Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Κεφαλαιο 60ο (The end)

Η μεγάλη μέρα έφτασε! Ο Χρήστος από νωρίς έφυγε μαζί με τον πατέρα μου για να πάνε να τον ετοιμάσουν στο σπιτι του ξαδέλφου μου. Εμείς είμαστε στο σπιτι των γονιών μου. Έχει ερθει η ελευθερία, η λυδια κάτι ξαδέλφες μου η Μαμα και η κομμώτρια μαζί με τη μακιγιέζ. Με έχουν βάλει να καθίσω σε μια καρέκλα και μου φτιάχνουν τα μαλλιά. Ζήτησα να μου τα κάνουν ένα ψηλό και όμορφο κότσο. Θα ταίριαζε πολύ με το νυφικό που τα μανίκια και το ντεκολτέ καλύπτονται από δαντέλα! Οι γυναίκες τραγουδάνε το κλασικό γαμιλιο τραγούδι και γω νιώθω να βουρκώνω. Κοιτάω έξω τον ουρανό. Τόσο γαλάζιος και τόσο φωτεινός! Όλο σκέφτομαι τι θα γινόταν αν δεν γνώριζα ποτε το Χρήστο, αν δεν είμασταν ποτε μαζί... από της σκέψεις μου με βγάζει το χέρι της μαμάς μου που ακουμπάει απαλά τον ώμο μου

Μ:Ολα καλα κοριτσάκι μου;;... με ρωτάει και φαίνεται τόσο χαρούμενη. Ακουμπάω το χέρι της και της απαντάω με σιγουριά

Ε:Ναι Μαμα σκέφτομαι την ζωή μου από δω και πέρα... με αγχώνει το γεγονός μήπως ο Χρήστος σταματήσει να με αγαπάει, μήπως ο έρωτας μας σβήσει και η καθημερινότητα μας κάνει να αγνοούμε ο ένας τον άλλο, μήπως δεν είμαι εκεί όταν με χρειάζεται αυτός και τα παιδιά μας...

Μ:Ολα θα πάνε καλα! Μη βασανίζεις τον εαυτό σου με άσκοπες ερωτήσεις! Ο Χρήστος σε αγαπάει και δεν θα σε αφήσει ποτε να στεναχωριέσαι!.... στα λόγια της μαμάς μοθ δεν αντεξα και βούρκωσα... εκείνη με πήρε μια μεγάλη αγκαλιά διακόπτοντας την κομμώτρια. Την έσφιξα τόσο πολύ! Ήθελα να νιώσω τη σιγουριά πως ολα αυτά που λέει θα πραγματοποιηθούν, πως ποτε δεν θα χωρίσουμε με τον Χρήστο!

Λίγο αργότερα ειμουν στο δωμάτιο των γονιών μου μαζί με τη Μαμα και τη λυδια και ντυναμε τα μωρά! Δεν το πιστεύω πως σήμερα θα τα βαπτισουμε! Είμαι τόσο χαρούμενη!

Λ:Κοριτσάκι μου πρέπει να βάλεις το νυφικό σιγά σιγά αλλιώς θα αργήσουμε και βλέπω το Χρήστο να έρχεται να σε παίρνει σηκωτη από δω...λέει η λυδια λάθος κράταγα τη Μπέμπα καο αρχίσαμε και οι τρεις να γελάμε. Κοίταξα τη μικρή μου και την ειδα πρώτη φορά ήρεμη στην αγκαλιά μου.. ήταν πραγματικά ένας Άγγελος. Κούναγε τα χεράκια και τα ποδαράκια της και χαμογελούσε.

Μ:Αν συνεχίσεις να κοιτάς τη μικρή δεν θα φύγουμε ποτε... λέει η Μαμα μου και την παίρνει στην αγκαλιά της. Καθώς την κράταγε της έδωσα ένα φιλάκι στο κεφαλάκι της και πήγα να ντυθω.

