Obudziłam się i od razu wyjrzałam za okno, za oknem było ciemno co oznacza, że jest noc. Wstałam z łóżka i podeszłam do szafy i wzięłam z wieszaka strój do trenowania i podeszłam do łazienki, rozebrałam się do naga i umyłam się swoim kokosowym szamponem. Umyta wyszłam z kabiny, ubrałam strój i wysuszyłam włosy, wzięłam swój kij i ruszyłam w stronę sali.

Doszłam do sali treningowej z zamiarem przećwiczenia strzelania z broni, ale jak już wzięłam broń do ręki to zobaczyłam jak po mojej lewej ćwiczy jakiś chłopak chyba w moim wieku. Z ciekawości podeszłam do niego, by pogadać.

- Hej, jesteś tu nowy? - zapytałam chłopaka, ma czarne włosy, brązowe oczy, muskularny i blady. Inaczej to ideał dla kobiet, w tym dla mnie.

- Cześć i tak jestem nowy, nazywam się Aidan Prime, a ty? - Nazywa się Aidan, boże jak on się do mnie uśmiecha, aż czuję, że zaraz zemdleje.

- Nazywam się Caroline Kalners i nie wiem czy wiesz, ale długo se nie pogadamy, za dwie godziny będę z moją grupą jechać nad mur. - Wytłumaczyłam mu, bo nie chciałam, żeby patrzył na mnie smutkiem gdybym odchodziła. Boże, jaki on jest boski, po prostu bóg

- Och, to szkoda, bo fajną dziewczyną jesteś i piękną. - Uśmiechnął się pokazując w tym szereg białych zębów.
- Ale póki mamy dwie godziny to moglibyśmy się poznać. - To nie taki zły pomysł. I przez całe dwie godziny poznawaliśmy się, myślę, że jeszcze się kiedyś spotkamy.

Pov. Victoria Tray

Usłyszałam jak budzik próbuje mnie obudzić, wyłączyłam ospale jedną ręką budzik i wstałam z łóżka. Zobaczyłam, że łóżko mojej przyjaciółki jest puste, więc szybko wzięłam ubrania i poszłam do łazienki, by się ogarnąć.
Przerażona poszłam na dół do punktu zbiórki, ze strachem wymalowanym na twarzu nerwowo szukałam mojej przyjaciółki, znalazłam ją jak rozmawiała z jakimś chłopakiem. Podeszłam do nich i dotknęłam ramie Caroline.

- Cześć Caro! - Przywitałam się z nią i przytuliłam ją na przywitanie.

- O! Cześć, już wstałaś? Mamy jeszcze godzinę, ale jak już przyszłaś to przedstawię ci Aidana. - Wskazała na wysokiego mężczyznę, z którym gadała chwilę temu.

- To Aidan, a to Victoria, Victoria to Aidan. Jak wszyscy się znają to ja idę się przygotować na wyprawę za mury. Pa! - Krzyknęła Caroline wchodząc do magazynu. W ogóle zapomniałam się przedstawić. Nazywam się Victoria Tray, mam osiemnaście lat i jestem brunetką o brązowych oczach, jestem lekko opalona, wysoka mam sto osiemdziesiąt centymetrów wzrostu i jestem chuda. Jak się już przedstawiłam to teraz czas wybrać broń, podeszłam do magazynu i zobaczyłam jak Caroline miała na plecach przypięty kij baseballowy z kolcami i na biodrach dwa pistolety z mazygankami po bokach.

Mój ekwipunek będzie składał się ze snajperki, która będzie przyczepiona do pleców, jednego pistoletu, który jest doczepiony na biodrze wraz nożem. Tak wiem, ubogi ten ekwipunek, ale ja wolę walkę na dystans, a Caroline walkę wręcz.

Przygotowana poszłam usiąść przy moich kolegach z grupy. Byłam przerażona tym, że będziemy oficjalnie bronić murów, życie kraju jest w naszych rękach.

Pov. Caroline Kalners

Po tym jak Voctoria wyszła z magazynu, upewniłam się, że jestem sama i jak zobaczyłam, że nikogo nie było koło mnie to wzięłam dwa granaty, tak na wszelki wypadek. Zakazano nam brać granatów, ale wiem, że kiedyś się przydadzą. Przez ten czas usłyszałam jak generał wchodzi do sali.

