Εβελινας POV

Έχουν περάσει σχεδόν 5 μήνες από εκείνη την περιπέτεια με την ξενια. Η ζωή μου πάει από το καλό στο καλύτερο! Ο Χρήστος μου έκανε πρόταση γάμου αλλά συμφωνήσαμε να γίνει ο γάμος μαζί με τη βάπτιση του παιδιού! Μάθαμε και το φύλο... ο Χρήστος έχει κατά τρελαθεί που θα αποκτήσει κόρη. Όλη την ωρα μου περιγράφει ποσό πολύ θα την προσέχει και θα την φροντίζει και πως θα κυνηγάει οποίο αγόρι τολμήσει να της κάνει τη ζωή δύσκολη. Νιώθω το κρεβάτι μου να βουλιάζει και ανοίγω ελαφρά τα μάτια μου. Βλέπω το Χρήστο δίπλα μου ανήσυχο και χαμογελάω.

Χ:Δεν ήθελα να σε ξυπνήσω... είπε και ξάπλωσε κάτω από τα σκεπάσματα

Ε:Δεν κοιμόμουν...είπα απλά και τον πλησίασα με δυσκολία γιατί η κοιλιά μου έχει μεγαλώσει παρά πολύ και με το ζόρι κουνιεμαι.

Χ:Πως είναι η μικρή μου σήμερα;;...ρώτησε όλο χαρά και ένιωσα το χέρι του να χαϊδεύει την κοιλιά μου. Χωρίς καθυστέρηση ήρθε η πρώτη δυνατή κλοτσιά

Ε:Αου...αναφώνησα και ο Χρήστος με κοίταγε πανικόβλητος

Χ:Τι έγινε;;; Πονάς;;; Σπάσανε τα νεύρα;;...είπε και πετάχτηκε από το κρεβάτι ενώ έκανε βόλτες πάνω κάτω στο δωμάτιο

Ε:Τίποτα από ολα αυτά η κόρη σου δεν μπορεί μακριά σου...είπα και σταύρωσα και καλα νευριασμενη τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου

Χ:Μαλλον κάποια ζηλεύει... είπε και ένα πονηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του ενώ ξανά πλησίασε το κρεβάτι αλλά χωρίς να καθίσει. Τον κοίταξα απλά και μετά κοιτάξαμε και οι δυο την κοιλιά μου η οποία κουνιόταν σα τρελή. Ο Χρήστος με κοίταξε απορημένος και του εκανα νόημα να πλησιάσει. Εκείνος κάθησε κοντά μου και πηρα το χέρι του και το ακούμπησα στην κοιλιά μου. Αμέσως το μωρό σταματησε να κλοτσαει και ο Χρήστος είχε τρομοκρατηθεί.

Ε:Ηρέμησε... του είπα και έκλεισα τα μάτια μου και χωρίς να το καταλάβω είχα αποκοιμηθεί.

[...]

Ανοίγω τα μάτια μου και συνειδητοποιώ πως με είχε πάρει ο ύπνος. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και κατευθύνομαι προς τις σκάλες για να παω στο σαλόνι. Σε λίγο καιρό έμπαινα στο μήνα μου και δεν ειμουν για πολλα πολλα όμως δεν άντεχα και πολύ μέσα στο σπιτι. Κατεβαίνω σιγά σιγά τις σκάλες και ακουω την ανήσυχη φωνή του Χρήστου από το σαλόνι να φωνάζει το όνομα μου ενώ σε κλάσματα δευτερολέπτου είχε εμφανιστεί μπροστά μου

Χ:γιατί δεν με φωναξες να έρθω να σε βοηθήσω;;... είπε και μου έδωσε το χέρι του για να κατέβω το τελευταίο σκαλί

Ε:Χρήστο δεν είμαι μωρό μπορώ και μόνη μου να κάνω κάποια πράγματα...είπα και τον ειδα να αγριεύει. Άφησα το χέρι μου από το δικό του και πήγα στην κουζίνα. Καθησα στον πάγκο και στήριξα τα χαρια μου πάνω του. Εκείνη τη στιγμή μπήκε ο Χρήστος στο χώρο και με κάρφωνε έντονα

Χ:έχεις κάτι;... ρώτησε ενώ με πλησίασε και αφού στάθηκε ακριβώς απέναντι μου όρθιος σταύρωσε τα χέρια του. Σήκωσα το βλέμμα μου και συνάντησα το δικό του ανέκφραστο

Ε:Δεν αντέχω άλλο εδώ μέσα αυτό έχω...είπα και ξεφυσιξα.. δεν περίμενα πως θα ειμουν κλεισμένη έναμισι μήνα μέσα στο σπιτι. Είναι πολύ ψυχοπλακοτικο για μενα θέλω να βγω λίγο έξω να περπατήσω να κάνω μια βόλτα έστω... είπα και γύρισα να κοιτάξω το Χρήστο ο οποίος φαινόταν να νευριάζει

