Χρήστου POV

Ανοίγω τα μάτια μου απότομα και πετάγομαι από τον καναπέ. Προσπαθώ να συνέλθω και να καταλάβω που είμαι. Κοιτάω γύρω μου και μπλέκω τα δάχτυλα μου στα μαλλιά μου. Το βλέμμα μου πέφτει στο ποτήρι με το ουίσκι που είχε μείνει μισό άδειο από πριν. Σαν τρελαμένος πιάνω το κινητό μου και μόλις θυμάμαι πως ψάχνω την Εβελίνα εδώ και...κοιτάω το ρολόι στο χέρι μου και... «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ 7 ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΩΡΕΣ;;;» Λεω και πετάγομαι από το καναπέ. Αρχίζω να καλώ ξανά τον αριθμό της αλλά μου λέει πως είναι κλειστό. Θα τρελαθώ! Που είναι;;; Λες να έπαθε τίποτα το μωρό;;;; Οχι δεν γίνεται θα με επερνε τηλέφωνο. Έχω περάσει και τα στο μου χαρια στα μαλλιά μπυ και νιώθω πως παω να χάσω το μυαλό μου. Πιάνω το μπουφάν μου και τα κλειδιά του αυτοκινήτου και βγαίνω με γρήγορα βήματα από το σπιτι. Κατευθύνομαι προς την μεγάλη σιδερένια πόρτα και εκείνη τη στιγμή βγαίνει ο φύλακας από το φυλάκιο και με πλησιάζει

Φ:Κύριε Ρήγα τι πάθατε τέτοια ωρα;;...με ρώτησε ανήσυχος και αντί να του απαντήσω ρώτησα κατευθείαν αυυο που με ένοιαζε

Χ:Έχεις δει την Εβελίνα;; Μήπως πέρασε από δω και μετά έφυγε;;; Πες μου.....είπα μέσα στο πανικό και τα νεύρα μου και ευχόμουν απλά να μου πει ναι την ειδα..

Φ:Οχι δεν...πήγε να συνεχίσει και τον διέκοψα αμέσως

Χ:Άνοιξε την πόρτα!....είπα επιβλητικά και σχεδόν τρέχοντας έφτασα στο αμάξι μου. Μπήκα με νεύρα μέσα και πέταξα με δύναμη το δερμάτινο μπουφάν μου στη θέση του συνοδηγού. Έβαλα τα κλειδιά στην μίζα και άρχισα να οδηγώ σαν τρελός μέσα στους δρόμους.... «Δεν το πιστεύω! Γιατί μου τα κανεις αυτά τωρα γαμωτο μου!» Μονολογούσα καθώς σκαναρα ολα τα πιθανά μέρη που θα μπορούσε να είχε πάει. Συνέχισα να καλώ τις αριθμό της όμως τίποτα... μια τρύπα στο νερό... κάποια στιγμή αναγκάστηκα να σταματήσω διότι το αυτοκίνητο μου είχε μείνει από βενζίνη. Σταμάτησα κάτω από ένα δέντρο και με το που έσβησα τη μηχανή ένας αναστεναγμός απογοήτευσης βγήκε από μέσα μπυ και από τα νεύρα μου κοπάνησα τόσο δυνατά το τιμόνι που μπορεί να το έσπασα και ολας. Ξάπλωσα πίσω στο κάθισμα και έκλεισα τα μάτια μου. Έκλεισα με την δεξιά μου παλάμη τα μάτια μου και μονολογισα «που μπορεί να είσαι; Έφαγα τον κόσμο....Μην με εγκαταλείπεις....»

[...]

Ο ήχος του κινητού μου σε συνδυασμό με τον δυνατό ήλιο που έπεφτε στα μάτια μου με έκαναν να πεταχτώ από τη θέση μου.αρπαξα αλαφιασμένα το κινητό μου και απάντησα με την ελπίδα πως ήταν εκείνη

Χ:Μωρό μου....είπα με τη φωνή μου να τρέμει...

