Χρήστου POV

Μετά το ξέσπασμα της ένιωθα πως είχα αποτύχει σαν Χρήστος απέναντι της. Δεν άντεξα και αποφάσισα να φύγω από το σπιτι. Ήθελα να σκεφτώ. Μπήκα στο αυτοκίνητο και απλά οδήγησα για λίγο και σταμάτησα σε μια άκρη του δρόμου και απλά καθόμουν και σκεφτόμουν. Η αλήθεια είναι πως ποτε δεν μου είχε περάσει από το μυαλό πως απλά καθόταν στο σπιτι επειδή εγώ της το ζήταγα απλά δεν μπορουσα να το πιστέψω πως την έφερα σε σημείο να σκεφτεί κάτι τέτοιο για μενα. Ίσως ο τρόπος μου να ήταν πολύ απόλυτος και απότομος αλλά δεν ήθελα να βγάλω αυτό προς τα έξω. Ανησυχω συνέχεια! Έχω βάλει τη δουλειά μου στην άκρη και όλη την ωρα είμαι στο σπιτι! Απλά δεν μπορώ να εμπιστευτώ ούτε τις 10 υπηρέτριες που την προσέχουν ούτε τους 20 φυλακές έξω από το σπιτι. Θέλω να είμαι εγώ ο ίδιος εκεί να ξέρω ανα πάσα ωρα και στιγμή αν αυτή και το μωρό μας είναι καλα! Προσπαθούμε και οι δυο αλλά πιεζόμαστε. Τελικά ίσως να έχει και δίκιο. Ίσως όντως με τη συμπεριφορά μου να την πιέζω και άλλο απ όσο πιέζεται και από μόνη της. Μαλλον οι 20 φυλακές είναι πολλοί...αλλά για τις υπηρέτριες δεν το συζητώ... θελουμε ένα διάλειμμα και αφού εκείνη το ζήτησε ξέρω τι πρέπει να κάνω...

[...]

Το πρωί άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου και καταλαβα πως ειμουν ξαπλωμένος μέσα στο αυτοκίνητο. Με είχε πάρει ο ύπνος και το είχα αφήσει και ξεκλείδωτο. Μπράβο Χρήστο! Το μυαλό μου αμέσως πήγε σε εκείνη και στις χθεσινές μου αποφάσεις. Πιστεύω πως και εκείνη θα συμφωνήσει αν της πω αυτό που σκέφτηκα. Έβαλα αμέσως μπροστά και ξεκίνησα για την έπαυλη. Όταν έφτασα άφησα το αμάξι έξω και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. Άνοιξα και πηρα μια ανάσα. Μπήκα μέσα και ρώτησα να μου πουν που είναι η Εβελίνα αλλά αυτό που μου είπε μια από τις κοπέλες με τρόμαξε

Χ:Τι εννοείς άκουσες κάτι να σπάει χθες το βράδυ;;; ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΣ ΑΜΕΣΩΣ;;;;..... φώναζα έξαλλος. Η κοπέλα σεν ήξερε τι να μου πει. Αμέσως έτρεξα με μανία πάνω στο δωμάτιο μας και με το που άνοιξα την πόρτα μια δυνατή κραυγή βγήκε από το στόμα μου «ΕΒΕΛΙΝΑ»..... είπα και η εικόνα που έβλεπα με είχε σοκάρει. Κομματάκια από γυαλί παντού και αίματα στο πάτωμα και τα λευκά σεντόνια. Την πλησίασα τρέχοντας και άρχισα να την ταρακουναω ενώ της φώναζα να ξυπνήσει.

Ε:Χρήστο...είπε αγουροξυπνημένη και έτριψε τα μάτια της...εκλεγε;; Σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε βαθιά στα μάτια αμέσως την έβαλα στην αγκαλιά μου και την έσφιξα τόσο δυνατά που ακουσα ένα κρακ από τα Κόκκαλα της «Χρήστο με πονάς» είπε και με απομάκρυνε ελαφρά. Κοίταξε γύρω της και μετά κοίταγε τα πόδια της γύρισα να κοιτάξω και γω και έβλεπα από το πόδι της να τρέχει αίμα.

