Po dziwnym ataku poszłam z nią do siłowni, opserwowałam jak Alek walczy z Erykiem. Uczył go samokontroli co było podstawą dla wilkołaka. Mieliśmy iść szukać demonów, jednak były nici z tego ze względu na małą.

-alek a może chodźmy na zakupy?

-idz z nią sama czujniki się zaświeca jak coś będzie nie tak-powiedziala izzy-ona potzrebowalam powietrza a Alek treningu...

Wstałam i wyszłam z dziewczynką z instytutu.

W sklepie wsadziłam ją do wózka.

-chcesz ciastko?-spytałam.

-nie, zjem później, a sporbuiemy tych czekoladowych?

-pewnie sama mam ochotę weź też dla innych-wziela kilka opakowań i wrzuciła do wózka.

Kupywałyśmy ważne rzeczy aż przyszła aurora.

-myslisz że kawa jest zdrowa?

-nie ale karmelowa nie grozi nikomu.

-mhm, weźmiemy też herbatę.

-mamo a ja chcę jednorożca.

Spojrzałam na nią dziwnie a ta patrzyła na ogromne maskotki obok. Uśmiechłam się i wzięłam najładniejszego.

-tego?

-tak, mogę?

-ciesz się że na takie wydatki mam kartę dziadka

Wzięłam maskotkę pod pachę i lądowałam następne składniki do jedzenia. Oczywiście ser jajka mąka wszystko co używany zazwyczaj do jedzenia.

-żółwie są fajne-mrukła Crystal patrząc w telefon.

-są urocze-powiedziała aurora w stronę dziewczynki. Zapakowałam do osobnego wózka kosmetyki i plyny do higieny oraz wzięłam dla dziewczyn to co napisałam mi na kartce

Aurora pomogła mi z wózkami których łącznie było 3. Były po brzegi w różnych składnikach.

-pani armię chce wykarmić?-spytał ktoś uszczypliwo.

-nie miał pan chyba nigdy 30 osób do wyrzywienia ja mam więc to są tego skutki -mrugł i zaczęłam wykładać wszytko na lade. Aurora pakowała wszystko do toreb i znów wkładała do koszykow. Zapłaciłam za wszystko i wyszłam z wózkami na dwór... W tedy spostrzegłam się że Crystal nie ma.

Zostawiłam Aurorę w bocznej uliczce która pilnowała koszyków i w tedy zobaczyłam Crystal siedzącą na parapecie i robiąca sobie zdjęcia Pobiegłam do niej a moje serce waliło jak oszalałe. Wzięłam ją na ręce i przytuliłam.

-czemu wyszłaś z wózka?

-bo chciałam mamo czemu tak się boisz?

-bo znikaś mi a ja się przestraszyłam nie wolno ci tak znikać mów gdzie idziesz słonko.

Wróciłam do uliczki i przeniosłam nas do instytutu do kuchni. wózki zaczęły się poruszać na kafelkach a ja poszłam po dziewczyny z instytutu. Gdy wróciły sny wszystkie jeden koszyk się opróżnił. Z uśmiechem rozpakowywałam torby a Crystal podawała mi rzeczy. Dopuki nie dopadła lodów. wzięła łyżkę i zaczęła je jeść, obrocilam się do niej.

-a z mamą się nie podzielisz?

Spytałam a ta wyciągla przed siebie kubełek z lodami. Wzięłam ją na wysoki fotel i usiadłam obok poczym zaczełyśmy jeść grzebiąc w lodach. Zobaczyłam w tedy Aleka który był spocony i wkurzony.

-czemu nagle... byłaś na zakupach?

-tak, nie chciałam ci przeszkadzać a Crystal się cieszyła i kupiłam jej to.

wskazałam za ogromnego jednorożca za mną.

-moge też lody?-spytał patrząc na jednorożca.

Mała wzięła łyżkę i wystawiła w stronę Aleka ten z uśmiechem zjadł lody z łyżki i się uśmiechł poczym wziął swoją łyżkę i zaczęła jeść z nami ten ogromy kubełek lodów. Zobaczyliśmy izzy która się dołączyła tak samo jak jace.

-kto kupił jednorożca i lody?-spytał w końcu a Aurora rozpakowywałam rzeczy.

-mama-powiedziała małpka i zjadłam kolejna łyżkę. Siedział tamy już na stole i zajadaliśmy się lodami a jace był naprzeciwko obok Alek a na przebiegło niego izzy. Drzwi się otwarły.

-rany boskie ja to z wiadomościami a wy jecie lody bezemnie?

-dziadekkkkk chodź możesz też to duża ilość lodów.

Przesunęli się robiąc magnusowi miejsce a ten biorąc łyżkę wziął kawałek lodów i zaczęła jeść.

-i ile już tak jecie?

-jakoś pół godziny.

-to ile tu tego jest prawie nie ruszyliśmy.

-mrozi mozg-powiedziala moja córka i złapała się za głowę Magnus się zaśmiał.

-twoj a mama też zawsze zjadała lody i ją mrozilo.

-ale nas wszystkich mrozi Alek narysował runę trwałości lody się nie topią

-Do fiaska co się tu dzieje!?-krzykł agnes sprowadź nas do drzwi.

-jemy lody...

-magnus ty też? i stóp co tu robi jednozormzec czy Lili znowu coś zrobiła?

-poszła na zakupy i kupiłam jednorożca dla małpki a i kupiła lody balonowe chcesz też?

