Layka(zie foto) Ga ik haar zo noemen? Ja, waarom niet! Kom Layka. En ze gehoorzaamd direct en loopt op me af. Is dit jou bal? Ze knikt hevig. Even wouw ik hem wegrollen zodat ze er achter ging rennen. Maar dat hing geen goed idee zijn! Want hij zou ofwel in het water belanden of in de struiken! Hè, Linde, riep Sarah. Linde draaide haar om en zag dat Sarah de vijver had ingevroren.

Zin om te schaatsen?, riep Sarah.

Euh ja, maar zit Alfa niet nog onder water?, zei Linde.

Nee, hier ben ik. Ik was even aan het praten met Glau.

Oké, maar we hebben geen schaatsen, zei Omar.

Nee, wat heb ik dan in mijn handen?, zei Sarah.

Ijs, grinnikte Leo.

Haha, ik zal tonen hoe je ze aandoet, zei Sarah. Linde zet eens je voeten wat dichter. Oké, en hef nu je voet wat op.

Kunnen die ijsstaven wel aan de schoenen vastgemaakt worden?, vroeg Omar.

Ja, ik laat ze gewoon eraan vriezen. Weet je nog?, zei Sarah.

Omar knikte, het werkte echt! Zelf had Sarah een sleetje gemaakt waarin Alfa kon inzitten en Gau het vooruit duwen! We amuseerden ons rod! Zeker toen Layka en de wolven op het ijs wouden, maar heel de tijd uitgleed! Oké, eerlijk gezicht kon niemand echt goed schaatsen behalve Leo. Hij hield Sarah vast en leerde hoe ze moest schaatsen. Terwijl Omar en Linde de hele tijd vielen. En als ze probeerden om weer op te staan, lukte dat hen meestal niet. Dus begonnen ze na een tijdje al het ijs samen te brengen en er mee sneeuwballen te maken. Toen Leo het probeerde waren ze plots verdwenen.

Hè, dat is niet eerlijk riep hij uit. Ik kan mij niet onzichtbaar maken!

Ik ook niet en toch weet ik waar ze staan.

Hoe dan?

Kijk naar de sporen dat de schaatsen achterlaten dombo!

Inderdaad, daar stond iemand. Hij nam een sneeuwbal en hooide die naar die persoon. Dat had hij beter niet gedaan want de hoop ijs naast hem kwam in beweging en vormde allemaal sneeuwballen. Die dan nog eens allemaal op hem werden gekatapulteerd. Hij had blijkbaar Sarah geraakt met de sneeuwbal. Ze kwamen weer tevoorschijn. Moeten mijn wolven je uitgraven?, vroeg Sarah. Leo grinnikte en stond op en veegde de sneeuw van zijn kleren. Grappig hoor, zei Leo. Terwijl de anderen allemaal een grijns op hun gezicht hebben.

Euh, sorry dat ik jullie stoor maar het is bijna middag.

Nu al, zeiden we in koor.

En Sarah, zou je de vijver veer willen ontdooien?, vroeg Linde.

Als jullie er van gaan wel, zei Sarah. En dat gebeurde ook. Nadat alles was gedaan liepen we terug naar het paleis. Blijkbaar waren we net op tijd, want er kwam net een lakei uit de keuken. En zei dat we direct naar de zaal mochten gaan. In de zaal lach alles weer zo netjes als gewoonlijk. De lakei vroeg wat we wouden drinken en hing toen weer weg. Na een kwartier kwam de koning en de koningin binnen.

Hoe was jullie voormiddag?, vroeg de koningin.

Goed we hebben geschaatst, zei Omar.

Ik wist niet dat er hier een schaatsbaan is, zei ze.

De koning keek Linde onderzoekend aan.

Laat maar, zei Linde.

Een paar wolven begonnen te blaffen. Een gestalte liep door de deur. Kenden ze hem?