Χ:Άσε με να το δω...είπα και πήγα να τη βοηθήσω αλλά η φωνή της με σταματησε

Ε:Μπορώ και μόνη μου... είπε ξερά και πήγε να σηκωθεί. Έκανε ένα βήμα και προσπάθησε να κρύψει τον πόνο της. Είχε κοπεί στον αστράγαλο και με δυσκολία πάταγε. Σηκώθηκα όρθιος. Την ακολούθησα μέχρι που πάτησε το πόδι της αλλά πήγε να πέσει. Την αρπαξα με δύναμη και την κόλλησα πάνω μου. Εκείνη με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο αθωότητα και πιάστηκε από πάνω μου. Αφού την βοήθησα φτάσαμε μέχρι το μπάνιο και την έβαλα να καθίσει πάνω στη μπανιέρα ενώ εγώ έψαχνα τις γάζες και τα απαραίτητα γιατρικά για να σταματήσει το αίμα. Αφού τα βρήκα καθησα γονατιστός και της τράβηξα απαλά το πόδι για να ακουμπήσει πάνω στο γόνατο μου «θα ματώσει το παντελόνι σου» είπε και την κοίταξα νευριασμένος

Χ:Δεν με νοιάζει...είπα κοφτά και άρχισα να πατάω με ένα βαμβάκι τη πληγή για να σταματήσει. Εκείνη ποναγε και το καταλάβαινα αλλά έπρεπε να κάνει υπομονή.. αφού κατάφερε να σταματήσει το αίμα άρχισα να τυλίγω το πόδι της με τον επίδεσμο και αποφάσισα να της πω αυτά που σκεφτόμουν...
«Καθησα και σκέφτηκα τα χθεσινα» είπα και εκανα μια παύση. Αμέσως το κορμί της αντέδρασε και τινάχτηκε ελαφρά. Δεν γύρισα να την κοιτάξω ειμουν επικεντρωμένος σε αυτό που εκανα «και αποφάσισα πως έχεις δίκιο... χρειαζόμαστε και οι δυο χρόνο...» για λίγα λεπτά επικρατούσε ησυχία...το μόνο που Ακουγόταν στο χορό ήταν η καρδιά της να χτυπάει τόσο δυνατά και δεν μπορουσα να καταλάβω το γιατί

Ε:Εντάξει Χρήστο μην πιέζεσαι.. καταλαβα...Απλά πες μου με βαρέθηκες;;.... την ακουσα να λέει και σήκωσα το βλέμμα μου για να συναντήσω τα δυο κατά κόκκινα μάγουλα της και τα δυο δακρυσμένα μάτια της

Χ:Δεν καταλαβαινω τι εννοείς Εβελίνα... είπα και άφησα το πόδι της ενώ σηκώθηκα όρθιος δεν πιστεύω να νομίζει πως θέλω να χωρίσουμε

Ε:Τίποτα εισουν ξεκάθαρος... είπε και σηκώθηκε απότομα όρθια

Χ:Πρόσεχε γαμωτο... της είπα και εκείνη με κοίταξε νευριασμενη ενώ πήγε να φύγει από το μπάνιο όμως το κράτημα μου τη σταματησε. Άρχισε να τρέμει και μπορουσα να καταλάβω πως εκλεγε δυνατά αλλά βουβά «ΔΕΝ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΘΕΛΩ» άρχισα να φωνάζω και νομίζω με άκουσε όλο το σπιτι. Εκείνη πάγωσε στη θέση της. Στάθηκα μπροστά της και ξεφυσιξα... πηρα μια ανάσα και της είπα «αλήθεια νόμιζες πως θα σε άφηνα;» Πιο πολύ ρητορική ήταν η ερώτηση. Δεν περίμενα απάντηση γιατί ξέρω πως σε άλλη περίπτωση δεν θα το σκεφτόταν καν.

Ε:Συγγνώμη... ψέλλισε και απλά στεκοταν με σκυμμένο το κεφάλι μπροστά μου.

Χ:Πρέπει να παω στην εταιρία... της είπα και βγήκα από το μπάνιο... ντύθηκα και έφυγα για το γραφείο. Έχω ανάγκη να δουλέψω. Νιώθω πως όσο πιο πολύ κάθομαι στο σπιτι τόσο πιο πολύ θα τσακωνόμαστε. Ίσως μέχρι να πάμε αυτή την εκδρομή είναι καλύτερο να είμαστε σε απόσταση...

[...]

Με το που έφτασα στο γραφείο ολα ήταν άνω κάτω. Έχω αφήσει τη δουλειά μου πολύ πίσω αλλά αυτό από σήμερα θα αλλάξει. Μπήκα στο γραφείο μου και ξεκίνησα να δουλεύω ασταμάτητα.
    Κάποια στιγμή ξεκλεψα λίγο χρόνο και μπήκα να βρω ένα μέρος για να πάμε εγώ και η Εβελίνα και βρήκα πραγματικά ένα παράδεισο. Υπάρχουν κάτι μικρά σαλέ εδώ δίπλα στα χιόνια και μέσα είναι όνειρο. Αυτό έχει ένα διπλό κρεβάτι μια θερμενομενη πισίνα και ένα μπάνιο. Απ ότι διαβάζω εδώ είναι ένα ξενοδοχείο που έχει μικρά μικρά σπιτάκια αλλά και δωμάτια με θέα στο χιονισμένο τοπίο. Καλό θα ήταν να κλείσω ένα πενταήμερο με πρωινό και βράδινο γιατί και η Εβελίνα σε λίγο θα μπει στο μήνα της και το άγχος μου κακα τα ψέματα θα κορυφωθεί. Σε μια 2 βδομαδες από τωρα θα είμαστε εκεί. Αφού τα τακτοποίησα αυτά γύρισα ξανά στη δουλειά μου..... οι ώρες πέρναγαν τόσο γρήγορα. Κάποια στιγμή η πόρτα του γραφείου μου χτύπησε και προς στιγμών νόμιζα πως θα έμπαινε εκείνη μέσα να μου πει πως σχόλασε και να με καληνυχτισει αλλά η φωνή της γραμματέας μου με έβγαλε από τις σκέψεις μου

