Een lange tijd zeiden we niks. Uiteindelijk, zonder verder iets te zeggen, stons hij weer op. Zijn knuffel viel daardoor op de grond maar hij liep gewoon door.

'Wacht!' Riep ik hem na. 'Je laat je knuffel vallen'

Het jongetje keek om en schudde zijn hoofd.

'Voor jou' fluisterde hij.

Daarna verdween hij achter de horizon met de slee achter zich aan getrokken. De sporen van de slee en de knuffel waren het enigste bewijs dat hij hier was geweest.