Linny - postać z mojego opowiadania pt. "Krwawa tiara". Jest on kocim wojownikiem wychowanym przez Kassi, młodszą siostrę Sari. Po osiągnięciu dorosłości został wysłany na służbę, jako podwładny księcia półelfów zmroku - Arona.

Wygląd:

- ciemnoszare, puszyste futro (szczególnie na policzkach, głowie [grzywka], szyi, dolnej części ciała praz ogonie);
- szare futro na końcówkach uszu, ogona oraz przednich łap, a także na szyi oraz grzbiecie (w kształcie pazurów);
- grafitowy nosek;
- granatowe oczy.

Więzi:

Kassi
Jego niania. To dzięki niej Linny stał się odważniejszy i bardziej pewny siebie i swoich zdolności.

Nikita
Jego partnerka. Są właściwie swoimi przeciwieństwami, jeśli chodzi o charaktery i usposobienie, a mimo to świetnie się dogadują, dopełniając. Tworzyli naprawdę dobry zespół, dlatego ciosem dla nich był moment rozstania, kiedy dostali przydziały do zupełnie innych królestw. Mimo to zawsze o sobie pamiętają i nie omijają żadnej okazji, aby się spotkać, dlatego często namawiają swoich właścicieli na wyprawy. To od Linny'iego Nikita otrzymała szarą bransoletkę, na znak wierności i wspólnego przeznaczenia.

Aron
Jego właściciel. Oboje mają podobny sposób bycia - są spokojni, zrównoważeni i łagodni. Dzięki temu udało im się złapać wspólny język i przyzwyczaić już po pierwszym dniu wspólnego towarzystwa.

Kina
Jego przyjaciółka. Ze względu na ich przeciwstawne moce byli zmuszeni do rywalizacji. Mimo tego, że na początku nie pałali do siebie sympatią (Kina całą złość, jaką darzyła tych, którzy kazali jej walczyć, przelała na swojego przeciwnika, choć kocur mimo wszystko starał się jej pokazać, że on nie darzy jej nienawiścią i, pomimo rozkazu walki na pełnej mocy, nie ma zamiaru nikogo ranić bez powodu), to po czasie bardzo się ze sobą zżyli. Uznali wspólne walki za treningi mocy i dzięki temu stawali się coraz lepsi.

+ pozostałe kocie i wilcze postacie
Znajome zwierzęta.

Charakter:

Linny jest bardzo spokojnym i łagodnym kotem, który każdą sprawę potrafi przyjąć i przeanalizować na chłodno. Nie unosi się emocjami, choć wewnętrznie mocno je przeżywa. Niektórym wydaje się być zimny, jednak tak naprawdę nawet jego lekki uśmiech jest przejawem wielkiej sympatii i zaufania. Kocur raczej nie działa spontanicznie, może, że chodzi o ochronę życia lub zdrowia drugiej istoty.

Umiejętności:

Kocur widzi w nocy wręcz perfekcyjnie, zupełnie, jak za dnia. Poza tym był również szkolony, aby nawet bez pomocy wzroku świetnie poruszać się po otoczeniu. Jest zatem bardzo przydatny do prac zwiadowczych oraz szpiegostwa, tym bardziej, że jest niesamowicie cichy, a w ciemności właściwie nie sposób go dojrzeć, gdyż potrafi niejako zlać się z ciemnym otoczeniem.