Είμαστε στο Ελευθέριος Βενιζέλος και νιώθω τόσο όμορφα! Γύρισα στην Ελλάδα και πραγματικά μου έχει λείψει τόσο πολύ αυτός ο τόπος. Προχωράω με το καρότσι ενώ ο Χρήστος είναι από πίσω μου με τις βαλίτσες. Ήταν αρκετά δύσκολο όλους αυτούς τους μήνες να οργανώνουμε το γάμο μας από απόσταση. Όλοι οι καλεσμένοι θα έρθουν από τη Νορβηγία Ελλάδα για το γάμο... η ελευθερία, η λυδια, ο Θωμάς και άλλοι φίλοι και συνεργάτες του Χρήστου. Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε το γάμο σε κλειστό κύκλο αλλά οι γονείς μου φαγώθηκαν να φωνάξουν θείες θείους ξαδέλφια και ένα σορό άλλους συγγενείς που δεν θα θυμάμαι ούτε τους μισούς από αυτούς. Τελικά είπα στο Χρήστο την αλήθεια για τον πατέρα μου και το λόγο που του είχα ζητήσει τα χρήματα και η αντιδραση του ήταν απλά... απλά.... δεν περιγράφεται.. άρχισε να γελάει και στο τέλος μου είπε πως όταν γνωρίσει τον πατέρα μου θα τον ευχαριστήσει που μας έφερε κοντά. Τωρα που το σκέφτομαι όμως δεν τον ρώτησα ποτέ πως με ερωτεύτηκε... αλλά εντάξει σημασία έχει που είμαστε μαζί δεν χρειάζεται να σκαλίζουμε το παρελθόν κοιτάμε μόνο μπροστά!

Χ:Εβελίνα σου μιλάω... λέει ο Χρήστος και εγώ σταματάω να περπατάω και γυρνάω και τον κοιτάω «που ταξιδεύεις παλι;;» Με ρωτάει και χαμογελάει άχνα. Με πλησιάζει και κολλάει από πίσω μου «ξέρω πως με φαντάζεσαι να σου κάνω έρωτα αλλά πρέπει πρώτα να βρούμε το σπιτι των γονιών σου» είπε και παλι κοκκινησα. Του έριξα μια απαλή σφαλιάρα στον ώμο και εκείνος έκανε το θιγμένο..

Ε:Εγώ να σου πω που είναι το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε δεν βλέπω... λεω με σηκωμένο το φρύδι και ο Χρήστο αρχίζει να βλαστημαει

Χ:Οχι ρε γαμωτο μου και έλεγα πως κάτι ξέχασα... λέει και αρχίζει να κόβει βόλτες πάνω κάτω..

Ε:Τελικά μαλλον το δικό σου μυαλό φαντασιώνεται προστυχιές...λεω και ξεκινάω να σέρνω το καρότσι καθώς οδεύω προς ένα ταξί. Ο Χρήστος με ακολουθεί αμίλητος. Είναι λίγο έξω από τα νερά του και γεμάτος άγχος. Λογικό! Καο γω είμαι αγχωμένη. Αυτός ο γάμος είναι κάτι το ξεχωριστό για μενα και το ίδιο είναι και για το Χρήστο. Μπαίνουμε στο ταξί και του λεω τη διεύθυνση.

Μετά από μισή ωρα είμαστε έξω από το σπιτι των γονιών μου. Με το που φτάνουμε οι γονείς μου τρέχουν προς το ταξί να μας βοηθήσουν. Βγαίνω πρώτα εγώ με την κόρη μου αγκαλιά και η Μαμα μου πέφτει πάνω μου, πρώτα χαιρετάει το μωρό, και μετά εμένα..

Μ:παιδάκι μου ποσό μεγάλωσες ποσό αδυνατησες..Αντί να παχύνεις έγινες η μισή... λέει η Μαμα μου και με σφίγγει στην αγκαλιά της.

Ε:αμάν μωρε Μαμα δεν άλλαξες καθόλου.. λεω και γελάμε και οι δυο. Της δίνω την εγγονή της και βγάζω το καρότσι για να βγει και ο Χρήστος επιτέλους από το ταξί. Αφήνω τη μικρή στο καρότσι και τότε βγαίνει και ο Χρήστος έξω. Η Μαμα και ο μπαμπας τον κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω καο μετά κοιτάνε τον μικρό ο οποίος κοιμάται στον ώμο του Χρήστου. Η Μαμα μου τον πλησιάζει και αφού την δώσει το μικρό τον πλησιάζει ο πατέρας μου και τον χαιρετάει θερμαγγαλιαζοντας τον. Νόμιζα πως θα του άνοιγε το κεφάλι αλλά τελικά τον αγκάλιασε. Ευτυχώς. Αμέσως μετά τον αγκάλιασε και η Μαμα μου συγκινημένη πλέον για το παλικάρι που βρήκα! Αχ και να ξεραν πως το βρήκα..αχχχ... λίγο μετά είμασταν μέσα στο σπιτι και πίναμε καφέ. Ο πατέρας μου μίλαγε με το Χρήστο για τις επιχειρήσεις του, φια τα χρηματιστήρια και ένα σορό άλλες τέτοιες υποθέσεις ενώ εγώ με την Μαμα είμασταν πάνω και αλλάζαμε τα μωρά.

Μ:Κορίτσι μου ποσό χαιρομαι που σε βλέπω ξανά και χαιρομαι ακόμα περισσότερο που σε βλέπω με ένα νέο σα το Χρήστο... λέει καθώς αλλάζει τη μικρή.

