Lily plofte op de wc neer zonder haar broek uit te trekken. Eindelijk eventjes rust, dacht ze bij zichzelf. Maar nog voor haar hartslag zijn normale ritme terug had gevonden merkte ze een zacht gesnik op dat uit het toilethokje naast haar kwam. 

'Alles oké?' vroeg Lily voorzichtig. 

Wat volgde klonk als het paringslied van een stervende bultrug. Met moeite kon Lily de woorden "vader" en "internaat" ontcijferen.

'Moet je van je vader naar een internaat?' vroeg Lily. 'Van mijn vader moest ik lang naar een meisjesschool. Het is mijn eerst dag hier op school en ik kan je vertellen, een reguliere middelbare school is ook lang niet alles.'

Het meisje aan de andere kant van de deur snikte door. 'Heeft je vader ook gezegd waarom?' vervolgde Lily.

'Mijn ouders gaan op reis,' kwam er nu redelijk verstaanbaar uit. 'Het is het internaat, of naar Nooitgedachtland.'

Lily kon een gniffel niet onderdrukken. 'Nooitgedachtland? Wat is dat?'

'Het is een weeshuis hier in buurt, een doodeng huis. Iets klopt er daar niet. Het is alsof de bomen daar naar je fluiten als een stelletje verveelde bouwvakkers op rokjesdag.' Er klonk gestommel in het wc hokje en ze hoorde de deur dicht klappen. Met een ruk werd haar hokje opengetrokken. Twee grote rode betraande ogen staarden haar opgewonden aan en Lily maakte een sprongetje van angst. Ze sloeg haar armen voor haar benen maar besefte al gauw dat ze haar broek nog aan had.

Het meisje leek zich van geen schaamte bewust en grijnste. 'Bovendien, daar komen de verloren jongens vandaan. Ik denk niet dat mijn hart dat aan kan. Oh, Peter...' ze sloeg haar handen voor haar hart en danste door de wc heen. Kennelijk waren niet alleen de jongens op deze school krankzinnig.

'Het meisje veegde de tranen uit haar ogen en stak haar hand uit. 'Ik heet trouwens Gwendoline, maar ze noemen mij Wenende Wendy.' Wendy rolde met haar betraande ogen.

Lily gniffelde weer. 'Nou Wendy, het kan niet anders dan dat jij en Peter voorbestemd zijn. Ik ben Lily,' glimlachte Lily terwijl ze haar hand schudde.

Onthoud dat het moment tussen het plassen en wassen niet het juiste moment is om elkaar de hand te schudden, maar het zag er naar uit dat geen van beide naar de toiletten was gegaan om daar te doen waarvoor deze bestemd waren.Die overeenkomst is een mooie start voor een nieuwe vriendschap, ook al zou deze niet van lange duur zijn.

Met Wenende Wendy aan haar zij kwam Lily de dag redelijk door. Nog voor de schooldag ook maar een minuut voorbij was rinkelde haar telefoon luid en zag ze het vriendelijke gezicht van haar vader op het gebarsten scherm van haar telefoon.

Hij vader klonk een stuk minder vriendelijk dan dat hij er op de foto uit zag. 'Waar blijf je?!' bulderde hij, misschien meer bezorgd dan boos, maar door de telefoon was het moeilijk te zeggen. 'Moet ik je komen halen? Moet ik ze laten zien wat voor een beer van een vader je hebt? Ik sla ze tot moes!'

Die middag werd er gelukkig niemand tot moes geslagen. De enige moes die gemaakt werd was de appelmoes die Lily die avond kookte. Geduldig roerde ze in de pan terwijl de heerlijke geur van kaneel het huis vulde en Lily de dag liet bezinken.

En terwijl Lily rustig in de keuken stond te koken, was aan de andere kant van de stad een slungelige blonde vrouw aan het koken alsof haar leven er vanaf hing. Ze wapperde wild met een hand om de aandacht te krijgen. 'Schat, haal jij de jongens even?' vroeg ze aan een dikke man die met zijn benen gestrekt op de bank lag.

De man zuchtte diep en kuchte. 'Jongens, naar beneden komen, nu!' brulde hij.

'Moest dat nou zo?' mopperde de vrouw terwijl ze de tafel dekte. Toen het rinkelen van bestek was afgelopen en de tafel verborgen was onder twee groten pannen met hutspot en negen borden slenterde de man de keuken in. Hij stak zij hand uit naar de pan maar de vrouw tikte hem op zijn vingers. 'Even op de jongens wachten, schat.'

'En waar blijven die dan?' bromde hij. 'Ik heb ze vijf minuten geleden al geroepen.' De vrouw liep naar boven en klopte op het hout van de trap in de gang. 'Jongens, komen jullie eten?' Vroeg ze vriendelijk.

'Geen honger!' klonk het uit alle zeven deuren.

'Dat is jammer voor jullie,' zei de vrouw streng. 'Honger of geen honger je doet in ieder geval je best wat te eten, ik heb voor jullie gekookt!'

Zeven jongens liepen de gang in en volgden de vrouw naar beneden. Aan tafel gekomen schepten ze netjes hun borden vol, maar roerden vervolgens alleen maar in hun eten. Niemand zei wat en de vrouw begon wat ongemakkelijk op haar stoel te wiebelen terwijl haar ogen langs de zeven jongens gleden. Toen ze klaar was giechelde ze zachtjes en zeven hoofden keken haar aan.

De vrouw kneep haar ogen tot spleetjes en liet haar hoofd op haar hand rusten. 'Zijn jullie verliefd?' lachte ze.

'Mam!' riepen zeven verschillende stemmen met even rode hoofden tegelijk. De vrouw hield haar armen omhoog en keek de jongens onschuldig aan. 'Ik zeg niets meer,' lachte ze, 'ik weet al genoeg.' Nadat het weer even stil was aan tafel legde de vrouw haar vork neer.

'Weet je wat, we vieren volgende week jullie verjaardag. Als jullie alle zeven nou gewoon dat meisje uitnodigen, dan word het vast een hele gezellige boel, denk je ook niet, schat?' De man haalde zijn schouders op en knikte. 'leuk voor jou eens wat meisjes in huis, zeker?' zei hij ongeïnteresseerd.

'Jij begrijpt me, schat.' Lachte ze.

Zonder hun bord leeg gegeten te hebben vertrokken de zeven jongens naar hun slaapkamer. Alhoewel ze allen niet van plan waren toe te geven dat ze verliefd waren zagen ze hun verjaardag wel als een uitgelezen kans om Lily beter te leren kennen. En dus werden er nog de volgende dag zeven uitnodigingen op de post gedaan.

Haha, zover het updaten iedere woensdag en vrijdag >.< Maar vandaag denk ik er even aan. Gezien niemand het leest hoef ik er in ieder geval mijn excuses er niet voor aan te bieden ^.^