Α:Αυτό ήταν θα έρθεις σπίτι μου ...είπε και με οδήγησε στο αυτοκίνητο του για να πάμε σπίτι του. Χρήστο που είσαι;

ΕΒΕΛΙΝΑΣ POV

Είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο του Αλεξ. Εκείνος έχει τα μάτια του στον δρόμο. Η αλήθεια είναι πως νιώθω αρκετά άβολα και για αυτό έχω μαζευτεί στη θέση μπυ και έχω κολλήσει το σώμα μου πάνω στην πόρτα . Αν αυτή τη στιγμή κάποιος την άνοιγε εγώ θα έπεφτα στο πάτωμα . Νιώθω το πρόσωπο μου να καίγεται. Ίσως το παρατράβηξα αλλά δεν φταίω εγώ ήθελα να του δείξω ότι μπορώ ! Δεν είμαι αδύναμη και δεν θέλω να νομίζει πως είμαι αδύναμη. Εξακολουθώ να σκέφτομαι τι έγινε πριν στο γραφείο του, τα νεύρα που απέκτησε ξαφνικά, η απότομη απάντηση του στον αλεξ... δεν ξέρω τι φταίει και γιατί αυτές τις μέρες είναι έτσι . Από τότε που ... φικιθηκαμε στο γραφείο του η συμπεριφορά του έχει αλλάξει! Αντί να χαίρεται που υπέκυψα στο παιχνίδι αυτό κυριαρχίας του το μόνο που κάνει είναι απλά να κάθεται με το βλέμμα που σκοτώνει όποιον το κοιτάξει και να έχει νεύρα. Ξαφνικά ο αλεξ φρενάρει απότομα και γυρνάω και τον κοιτάω σοκαρισμένη. Εκείνος σφίγγει το τιμόνι και κοιτάει επίμονα μπροστά

Ε: τι έγινε αλεξ ; Τι έπαθες;;;....του λεω και εκείνος γυρνάει και με κοιτάει απότομα

Α:Φτάσαμε....είπε με ένα επιβλητικό και απότομο ύφος που με τρόμαξε λίγο . Με καλα τι έχουν πάθει οι άντρες; Ομαδικός περίοδο έχουν ;

Εκείνος βγαίνει από το αμάξι και το ίδιο κάνω και γω. Θέλω να παω σπίτι μου . Μπορεί να ακούγομαι στα γκρινιαρικο μωρό αλλά φοβάμαι . Ναι δεν λεω τον συμπαθώ πολύ τον αλεξ ναι του έχω ανοιχτεί αλλά το να είμαστε μόνοι στο σπίτι του είναι κάπως ... εκείνος έρχεστε δίπλα μου και πατάει το κουμπί στα κλειδιά του για να κλειδώσει το αμάξι του.

Α:Μπορείς ή να σε βοηθήσω ;;.... λέει με έναν ελαφρύ εκνευρισμό στη φωνή του.

Ε:Όχι μπορώ ...είπα κάπως αμήχανα και ξεκίνησα να περπατάω. Άκουγα το βαρύ και σταθερό του βήμα από πίσω μου και μια ανατριχίλα με διαπέρασε . Άρχισα να κρυώνω . Ακούμπησα τις παλάμες μου δεξιά και αριστερά από τότε αγκώνες μου . Είχαμε λίγο ακόμα μέχρι να φτάσουνε στην είσοδο της έπαυλης του. Δεν ξέρω γιατί πάρκαρε πιο μακριά ενώ σίγουρα έχει πάρκινγκ το σπίτι του. Νιώθω κάτι βαρυ να καλύπτει τους ώμους μου κοιτάω και τον βλέπω δίπλα μου να με καρφώνει και να έχει περάσει το μπουφάν τοθ πάνω στους ώμους μου. Εγώ το έσφιξα πάνω στο σώμα μου και έκλεισα τα μάτια μου. Εκείνος πέρασε το χέρι του γύρω μοθ και με κόλλησε κοντά του ενώ με το άλλο έπιασε το κούτελο μου και ένιωσα να χανω τις αισθήσεις μου και να παραπατάω πέφτοντας πάνω στο στέρνο του. Εκείνος με βάζει στην αγκαλιά του

Α: σε λίγο φτάνουμε μικρό μου.... είπε και με έπιασε βοηθώντας με να συνεχίσω να περπατάω

Μετά από λίγο είμασταν ήδη μέσα στο δωμάτιο του φαντάζομαι και εγώ καθόμουν στο κρεβάτι του. Ειμουν αρκετά αμήχανη και καθόμουν μαζεμένη και σφιγμένη . Εκείνος είχε πάει να μου φέρει ρούχα ; Αντιπυρετικά ; Δεν ξέρω . Δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά . Το μυαλό μου είναι άλλου . Τον βλέπω να μπαίνει μέσα με κάτι ρούχα και κάτι χάπια στο χέρι του. Τα αφήνει δίπλα μου και εγώ κάθομαι και κοιτάω κάθε του κίνηση . Εκείνος γυρνάει και με καρφώνει

