Last chapter.

"Encik Choi─ "

Hyuyun ditarik oleh Beomgyu duduk di bawah pokok atas bangku kayu. Nafas dihela keluar se-relaks yang mungkin.

Dia tidak boleh marah dengan keputusan Hyuyun kerana dia sendiri yang mengatakan ─ Hyuyun boleh buang kotak itu untuk menolak lamarannya.

"Awak tolak lamaran saya?"

"Ha?"

"Awak buang kotak tu?"

"Ya."

"Sampai hati awak, Hyu..."

"Kotak yang saya buang, cincin tu saya simpan."

Beomgyu terkejut, Hyuyun cuba bergurau sedangkan dirinya bersedih-- tadi. Beomgyu lekas mengukir senyuman yang ah ─Hyu boleh diserang diabetes melihatnya.

"Awak simpan mana?"

"Kejap, saya ambil." Hyuyun mencapai clutch, dalam poket kecil cincin emas putih itu diambil dan ditunjukkan kepada Beomgyu. "Nah."

"Itu kan cincin awak."

"Saya nak awak yang sarungkan." Hyuyun menggaru-garu pipinya dengan jari telunjuk. Mahu nak cakap sebabnya kerana, pesan Taehyun hari itu ─jangan gelabah. Biar lelaki yang sarungkan cincin, supaya perempuan nampak tak terhegeh.

Tapi, kes Hyuyun dengan Beomgyu ini lain.
Beomgyu yang terhegeh. Hyuyun hanya memendam.

Beomgyu melangkah mendekati si gadis, mereka duduk dibangku dalam bilik pejabat Hyuyun. Kemudian, jari manis gadis itu sedia tersarung cincin berlian putih.

"Gumawo, Hyu."

Badan kecil gadis itu ditarik ke dalam pelukannya. Tertelan dimakan tubuh si lelaki. Hyuyun, si gadis kecil tidak pernah menyangka. Pertemuan dengan lelaki ceo ini telah membuatkannya jatuh hati.

➳❥ the end

thanks for your votes, comment, and support!
i deeply appreciate it! thankyou moa ♥🌸