Γ:Κύριε Ρήγα εγώ τελείωσα με θέλετε κάτι άλλο;;;.... με ρώτησε καθώς μου άφησε κάτι χαρτιά πάνω στο γραφείο μου

Χ:Οχι δεν θα σε χρειαστώ κάτι άλλο καληνύχτα... είπα ξερά και συνέχισα να ασχολούμαι με τη δουλειά μου. Ίσως με το να είμαστε για λίγο χώρια να μας κάνει καλό... σκέφτηκα και έπεσα με τα μουτρα σε όλες αυτές τις υποχρεώσεις που είχα αμελήσει.

[...]

Πέρασε σχεδόν μια βδομάδα από τότε που αποφάσισα να σταματήσω να είμαι συνέχεια κοντά της και νιώθω μισός. Οι κοπέλες στο σπιτι μου λένε πως εκείνη είναι σε χάλια κατάσταση έχει σταματήσει να τρώει καλα, κάθεται συνέχεια μέσα στο δωμάτιο και κοιμάται. Χθες που πήγα να της μιλήσω τσακωθήκαμε και βγήκα εκτός εαυτού. Δεν μπορουσα να της πω πως ολα αυτά τα κάνω για το δικό μας το καλό όποτε υπέμεινα την επίθεση της χωρίς να πω τίποτα. Τουλάχιστον σε λίγο ολα θα αλλάξουν. Όταν θα γεννηθεί το μωρό μας ολα θα αλλάξουν. Άφησα στην άκρη την όλη κατάσταση και γύρισα στην δουλειά μου. Από την μέρα που αποφάσισα να γυρίσω δυναμικά στο γραφείο έχουν πέσει όλες οι υποχρεώσεις πάνω μου και κοντεύω να τρελαθώ. Έχω αρχίσει να αμφιβάλλω αν θα καταφέρουμε να πάμε αυτή την εκδρομή αλλά σε αυτήν έχω εναποθέσει όλες μου τις ελπίδες για να την ξανά κερδίσω... η πόρτα του γραφείου μου χτύπησε και μπήκε μέσα η γραμματέας μου

Γ:Κύριε Ρήγα είναι έξω η κυρία Εβελίνα και θέλει να σας δει... είπε η γραμματέας μου και εγώ πετάχτηκα από την καρέκλα μου και πήγα σχεδόν τρέχοντας στην πόρτα. Βγήκα έξω και την είδα να κάθεται στον καναπέ και να ξεφυλλίζει ένα περιοδικό. Εκείνη σήκωσε το βλέμμα της και με κάρφωνε επίμονα. Της εκανα νόημα να περάσει και μπήκα ξανά μέσα στο γραφείο μου και καθησα στην καρέκλα μου. Ακουσα την πόρτα να κλείνει και γύρισα να την κοιτάξω. Φορούσε ένα κολλητό φόρεμα που διέγραφε κάθε εκατοστό του κορμιού της μαζί και την υπέροχη κοιλιά της που μέσα σε αυτή βρισκόταν η μικρή μου πριγκίπισσα. Εκείνη με πλησίασε και κάθησε στην καρέκλα απέναντι μου όπως παλιά. Έψαχνε κάτι στη τσάντα της και με το που το βρήκε το έβγαλε και μου το άφησε μπροστά στο γραφείο μου. Απέξω αναγραφόταν το όνομα της γυναικολόγου της και αμέσως το άνοιξα. Ήταν ένα χαρτί που έμοιαζε με υπέρηχο. Το κοιταγα καλα καλα. Εκείνη σηκώθηκε όρθια και πήγε να φύγει.

Χ:Εβελίνα σε παρακαλώ... είπα και πήγα να τη σταματήσω αλλά το έκανε από μόνη της

Ε:Είναι δίδυμα...είπε και έφυγε από το γραφείο μου....

⭐️⭐️⭐️&🖋🖋🖋