Ανέβηκα πάνω στον όροφο και τακτοποίησα τα τελευταία για τη σύσκεψη. Όταν άρχισαν έκλεισα την πόρτα και ανέβηκα ξανά στο γραφείο μου. Έπρεπε να σκεφτώ. Αυτό που έγινε χθες δεν θα περάσει έτσι. Θα τον κάνω να πονέσει όπως με πόνεσε. Τέλος τα ψέματα. Θα πάρει αυτό που του αξίζει. Θα τον εξευτέλισω. Θα τον κάνω να νιώσει λίγος. Ένα σκουπίδι! Άρχισα να ετοιμάζω κάποιες προσκλήσεις για μια εκδήλωση της οποίας τα έσοδα θα πήγαιναν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Και οχι ο Χρήστος ποτε δεν θα διοργάνωνε κάτι τέτοιο επιθυμία του πατέρα του ήταν! Ή μαλλον κάτι σαν καθιερωμένο έθιμο. Απ ότι έμαθα το έκαναν κάθε χρόνο όμως δεν ξέρω το λόγο. Καθησα και ασχολήθηκα προσεκτικά με το θεμα διότι ήταν κάτι το οποίο μου το ζήτησε ο κυρίως Αντώνης αλλιώς θα το αναλάμβανε κάποιος άλλος. Αυτόν τον άνθρωπο τον συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. Και τι δε θα έδινα να μην είχε φύγει και να μην γνώριζα το τέρας τον γιο του γιατί αυτό είναι για μένα ο Χρήστος ένα άκαρδο τέρας! Δεν ξέρει να αγαπά... από τις σκέψεις μου με έβγαλε η παρουσία του αλεξ στον όροφο. Αυτό μου έλειπε τωρα! Και αλλά μπλεξίματα...

Α:Καλημέρα μικρή....είπε και κάθησε απέναντι μου...Ο Χρήστος;...συμπλήρωσε και με κοίταξε στα μάτια

Ε:Καλημέρα...είπα λίγο μαζεμένη χωρίς να πάρω τα μάτια μου από τον υπολογιστή... είναι κάτω έχουν σύσκεψη...είπα και γύρισα το βλέμμα μου σε εκείνον

Α:Είναι ωρα μέσα;...ρώτησε και κάθησε πιο άνετα στην καρέκλα του

Ε:Σχεδόν μια ωρα αλλά όπου να ναι θα τελειώνουν....είπα και άρχισα να πατάω τα πλήκτρα για να συντάξω από την αρχή την πρόσκληση διότι δεν είχα συγκεντρωμένο μυαλό πριν...

Α:Έχεις κάτι;....είπε και γύρισα να τον κοιτάξω... φαίνεσαι κάπως....συμπλήρωσα και τότε γύρισα ολοκληρωτικά σε εκείνον

Ε:Η αλήθεια είναι πως προσπαθώ να συντάξω μια πρόσκληση που μου ανέθεσε ο κύριος Αντώνης ρήγας....είπα ψέματα οχι ότι αυτό δεν με απασχολούσε αλλά οχι όσο ο Χρήστος

Α:Θα σε βοηθήσω εγώ....είπε και με πλησίασε. Ξανά γύρισα στην οθόνη του υπολογιστή και εκείνος ήρθε δίπλα μου. Με το ένα χέρι στηρίχτηκε στο γραφείο και με το άλλο στην καρέκλα μου ενώ το κεφάλι του ήταν κοντά στο λαιμο μου

Ε:Με δυσκολεύει πολύ το πως θα πρέπει να συντάξω την πρόσκληση για τους χορηγούς. Φοβάμαι μην χρησιμοποιήσω κάποια λέξη που μπορεί να τους «προσβάλει».... ομολόγησα και εκείνος ξεκίνησε να διαβάζει αυτό που μέχρι τωρα είχα γράψει. Η ανάσα του χτυπούσε στα μαλλιά μου και στο λαιμο μου.

Α: εμένα μου φαίνεται μια χαρά μόνο που...είπε και έπιασε το ποντίκι και έσβησε μια λεπτομέρεια... Καλύτερα να βάλεις αντί για το «θα χαρούμε να παρευρίσκεται μαζί μας σε μια τόσο σημαντική στιγμή»... «να πεις: η παρουσία σας είναι πολύτιμη» γιατί το προηγούμενο έμοιαζε με προσκλητήριο γάμου... είπε και γέλασε ενώ εγώ γύρισα και τον κοίταξα σοκαρισμένη. Ξαφνικά το γέλιο τοθ κόπηκε και στο πρόσωπο του εμφανίστηκε ένα πονηρό χαμόγελο.. « τι είναι αυτά στο λαιμο σου μικρή;;» Είπε και με το χέρι του άνοιξε λίγο το γιακά του πουκαμισου μου για να δει καλύτερα τις πιπιλιες στο λαιμο μου και εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο Χρήστος με τον κύριο Μιχαϊλίδη. Το βλέμμα και τον δυο έπεσε πάνω μας όμως το ύφος του Χρήστου ένιωθα να με σκοτώνει. Είχε αγριέψει τόσο πολύ που τον φοβήθηκα. Ήταν το ίδιο ΞΑΙ χειρότερο με το βλέμμα του χθες το βράδυ. Άγριο, κτητικο, θολωμένο έτοιμο να σκοτώσει για να επιβληθεί.

