Kaila

Ora 2.
Ishte e disata here qe perpiqesha ta merrja ne telefon por me te njejtin rezultat.
Kisha kaq nevoje te flisja me te. Nuk do me zej as gjumi. Kjo nate ishte e cmendur fare.

Isha e acaruar me telefonin dhe sikur te mos mjaftonte dhimbja vazhdonte aty poshte.

Po me pellciste koka. U largova qe nga dritarja me hapa te bute qe mos te zgjoja mamin qe flinte poshte. U hodha ne krevat me perpjekje per te fjetur, per tu qetesuar por ishte e kote. Ndihesha tmerrshem.

Lotet rrodhen pa lejen time, perseri...

* * *

Gjumi me kishte zene rreth ores 6. Zilja ra ne 7 keshtu qe isha zyrtarisht pa piken e gjumit.
Rrathet e zinj ma futen friken kur u pash ne pasqyre. Dukesha keq.
U bera gati ne qetesi dhe prita qe mami te largohej e para per ne pune.

I dergova nje mesazh Noves qe te me priste te dera e shkolles. Dhe me patjeter duhet te takoja Karterin.

"Ne rreeegull por pse fotoja del katrore kur kamera e telefonit eshte rrethore?"
"Nova nuk jam ne qejf per keto tani" i them dhe me te vertet nuk isha aspak ne qejf. Isha edhe pa gjume aq me teper.

"Pergjigju!"
"Nuk e di!" I pergjigjem prere.
"E dija! Kam per te vdekur pa e marre nje pergjigje per kete 😖"
"Nova e ke ne terezi ti, thjesht me prit atje se po vij"

Me kaq e mbylla dhe u nisa.

Ajo qendronte te dera me disa cuna te tjere. Ia kishte shtruar muhabetit me siguri.
"Kailaa!" U afrua per te me perqafuar pastaj u kthye mbrapsht. "Prit pak cje bere keshtu? Zombie Farm 2?"

"Nova a mund te flasim pak vetem?" I them teksa shoh njerin prej tyre qe me ngul syte.

* * *

"O zot paska dore te mire Karteri qe me te paren!"
"Nova nuk eshte per te qeshur, e beri kunder deshires sime...ok pothuajse. Une e dua ate dhe kur e do nje njeri..."
"Nuk e prisja qe cuni te sulmonte kaq shpejt, madje shume shpejt, dicka nuk shkon ktu. Me siguri ka kaluar dite pa e bere me ndonje dhe nuk e ka mbajtur veten... ose mos valle.... o zot Kaila ai mos ndoshta..." hapi syte nga tmerri, cfare po behej gati te thoshte? "Oh lere fare, po mendoja per Kirbin por mduket se e dhjeva fare"

"O zot Nova c'lloj njeriu je ti moj? Kush te ka rritur?" Bera shaka me nje buzeqeshje te sforcuar.
"Ti me the se doje te gjeje Karterin? Mendoj se ai ska ardhur ende si gjysma e shkolles, ndersa ti ke ardhur me pula"

Dreq!
"Oh prit ja tek eshte!"
Dhe ja ku u duk me ne fund.  Vrapova drejt tij duke e lene Noven aty te dera e banjos.

Ai nuk me vuri re pothuajse fare.
"Karter kam nevoje te flas me ty" i thash me nje fryme. O zot ai dukej shkelqyeshem si gjithmon, si mund te jete nje si ai perfekt gjate gjithe kohes?

"Te flasim? Per cfare?" Me pyet i habitur.
"Si per cfare, eja flasim diku ku ska njerez. Ti e di shume mire per cfare e kam fjalen, shume gjera ndodhen mbreme"
Ai me shtyu paksa nga muri sepse kishim zene rrugen e nxenesve te tjere.

"Cfare ndodhi mbreme? Festa? Fakti qe te shkerdheva? Asgje nuk ka per te folur" thote ftohte dhe mua sa sme therin ato fjale.

"Karter si mund te thuash keshtu? Ne jemi..."
"Degjo, tani dua te me degjosh mire dhe paster. Thjesht te te sqaroj disa gjera te vogla. Se pari ne nuk jemi absolutisht asgje.
Se dyti gjithcka qe ndodhi mbreme ishte pune qejfi as qe llogariten fare..."

Cfare?

"Ti themi gjerat qarte, ti je nje kurve. Une thjesht doja te te jepja nje mesim kaq. Mos me bej si e mire me ate fytyre sepse e dim qe te dy shume mire qe nuk je. Te kujtohet sa nam kishe ne shkollen e pare? Ato name nuk hapen kot, madje shume miq te mi e kane pranuar qe ti kane futur duart sikur njehere. A nuk eshte e vertete kjo?"

"Karter une..." lotet me dolen serish. Vetem kete mos te permendte. Te shkuaren.

"E di qe do te dukesh te djemt por kujdes e dashur se po luajte me zjarrin mund te digjesh keq. Kete e ke keshille nga une. Tani mund te me shtosh te lista e djemve qe ke arritur apo tu thuash qe me pate per nje jave, kjo eshte puna jote. Puna ime me ty. Une as qe te kam pasur qejf ty, por cte bej qe me ke kete... kshu kane rene te gjithe besoj. Nejse shihemi ne klase, bangen e nderrova vura nje tjeter qe te ka qejf, do ia kalosh mire me te shpresoj."
Largohet duke me lene aty ne korridor.

Thashethemet. Sigurisht qe i kishte marre vesh. Ai sheh dhe degjon shume mire sigurisht qe do i merrte vesh ne nje fare menyre. Ishin pikerisht ato qe me shkaterruan ne shkolle. Djem qe i refuzoja, vajza qe me urrenin thjesht per faktin qe vija ne shkolle. Shpifjet hapeshin, dhe te gjithin i besonin. E kush nuk i beson? Edhe une per pak i besova thashethemet rreth vetes.

Filloja edhe une ti thoja vetes bushter ne pasqyre.

Por nuk e mendoja se Karteri.. sa naive ai as qe me njihte, me siguri me ka urryer qe ne 9-vjecare. Por une shihja shprese tek ai.
Une vazhdoja te vija ne shkolle vetem per ta pare fshehurazi teksa buzeqeshte.
Djali me simpatik dhe i sjellshem i shkolles. Po ku vajti ai djale? Ky eshte shume ndryshe.
U verbova.

Zilja vazhdonte te binte dhe nxenesit hynin ndersa une dilja.
"Hej nga vete? Shkolla eshte ketej" me kap dikush nga krahu. Ishte ai djali me emrin...Aleks me duket.
Buzeqeshja iu venit kur me pa ne c'gjendje isha.

"Ke qare?" Me pyet i habitur
"Me ler, duhet te iki!" E shtyj me sa fuqi kisha. Nuk dua asnje qe te me prek.
Me kishte filluar nje dhimbje  koke e tmerrshme, nuk po duroja dot asgje.

Karter me urren. Njeriu qe doja aq shume...

Pjesa shkon per Lejla_Lejla_12 ❤️❤️ (lexuesen misterioze si e quaj une 😂❤️)

1) E di e di, ajo eshte idiote, e meritonte e bla bla bla 😂 (Kaila se mos ngaterroheni 😂)
2) Njeriu me i sakte ketu eshte Nova 👽🌈🎉
3) Falenderime (kur te arrij 2k do kete llokume) 😂
4) Thanks for voting and comenting ❤️ (kushdo njeri i mire)
5) Lots of love and potatoes ❤️🥔 (mollet dietike i kam ne zemer🍏)