Chapter 14

Stating the fact

SERITA

"Para kang tanga diyan, Serita!" puna pa ni Risel sa akin.

Inirapan ko naman siya, "masama bang bantayan kung ano na nangyayari sa labas? Malay natin at bumalik si Earle then we could know what's on the outside then we could set ourselves free." Sagot ko naman sa kanya.

Napasinghal naman ito at naupo sa upuan malapit sa akin, "you always do that, Serita?"

Napataas naman ako ng kilay sa sinabi niya. "Anong ibig sabihin mo?"

"I've always caught you on our high school days, kapag tapos na ang practice game namin at magsisipuntahan na kami sa locker room. You sneak out into it. Ano bang ginagawa mo at pumupunta ka sa locker room namin?"

Napakagat naman ako ng labi ng maalala ko 'yong pinagsasabi niya.

"You should be proud Risel dahil may ipagmamalaki ka talaga." ngisi ko pa sa kanya.

"You seen it, huh."

Natawa naman ako sa sinabi niya, "of course!" but he shook his head. "I'm trying my best to get you pero hindi ko naman magawa 'yon Risel. You always push me kaya hindi natutuloy ang balak ko sayo. I did my best to be the captain of the cheersquad and when I did, they look after me. But there's one thing I wanted the most..."

"What is it?" he asks smirking.

"You." I said without taking it back. "You heard it, right? I've always wanted you Risel but you always fucking push me away. And I feel so dumb about it!"

"Maybe because you're not the type of my girl." He said, his jaw clenched.

I stood up and rolled my eyes to him, "then stop talking to me, Risel. From now on, stop messing with me!"

I stomp my feet as I left him there alone.

Pinuntahan ko naman iyong grupo ng baguhan. They seem like harmless pero balita ko kay Kage ay sila 'yong mga taong nasa loo bang kulo. Hindi ko pa sila kilala ng lubusan, as well as the people who I'm with for few days. Bakit ba aabalahin ko pa ang sarili kong kilalanin sila dahil sooner or later naman ay lalabas na rin naman ako dito. Why would I bother myself, right?

"Hi!" I sit beside named Cobert, I trace my fingers on his shoulders. "Do you have a girlfriend?" ngisi ko pa.

Pansin ko naman ang pagkataranta ng reaksyon niya. I know I'm a bit intimidating kaya nga maraming naiinggit sa akin noong high school days ko dahil I'm the captain of the cheersquad at lahat ng lalaki sa school namin hinahabol ako. They will do everything just to be with me, kahit ilang minuto lang 'yon.

My time is precious kaya nga nakakaloka at nandito ako, nakakulong sa napakalaking bahay na 'to.

"I don't." sagot naman nito sa akin.

"I've heard that Tyda—the girl killed by her cousin was your ex, am I right?"

He nods, raising his brow. Siguro nagtataka na 'to kung anong ginagawa ko. I'm bored at wala akong mapagtrip-an dito. Lahat ng tao ay may sari-sariling mundo and I can't do anything else here. Ayokong tumambay lang sa isang tabi habang pinapanood sila mag-usap.

Ang boring ng mga tao dito!

"Can you move a bit?" aniya.

Medyo nagulat naman ako sa sinabi niya, "how come to that, Cobert?!"

He shrugged, "just don't tease me, hindi kita type kaya 'wag mo kong lalapitan."

I grunted on him. Mas nakakasira pala 'to ng araw! Imbis na ako ang umalis ay siya ang tumayo at pumunta, I think sa kusina. Napatingin naman ako sa dalawang parang mag-jowa. Gyllia and this white guy, Marco. Nagtatawanan pa sila kung mag-usap, sila nga ba? Oh, I find that Marco guy so temptation. If I have the chance, I would pero kapag bantay sarado ang girlfriend. Nevermind.

Mabilis na lumipas ang oras, hinihintay na lang namin na ihain ang dinner namin. Nasa sala naman ang lahat, nagku-kwentuhan pero iyong iba ay natulog. Sino ba naman kasi ang hindi maboboryo dito diba?

Mayamaya lamang ay ilang beses na nagblink ang tv. Noong una ay wala sa mga kasama ko ang unang nakapansin kundi ako lang. Siguro dahil may mga sarili silang mundo. Nang kunin ko ang atensyon nila at nagtaka rin sila kung anong nangyayari sa tv.

Nang umayos ang signal ay pinakita nito ang isang lalaking naglalakad sa gitna ng kagubatan.

"Teka, si Earle ba 'yan?" turo pa ni Vantell.

"Akala ko nakauwi na siya?" ani Kage.

"Hanggang ngayon pa rin ba nando'n pa rin siya?" tanong naman ni Oxene.

Wala namang sumagot kay Oxene pero kung titingnan ay mukhang naliligaw si Earle sa gitna ng kagubutan. Ito na nga ba 'yong sinasabi ko eh. Makakalabas ka nga ng mansion'g ito. You still didn't know kung makakauwi ka nga talaga.

And after we see Earle in the middle of the woods, sumunod naman ang ilang announcement.

Tomorrow there's a light, running from the darkness could save a life.