- Wszyscy idą za mną, będzie przetransponowani dwoma samochodami. - Ruszyłam za generałem wraz Victorią i wsiadliśmy do dużego Jeepa. Do murów była godzina drogi, ale kiedy byliśmy w połowie trasy, to usłyszeliśmy hałasy, zatrzymaliśmy się i to był błąd. Terroryści rzucali granatami jak oszaleli, wszyscy wyszliśmy z samochodu i każdy pobiegł w swoją stronę. Wzięłam Victorię za rękę i biegłam w stronę murów, ale zobaczyłam, że przejście jest zabarykadowane, więc z przyjaciółką weszliśmy do opuszczonego domu i się zabarygadowaliśmy drzwi i weszliśmy do piwnicy i się tam zamknęliśmy.

- Caroline, co teraz zrobimy? - Zapytała Victoria, a ja nie wiedziałam co mam powiedzieć.

- Czekać, musimy czekać aż wszystko ucichnie. - Jak to wypowiedziałam to usłyszałam szmer. Wstałam z zimnej podłogi i wyciągnęłam zza pleców mój kij.

- Jak ktoś tu jest niech wyjdzie bo nie będzie miło! - Krzyknęłam i usłyszałam jak ktoś wychodzi zza szafy.

- Aidan, to ty? - Zapytałam się osobę, która była przedemną.

- Ta, a ty to Caroline? - Jak usłyszałam, że to on to schowałam broń i się do niego przytuliłam, przez tamte dwie godziny zbliżyliśmy się do siebie, przeżyliśmy to samo.

- Teraz ewidetnie musimy czekać do wieczora. - Powiedziała Victoria i wszyscy razem usiedliśmy na kanapie.
Victoria wyciągnęła książkę i zaczęła czytać, Aidan próbował zasnąć a ja puściłam piosenkę z mojej MP3.

*Oshiete oshiete yo sono shikumi wo
Boku no naka ni dare ga iru no?
Kowareta kowareta yo kono sekai de
Kimi ga warau nani mo miezu ni

Kowareta boku nante sa iki wo tomete
Hodokenai mou hodokenai yo shinjitsu sae

FREEZE

Kowaseru kowasenai kurueru kuruenai
Anata wo mitsukete

Yurete yuganda sekai ni dandan boku wa
Sukitoote mienaku natte
Mitsukenaide boku no koto wo mitsumenaide

Dareka ga egaita sekai no naka de
Anata wo kizutsukete kuwanai yo
Oboete ite boku no koto wo azayaka na mama

Mugen ni hirogaru kodoku ga karamaru
Mujaki ni waratta kioku ga sasatte

Ugokenai ugokenai ugokenai ugokenai ugokenai ugokenai yo

Unravelling the world

Kawatte shimatta kaerarenakatta
Futatsu ga karamaru futari ga horobiru

Kowaseru kowasenai kurueru kuruenai
Anata wo kegasenaiyo

Yurete yuganda sekai ni dandan boku wa
Sukitoote mienaku natte
Mitsukenai de boku no koto wo mitsumenai de

Dareka ga shikunda kodoku na wana ni
Mirai ga hodokete shimau mae ni
Omoidashite boku no koto wo azayaka na mama

Wasurenai de wasurenai de wasurenai de wasurenai de
Kawatte shimatta koto ni paralyze

Kaerarenai koto darake no paradise

Oboete ite boku no koto wo

Oshiete oshiete
boku no naka ni dare ga iru no?

Pod koniec piosenki zasnęłam opierając się o ramię Aidana. Czułam, że niedługo wydarzy się coś co zmieni nasze życie o sto osiemdziesiąt stopni.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
*Tokyo Ghoul - Unravel (op 1)
" Unravel " to pierwszy solowy singiel Tōru "TK" Kitajima z zespołu Ling Tosite Sigure . "Unravel" zostało wydane 23 lipca 2014 roku przez Sony Music Entertainment Japan . 

**media: nie mogłem znaleźć oryginalną :(