- Klaus, nie mam teraz czasu- powiedziałam wyswobadzając się z jego ramion.

- Eh, gdzie się tak śpieszysz Love? - zapytał, siadając na łóżku i przyglądając mi się jak grzebie w ubraniach.

- Obiecałam Matt'owi, że mu w czymś pomogę - skłamałam.

Nie miejcie pretensji!

Jakbym mu powiedziała prawdę, to by mnie chyba zabił!

- Sam sobie nie poradzi? - zapytał z kpiną.

- Nik, to mój przyjaciel i nie odmówię mu pomocy! - powiedziałam patrząc na niego poważnie.

- Niech będzie- stwierdził niezadowolony.

- Ale potem cię już nigdzie nie wypuszczę- powiedział całując mnie w szyje.

- Oczywiście - odwróciłam się i pocałowałam go w usta.

- Ale teraz, daj mi się przygotować- odsunęłam się.

- No dobra, jeśli czegoś będziesz potrzebować, jestem u siebie- powiedział i wyszedł.

Po chwili namysłu, w końcu wybrałam strój, więc poszłam się lekko odświeżyć i poprawić makijaż.

Ubrałam się w to:

( wybaczcie za zdj)

Po wyjściu, poszłam zerknąć na godzinę, i jak się okazało, jest czternasta trzydzieści, więc wzięłam torebkę i zeszłam na dół.

- A ty gdzie? - zapytał Kol, a Elijah spojrzał na mnie pytająco.

Ah no tak, zapomniałam wspomnieć, że nadal jestem na niego zła za wczoraj, ale nie już tak bardzo.

Przechodzi mi.

- Matt dzwonił i prosił, żebym mu w czymś pomogła.

A po za tym, jak książka? - zapytałam zabijając go wzrokiem.

- Świetna - wyszczerzył się bezczelnie.

- O czymś nie wiemy? - zapytała Bex.

- Nieważne- powiedziałam dalej mordując Kol'a.

- Okej... - powiedziała.

- Dobra, ja muszę już iść.

Do potem- powiedziałam i wyszłam.

Dziesięć minut później byłam już przed lasem.

Po wyjściu i zamknięciu auta, udałam się w jego głąb.

Po kilku krokach usłyszałam jak szeleszczą za mną liście.

- Hello, tęskniłaś? - usłyszałam za sobą doskonale znany mi głos.

-Nie, było tak dobrze dopóki się nie pojawiłaś- stwierdziłam złośliwie, odwracając się i stojąc twarzą w twarz z Katherine Pierce.

- Jak zawsze w humorze- stwierdziła.

- Nie no, brakowało mi cię zołzo- powiedziałam przytulając ją.

- No wiadomo- odwzajemniła uścisk.

- Gdzieś ty się podziewała?! - zapytałam, kiedy już ją puściłam.

- Tu i tam, bo wiesz... twój chłoptaś, raczej nie pała do mnie miłością- zachichotała.

- No coś ty, on cię wprost uwielbia- parsknęłyśmy obydwie śmiechem.

- Oczywiście, i to uwielbienie okazuje mi tak, że chce mnie zabić- znowu zaczęłyśmy się śmiać.

- Będzie musiał, cię jakoś zaakceptować, bo nie pozwolę mu cię zabić- stwierdziłam.

- A tak w ogóle, skąd wiesz, że jesteśmy parą? - zapytałam z zaciekawieniem.

-A...a...a- pokazała na usta i zamknęła je na klucz.

- No tak, mogłam się spodziewać, że mi nie powiesz- pokręciłam głową z dezaprobatą.

- To co, masz już plan? - zapytała ze złośliwym uśmieszkiem.

- Jaki plan? - zapytałam, ale po chwili zrozumiał o co jej chodzi.

- No jak to jaki, ten jak się pozbędziemy, naszej KOCHANEJ Elenki - powiedziała ze słodkim uśmieszkiem.

- Dowiesz się wszystkiego, ale w swoim czasie- powiedziałam z diabelskim uśmiechem.

- No niech ci będzie- wywróciła oczami.

- Dlaczego, zniszczyłaś trawę? - zapytała wskazując pentagram, który wypaliłam przed porwaniem.

- Nie zniszczyłam, ja ją upiększyłam.

Jak to artysta- wzruszyłam ramionami, a ona parsknęła śmiechem.

- Co u mojego Elijh'y? - zapytała robiąc słodką minkę.

- Nadal, nosi garnitury, i nadal cię chyba nienawidzi- powiedziałam.

- Czyli norma- zachichotała.

- Gdzie się zatrzymałaś? - zapytałam ciekawa.

- Kupiłam nie duży domek, niedaleko lasu- powiedziała, a ja pokiwałam głową.

- A ty i Klaus, już coś ten teges- zapytała poruszając sugestywnie brwiami.

- KATHERINE! - powiedziałam zirytowana i rozbawiona.

- No co? - zachichotała.

- Odpowiedz- popatrzyła na mnie wyczekująco.

- Może tak, a może nie- uśmiechnęłam się cwanie.

- Uuuu- popatrzyła na mnie z uśmiechem.

- A spadaj- powiedziałam.

Rozmawiałyśmy jeszcze przez dłuższy czas, ale w końcu musiałam iść, bo zaczęliby mieć podejrzenia.

- To jesteśmy w kontakcie- przytuliłam ją.

- Do zobaczenia- powiedziałam.

- Do zobaczenia niedługo- powiedziała, i każda z nas rozeszła się w swoją stronę.

Po powrocie, a było to późno. Poszłam do siebie, i po przebraniu się, od razu położyłam się spać, ponieważ byłam wykończona.

Przepraszam, że dzisiaj taki krótki, ale miałam mało czasu, a chciałam coś wam wstawić.

A po za tym, Kochani z całego serca dziękuje wam za tyle wyświetleń i gwiazdek.

Jak zaczynałam pisać tę książkę, myślałam, że pomysł jest okropny i nikt nie będzie tego czytać, a okazało się inaczej. Jeszcze raz bardzo wam dziękuje, bo te gwiazdki i wyświetlenia, naprawdę motywują.

Do Zoba

I

Buziaczki x_Cassidy_x 😘😘😘