Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας ο οποίος μπυ φαίνεται σαν αιώνας. Έχουν αλλάξει τόσα πολλα... ας τα πάρουμε από την αρχή. Την τελευταία φορά ειμουν με το Χρήστο στην αίθουσα συνεδριάσεων και τότε ήταν που τσακωθήκαμε...

Αφού ντύθηκαμε εκείνος γύρισε και ένωσε τα μέτωπα μας κρατώντας με από τα μάγουλα. Με κοίταγε βαθιά στα μάτια. Πρέπει να κάνω το σωστό...

Ε:Ειπες πως μετά από αυτό θα σταματήσουν ολα...είπα και απομάκρυνα αποφασισμένη τα χέρια του. Εκείνος με κοίταξε με βλέμμα φοβισμένο.

Χ:Δεν μπορεί μετά από αυτό που έγινε μεταξύ μας να θες να φύγεις..δεν γίνεται!...είπε σοκαρισμένος και πήγε να με αγγίξει αλλά εγώ αποτραβήχτηκα

Ε:Δεν διορθώνονται ολα με δυο φορές ήρεμου σεξ Χρήστο...του είπα και τον κάρφωσα έντονα στα μάτια. Το βλέμμα του φοβισμένο και γεμάτο αγωνία

Χ:Για μένα δεν ήταν μόνο αυτό...είπε και σχημάτισε δυο γροθιές στα χέρια του ενώ το βλέμμα του άλλαξε και έγινε πιο επιθετικό

Ε:ούτε για μένα...ψέλλισα και ένιωσα το βλέμμα του να με καίει... «σε ερωτεύτηκα και με πόνεσες.. από την πρώτη στιγμή που σε ειδα εδώ μέσα σε ερωτεύτηκα. Με μαγευες, με μαγνήτιζες, κάθε φορά που ειμουν κοντά σου έτρεμα στην ιδέα μην ακούσεις την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά για σένα, μην καταλάβεις πως γ φωνή σου με έκανε να ανατριχιάζω ολόκληρη ή η παρουσία σπυ δίπλα μου που με έκανε να μη μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. Πάλευα να καταπνίξω τα συναισθήματα μου για να μη πληγωθώ όμως δεν τα κατάφερα. Μέσα μου ποναω η καρδιά μου έχει σπάσει σε χίλια κομμάτια. Επέλεξα την δώσω σε κάποιον για δεύτερη φορά και αποτελιωθηκα. Το βράδυ που μου ειπες πως είμαι μια πουτανα ορκίζομαι πως για λίγα λεπτά ειμουν νεκρή. Η καρδιά μου δεν χτυπούσε. Αφέθηκα στον έρωτα, στο πάθος μου για σένα και έσπασα σε χίλια κομμάτια γιατί ερωτευτηκα κάποιον που δεν ξέρει να αγαπά....» του είπα και πηρα μια κόφτη ανάσα. Ένιωθα να πνίγομαι. Έπρεπε να ξέρει. Έπρεπε να μάθει. Εκείνος δεν με κοιτούσε. Πήρε το βλέμμα του από το δικό μου και κοιτούσε άλλου. Για λίγα λεπτά επικρατούσε ησυχία. Τότε πηρα το θάρρος και του είπα το τελευταίο αντίο «Καλύτερα να ψάξεις για μια πιο ικανή από μένα σε ολα όσα ζητάς»....

Από εκείνη τη μέρα και μετά έφυγα. Δεν κοίταξα πίσω μου. Δεν γύρισα ποτε πίσω. Έφυγα από εκείνον, από κοντά του, από την εταιρία του...πόνεσα και ακόμα ποναω, μόνο και μόνο γιατί τον αγαπώ ακόμα. Έφυγα και του άφησα την καρδιά μου, το είναι μου.... «μου ανήκεις ψυχή τε και σώματι» είπε... και αυτξ έγινε. Του ανήκω... όμως δεν άντεξα άλλο.. έπρεπε να φύγω μακριά του. Θέλει δύναμη και ακόμα δεν τα έχω καταφέρει...
Έχω βρει μια δουλειά σε μια νέα εταιρία ως γραμματέας αλλά αυτή τη φορά το αφεντικό μου είναι γυναίκα. Μετακόμισα σε ένα νέο σπιτι τπ οποίο και αγόρασα. Ευτυχώς με τους γονείς μου ολα καλα. Είναι το μόνο πράγμα για το οποίο θα ευγνομωνω το Χρήστο.. το διαμέρισμα που έχω είναι αρκετά καλό. Δεν ήθελα να τον θυμάμαι. Ήθελα να τα αφήσω ολα πίσω μου.

Ξ:Εβελίνα με ακούς;... ακουσα τη φωνή της κυρίας ξενιας και βγήκα από τις σκέψεις μου

Ε: συγγνώμη δεν σας άκουγα...είπα αμήχανα και εκείνη χαμογέλασε

Ξ:Δεν πειράζει σου είπα πως θα λείψω για μισή ωρα....είπε χαμογελώντας και έβγαλε την ομπρέλα από την τσάντα της...

