Prologue

Humans are the worst type of creature in this world. They are feckless, irksome, dilatory, pathetic and questionable living things. I don't see anything special on them except when they do stupid things, I get amazed that they can still be more stupid. I still can't believe I need to get myself one now. I need to get one human and make it my slave.

"Fuck!" I cursed in annoyance.

Kanina pa ako nakaupo dito sa railing ng isang mataas na building, pinagmamasdan ang mga tao. Pare-pareho lang naman sila kaya hindi ko maintindihan kung bakit pinapahirapan ko pang pumili ang sarili ko. Puwede naman akong humila na lang basta ng isa at ipakilala kay Papa para matapos na ito.

I suddenly felt someone's presence on my back.

"Just one word, Brix. Ako na ang pipili para sa 'yo." Tumabi sa 'kin si Oscar at binalingan din ng tingin ang mga tao sa malayo. "Reminder lang, Brixton. Hanggang ngayong gabi na lang ang binigay na palugit sa 'yo ni Papa."

That made me more irritated. Kapag hindi ako nakapili hanggang ngayong gabi ay si Papa na ang pipili para sa 'kin. I know his taste on humans, they are the most annoying ones. No. I can get myself one tonight. I will make sure of that.

"Ayun!" Tinuro ni Oscar ang isang babaeng nakasuot ng isang magarang damit at may hawak pa itong espada. "Mukhang may kapangyarihan ang espada niya, Brix. Hindi ba ayaw mo sa mga mahihina? This is your chance!"

I watched how the woman stopped when a little girl asked for a picture. The woman bent her knees to make it up for the little girl and posed with her two fingers near her face. She even pouted her lips covered with bloody shit.

"That's a costume, Oscar," I tsk-ed.

"Pwede na 'yan!" Bahagya niya pang sinuntok ang balikat ko. "Sabi mo ayaw mo sa ordinary, 'di ba? Kapag nakuha mo 'yung babae, araw-araw mong pagsuotin ng costume!"

Napailing na lang ako.

"Buti pa ako meron na," aniya pa. "Celeste."

Sa isang iglap ay may babaeng sumulpot sa tabi niya. Yumuko pa ito kay Oscar at tuwang-tuwa naman ang gago dahil sa trato sa kanya ng babae. Pero 'yon naman talaga ang dapat, 'yong itatrato kaming hari. Okay. I just need to get myself one as soon as possible. I need to enjoy having a slave at least.

"You smell good tonight," Oscar complimented her. Lumapit sa kanya si Celeste at pinakita nito ang braso. Hinawakan 'yon ni Oscar at inamoy-amoy hanggang sa hindi na nito napigilang kagatin. "Damn. You taste fucking good."

Napalunok ako nang makitang pumatak ang dugo sa sahig. Mabilis kong inalis ang tingin ko sa kanila.

"Get a room, Oscar," I said when I felt his hands traveled on Celeste's naked thigh.

"No." He stopped. "Go ahead, Celeste. Have a good sleep, baby. I need you tomorrow."

"Yes, Master Oscar." And Celeste disappeared again.

Pinunasan ni Oscar ang bibig niya bago bumaling sa akin. Pinanatili ko ang tingin sa malayo.

I don't want to be reckless in choosing my slave. I want it to be at least special. Pero siguro nga ay pare-pareho lang talaga sila. Kung magpapatuloy ako sa pagiging mapili ay lilipas ang gabing wala pa rin akong alipin.

"I see. You finally decided," Oscar whispered, thrilled.

I have no choice.

Muli kong pinanuod ang mga tao sa malayo. Agad na naagaw ng pansin ko ang isang babaeng mabilis na tumatakbo. Namataan ko rin ang isang lalaking tumatakbo palayo sa kanya, may hawak itong bag na halatang pagmamay-ari ng babae.

"You see that, Oscar?" I pointed my finger at the woman, trying to get her thing back. "That's how stupid people are. That thief has a knife on his back. He wouldn't hesitate to stab the stupid girl if she persisted in getting back that meaningless bag."

"That bag must have a huge amount of money," Oscar responded.

"Exactly!" I chuckled while shaking my head. "Dahil sa pera ay ibubuwis niya ang kanyang buhay."

Napataas ang mga kilay ko nang may isang babae na sumali sa eksena. Pinatid niya ang magnanakaw kaya tumumba ito sa sahig. Agad na kinuha ng babaeng 'yon ang bag na tumilapon at binalikan ang nakahandusay na lalaki para ihampas sa mukha nito ang bag.

"Ang laki-laki mong tao, magnanakaw ka!" dinig kong sabi nito.

Tinalikuran nito ang lalaki para salubungin ang babaeng nagmamay-ari ng bag. Nagpasalamat sa kanya ang babae at inalok pa siya ng pera pero umiling ito. Hindi ko maiwasang mapatitig sa kanyang nakangiting mukha.

Bumali ang leeg ko nang makitang bumangon ang lalaking magnanakaw.

The next thing I knew, the girl who interfered with the scene collapsed on the cold ground, with a knife stabbed in her back. I felt how she gasped for more air as she tried to open her blurry eyes. Strangely, I didn't feel how scared she was supposed to be – something a human should feel now.

The other girl screamed for help, but the people around just stared at them like they were in some scenes in a movie.

"Pathetic human," I whispered.

Mabilis na sinundan ko ng tingin ang magnanakaw na tumatakbo palayo.

"What a hero," Oscar whispered.

Tumayo ako at nag-inat ng katawan. Tumalon ako pababa ng building at sinalubong ang magnanakaw. Natigilan ito dahil sa akin. Napansin ko agad na nanginginig ito habang nakatutok sa akin ang kutsilyong pinangsaksak niya sa babae.

"Why are you shaking?" I asked.

"Huwag kang lalapit," pagbabanta pa nito.

Bago pa man siya makatakbo uli at mabilis na nakalapit ako sa kanya. Pinasok ko sa dibdib niya ang kamay ko at hinila palabas ang kanyang puso. Kung katulad lang ako ng mga kapatid ko na masyadong hayok sa dugo ay malamang na tuyo na ang lalaking ito.

Umiling ako. Mapili rin ako sa dugo. Not this ugly human.

Bumagsak sa sahig ang lalaki. Pinatong ko sa kanyang tabi ang puso niyang tumitibok pa.

"Damn. Akin na lang?" tanong ni Oscar na nakasunod pala.

Hindi ako sumagot.

Pinuntahan ko ang babaeng sinaksak, pinagkakaguluhan pa rin ito ng mga tao. Inakay ko ito sa aking bisig at naglakad palayo. Nakasunod pa ng tingin sa akin ang mga tao. Nang makalayo ako ay tumakbo na ako sa mas malayong parte.

"She's dead," Oscar said. Nagpupunas na ito ng dugo sa labi.

Ibinaba ko sandali ang babaeng walang buhay. Hinawakan ko ang ulo niya. Napasinghap ako nang unti-unting mabasa ko ang kanyang buhay. Napatango na lang ako pagkatapos. Ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit tila hindi siya takot mamatay.

"D-don't tell me—"

"I found my slave," I said, smirking.