Wie was die gast? Eerlijk gerecht was hij best wel akelig. Hij droeg alleen zwart. En een lange jas, een zwarte T-shirt, zwarte laarzen en een zwarte broek.  Hij had zwart haar, zijn haar lag net zojuist hij uit bed kwam. En hij had zwarte ogen! Hij groette de koning en hing aan tafel zitten. Het was doodstil. Hij keek rond zich heen en merkte Linde op.

Je bent terug, zei hij met een brede grijns.

Wie ben je?, vroeg Linde.

Dus je herkent me niet, zei hij.

Nee, anders zou ik het niet vragen hè!

Eug, Linde. Die gast is je broer!

Wat?, zei Lind. Mijn broer?

Dus je herkent me niet?, zei hij.

Nee, hoe noem je eigenlijk?

Licht, je weet wel. Toen wees hij naar de cola die op tafel stond.

Waarom niet pipsi?

Linde schoot in de lach. Terwijl Omar aan Licht vroeg of hij cola wou.

Nee, gewone cola of licht?, vroeg Omar.

Licht keek hem boos aan en zei: liever pipsi.

Je meent da toch niet hè, zei Sarah.

Eug, toch wel, zei Licht.

Eug Sarah, waar is je broer eigenlijk?, vroeg Omar.

Sarah was in paniek. Waar is Luca?

Ach die gast. Is dat je broer?, vroeg Licht.

Ja, heb je hem gezien?

Hij zei tegen me dat hij beter weg kon gaan. Hij wouw niet dat je in de problemen raakte door hem, zei Licht. Terwijl Sarah in wenen uitbarstte.

Hij wou het beste doen voor jou. Geloof me nu eens, zei Licht.

Nee, ik ga hem zoeken!, zei Sarah terwijl er tranen over haar gezicht rolden.

Dat ga je niet! Dat was de wil van je broer! Respecteer dat nu eens, zei Licht.

Maar waarom zou hij?, vroeg Sarah.

Dat zal ik je later wel uitleggen. Maar droog eerst je tranen.

Sarah veegde met haar hand de tranen weg en vroeg dan: wanneer is later?

Dat zul je dan wel weten. En eug, smakelijk.

Pov. Sarah

Ik nam een hap van het eten. Ook al had ik er geen trek in. Het enige waar ik nog aan dacht was: waarom, waarom, waarom is Luca weg. Hij heeft zelf geen afschrijf genomen. Zelfs niet eens een laatste knuffel, zoals vroeger. Was hij dan echt zo veranderd? Hopelijk niet naar de slechte kant. Maar waarom net nu? Was het omdat ik mijn plan kon trekken? Of omdat ik nu goede vrienden had? Kende hij misschien Licht? Nee, dat kon niet! Of wist hij iets meer dan ik? Trouwens ik weet alleen dat ik een broer heb. Zelfs heb ik mijn ouders nooit gekend. Maar wel mijn roedel! Sommige krijgen dan medelijden met me. Of zeggen dat ik een verwilderd kind ben, een wolfskind. Zou hij iets meer weten over mijn familie? Eug, onze familie. Soms is het zo moeilijk om daar over te praten. Nooit wouw er  iemand luisteren. Ofwel geloofden ze me gewoon niet. Daarom was ik net weer in het bos getrokken. Vrij, alleen, geen gezaag, rust ... Maar dat is niet het belangrijkste! Daar kon ik tenminste me zelf zijn en werd ik door niemand de wet opgelegd! Nu mis ik het wel. Soms eens wegrennen, zodat het lijkt dat alles rond je vervaagd tot je alleen nog maar aan niets denkt. Dat is voor mij vrij. Vrij van die onnozele gedachten. Mijn maag begon te rommelen. Ik keek naar mijn bord. Ik zal er maar proberen van te eten. Ik wil trouwens niet verhongeren.

Omar keek me bezorgd aan. Ik knikte dat alles oké was. Maar dat was helemaal niet zo.