Ε:Οποίος σας ζητήσει να τους πω μα σας πάρουν αργότερα;... ρώτησα και έβγαλα ένα φάκελο

Ξ:Μόνο αν σε πάρει ο κύριος Σταθάτος, ο κύριος παπαπαρασκευας και η κυρία Χριστίδου...μου είπε κάνοντας μια παύση... οι υπόλοιποι απλά να σημειωθούν...μου είπε και έφυγε από το γραφείο. Η δουλειά εδώ με βοηθάει να ξεχαστω όμως είναι κάποιες φορές που νομίζω πως θα βγει από εκείνη την πόρτα και θα φωνάξει το όνομα μου...

Ευτυχώς η μέρα τελείωσε και γύρισα σπιτι μου. Ένιωθα τα πόδια μου να με πονάνε. Έβγαλα τα παπούτσια μου και πήγα κατεύθειαν για μπάνιο. Μπήκα στην μπανιέρα και αφησα το νερό να πέφτει πάνω στο σώμα μου... ξαφνικά άρχισα να νιώθω περίεργα. Γύρισα να κοιτάξω πίσω μου και τον ειδα. Ένιωθα να με αγγίζει σε όλο το σώμα μέχρι που με φίλησε. Τα χείλη του καυτά σαν το νερό που έπεφτε πάνω μου. Άρχισα να βαριανασενω όταν ένιωσα τα δάχτυλα του να ακουμπούν την περιοχή μου. Άνοιξα απότομα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου. Δεν ήταν πουθενα... απλά το φαντάστηκα. Έκλεισα το νερό και φόρεσα το μπουρνούζι μου. Πήγα στην κουζίνα και έφτιαξα ένα ζεστό καφέ. Κάθισα στον καναπέ του σαλονιού και κοιτούσα έξω τη βροχή. Η εικόνα ήταν τόσο μαγευτική και με χαλάρωνε πολύ. Άρχισα να σκέφτομαι ξανά αυτό που έγινε πριν από λίγο στο μπάνιο. Νομίζω θα τρελαθώ. Μου έχει λείψει το άγγιγμα του, τα μάτια του, το σώμα του...ολα! Χώρις να το καταλάβω με είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ

Το επόμενο πρωί ξύπνησα και καταλαβα πως είχα κοιμηθεί στον καναπέ με το μπουρνούζι. Σηκώθηκα όρθια και πήγα στο δωμάτιο μου να αλλάξω να παω στην δουλειά. Ευτυχώς είμαι κοντά και δεν περπατάω και πολύ. Ο καιρός χάλια από χθες το βράδυ όλο βρέχει. Έφτασα στη δουλειά μου και καθησα στο γραφείο μου. Πηρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα την δουλειά μου. Είχαμε αρκετή δουλειά σήμερα και αρκετή προετοιμασία χωρίς όμως να μου έχει πει κανεις το λόγο που είμαστε στην τσίτα. Κάποια στιγμή έτσι όμως κράταγα μια κούτα με φωνάζει η κυρία ξενια μέσα στην μεγάλη αίθουσα που κάνουν τα μίτινγκ. Μπαίνω μέσα και την βλέπω να μιλάει με ένα κούριερ και να υπογράφει κάτι. Το παιδι φεύγει και μένω εγώ εκείνη και κάποιοι άλλοι που έτρεχαν σαν τρέλοι για να στολίσουν τον χώρο.

Ξ: άστην εδώ Εβελίνα μην κουβαλάς....είπε και άφησα την κούτα πάνω στο μεγάλο τραπέζι

Ε:Μπορώ να κάνω κάτι άλλο εγώ για σας;...είπα γεμάτη ευγένεια και εκείνη μου χαμογέλασε

Ξ:Αν μπορεις να πάρεις την κυρία Ντίνα και να της πεις να έρθει να καθαρίσει πάνω μετά.... είπε και εγώ έγνεψα όμως έπρεπε να ρωτήσω.... ήθελα να μάθω γιατί τόσες προετοιμασίες όμως μπορουσα να φανταστώ πως κάποιον θα περίμενε

Ε:Κυρία ξενια.... είπα και εκανα μια παύση... συγγνώμη που ρωτάω απλά..Περιμένουμε κάποιον επίτιμο;...ρώτησα και εκείνη γύρισε και μου χαμογέλασε άχνα

Ξ:Ναι περιμένουμε..είπε και τα μάτια της έλαμψαν...Το παλιό σου αφεντικό...είπε και αναστέναξε χαρούμενα. Οχι μην το πεις! Μην πεις το όνομα του...Τον πανέμορφο Χρήστο Ρήγα....είπε μαγεμένη και εγώ έμεινα παγωμένη στη θέση μου...δεν θέλω να τον δω... γιατι είναι εδώ;; Γιατί με κυνηγάει παντού;;;

