Ja, je leest het goed mensen. Ik voel mij bejaard nu ik morgen de leeftijd van negentien bereik. Nu jullie weten dat ik morgen jarig ben, verwacht ik dat jullie een cadeau naar mij opsturen.

Mijn adres: Kaasstraat 88 in de Potlodenstad. Dat bestaat echt hoor, kijk maar op google maps! 

Voor degenen die het niet door hebben, ik lach maar. Moest je gedacht hebben dan ik serieus was, ga dan even naar de dokter. Dan komt alles vast en zeker goed!

Anywaaaaaaaaay, desondanks dit niet serieus begint, word deze rant best ernstig. Of ja, bemoedigend. Laat ik het zo zeggen. 

Vroeger, een jaar of twee terug (zo goed hou ik het niet bij) schreef ik tweemaal een rant over down zijn. Ik ken mensen, waar ik mee bevriend ben, die zich niet altijd opperbest voelen. Deels voor hen, maar ook deels voor jullie en een klein béétje voor mezelf, schrijf ik dit neer.

De negentien jaren dat ik geleefd heb op deze planeet dat de aarde word genoemd, ben ik niet elke dag gelukkig geweest. Niet elke dag zag je mij lachen. En dat is normaal. In je kinderjaren lijkt alles nog zo eenvoudig en versimpelt. Naarmate je leeftijd een jaartje erbij krijgt, word het leven ingewikkelder. Je begint te ontdekken in je vroege tienerjaren dat het leven helemaal niet zo eenvoudig is. Dat deze maatschappij soms heel harteloos kan zijn. 

Je moet je weg vinden in van alles en nog wat. Je probeert vrienden te maken. En daar gaat het vaak fout. Vriendschappen zijn niet altijd leuk. Want eens een waardevolle vriendschap kapot gaat, voelt het vaak erger dan een gebroken hart.

Waar het ook fout kan lopen, waardoor je je slecht begint te voelen, is je niet goed voelen thuis. Dit kan honderden redenen hebben en zo'n reden moet niet altijd iets ernstig zijn (zoals moeder die zich vaak zat drinkt) Maar bijvoorbeeld een slechte band hebben met je broer/zus of je niet begrepen voelen door je ouders.

Als je bijvoorbeeld (dit is een stom voorbeeld) graag iets met muziek wilt gaan doen, maar je ouders daar geen potentieel in zien en graag willen dat je een dokter wordt. Dan bepalen zij jouw toekomst, jouw geluk. 

Dat alleen kan er al voor zorgen dat je je rot voelt. Je rot voelen kan door zoveel komen! Je niet begrepen voelen, gepest worden, eenzaam voelen, enz enz...

Momenteel voel ik mij goed. Ik heb voldoende vrienden, heb de beste ouders die er bestaan, heb een aardige broer en mijn katten zijn meer dan geweldig. Het enige probleem, wat ik niet eens een probleem kan noemen, is dat mijn mobiel erg rot doet. Als in: hij blijft nadat ik hem herstart heb blokkeren. Ik heb max vijf minuten, vaak drie minuten, voordat hij helemaal gaat vast hangen. 

Ach ja, nou en? Er zijn ergere dingen dan dat. Ik heb geen gezondheidsklachten, mijn katten en familie zijn nog steeds geweldig, dus alles gaat goed. 

Je hebt van die mensen wiens dag al verpest is als hun bus een half uurtje te laat komt opdagen. Probeer zo niet te worden. Natuurlijk mag je erom morren en zeuren, breng het alleen niet heel de tijd naar boven. Probeer het beste uit elke dag te halen :)

Want je leeft maar één keer, toch? 

En ook al gaat het nog zo vreselijk met je, op een dag komt het allemaal goed. Op een dag ga je de zon terug zien schijnen en verdwijnt de duisternis om je heen. Misschien duurt dat nog een maand, misschien zelfs nog een jaar, maar na een gevecht word je vaak beloont.

Het leven is als een berg. Soms beklim je het en dat kost héél veel wilskracht. Dan sta je op de top, voor weet ik veel hoe lang, om er vervolgens terug af te rollen en gewond te eindigen beneden aan die berg. Het duurt dan even voordat je terug kan recht staan en kan zeggen: 'Berg, je bent nog lang niet van mij af!'

Als je je eenzaam voelt, stuur mij dan een berichtje. Ik bijt niet. Moest ik bijten als ik honger heb, gaat dat wat moeilijk via internet. Dus geen zorgen. Je komt er heelhuids vanaf als je mij een berichtje stuurt :)

Het heeft lang geduurd voordat ik het gevoel had ergens bij te horen. En ik kan niet uiten hoe dankbaar ik ben voor dat gevoel. Het gevoel er niet alleen voor te staan!

En dat gevoel gun ik jou ook, lezer. Ik gun jou veel vriendschap, fantastische ouders maar vooral leuke katten toe (of honden, het is maar wat je verkiest). 

En voor de mensen die denken dat huilen voor zwakkelingen is, nee. Gewoon nee. Dat is een foute manier van denken. Huilen is een emotie uiten. Het is je muur even laten zakken. Tonen dat het niet gaat. Want als je niet huilt en de tranen zich opbouwen, ga je nog verdrinken in je eigen verdriet. Geloof mij, dat is een niet zo leuk gevoel om het even zacht uit te drukken.

Ik heb geluk met mijn leven. Ik denk dat vele mensen op deze aarde er een moord voor zouden plegen in mijn schoenen te staan. Want ik kom niets te kort en daar ben ik echt héél héél héél dankbaar voor. Misschien klaag ik soms ook te veel, maar daar kan ik aan werken.

Mijn punt van deze rant is: ik ben blij met wat ik heb. Maar ik wil er ook zijn voor anderen. Ik wil met deze rant jou beter laten voelen en ik hoop dat mij dat gelukt is.