Hindi namin maintindihan kung para saan 'yong nabasa naming iyon. Hanggang sa dinner namin ay hindi kami natahimik kung para saan 'yong announcement na iyon. Kung ano anong konklusyon naman agad ang naiisip namin. More like, magkakaroon ulit ng voting out or some play offs. We don't know, we are not sure.

We still don't know if we could pass this challenge.

Ending up saving our own lives.

"Serita!" tumingin naman ako kay Risel. He's on the stairs, half-naked.

"What?" irita kong usal.

"Come, I'll show you something." Tango pa nito sa akin. Hindi na naman nito hinintay ang sagot ko at nauna nang pumunta sa second floor.

Hindi naman ako nagdalawang isip pang sumunod sa kanya kaysa naman makihalubilo ako sa mga nasa living room at pinag-uusapan lang ang announcement kanina. Masyado silang paranoid, ang lalim nila mag-isip kaya kung ano ano na lang din ang tumatakbo sa utak nila. Hindi ba pwedeng hayaan na lang muna and tomorrow, we could see what will happen.

I call out his name at narinig ko na lang din ang sigaw niya sa loob ng boy's room. Dahan dahan kong tinulak ang pinto papasok sa loob. Malaki ang loob ng kwarto nila but not the first thing I saw, mabilis ko lang iniwas ang tingin ko dahil si Risel ay wala nang saplot na nakahiga sa isa sa mga kama.

"W-what are you doing?" oh fuck, stuttering.

"Lock the door." Iyon naman ang sinabi niya kaya mabilis akong tumalikod at sinarado ang pinto gaya ng sabi niya. Napahinga naman ako ng malalim at kahit ipikit ko ang mga mata ko ay hindi na maalis sa isipan ko ang nakita ko kay Risel.

Damn, I never expected that he's big just like that.

"Look at me." aniya.

"No." mabilis kong tugon sa kanya.

"Ngayon ka lang ba nakakita nito, Serita?" he laughed. "I doubt that, Serita."

"Yes, Risel! Ngayon lang!" usal ko naman. "Kaya magbihis ka na ngayon at ipakita mo na ang ipapakita mo!"

He smirked, "I've already shown it to you." aniya.

Lalabas na sana ako ng pinto ng bigla akong pigilan nito. Nanginig ang katawan ko ng gawin niya iyon. Lalo na nang yakapin niya ako. Naramdaman ko ang kanyang pagkalalaki sa aking likuran, dahan dahan niya iyong kinikiskis sa akin.

"Risel, stop!" bulyaw ko pa.

"I know you want this." ngisi pa niya. "You've been on a bed fight, don't you?"

"I'm not!"

"Then I will show you."

I gasped when he carry me unto bed. He started to grind on my body, he's kissing my neck and so he leaves marks as he kissed me on the other side. I fall into his driven of seduction. I undress my top. He leaves my neck and trace unto my cleavage. His right hand were on my breast, caressing it. I moaned hard to it. I feel so wet.

"Want me now?"

I nodded slowly to him.

"You're the biggest jerk, Risel." I said.

When we are in the middle of satisfaction. Someone interrupted us, continuously knocking on the door.

"We have to finish this." aniya.

"Of course, you have to."

His thrust became harder and faster. We immediately reach the heaven of satisfaction and clean ourselves and put up back our clothes. Mabilis namang tumayo si Risel habang umayos naman ako sa pagkakaupo ko.

"What do you want, Cobert?" oh that guy.

"Anong ginagawa niyo? Bakit ang tagal mong buksan ang pinto?" tanong pa nito.

Hindi na naman sumagot si Risel at tuluyang pumasok sa loob ng kwarto si Cobert. Tiningnan pa ako nito pero agad naman itong dumiretsyo sa kanyang mga gamit. Bumaba na rin si Risel saka sumunod naman ako.

Atleast, I've got the jock.

"Guys, let me tell you something..." naabutan ko naman sa sala si Gyllia na nakatayo sa harap ng iba naming kasamahan.

"What is it?" Stefen asked.

"Don't try to lie about yourself again."

"What?" ngisi naman ni Maryel. "Girl, I don't know you and so why I gonna be honest to you? Sino ka ba? And who do you think you are to say that in front of us? You're just a hoe."

Everyone shocked on what Maryel said.

Gyllia rolled her eyes, "for your information, I'm not a hoe... maybe you're referring to yourself."

"Burn!" tawa pa ng kambal. "That was savage, Gyllia!" dagdag naman ni Stefen.

"Fuck the two of you." she said in gritted teeth.

"Guys, this is not for my sake, it's ours. Lying here is always next to death. We're living here without knowing everybody. So if you lied who are you... then we could vote you out."

Natihimik naman ang lahat sa sinabi ni Gyllia.

"What was your secret, Gyllia?" napatingin naman lahat sa akin. "What about your boyfriend? Your life outside? We don't need to know each other. We just need to survive here. Don't treat everybody else's fairly. Maybe the one you trust could lead you somewhere you don't' belong..." and that time napatingin naman ako kay Marco. "Stop acting like you knew all about this. Just shut you fucking mouth and get the hell out of here."

"Serita, you're too harsh on her!" saway naman ni Kathaleen sa akin.

I raised my brow, "I'm not, just stating the fact, like what she said." Ngisi ko pa sa kanya.

I leaved the living room and headed to the pool. No one here understand me, no one will be trusted anyway.