Α:Χρήστο πρέπει να σου μιλήσω...είπε ο αλεξ και π Χρήστος τον κοίταξε ίσως με το πιο επιθετικό βλέμμα που θα μπορούσε να βγάλει όμως μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα άλλαξε έκφραση και το έπαιζε ήρεμος όμως μπορουσα να φανταστώ ποσά νεύρα έκρυβε πίσω από αυτήν την υποτιθέμενη ηρεμία του. Έμαθα μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα να αποκρυπτογραφώ κάθε έκφραση του.

Χ:Περίμενε με λίγο δεν θα αργήσω...είπε και γύρισε στον κύριο Μιχαϊλίδη.. « περάστε» του είπε ΞΑΙ άνοιξε την πόρτα και μπήκαν και οι δυο μέσα. Εγώ είχα μείνει να κοιτάω κάτι χαρτιά πάνω στο γραφείο μου. Το βλέμμα του πάγωσε όλο μπυ το είναι. Ο αλεξ γύρισε την καρέκλα μου και γονάτισε μπροστά μου ενώ τοποθέτησε τα χέρια του δεξιά ΞΑΙ αριστερά στις λαβές που έχει για να ξεκουράζονται πι αγκώνες.

Α:Εβελίνα κοίταξε με...είπε και εγώ εξακολουθούσα να κοιτάω το άπειρο με το ίδιο κενό βλέμμα που κοιταγα χθες το ταβάνι. «Εμένα κοιτα»... είπε ξανά και γύρισα το βλέμμα μου σε εκείνον. «Τρέχει κάτι με το Χρήστο; Και μην μου πεις ψέματα»... κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου

Ε:Τίποτα δεν τρέχει....κάτι πήγε να πει όμως ο ήχος της πόρτας να ανοίγει τον σταμάτησε. Ο Χρήστος χαιρέτησε τον κύριο Μιχαϊλίδη και γύρισε στον αλεξ.

Χ:περνα αλεξ... του είπε και ο αλεξ σηκώθηκε από μπροστά μου και τον πλησίασε μπαίνοντας στο γραφείο του. Λίγο πριν ο Χρήστος κλείσει την πόρτα το βλέμμα μου συνάντησε το δικό του. Με κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά εξαφανίστηκε.

Όλο το υπόλοιπο της ημέρας ο Χρήστος ήταν εκτός γραφείου. Με ενημέρωσε πως θα έτρεχε να ρυθμίσει κάποιες εξωτερικές δουλειές μόνο καο μόνο για να ειδοποιώ αυτούς που τον έσπερναν τηλέφωνο. Δεν μπορώ να καταλάβω στην τελική εγώ είμαι αυτή που υποφέρει εδώ πέρα όμως αυτός προσπαθεί να το παίξει θύμα. Ευτυχώς η ωρα πέρασε και επιτέλους θα πήγαινα στο σπιτι μου. Δεν παλεύοταν η σημερινή μέρα. Έπεσα για υπνο τόσο κουρασμένη που απλά δεν θα μπορούσε να με ξυπνήσει τίποτα! Το επόμενο πρωί ξύπνησα και ετοιμάστηκα για τη δουλειά. Επιτέλους Παρασκευή! Θα είχα δυο μέρες να ξεκουραστώ... φτάνω στην εταιρία και αρχίζω να ασχολούμε με τις προσκλήσεις μια και σήμερα έπρεπε να τις τελειώνω. Κάποια στιγμή κοίταξα το ρολόι και ήταν μεσιμερι και ο Χρήστος δεν είχε έρθει ακόμα. Έπιασα με την ατζέντα με τα ραντεβού και τα ειδα ολα μουτζουρωμένα. Εκείνη τη στιγμή οι πόρτες του ασανσέρ άνοιξαν και στον όροφο μπήκε ο Θωμάς.

Ε:Θωμά ξέρεις γιατί έχει αργήσει τόσο ο κύριος ρήγας;...είπα φανερά τρομαγμένη. Άρχισα να ανησυχω...

Θ:Μα καλα δεν σε ενημέρωσε;...είπε ξαφνιασμένος και με πλησίασε κρατώντας κάτι χαρτιά

Ε:Για ποιο πράγμα;...είπα εμφανώς ξαφνιασμένη με το άγχος μου να έχει Παρί στα ύψη

Θ:Έφυγε σήμερα το πρωί με την μέλλουσα γυναίκα του για την Ρωσία για κάτι δουλειές.... είπε και αφού άφησε τα χαρτιά έφυγε. Τα πόδια μου με εγκαταλείπουν με αποτέλεσμα να πέσω στην καρέκλα. Δεν μπορεί! Έφυγε χώρις να μπυ πει κάτι...σε μένα, τη γραμματέα του! Δεν είναι δυνατόν. Έκανε ότι έκανε μαζί μου και έφυγε με την «γυναικούλα» του για δήθεν δουλειές στην Ρωσία. Νιώθω την καρδιά μου μα χτυπάει σαν τρελή! Με πόνεσε και έφυγε! Αυτό είμαι για εκείνον. Μια σιγουριά! Το αντικείμενο για μα βγάζει τα νεύρα του και τίποτα παραπάνω...ένα συμβόλαιο... ένα χαρτί σαν ολα τα υπόλοιπα.....

🌟🌟🌟&🖋🖋