-nie dziękuję widzę was za pół godziny w sali Magnus miałeś coś powiedzieć.

-jemy Agnes to zaczeka

-rany masz tyle lat a na widok lodów nadal się roztapiassz.

Zaśmiałam się i jadłam dalej lody.

-ej a co właśnie masz powiedzieć?

-wilkolaki zgodziły się na patrole.

-a juz nie wystarcza kamyczki?-spytała małpka.

-nie do końca kropeczko.

Magnus wziął kolejna łyżkę a ona się uśmiechła.

-a ja myślę że boicie się o tych ludzi co giną, a ja wiem gdzie oni są i po co.

-co!?

Zapytałam a ta ucichła. Alek zobaczył mój wzrok.

-nie myśl że idziesz tam ... nie prubuj

-ale...

-tego ci zabraniam.

Małpka widząc to obwieściła mnie.

-juz chodź mamo nie lubię jak się złościsz.

Wzięłam jej ogromnego misia i poszłyśmy do pokoju.

-wiem że chcesz iść.

-tata nam zabrania.

-ale przecież możemy iść nie dowie się a demony się ciebie słuchają.

-skąd wiesz że słuchają?

-mamo sama wczoraj pokazałaś mi sztuczkę a te złe stworki sobie poszły. Pozatym czuje w twojej krwi zakłucenie które się zespaja z tobą.

-oh, nie mów alekowi.

-wiem tajemnica.

-czyli ty też chcesz iść?

-tak a pozatym trzeba ten kamyczek tam zostawić.

-masz rację jakiś facet nam nie zabroni prawda?

-raczej tobie mamo ja nie mam za dużo do mówienia.

-masz wiecej niż myślisz jesteś mała i inteligentna a teraz daj rączkę narysuje nam runę ukrycia.

-bedzie boleć?

-nie.

Zaczęłam rysować runę a ta patrzyła na mnie. Wzięłam moje małe rękawiczki i nałożyłam jej.

-są bardzo mocne uderzysz kogoś i benc leży są twarde ...

Założyłam takie same i schowlaam Stellę. poprawiłam włosy moje i jej a potem ubrałam bluzę i wzięłam mała.

-teraz będziemy lecieć trzymaj się.

Skoczyłam z okna i rozłożyłam skrzydła poleciałam do parku tam stanęłam na ziemi i małpka wyszła. Dałam jej moja pierwsza Stellę bez niczego.

-byla kiedyś moja teraz mam inną gdyby ktoś cię chciał cię skrzywdzić albo coś innego schowaj się i tam narysuj taką runę -poakzala jej brzuch- to runa wzmacniająca, nie mówiłam ci o niej bo jest silna szczególnie dla młodych osób ona wzmacnia łowców i nie tylko pamiętaj by rysować odwrotnie jeszcze jedno użyj w tedy tarczy twoja sial będzie na tyle mocna by to zrobić.

-mam pięć lat...

-ale zachowujesz się na starszą i obie to wiemy nie ważne później narysuj runę o taką -nasysiwalam na mojej dłoni runę a ta wypuściła z siebie Światło-to zabiją te potworki a nawet jeśli nie to je osłabia i możesz uciec. Schowaj się zanim zaczniesz rysować nie wiem co to.sie stanie możesz mnie stracić z oczu dlatego chcę mieć pewność że nic ci się nie stanie.

-mamo ja umiem runy

-ta jest nowa... i skąd je znasz?

-w nocy nie mogłam spać a tato mówił że fajnie by było że skoro już jestem prawie łowcą to żebym znała.

Zarumieniłam się uczył ją run. Stara się żeby to wyglądało jak rodzina.

-wiesz jak wygląda runa teleportu?

-ja umiem sama robić sobie teleport.

-w tedy uciekniesz do taty i powiesz co się stało dobrze?

-dobrze.

Uśmiechałam się i ruszyłyśmy do budynku kupiła demoniczna energią.

Wszedlyśmy do windy za jakiemuś ludźmi.

-czują nas?

-nie, nałożyłam ci na rączkę taka runę której nawet cisi bracia Alek Magnus i reszta świata razem nie wyczują.

-a twoja?

-mam taką samą nie martw się.-pocalowalam ją w czoło a gdy jechałyśmy w górę mocno mnie ścisła.

-mamo oni tu są

-wiem skarbie Jestem tu.

Gdy winda się otworzyła byliśmy w bogato zdobionym pokoju. Mała zadrżała. Z nikąd pojawili się opętani ludzie. Zobaczyłam też czarnowłosą kobietę o pięknej czarnej szacie. Miał złote buty i bransolety. Jej oczy były czarniejsze niż te aleka. Opierała się o coś co wyglądało jak trumna.

-widze że wkoncu zawitałam moją córkę, witaj Lilio Bane.

Mała wtopiła się we mnie. Wiedziałam kim jest ta kobieta.

-mamo ona chce kogoś przywrócić do żywych.

Wyszeptała.

-co tu robisz wraz z córką mojego przyjaciela?

-pani zna mojego tatę?-dzieci ja spojrzała na nią.

-tak, zechcecie usiąść?

Zobaczyłam w tedy stół i dwa krzesła. Podeszłam niepewnie i usiadłam.

-jestem...

-lilith matka potworów, podejrzewam też co jest w trumnie... powiesz mi tylko czy słusznie stawiam hipotezy?

Na jej twarzy pojawił się chłodny uśmiech a długie paznokcie zastukaly o stół.... to będzie długa rozmowa.