Χ: Εβελίνα δεν είσαι κλεισμένη μέσα στο σπιτι τις προάλλες ήρθες μαζί μου στην εταιρία και δηλαδή τι περίμενες; Σε λίγο θα γεννήσεις δεν μπορεις να είσαι έξω ξέρεις τι κίνδυνοι κυκλοφορούν και δεν είσαι μόνη σου έχεις και το μωρό μας μέσα σου σκέψου το ....είχε βγει εκτός εαυτού και φώναζε τόσο δυνατά που απλά ένιωθα πως δεν μπορούσε να με καταλάβει πως ότι έλεγα δεν τον ένοιαζε πως η ανάγκη μου ήταν κάτι ασήμαντο για εκείνον. Δεν μίλησα. Το μόνο που εκανα ηταν να σηκωθώ και να ανέβω τα σκαλιά για να μπω στο δωμάτιο και να ξεσπάσω. Είμαι τόσο πιεσμένη και δεν το καταλαβαίνει. Προσπαθω να προσέχω και ζω με την ανησυχία για το αν τξ μωρό μας θα είναι καλα μέχρι να το κρατησω στην αγκαλιά μου. Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και τα πρώτα δάκρυα εμφανίζονται στα μάτια μου. Λίγο πριν κλείσω τη πόρτα και ξεσπάσω νιώθω το χέρι του να πιάνει με δύναμη το δικό μου και τη δυνατή φωνή του να ηχεί στα αφτια μου

Χ:Τι έχεις πάθει γαμωτο μου;; Που είναι η Εβελίνα που γνώρισα ;; Φώναξε μου φέρε μου αντίρρηση ξέσπασε. Μη φεύγεις χωρίς να πεις κάτι... έλεγε σοβαρός και τότε ήταν που άρχισα να κλαιω με λυγμούς. Με τράβηξε κοντά του και με έβαλε στην αγκαλιά του καθώς μου χάιδευε τα μαλλιά και μου έλεγε να ηρεμήσω αλλά ήταν μάταιο.

Ε:Για..γιατί δεν μπορεις να μ..με καταλάβεις;;.. τον ρώτησα μέσα από τα αναφιλητά μου. Εκείνος δεν μίλαγε απλά με είχε στην αγκαλιά του και κοιτούσε το κενό. Σκούπισα τα μάτια μου και βγήκα από την αγκαλιά του και τότε ήταν που γύρισε να με κοιτάξει με μια θλυψη στα μάτια

Χ:ορκίστηκα στον εαυτό μου πως δεν θα σε αφησω να ξανά κλάψεις και απέτυχα πες μου που κάνω λάθος;... με ρώτησε σοβαρός και τον κοίταξα λυπημένη.

Ε: κάθομαι μέσα στο σπιτι γιατί φοβάμαι για το μωρό ανησυχω και μέχρι να την κρατησω στα χέρια μου θα φοβάμαι ακόμα πιο πολύ τρομάζω στην ιδεα πως μπορεί να τη χασω αλλά προσπαθώ να τη προστατέψω όσο μπορώ όμως νιώθω πως δεν εκτιμάς αυτό που κάνω και απλά νομίζεις πως μένω στο σπιτι επειδή μου το λες εσυ.. απλά δεν μπορώ να κάτσω και άλλο μέσα νομίζω πως θα τρελαθώ... καθόταν και άκουγε την κάθε λέξη μου σοβαρός και σκεπτικός

Χ:εντάξει... είπε ξερά και βγήκε από το δωμάτιο χωρίς να μου ρίξει ούτε ένα βλέμμα. Γαμωτο μου... γιατί αδιαφορεί;;; Από τα νεύρα μου αρπαξα ένα τασάκι και το πέταξα με δύναμη στη πόρτα. Εκείνο έσπασε σε χίλια κομμάτια ένα από τα οποία προσγειώθηκε στο πόδι μου και με έκοψε ελαφρά. Καθησα στο κρεβάτι απογοητευμένη κοιτώντας το αίμα να τρέχει στο πόδι μου. Ούτε να δει αν έπαθα κάτι δεν τον νοιάζει... σκέφτηκα και χωρίς πολλή σκέψη αποκοιμήθηκα.

[...]

Χ:ΕΒΕΛΙΝΑ....

Γεια σασσς άργησα το ξερω δεν θα ξανά γίνει
Το βιβλίο θα το τελειώσω σε 2 με 3 κεφαλαία το πολύ θα τελειώσει
Μέχρι το επόμενο φιλιαα❤️♥️❣️