terwijl je denkt aan al het goede in je leven.

Al de positieve/mooie kantjes van mijn leven;

- Ik ben gezond. Ik ben niet ziek, ik heb geen ongeneeslijke ziekte maar bovenal zijn de mensen waar ik om geef gezond.

- Ik heb vrienden. Maar bovenal heb ik de oma gevonden in mijn leven waar ik altijd naar zocht. Natuurlijk houd ik van mijn biologische oma. Maar die oudere vriendin van me (van 76) maakt me echt gelukkig. We hebben een enorm goede band, een band waar ik altijd naar zocht. Ook heb ik nog andere vrienden waar ik altijd bij terecht kan.

- Mijn passie tekenen/schilderen laat me alles even vergeten. Al mijn zorgen. Bovenal is het een enorme ontspanning.

- Schrijven is ook een passie van me, niet dat ik er goed in ben aangezien ik nog erg veel moet bijleren. Maar schrijven met een warm kopje thee erbij is altijd fijn!

- Ik heb een goede familie.

- Ik heb eten en drinken altijd binnen handbereik, niet iedereen heeft dat geluk.

- Ik had een goed rapport waar ik trots op kan zijn.

- De studierichting die ik volg op school doe ik graag, al vraagt het soms veel stress.

--------------

Ik kan dingen blijven opnoemen, maar zo interessant is mijn leven niet dus ik zal jullie daar niet mee gaan vervelen :p

Wat mijn punt is rond heel deze rant: probeer altijd de positieve kant te bekijken van alles in het leven. Bv: Je hebt een slecht rapport. Wat je kan doen is treuren en zeuren of wat je ook kan doen is je harder inzetten en het niet opgeven!

Het leven is vol obstakels en lijkt je altijd uit te dagen. 

Onlangs zag ik een tekstje: Sometimes in life, your situation will keep repeating itself until you learn your lesson. 

Wat ik hier uit haal: ik verwacht altijd te veel van mezelf en dus ook van de mensen om me heen. Zo werkt de wereld niet. En als ik niet uit die fout leer, zal de situatie zich blijven herhalen totdat ik eindelijk besef dat ik minder van mezelf moet verwachten. Maar vooral: minder van anderen.