Μπήκα στο δωμάτιο μου και αντίκρισα το νυφικό πάνω στο κρεβάτι μου. Πλησίασα και καθησα και το πηρα στα χέρια μου «βαρύ είναι» ψέλλισα. Καθόμουν και το χάζευα και σκεφτόμουν το Χρήστο! Παντα εκείνον σκέφτομαι! Το άφησα δίπλα μου και σηκώθηκα να το φορέσω. Όταν το φόρεσα πηρα τα παπούτσια μου και βγήκα από το δωμάτιο κατευθυνόμενη προς το σαλόνι. Με το που εμφανίστηκα άρχισαν όλοι να με χειροκροτάνε με ανοιχτό το στόμα. Εβελίνα μην κλάψεις... σκέφτηκα και πλησίασα. Καθησα στην πολυθρόνα και όπως ήταν το έθιμο άρχισα να γράφω τα ονόματα των ανύπαντρων κοριτσιών κάτω από το παπούτσι μου. Κάποια στιγμή κοίταξα την ωρα και ήταν 12:05 και εγώ έπρεπε να είμαι στο Χρήστο πριν πέντε λεπτά

Ε:Μαμα θα αργήσουμε.... είπα πανικόβλητη και πετάχτηκα πάνω. Φόρεσα βιάστηκα τα παπούτσια μου και η Μαμα μου είχε τρομάξει

Μ:Περίμενε να οργανωθούμε! Αν δεν έρθει ο μπαμπας σου εσυ δεν μπορεις να φύγεις... είπε και ξανά καθησα στην καρέκλα....Εγώ θα πάρω τα μωρά και θα φύγω με το αυτοκίνητο της ξαδέλφης σου της αννας. Η λυδια θα φύγει με τη θεία σου και την ελευθερία.... είπε η Μαμα μου και αφού αποχαιρετιστήκαμε με άφησαν και έφυγαν.καθησα στον καναπέ και άρχισα να ανεβοκατέβαζω το πόδι μου νευρικά μην μπορώντας να περιμένω άλλο....κάποια στιγμή το κουδούνι χτυπάει και τρέχω να ανοίξω. Όταν βλέπω ποιος είναι ξαφνιάζομαι

Ε:Αλεξ;; Τι κανεις εσυ εδώ; Δεν έπρεπε να είσαι με το Χρήστο στην εκκλησία;;... ρωτάω και σηκώνω το νυφικό για να περάσει μέσα

Α:άλλαξαν τα σχέδια. Θα σε παω εγώ στην εκκλησία. Ο Χρήστος ήθελε το μπαμπα σου δίπλα του.. καταλαβαίνεις το γιατί φαντάζομαι.... μου είπε και απλά έγνεψα. Του λείπει ο μπαμπς του και είμαι σίγουρη πως ΙΑ έδινε τα παντα για να είναι εκεί δίπλα του μια τόσο ξεχωριστή μέρα... ο αλεξ με πήρε από το χέρι και πήγαμε προς το αυτοκίνητο. Με βοήθησε να καθίσω και ξεκινήσαμε για την εκκλησία....

Χρήστου POV

Περιμένω σα μαλακας εδώ και είκοσι λεπτά! Που είναι γαμωτο;;; Λες να το μετάνιωσε;;;; Λες να εκανα μαλακια που έστειλα τον αλεξ να την φέρει;;;; Μήπως φύγει μαζί του;;; Ξαφνηκα βλέπω την Μαμα της μαζί με τα μωρά και κατεβαίνω τρέχοντας προς το αυτοκίνητο.

Χ:Η Εβελίνα;;... λεω και στέκομαι πάνω από τα μωρά μου τα οποία μόλις με είδαν άρχισαν να κάνουν χαρούλες

Μ:ηρέμησε αγόρι μου θα την φέρει ο.. Κώστα;;; Τι κανεις εσυ εδώ;;; Ποιος θα φέρει το παιδι;;;... ρωτάει η Μαμα της χωρίς να ξέρει για την αλλαγή που εκανα.

Κ:Ο Χρήστος μου ζήτησε να μείνω μαζί του και έστειλε τον κουμπάρο να την φέρει.... είπε και βοήθησε στο να ανεβάσουμε το καρότσι πάνω στο κεφαλόσκαλο της εκκλησίας.

Δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Ακνευριζομαι... βγάζω το κινητό μου από την τσέπη και καλ τον αριθμό της. Μετά από τρια χτυπήματα απαντάει. Τι έκανε τόση ωρα;;; Μήπως ήταν από πάνω της ο αλεξ και δεν μπορούσε να απαντήσει;;;

Ε:Χρήστο με ακούς;;... ακουω τη φωνή της και ανακουφίζονται κάπως

Χ:Που είσαι το ΚΕΡΑΤΟ μου ανησυχω..... λεω προφανως μη μπορώντας να ελέγξω τα νεύρα μου

Ε:Σε πέντε λεπτά είμαστε και μωρό μου ηρέμησε... μου λέει και αφού μου στέλνει την αγάπη της κλείνουμε το τηλέφωνο. Και όντως πέντε λεπτά μετά ακουω κόρνα. «Ήρθε...» αναφώνησα αλλά όταν ειδα το αυτοκίνητο να ξεκινάει να κόβει βόλτες τα νεύρα μου έγιναν τσατάλια....επίτηδες το έκανε ο αλεξ είμαι σίγουρος και του είπα να μην κάνει βόλτες και με έγραψε. Να χασω το κουμπάρο. Τουλάχιστον η κουμπαρά δεν είναι σαν αυτόν. Ναι η ελευθερία.. το αυτοκίνητο σταματάει. Ο αλεξ κατεβαίνει και ανοίγει την πόρτα στην Εβελίνα. Όταν απομακρύνονται οι φωτογράφοι από πάνω της την αντικρίζω. Χριστέ μου είναι τόσο όμορφη! Ανυπομονώ να της το βγάλω αυτό που φοράει τόσο άσχημα... ο αλεξ την συνοδεύει και σε δευτερόλεπτα είναι κοντά μου. Ο πατέρας της την πιάνει από το χέρι και ο αλεξ στέκεται δίπλα μου.

Κ:Λειπον Χρήστο στην παραδίδω. Να την προσεχείς αλλιώς.... λέει ο μπαμπας της αλλά τον διακόπτει

Ε:μπαμπααα... ψιθυρίζει και αποφασίζω να πω τι σκοπεύω να κάνω για να τον καθησυχάσω 

Χ:Ορκίζομαι στα παιδιά μας πως δεν θα την αφήσω ποτε από κοντά μου... τότε η Εβελίνα πέφτει πάνω μου και με φιλάει...

Εβελινας POV

Λίγες ώρες αργότερα είμασταν στο τραπέζι της δεξίωσης. Ο γάμος ήταν υπέροχος. Ο Χρήστος δίπλα μου, η εκκλησία, το μυστήριο! Ολα ήταν σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Η βάπτιση των μωρών μας ήταν φανταστική! Ολα ήταν θεσπέσια! Οι καλεσμένοι έχουν σηκωθεί για χορό. Εγώ με το Χρήστο καθόμαστε στο μεγάλη τραπέζι μαζί με τους γονείς τους κουμπάρους και κάποιους συγγενείς. Σε λίγο θα σηκωθούμε να χαιρετήσουμε τους καλεσμένους. Το τραγούδι για να σηκωθούμε να χορέψουμε με το Χρήστο ξεκινάει και εκείνος απλώνει το χέρι του και με βοηθάει να σηκωθώ. Τα φώτα χαμήλωσαν και μόλις φτάσαμε στο κέντρο της Σάλας έναν προβολέας έπεσε πάνω μας και μας φώτιζε. Ο Χρήστος πέρασε τα χέρια του στη μέση μου και γω γύρω από το λαιμο του. Οι ματιές μας κλείδωσαν ΞΑΙ τα σώματα μας ξεκίνησαν να χορεύουν στον απαλό ρυθμό του μπλουζ.. με κοιτούσε και τον κοιτούσα βαθιά στα μάτια. Ένιωθα σαν να είμασταν μόνο εγώ και εκείνος. Η αγάπη που νιώθω για αυτόν τον άνθρωπο είναι κάτι μοναδικό που βαθιά μέσα μου πιστεύω πως ποτε δεν θα σβήσει... ο Χρήστος με κολλάει πιο πολύ στο σώμα του και πλησιάζει τα χείλη του στο αφτι μου και μου ψυθιριζει με την αισθησιακή του φωνή

Χ:Από την πρώτη στιγμή που σε ειδα με το νυφικό σκεφτόμουν ποτε θα στο βγάλω...λέει και νιώθω την καυτή του ανάσα να προσγειώνεται στο λαιμο μου και αυτόματα ένα  κύμα ηλεκτρισμού διαπερνάει όλο μου το κορμί...