Ε:Εμένα θα με χρειάζεστε για αυτήν τη συνάντηση;;....ρώτησα και ευχόμουν να μου πει να φύγω

Ξ:Φυσικά Εβελίνα η γραμματέας μου είσαι.... είπε και γύρισε για να κοιτάξει για τις ετοιμασίες... βγήκα από την αίθουσα και ένιωθα τα πόδια μου να τρέμουν. Έχω να τον δω τόσο καιρό... σίγουρα θα έχει αλλάξει... αυτξ που με φοβίζει είναι ο εαυτός μου..δεν πρέπει να υποκύψω ξανά...δεν πρέπει... είπα ΞΑΙ πήγα και καθησα στο γραφείο μου. Δεν ένιωθα καθόλου καλα. Με έπιασε μια ξαφνική ζαλάδα. Κοίταξα ευθεία μπροστά και έβλεπα θολά. Ακόμα και τωρα που δεν είναι εδώ με επηρεάζει προς το χειρότερο. Βγαίνει η ξενια από την αίθουσα και με κοιτάει.

Ξ:Εβελίνα εγώ φευγω θα ξανά έρθω σε τρεις ώρες η συνάντηση είναι στις 9:00...είπε και με κοίταξε κάπως... είσαι καλα;;...ρώτησε και με πλησίασε. Εγώ σήκωσα το βλέμμα μου και την κοίταξα

Ε:Ναι ναι καλα είμαι...είπα πείστηκα και εκείνη αφού με ξανά κοίταξε έφυγε...θα βρω και το μπαλα μου τωρα... καθησα στην υπολογιστή και άρχιζα να γράφω και να ταξινομώ κάποια έγγραφα.

Η ωρα είχε φτάσει σχεδόν 9:00. Είχα πάει στην αίθουσα με τα έγγραφα και έψαχνα κάποια παλιά ντοσιέ με αποδείξεις. Ήταν γεμάτα σκόνη. Βρήκα το ντοσιέ που ήθελα και με το που το έπιασα στα χέρια μου εισέπνευσα όλη τη σκόνη και με έπιασε ένας δυνατός βήχας. Έβηχα σα μανιακή μέχρι που άνοιξε η πόρτα ΞΑΙ μπήκε μέσα η κατια μια πολύ καλή κοπέλα. Ήταν και εκείνη γραμματέας εδώ όμως εκείνη δούλευε για τον διευθυντή του μάρκετινγκ. Με πλησίασε και με βοήθησε με το ντοσιέ

Κ:Εβελίνα είσαι καλα;...ρώτησε ΞΑΙ βγήκαμε από την αίθουσα

Ε:Ναι απλά έχει πολύ σκόνη εκεί μέσα.... είπα και άρχισα να ξανά βχηχω μέχρι που φτάσαμε στο χολ και εκείνη ήταν που τον ειδα... είχε αλλάξει πολύ.. παρά πολύ... τα μαλλιά του είχαν μακρύνει. Ήταν αξύριστος όμως αυτό τον έκανε πιο ελκυστικό από παλιά. Ντυμένος στην πένα όπως παντα. Ότι και να βάλει του πάει. Προσπάθησα να πνίξω τον βήχα μου για να μη με δει όμως δεν τα κατάφερα. Άθελα μου τράβηξα την προσοχή του. Ένιωθα το βλέμμα του να με καίει. Το σώμα μου άρχισε ξανά να αντιδρά. Ένιωθα πως είχα ανατριχιάσει ολόκληρη. Πηρα το ντοσιέ από τα χέρια της Κάτιας και χώθηκα μέσα σε ένα γραφείο. Έκλεισα την πόρτα και κόλλησα πίσω της. Έπρεπε να ηρεμήσω. Είχα αναστατωθεί ολόκληρη. Είμαι σίγουρη πως το κατάλαβε. Έβγαλα μια ανάσα και καθησα στην καρέκλα. Άρχισα να ψάχνω για το χαρτί που ήθελα. Έμεινα να ψάχνω αρκετή ωρα μέχρι που ήρθε η κατια και μου είπε πως έχουν ξεκινήσει μεσα. Σηκώθηκα όρθια και οπλίστηκε με θάρρος. Έπρεπε να τον αντιμετωπίσω. Θα του δείξω πως τίποτα δεν είναι ίδιο. Ότι μου είναι πλέον αδιάφορος. Ακολούθησα την κατια και σε λίγο είχαμε φτάσει μπροστά από την πόρτα....τέρμα τα ψέματα...είπα στον εαυτό μου και μπήκα μέσα....

Τελικά βρήκε πιο μεγάλο το κεφάλαιο απ όσο το υπολογιζα😂😂ΓΕΙΑ ΣΑΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ😂 ελπίζω να είσαστε όλοι καλαααααααααααααααα❣️❣️ το αφήνω πάνω σας δεν λεω τίποτα 😉😁😏
🌟🌟🌟&🖋🖋
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️