Ξ: Ατυχισες...ακουσα μια φωνή να λέει ειρωνικά

Χ:Ποιος είναι;;....είπα αδιάφορα και ξεφυσιξα

Ξ:Ξέχασες και ολας τη φωνή μου; Η ξενια είμαι και πηρα να σου πω πως έχεις αργήσει για το ραντεβού μας....είπε απαθής

Χ:Ξεχνά το για σήμερα! Δεν μπορώ...έχω δουλειά.... είπα και πήγα να το κλείσω αλλά αυτό που είπε με έκανε να παγωσω

Ξ:Έψαχνες τη γυναικούλα σου όλο το βράδυ και κουράστηκες;;;.... έβαλα ξανά το ακουστικό στο αφτι μου και ορκίζομαι πως έχω γίνει κατακόκκινος από τα νεύρα

Χ:Που είναι;;Τι στο διολο νομίζεις πως κανεις;;;..... φώναζα πλέον εκτός εαυτού και είμαι σίγουρος πως θα μπορουσα να της είχα σπάσει το τιμπανο. Νιώθω το αίμα μου να βράζει και τις φλέβες μου έτοιμες να βγουν από το σώμα μου τι δουκεια έχει αυτή με την Εβελίνα;;;;

Ξ:Για χαλάρωσε λίγο και δεν είσαι σε θέση να θέτεις εσυ τις ερωτήσεις αλλά να εκτελείς....είπε και ξέσπασε σε νευρικά γέλια ΓΑΜΩΤΟ!

Χ:Λεγε τι θες....είπα με πιο ήρεμη τόνο σε αντίθεση με όλο μου τη σώμα που ήταν ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί

Ξ:Ελα από την εταιρία και θα τα μάθεις ολα..ΑΝ είσαι φρόνιμος....είπε και της το έκλεισα στα μούτρα. Μέσα στο πανικό μου και να νεύρα μου πήγα να βαλω μπροστά το αυτοκίνητο αλλά μετά θυμήθηκα πως είχε μείνει από βενζίνη. Άρπαξα τα κλειδιά και έτρεξα προς το κεντρικό δρόμο. Πηρα ένα ταξί και είπα την διεύθυνση. Αφού του τα εκανα τσουρέκια του ταρίφα γιατί πήγαινε σα χελώνα επιτέλους φτάσαμε έξω από την εταιρία. Κατέβηκα τρέχοντας από το ταξί όταν η φωνή του ταξιντζη με σταματησε

Τ:Ε φίλε δεν με πλήρωσες...είπε και εγώ λίγα στο παράθυρο του πέταξα ένα 50€ και έφυγα τρέχοντας. Μπήκα μέσα στην εταιρία και κατευθύνθηκα προς το γραφείο της Ξένιας. Μπήκα μέσα γεμάτος νεύρα και εκείνη τη στιγμή την αντίκρισα να κάθεται αραχτη στο γραφείο της ενώ ταυτόχρονα ενοιωσα τέσσερα χέρια να τυλίγονται βίαια γύρω από τα δικά μου. Κοίταξα δεξιά και αριστερά και αντίκρισα δυο θηρία να με έχουν εγκλωβίσει και να με κρατάνε με δύναμη πίσω.

Χ:ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΞΕΝΙΑ;;;;... είπα φανερά εκνευρισμένος... «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΒΕΛΙΝΑ» συμπλήρωσα αλλά για απάντηση πηρα από εκείνη ένα νεύμα και αμέσως μια μπουνιά στην κοιλιά με αποτέλεσμα να λυγισω.

Ξ:Οχι τόσο δυνατά τον θέλω ζωντανό...είπε ειρωνικά... Ακόμα τουλάχιστον.... συμπλήρωσε και ενώ γελούσε σηκώθηκε από την καρέκλα της και ερχόταν προς το μέρος μου

Χ:Τι-Τι σημαίνουν ολα αυτά;...ρώτησα πιο ήρεμος καθώς σήκωσα το βλέμμα μου προς τη μεριά της φια να τη κοιτάω

Ξ:Ποιο;;; Όλο αυτό;; Θα μάθεις πολύ σύντομα μην αγχώνεσαι....είπε και πλησίασε το γραφείο της ενώ σήκωσε το τηλέφωνο «Ερχόμαστε» είπε σε κάποιον και αμέσως το έκλεισε ενώ δεν σταματούσε να με καρφώνει με ένα βλέμμα απέχθειας. «Πάρτε τον...» είπε και ένας από αυτούς άνοιξε τη πόρτα και με έσπρωξε με δύναμη να βγω από το γραφείο. Πήγα να αντισταθώ αλλά ήξερα τη με περιμένει αν τολμούσα να ξεφύγω και επιπλέον δεν μπορουσα! Οχι μέχρι να μάθω που είναι η Εβελίνα ΞΑΙ το μωρό μου..

Λίγο αργότερα μπήκαμε στην αίθουσα συσκέψεων. Ο ένας από τους δυο με έβαλε με το ζόρι να καθίσω στην καρέκλα ενώ ο άλλος ήρθε από δίπλα του και στάθηκαν και οι δυο πάνω από το κεφάλι μου. Ξαφνηκα μπαίνει μέσα η ξενια μαζί με τον δικηγόρο της. Δεν έβλεπα πουθενα την Εβελίνα και τα νεύρα μου ήταν σε χάλια κατάσταση. Ο δικηγόρος κάθησε ακριβώς απέναντι μου ενώ η ξενια κάθησε πάνω στο μεγάλο τραπέζι σταυροπόδι. Με κοιτούσε με ένα υπεροπτικό και σατανικό βλέμμα που με έκανε να θέλω να την βουτηξω και αν την πατήσω κάτω...

Ξ:Απολαμβάνω τόσο πολύ να σε βλέπω να μην ξέρεις τι σου γίνεται και να είσαι μέσα στα νεύρα....είπε με μια γλυκιά φωνή που έσταζε πίκρα! Μην με ρωτάτε πως γίνεται αυτό καταλάβατε..... έτσι κου έρχεται.... πήγα να σηκωθώ και να την αρπάξω αλλά οι άλλοι δυο μαλακες από πίσω μπυ με σταμάτησαν κρατώντας με με όση δύναμη είχαν... «οοοο μωρε ο Χρηστάκης μας το παίζει αντράκι...» είπε ήρεμα και συμπλήρωσε «Το αντριλίκι σε μενα δεν περνάει το κατάλαβες μεγάλε;;» Είπε και κοπάνησε το χέρι της στο τραπέζι. Ναι μωρη αλλά χεστηκες πάνω σου όταν πήγα να σου ορμηξω αλλιώς δεν θα κατέβαινες από την υπεροπτική σου θέση. Καργια! Σκέφτηκα

Χ:Για να μη με δεις λοιπόν να τα κάνω μπουρδελο ΟΛΑ εδώ μέσα πες μου που είναι η Εβελίνα....είπα και ένιωσα τους άλλους δυο να με κρατάνε πιο γερά. Δεν ήξερα πως μπορουσα να τους φοβίσω μόνο με μια μου λέξη. Κοίταξα την ξενια με ένα βλέμμα έτοιμο να κάνω το μεγαλύτερο έγκλημα στη ζωή μου και είμαι σίγουρος πως είχε φοβηθεί και η ίδια. Δεν είναι καο τόσο έξυπνη..μαλλον δειλή!

Ξ:Από τις πράξεις σου θα εξαρτηθεί αν θα τη δεις ζωντανή ή νεκρή....είπε με σταυρωμένα τα χέρια κάτω από το στήθος της αλλά το μόνο πράγμα που το μυαλό μου επαναλάμβανε ήταν η τελευταία λέξη που βγήκε από το στόμα της.....

Τελικα βγαίνουν πάνω από 50 τα κεφαλαία καθ εγώ υπολόγιζα να το είχα τελειώσει στο 50😂😂😂 δεν πειράζει μωρε συνεχίζουμε δυναμικά😂😂 δυνατό come back τωρα για ποσό δεν ξέρω αλλά δεν πειράζει😏😏 περιμένω τα σχόλια σας για το συγκεκριμένο κεφάλαιο😌😌
🖋🖋🖋&⭐️⭐️⭐️
Τα λεμε στο επόμενο❣️❣️❣️❣️❣️❣️❣️