Ε:Και γω χαιρομαι Μαμα μου που σε ξανά βλέπω... της λεω και συνεχίζω να αλλάζω το μικρό

Μ:Αλήθεια ποσό καιρό είσαστε μαζί με το Χρήστο;... ωχχ άρχισε η ανάκτηση της Ελληνίδας μάνας

Ε:Ένα χρόνο και... της λεω και συνεχίζω να αλλάζω το παιδι

Μ:Φαίνεστε πραγματικά ευτυχισμένη παιδι μου και χαιρομαι για αυτό.. λέει και εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα στο δωμάτιο ο Χρήστος και εγώ παγώνω.

Χ:Τι κάνετε εδώ;;...ρωτάει και πλησιάζει τη Μαμα μου η οποία κράταγε την μικρή. Εκείνη με το που είδε το μπαμπα της άρχισε να κάνει χαρούλες και να χτυπιέται γιατί ήθελε να την πάρει αγκαλιά

Ε:Κατάλαβες Μαμα; Η μικρή αγαπάει το μπαμπα της η Μαμα της πουθενα.... λεω και ο Χρήστος με πλησιάζει και με φιλάει στο μέτωπο διότι είχαμε θεατή την πεθερά του.. σκέφτηκα...

Μ:Καταλαβα και κάτι άλλο.. λέει καθώς μας χάζευε. Της νευω να συνεχίσει φια να τελειώσει την πρόταση της «ότι είσαι η μοναδική γυναίκα που υπάρχει στην καρδιά του. Πρώτα εσυ και μετά η μικρή» λέει και έρχεται και μας αγκαλιάζει. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει και ο μπαμπας στο δωμάτιο και μας βλέπει όλους και ξαφνιάζεται.

Μπ: Εβελίνα!... με φωνάζει και γυρνάμε να τον κοιτάξουμε.

Ε:Ναι μπαμπα...λεω και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω. Αφήνω τη Μαμα μου με το Χρήστο και απ ότι ακούσα θα του έδειχνε το γαμπριάτικο κουστούμι.

Ακολουθούσα το μπαμπα μέχρι που φτάσαμε στο δωμάτιο μου. Άνοιξε την πόρτα και όταν το ειδα συγκινήθηκα. Έχω περάσει τόσα εδώ μέσα. Μου είχε λείψει και αυτό τόσο πολύ. Το βλέμμα μου πέφτει στην ντουλάπα μου που έξω ήταν κρεμασμένο το κατάλευκο νυφικό μου. Ήταν απλά υπέροχο. Το πλησίασα και το χάζεψα καθώς το άγγιζα για να δω αν όντως ήταν αληθινό.... ο μπαμπας με πλησιάζει και με κοιτάει στα μάτια

Μπ: κορίτσι μου έκανες την σωστή επιλογή! Ο Χρήστος είναι ένα παιδι διαμάντι..λέει και με αγκαλιάζει όπως και γω.
Λίγο μετά ο πατέρας μου βγήκε από το δωμάτιο και έμεινα μόνη μου με χιλιάδες αναμνήσεις να τρέχουν στο μυαλό μου. Από την μέρα που έφυγα μέχρι σήμερα. Πραγματικά δεν μετανιώνω για τίποτα απ ότι εκανα στο παρελθόν και πιο πολύ που ερωτεύτηκα το Χρήστο και τωρα έχουμε τη δίκη μας οικογένεια. Είμαι τόσο τυχερή και ευτυχισμένη....

[...]

Έφτασε το βράδυ. Αύριο ήταν η μεγάλη μέρα! Αύριο θα γινόμουν και επίσημα η κυρία Ρήγα. Ποσό μαλλον θα βαφτίζαμε και τα μωρά μας τον Αντώνη και την κρυσταλλια! Απόψε θα κοιμόμασταν εγώ και ο Χρήστος στο δωματίο μου και τα μωρά μέσα στους γονείς μου. Δεν φταίω ήθελαν να ξανά νιώσουν γονείς. Αντε να τους δω που εμείς δεν κλείνουμε ματι... το κακό είναι πως το κρεβάτι μου είναι μόνο και δεν ξέρω αν θα χωρέσουμε με τξ Χρήστο. Φοράω το νυχτικό μου όσο ο Χρήστος είναι έξω και μιλάει στο κινητό. Όταν τελειώνω μπαίνει μέσα και με καρφώνει.

Ε:Είναι λίγο μικρό αλλά θα χωρέσουμε.. λεω και κάθομαι στο κρεβάτι... ξαφνηκα νιώθω το χέρι του Χρήστου γύρω από τη μέση μου και το κεφάλι του στο λαιμο μου. Με το δεξί μου χέρι χαϊδεύω τα μαλλιά του και με το άλλο το χέρι του που ήταν στην κοιλιά μου. «Πως νιώθεις;» Τον ρωτάω και περιμένω με αγωνία την απάντηση του.

Χ:Υπέροχα... λέει και ξαπλώνει στο κρεβάτι. Μου κάνει νόημα να ξαπλώσω και γω και αυτό κάνω. Μπαίνω στην αγκαλιά του και νιώθω υπέροχα. Το άρωμα του μεθυστικό όπως παντα. «Καληνύχτα μωρό μου» λέει και με φυλάει στο στόμα γλυκα

Ε:Καληνύχτα... αύριο είναι μεγάλη μέρα...

Και αύριο αποχαιρετάμε τον παλιό χρόνο με το τέλος του βιβλίου αυτού

⭐️⭐️⭐️&🖋🖋🖋