Ε:Χρήστο μας βλέπουνε... του είπα χαμηλόφωνα και διακριτικά απομάκρυνα το κεφάλι του από το λαιμο μου. Με είχε ανάψει όλο αυτό και σίγουρα το είχε καταλάβει αφού η ανάσα μου αρχοσε να βγαίνει κοφτά από το στόμα μου.

Το τραγούδι τελείωσε και ένας σερβιτόρος μας πλησίασε για να μας δώσει δυο ποτήρια σαμπάνιας. Όταν πήραμε και οι δυο τα ποτηρια μας ενώσαμε τα χέρια μας και ήπιαμε μαζί. Κανένας μας δεν επερνε τα μάτια του από τον άλλο... το βλέμμα του Χρήστου τόσο εκφραστικό, τόσο μοναδικό! Πρώτη φορά με κοιτάει με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορώ να καταλάβω αμέσως τι θέλει να μου πει... αφού χαιρέτησαμε τους καλεσμένους και τσουγκρίσαμε με τον καθένα ξεχωριστά ο Χρήστος πλησίασε το τραπέζι μας και τότε ο προβολέας έπεσε πάνω του. Όλοι γυρίσαμε να τον κοιτάξουμε..

Χ: Σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα για μενα. Επιτέλους ενώθηκα με τα δεσμά του γάμου με μια γυναίκα που ήρθε στη ζωή μου ξαφνικά! Ξαφνικά την ερωτεύτηκα, ξαφνικά βρέθηκα να μην μπορώ να ζήσω χώρις εκείνη! Ότι και να πω για εσένα είναι λίγο... είπε και έστρεψε το βλέμμα του σε μενα κΙ τότε ένας άλλος προβολέας έπεσε πάνω μου... μπήκες στη ζωή μου και μου εμαθες τι σημαίνει αγάπη, έρωτας! Φωτισες την καρδιά μου και γέμισες ολα μου τα κενά... είπε και με πλησίασε. Ένωσε τα μέτωπα μας και μου ψυθίρισε... «σε ευχαριστω...»

Από εκείνη τη μέρα και μετά η ζωή μας ήταν πιο ευτυχισμένη από ποτε! Η αγάπη μας, το πάθος μας φούντωσε και δεν ξανά έσβησε ποτε. Εκείνος είχε εμένα καο εγώ είχα εκείνον! Αλήθεια, αναρωτιέμαι αν δεν είχαμε περάσει από σαράντα κύματα και είχα τρέξει μακριά του θα γνώριζα ποτε την πραγματική έννοια της λέξης αληθινή αγάπη;; Εύχομαι σε όλους να βρουν το άλλο τους μισό όπως το βρήκα και εγώ και να κυνηγήσουν την αγάπη ακόμα και αν δεν ξέρουν που θα βγει. Γιατί την ιστορία μας την γράφουμε εμείς οι ίδιοι κανεις άλλος.....

Και κάπως έτσι η ιστορία μας έφτασε στο τέλος της. Η ιστορία του Χρήστου και της εβελινας για εμάς τελείωσε όμως για εκείνους τωρα ξεκινάει. Σας ευχαριστω όλους που μείνατε μέχρι το τέλος μαζί τους και μοιραστήκατε τις χαρές τους και τις λύπες τους. Όπως είπε και η Εβελίνα μας εύχομαι σε όλους και όλες σας να βρείτε την πραγματική αγάπη! Εκείνη που με την πρώτη μάτια θα σας κάνει να τρέμετε, θα κάνει την καρδιά σας να χτυπάει δυνατά! Ποτε μην αφήσετε ότι αγαπάτε να φύγει μακριά! Κυνηγήστε το και όπου βγει! Και μην μετανιώνετε ποτε για πράγματα που έχετε κάνει! Τολμήστε για να ζήσετε!! Σας ευχαριστω όλους για την αγάπη και την στήριξη σας. Εύχομαι αυτό το βιβλίο να σας έκανε μα νιώσετε συναισθήματα και να  νιώσατε ότι ένιωθαν και οι πρωταγωνιστες μας❤️❤️❤️
Να είσαστε όλοι καλα! Καλή χρόνια και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε♥️♥️ Εις το επανιδείν ♥️♥️♥️♥️♥️

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro