Το επόμενο πρωί ενοιωθα κάτι να με πιέζει στην κοιλιά μου και ένα έντονο φως να με τυφλώνει. Άνοιξα διστακτικά τα μάτια μου και αντίκρισα το Χρήστο να κοιμάται ακόμα στην αγκαλιά μου. Έτριψα τα μάτια μου και εκείνος βολεύτηκε καλύτερα πάνω μου. Άρχισα να νιώθω το στομάχι μου να ανακατεύεται και το ότι με πίεζε δεν βοηθούσε καθόλου. Χάιδεψα τα μαλλιά του και εκείνος πέρασε τα χέρια του δεξιά και αριστερά από τη μέση μου αγκαλιάζοντας με πιο πολύ.

Ε:Χρήστο...είπα χαμηλόφωνα όμως εκείνος δεν έδειξε να κουνιέται... «Χρήστο...» είπα και χάιδεψα το μάγουλο του. Εκείνη τη στιγμή ήταν λες και προσπαθούσα να ξυπνήσω ένα μικρό παιδάκι. Δεν ήθελα να του το χαλάσω. Ήταν τόσο ήρεμος αλλά και γω έπρεπε να παω σπιτι. Ξαφνηκα άνοιξε τα μάτια του ΞΑΙ σήκωσε το βλέμμα του σε μένα

Χ:Καλημέρα...ψέλλισε και στηρίχτηκε στα χέρια του. Πριν σηκωθεί όρθιος μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο στόμα. Άνοιξα διάπλατα τα μάτια μπυ και κοιτούσα την κάθε του κίνηση. Σίγουρα δεν θα θυμάται τίποτα από χθες το βράδυ...σηκώθηκα όρθια και πήγα να πάρω τα πράγματα μου για να φύγω. Εκείνος γύρισε να με κοιτάξει... «ξέρεις...» είπε και γύρισα να τον κοιτάξω «σήμερα είναι η...η κηδεία...»είπε και το βλέμμα του ξανά έγινε στενάχωρο.

Ε:Θα έρθω...του είπα χωρίς περιττά λόγια. Δεν ήθελα να τπ συνεχίσει. Ήξερα πως ποναγε και μαζί ποναγα και γω... άνοιξα αργά την πόρτα και έφυγα από την εταιρία του...

Λίγο αργότερα μπήκα σπιτι και έβαλα καφέ να ζεσταίνεται. Έξω ο καιρός ήταν σχετικά μουντός. Κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου και έβγαλα τα ρούχα μου. Πηρα μια πετσέτα και πήγα για μπάνιο. Όταν τελείωσα άρχισα να ντύνομαι από πάνω μέχρι κάτω με μαύρα. Ήξερα πως έπρεπε να δον στηρίξω και ειμουν έτοιμη! Είμαι έτοιμη να τα αφήσω ολα πίσω μου και να ξανά είμαι μαζί του. Δεν με νοιάζει τίποτα πλέον. Θέλω απλά να είμαι δίπλα του με κάθε κόστος...Ήπια λίγο καφέ και αμέσως πηρα τα πράγματα μπυ και έφυγα. Δεν άργησα να φτάσω στο μέρος που θα γινόταν γ κηδεία. Απ ότι ειδα δεν είχε καθόλου κόσμο. Ήταν μόνο κοντινοί του άνθρωποι. Ειδα τον Θωμά, τον Χρήστο με τον αλεξ, την ξενια και την ελευθερία και λίγο πιο πέρα ήταν και η λυδια.. η καημένη.. μιλούσε με μια φίλη της και φαινόταν ποσό χάλια ήταν. Πλησίασα να της μιλήσω. Εκείνη με το που με είδε με περιεργάστηκε λίγο και μετά με αναγνώρισε.

Λ:Εβελίνα μου...μπυ είπε και έπεσε στην αγκαλιά μπυ ενώ άρχισε να κλαίει

Ε:σας παρακαλώ κυρία λυδια πρέπει να κρίνεται δυνατή...της είπα και την έσφιξα περισσότερο στην αγκάλια μου. Ένιωθα το βλέμμα του Χρήστου πάνω μου. Η ωρα πέρασε και είμασταν μαζεμένοι σε ένα χώρο ο οποίος έμοιαζε με τα μνημόσυνα που κάνουμε στην Ελλάδα. Καθόμουν δίπλα από την ελευθερία στο ίδιο τραπέζι με κάποιες άλλες κύριες μαλλον συγγενείς και την ξενια. Ο αλεξ παρηγορούσε τον Χρήστο. Σε όλη την διάρκεια η λυδια ήταν κολλημένη πάνω στο Χρήστο. Κάποια στιγμή σηκώθηκε όρθια και πήγε και κάθισε ξανά δίπλα του. Εγώ καθόμουν με την ελευθερία και τον κοιτούσα επίμονα. Δεν με είχε καταλάβει σε αντίθεση με τον αλεξ που με κοιτούσε διακριτικά.

Ε:Εβελίνα μου είσαι καλα εσυ σε βλέπω κάπως... είπε η ελευθερία και γύρισε να δει που κοιτάω... « η αφεντικινα σου έχει κολλήσει σα βδέλλα πάνω στον κύριο Χρήστο» είπε και ξανά γύρισε σε μένα

Εβ: ναι δεν νιώθω και πολύ καλα..το στομάχι μου είναι κάπως...της είπα και έπιασα την κοιλιά μου. Οχι τωρα.. γύρισα να την κοιτάξω και εκείνη με κοίταγε αγχωμένη

Ε:Σε πονάει η κοιλιά σου;...είπε και σηκώθηκε απότομα από την καρέκλα με αποτέλεσμα ολα τα βλέμματα επικεντρώθηκαν πάνω μας

Εβ:Οχι δεν με πονάει...είπα και σηκώθηκα και εγώ πάνω και για να μην δώσουμε στόχο την πηρα από το χέρι και βγήκαμε έξω.

Ε:Συνεβει κάτι και εφυγες τόσο βιάστηκα από την εταιρία;...με ρώτησε όταν καθήσαμε σε ένα παγκάκι έξω από την αίθουσα που είμασταν. Η ερώτηση της με κομπλαρε και δεν ήξερα τι να της απαντήσω

Εβ:Απλά βρήκα μια δουλειά η οποία είχε περισσότερα χρήματα αυτό μόνο...είπα και τότε ειδα τον αλεξ να κατευθύνεται προς τα εμάς. Δεν το πιστεύω! Τους άφησε μόνους τους μέσα..

Α:Γεια σας...είπε και στάθηκε ακριβώς μπροστά μας

Ελ: Εγώ σας αφήνω παω μέσα...είπε η ελευθερία και έφυγε. Ο αλεξ κάθησε δίπλα μου και εγώ καθησα καλύτερα έτσι ώστε να τον βλέπω

Α:Χάθηκες...είπε χαμηλόφωνα και ξεφυσιξε

Εβ:Κοιτα αλεξ...πήγα να πω όμως η φωνή του με σταματησε. Γύρισε και με κάρφωσε στα Μάτια με ένα πολύ έντονο βλέμμα

Α:Ο Χρήστος μου είπε τι έγινε μεταξύ σας..είπε άνετος και γύρισε ευθεία κοιτώντας το άπειρο.. «γιατί ήρθες;» Με ρώτησε απότομα και η αλήθεια εξναι πως ενοχλήθηκα από τη συμπεριφορά του.

Ε:Τι εννοείς γιατί ήρθα; Με τον κύριο Αντώνη δουλέψαμε μαζί και τον εκτιμούσα πολύ σαν άτομο....είπα εκνευρισμένη και τότε γύρισε και με κοίταξε

Α:μόνο για εκείνον ήρθες;; Αυτή τη στιγμή ο Χρήστος σε χρειάζεται και αντί να είσαι μέσα μαζί του αφήνεις την άλλη να του τρίβεται. Σε ειδα πως τους κοίταγες....είπε με ένταση. Πραγματικά ποιος του έδωσε τέτοιο δικαίωμα; Πως μου μιλάει έτσι;;

Ε:Δεν με ενδιαφέρει τι κάνει η άλλη και οχι δεν ήρθα μόνο για εκείνον όμως η γνώμη μου άλλαξε όταν ειδα ποσό πολύ απολαμβάνει την παρέα της Λυδιας...είπα εξοργισμένη. Σηκώθηκα απότομα όρθια και αμέσως ζαλίστηκα. Πιάνω το κεφάλι μου και ο αλεξ σηκώνετε να με βοηθήσει. Πάει να με πιάσει αλλά εγώ αποτραβιεμαι «Μη με ακουμπάς! Να πας στο φίλο σου τον Χρήστο».. είπα και παραπάτησα όμως με έπιασε και με έβαλε στην αγκαλιά του

Α:Σταματά τις μαλακιες. Ξέρεις ποσό σε αγαπώ...μου είπε και με γύρισε να τον κοιτάω... «είσαι καλύτερα;» Είπε και εκείνη την ωρα ο Χρήστος εμφανίστηκε μπροστά μας. Γύρισα το βλέμμα μου σε εκείνον και τον ειδα που μας κοίταγε νευριασμένος. Με τον ίδιο εκνευρισμό τον κοίταξα και εγώ και βγήκα από την αγκαλιά του αλεξ. Χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισα να περπατάω μακριά τους... ήταν λάθος να έρθω... άκουγα τον Χρήστο να μου φωνάζει όμως εγώ δεν σταμάταγα να περπατάω μέχρι που με άρπαξε από το χέρι και με γύρισε σε εκείνον

Ε:Ασε με ήσυχη...του είπα όμως εκείνος με έσφιξε περισσότερο

Χ:Τι νομίζεις πως κανεις; Και μου το έπαιζε και φίλος. Δεν ήξερα πως ήθελε τόσο πολύ να στη πέσει ξανά....οχι δεν θα σου κάνω την χάρη. Αν κάποιος φταίει εδώ είσαι εσυ

Ε:τραβά στην λυδια και άσε με εμένα να κάνω ότι θέλω με όποιον θέλω...είπα και τότε άφησε το χέρι μου. Έπιασα τον καρπό μου και εκπινος με κάρφωνε έντονα μια στα μάτια και μια στο χέρι

Χ: Ώστε δεν είμαι τίποτα πλέον για σένα; Αφήνεις τον κάθε ένα να στην πέφτει; Δεν με αγαπάς πια;;;....φώναζε μέσα στο πρόσωπο μου και είχα μείνει να τον κοιτάω σαν χαμένη. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και προσπαθώ να μη λυγισω

Ε:Ήρθα εδώ επειδή ήθελα να είμαι μαζί σου. Ειμουν έτοιμη να ξανά γυρίσω σε εσένα όμως ειδα ποσό απολαμβανες την παρέα της λυδια...είπα και εκείνος με κοίταξε σοκαρισμένος πήγε να με πλησιάσει όμως εκανα ένα βήμα πίσω «Ξέρεις κάτι; Εμείς οι δυο δεν θα μπορέσουμε ποτε να είμαστε μαζί» του είπα και έπνιξα ένα λυγμό

Χ:Σε θέλω τόσο πολύ γαμωτο...είπε και με άρπαξε και ένωσε τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί.εγω ανταποκρίθηκα με την μια τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από το λαιμο του. Τον ήθελα τόσο πολύ... εκείνος βάθυνε το φιλί μας ενώ με έσφιξε πιο πολύ πάνω του. Κάποια στιγμή σταματήσαμε για να πάρουμε ανάσες. Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλο βαθιά στα μάτια με ένταση. Με έπιασε από το χέρι και με οδηγούσε προς μια συγκεκριμένη κατευθυνση. Κανεις δεν μίλαγε μέχρι που φτάσαμε μπροστά από ένα μαύρο αμάξι. Εκείνος ξεκλείδωσε και με ξάπλωσε στο πίσω κάθισμα ενώ έκλεισε ξανά την πόρτα και κλείδωσε

Ε:Χρήστο θα μας δούνε...του είπα την ωρα που εκείνος έβγαζε το μπουφάν του

Χ:Είναι φιμέ...είπε και έπεσε πάνω μου γεμίζοντας με με φιλία. Ξεκίνησε ένα μονοπάτι φιλιών από το λαιμο μου μέχρι το στήθος μου. Αφαίρεσε εκείνος τα ρούχα μου και εγώ τα δικά του. Έμεινε από πάνω μου να με κοιτάει στα μάτια. «Σε θέλω τόσο πολύ» είπε και έβγαλε το σουτιέν μου. Άρχισε να με φιλάει στο στήθος και να παίζει με τις ρογες μου κάνοντας με να νιώθω όλο και πιο έντονα την επιθυμία να τον νιώσω. Συνέχισε τα φίλα από το στήθος μπυ στην κοιλιά μου μέχρι που έφτασε στην περιοχή μου. Άρχισε να πιέζει τα δάχτυλα του πάνω από το εσώρουχο μου και να χαμογελάει πονηρά. Το παραμέρισε και έβαλε δυο δάχτυλα μέσα μου. Εγώ αναστέναξα και ακούμπησα τα χέρια μου δεξιά και αριστερά στα καθίσματα για να κρατηθώ. Άρχισε να φιλάει και να ρουφάει τον λαιμο μου καθώς κουνούσε αργά τα δάχτυλα του μέσα μου. Πέρασα τα χέρια μου στα μαλλιά του και τον φίλησα στο λαιμο με πάθος. Εκείνος κάτι μουρμούρισε και έβγαλε τελείως το εσώρουχο μου. Το ίδιο εκανα και γω με το δικό του. Ήθελα τόσο πολύ να τον νιώσω όσο καο εκείνος εμένα. Χωρίς να καθυστερήσουμε άλλο εκείνος μπήκε μέσα μου με δύναμη και ένα βογγητό βγήκε από τπ στόμα μου. «Τόσο στενή» μουρμούρισε καθώς με φίλαγε στο στήθος. Άρχισε να κουνιέται αργά μέσα μου και αναστεναγμοι έβγαιναν από τα χείλη μου μη μπορώντας να τους κρατήσω μέσα μου. Ο ρυθμός του άρχισε να γίνεται όλο και πιο γρήγορος και έντονος. Μικροί αναστεναγμοι έβγαιναν από το στόμα του. Με τα χέρια μου του άφηνα γραζνουνοες στην πλάτη. Εκείνος συνέχισε να κουνιέται γρηγορότερα μέχρι που τελειώσαμε ταυτόχρονα. Ένας αναστεναγμός βγήκε από το στόμα μου και εκείνος άφησε το σώμα του να πέσει πάνω στο δικό μου. Η ανάσα του χτυπούσε δυνατά στο λαιμο μου ενώ οι καρδιές μας χτυπούσαν δυνατά και οι δυο. Βγήκε από μέσα μου και ανασηκωθηκε έτσι ώστε να με κοιτάει στα μάτια. «Απόψε θα κοιμηθούμε σπιτι μου»...είπε και άρχισε να ντύνεται... έψαχνα και γω τα ρούχα μπυ και εκανα το ίδιο. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και κανεις δεν μίλαγε.... δεν μπορώ να τον καταλάβω... άρχισε να περπατάει ξανά προς το μέρος που γινόταν το μνημόσυνο και εγώ έμεινα εκεί να τον κοιτάω να φεύγει. Τι έγινε μόλις τωρα;;;;

Χελλοοοο ελπίζω όλοι να είστε καλα❤️ επανασύνδεση;;; Ή μπορεί και οχι😁😁
🌟🌟🌟&🖋🖋
Φιλάκια πολλα😍❣️❣️❣️