En toen deed ik het. Zonder na te denken stapte ik op hem af. 

"Mag ik je iets vragen?" vroeg ik met ingehouden adem.
Langzaam draaide hij zich om. Voor het eerst kon ik zijn volwassen geworden gezicht van dicht bij zien. Hij had nog altijd die zelfde ogen. Ik stond oog in oog met hem. Dat ene jongetje wat mee velen jaren eerder nog lief had genoemd. 

Ik vroeg me af of hij dat nog had onthouden.
"Vraag maar"