Chandi stak hoor hoofd door een gat in de wolken, en daar, aan het puntje van de staak waren zeven matrassen gespietst. Chandi keek over de rand van het bovenste matras. 

Daar lag inderdaad een meisje van een jaar of vijftien, in een nu hele retro pyjama.

Een zacht roze huid met glanzende ellenlange zwarte haren en nagels van meer dan twintig centimeter. 

Geschrokken viel Chandi van het matras en lande op de donzige wolk. Gechoqueerd bleef Chandi liggen. 'Na een mani- en pedicuren zou zij inderdaad wel eens mooier kunnen zijn dan ik.' stamelde ze. 

Kwaad begon Chandi te huilen, te gillen en te stampen, zo hard dat Lily hier na 100 jaar eindelijk wakker van werd. Lange teennagels staken over de rand van het matras, voeten en daarna benen volgde. 

Lily zat op de rand van het matras en rekte zich uit. Verbaast keek zei om zich heen. 'Was ze in de hemel?' Wanneer was ze dood gegaan?' Waar ze zich bevond leek toch verdomt veel op de hemel. In de verte zag ze bomen en bergen, en niet ver bij haar vandaan stroomde een rivier. Ze draaide zich om en achter zich zag ze een groot kasteel. 

'Ben ik dan toch niet wakker?' Lily wreef bedenkelijk over haar hoofd. Toen pas merkte ze het gekrijs van Chandi op. 

Ze liet zich van het bed naar beneden glijden en legde zorgzaam een hand op Chandi's schouder. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze liefjes. 

Chandi keek op en verdwaalde even in Lily's hemels blauwe ogen. Nog nooit had zij zo'n natuurlijke schoonheid gezien. Zo veel vriendelijkheid, zo veel zorg en liefde straalde haar ogen uit dat zelfs met een blik zij 's werelds grootste crimineel weer op het rechte pad kon brengen. 

Maar Chandi's was niet 's werelds grootste crimineel en juist om deze uitstraling moest Chandi haar doden. Koelbloedig ontsnapte ze uit Lily's warme blik en liet haar hand in de zak glijden waar zij het keukenmes in had gedaan. Snel haalde ze uit met het mes naar Lily's hart die zich vervolgens met haar arm probeerde te verdedigen en met haar nagel per ongeluk het oog van Chandi raakte. 

Vol pijn dook ze ineen en hield haar handen op haar oog. Vol twijfel van wat ze moest doen bleef Lily staan terwijl ze toekeek hoe druppels bloed de steriel witte wolk langzaam rood liet kleuren. 

Een schuldgevoel gierde door Lily heen en ze knielde naast Chandi neer. 'Het spijt me zo, ik wilde je niet verwonden.' Verontschuldigde ze. 'Wat is er aan de hand, waarom ben je zo overstuur?' vroeg Lily zorgzaam. 

Chandi draaide zich richting Lily en haalde nogmaals uit met het mes. 'Jij! Jij...' gromde Chandi.'

Lily dook weg en Chandi worp zich over haar heen. Lily greep de hand waarin Chandi het mes hield die nu op haar oog gericht stond. Bloed drupte naar beneden en Lily wierp Chandi van haar af. 

Lily stond op en Chandi greep haar pyjama broek beet waarna Lily haar hard in het gezicht trapte. Bewegingloos bleef Chandi op de grond liggen en Lily rende geschrokken weg naar het bos. 

Waar eerst alles zo'n vredig en hemelse sfeer gaf was het bos donker. Al het licht werd gevangen voor de bomen en Lily zag geen hand voor ogen. Bomen leken haar aan te staren en overal hoorde ze geritsel. Ze was bang en met haar nagels als kapmessen baanden ze zich een weg door het bos. 

Plots leek het geritsel haar te volgen. Lily versnelde haar passen en het geritsel werd luider. Verschrikt bleef ze staan en keek om zich heen. Meer dan een wazig beeld van de beangstigende bomen zag ze niet. Nog steeds hoorde ze geritsel dat dichter bij leek te komen. Lily hield haar adem in een verstijfd bleef ze staan. 

Plots hoorde ze geadem, maar het was toch echt niet de hare. Een zacht gehijg en geritsel leek dichter en dichter bij te komen. Lily zag niks maar plots voelde ze de warmte van de adem bij haar oor. Verschrikt draaide ze haar hoofd om en keek recht in het beangstigende gezicht van Chandi.

Een arm greep zich vast om haar middel en een zachte hand drukte op haar mond en duwde haar hoofde naar achteren. 'Ik ben de mooiste van het land!' gromde Chandi. Ze zette een mes tegen Lily's keel. 

Lily trilde van angst en haar ogen sprongen vol tranen. Ze voelde het puntje van het mes in haar keel prikken en een klein straaltje warm bloed naar beneden sijpelen. Wat was dit voor nachtmerrie?! Waarom voelde het zo echt?! spookte het door Lily's hoofd. 

Plots hoorde ze een luide kreet, er vloog is vlak langs haar gezicht in het gezicht van Chandi en het mes viel op de grond. Lily voelde iemand haar vingertoppen beetpakken en meesleuren. 'Rennen!' klonk een zwaar maar vriendelijke stem. 

Lily begon te rennen en voelde plots een tweede hand haar hand stevig beetbakken en er leek een kilo of vijftien  aan haar arm te hangen. Lily bleef door rennen en hoorde de vijftien kil kilo een klunzig gegil maken. 

Uit het geluid van de aan de kant schuivende bladeren merkte ze op dat de vijftien kilo niet meer liep maar slechts door haar mee gesleept werd. Niet wetend wat of wie het precies was besloot ze toch te stoppen, per slot van rekening had het haar leven gered. Lily hurkte zich, 'klim op mijn rug,' zei ze zachtjes. Iets peuterachtigs kroop haar rug op en snel rende ze verder.

Hmmm... Wat zou die vijftien kilo nou zijn? Al vermoedens ^.^