Amadeus - postać z mojego opowiadania pt. "Krwawa tiara". Jest on półelfem światła, synem Cryspela, a więc księciem.

Wygląd:

- jasnobrązowe, długie włosy, które w słońcu wyglądają na rude;
- szpiczaste uszy;
- zielono-granatowe oczy.

Stroje:

Więzi:

Gastme i Cryspel
Jego rodzice. Matka kocha go całym sercem i zawsze wspiera w jego dążeniach. Była przygotowana nawet na opcję, że jej syn nie zechce objąć tronu po ojcu, na rzecz zwyczajnego, spokojnego życia. Zaś Cryspel był z niego niesamowicie dumny, kiedy dorastał i stawał się coraz bardziej do niego podobny w swojej odpowiedzialności i chęci troski o innych. Półelf wiedział, że ma godnego następcę, dla którego władza nie będzie pokusą, a szansą na szerzenie dobra wśród obywateli. Zawsze życzył mu jak najlepiej i niezmiernie cieszył się, kiedy jego syn znalazł sobie drugą połówkę, którą darzył piękną miłością, tak przypominającą mu jego własną z Gastme.

Maltero
Jego wróg. Amadeus pałał do niego niechęcią już od momentu, kiedy matka opowiedziała mu całe zajście z próbą zamachu na jego ojca, jednak to uczucie przerodziło się w nienawiść, kiedy ten wywołał wojnę. Przez osobę Maltero młody półelf światła trzy razy stał na granicy życia i śmierci. Mimo wszystko półelf ciemności traktował Amadeusa, jako cel, którego zabicie mogłoby złamać chęć walki jego największego rywala.

Sari
Jego ukochana. Poznali się przypadkiem podczas wojny z półelfami ciemności. Ich losy połączyły się we wspólnej determinacji przeciwko Maltero i jego armii. Relacje między nimi były na początku raczej zlepkiem współczucia, wdzięczności i nadziei na zwycięstwo, jednak później połączyła ich wspólna trauma i niedola. Mimo wszystko prawdziwy, spokojny rozwój ich więzi trwał długo po zakończeniu wojny i został zwieńczony małżeństwem wiążącym oba klany.

Birchen
Jego wilczy kompan. Łagodne usposobienie księcia półelfów światła zaskarbiło sobie przychylność wilka. Ich więź, choć na początku bardzo formalna, potem stawała się coraz bardziej koleżeńska, aż w końcu stali się najlepszymi kompanami. Birchen był wiecznie wierny swojemu panu i zawsze bardzo martwił się, kiedy Amadeusowi działo się cokolwiek złego, jak chociażby codzienne utrapienia czy nawet zwykłe przeziębienie.

Aron
Jego kolega. Poznali się w dość nieprzyjemnych warunkach podczas wojny, w Czarnym Zamku. Na początku ich stosunki były raczej dość oschłe, gdyż Amadeus uznawał go za rywala, który mógłby mu odebrać Sari. Poza tym po części przemawiała przez niego zazdrość o to, że Maltero poważał Arona, jako osobę, choć w półelfie światła widział jedynie środek do osiągnięcia celu, nie zaś drugiego półelfa, a więc pełnoprawnego rywala. Niesłusznie więc Amadeus wyładowywał swoją frustrację na półelfie zmroku, za co jednak przeprosił go już po wojnie. Wtedy też ich relacje zaczęły być coraz bardziej w porządku.

Felice
Znajoma półelfka. Kojarzył ją, jako członkinię nadwornej straży, z którą może kilka razy zdarzyło mu się porozmawiać, jednak nic więcej. Dopiero po tym, jak Amadeus związał się z Sari, jego relacja z Felice stała się bardziej koleżeństwem czy przyjaźnią, głównie właśnie dzięki jego partnerce, z którą była przyjaciółką.

Charakter:

Amadeus jest zawziętym, ambitnym i honorowym półelfem. Posiada również dużą wrażliwość i cechuje się troską o los innych. Lubi zdrową rywalizację i wszelkie aktywności umysłowe oraz fizyczne, aby być w formie, jako książę, gotowy do obrony swojego ludu. Poza tym młody półelf jest również romantykiem.

Umiejętności:

Jak wszystkie półelfy światła potrafi on w pewnym stopniu leczyć swymi mocami. Poza tym jest bardzo bystry i zwinny, co przydaje się podczas chociażby walki na miecze, w której jest nadzwyczaj dobry, tak, jak jego ojciec. Potrafi również jeździć konno i zna podstawy strzelania z łuku.