Α:Άλλαξε .... λέει και απομακρύνεται ενώ βάζει σταυρωτά τα χέρια του και με κοιτάει επίμονα . Γιατί δεν βγαίνει έξω να αλλάξω;;; Περιμένει να το κάνω ενώ είναι μπροστά;;; Σηκώνομαι όρθια και τον κοιτάω στα μάτια με ύφος γεμάτο υπονοούμενα για να βγει έξω να αλλάξω

Α: δεν πρόκειται να φύγω.... είπε απόλυτος . Δεν είχε νόημα να προσπαθήσω να εναντιωθώ

Ε:Τουκαχιστον γυρνά πλάτη...είπα σοβαρή και εκείνος αφού ξεφισιξε γύρισε πλάτη

Άρχισα να ντύνομαι γρήγορα και αφού είχα φορέσει τα ρούχα ξαφνικά παραπάτησα και για να μην πέσω κρατήθηκα από τον αλεξ αλλά καταλήξαμε εγώ να έχω πέσει στο κρεβάτι και ο αλεξ από πάνω μου. Ο ένας κοίταγε στα μάτια βαθιά τον άλλο. Πως γίνεται ακόμα και τώρα να βλέπω αυτόν;; Δεν είναι λογικό... κάθε λίγο και λιγάκι είναι μέσα στο μυαλό μου, η εικόνα του γυρίζει ξανά και ξανά στο κεφάλι μου ειδικά τα μάτια του...

Α:Πακι αυτόν σκέφτεσαι ;....είπε εκνευρισμένος και γύρισε να με το χέρι του το κεφάλι μου. Κλείνω τα μάτια μου και η ανάσα μου βαραίνει . Νιώθω όλο μου το σώμα να καίγεται . Ο αλεξ αγχωμένος σηκώνεται από πάνω μου και πιάνει το θερμόμετρο.

Τοποθετεί το κρύο χέρι του μέσα από τη μπλούζα μου και ανατριχιάζω . Τον κοιτάω και εκείνος με παρατηρεί . Βάζει το χέρι του στο κούτελο μου και μετά στο μάγουλο μου .

Α:Είσαι πολύ ζέστη .... είπε και μου φίλησε το κούτελο .

Το θερμόμετρο χτύπησε και εκείνος το πήρε στα χέρια του το κοίταξε και γύρισε σε μένα

Α:Έχεις 38 μισό ....είπε και πήρε ένα ντεπόν και το νερό και μοθ τα έδωσε... Θα πιεις αυτό και θα ξαπλώσεις. Παω να Σου κάνω κάτι να φας... είπε και μου έδωσε το χάπι ενώ σηκώθηκε από το κρεβάτι

Ε:Δεν χρειάζεται αλεξ δεν πεινάω... του είπα και ήπια το ντεπόν... εκείνος γύρισε προς το μέρος μου και με κοίταξε

Α:Τι ώρα έφαγες και δεν πείνας τώρα ;;.... λέει όλο απορία . Η αλήθεια είναι πως ούτε γω θυμάμαι νομίζω χθες το μεσημέρι ή το βράδυ . Δεν έχω όρεξη για τίποτα!

Ε:Το μεσημέρι...είπα ψέματα και κουκουλώθηκα με τα σκεπάσματα.εκεινος με κοίταξε δύσπιστος και μου είπε

Α: εγώ θα σε ταΐσω με το ζόρι γιατί χωρίς φαγητό δεν πρόκειται να γίνεις ποτέ καλα όσο και να σε φροντίσω... είπε και μπυ χαμογέλασε. Το ίσιο έκανα και γω. Εκείνος έφυγε και λογικά πηγε κάτω...

Δεν ξέρω πως κατάφερα να κρυώσω. Όλο αυτό με έχει διαλύσει...δεν μπορώ να κάνω τίποτα . Πονάει όλο μου το σώμα. Τα βλέφαρα μου βαραίνουν και δεν μπορώ να τα κρατήσω άλλο ανοιχτά .... κάποια στιγμή ακούω τα βήματα του αλεξ στο δωμάτιο αλλά νιώθω τόσο αδύναμη που ΔΡΝ μπορουσα να κουνηθώ ειμουν σε μια κατάσταση ανάμεσα στον πραγματικό κόσμο και στον κόσμο των ονείρων αλλά τελικά αυτός που υπερίσχυσε ήταν ο κόσμος που ο Χρήστος ήταν δίπλα μου, με αγκάλιαζε, με φρόντιζε, δηλαδή ο κόσμος των ονείρων...........

ΓΕΙΑ ΣΑΣΣΑΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ; Πάντα καλα ελπίζω! Νέο κεφάλαιο είχα λίγε μέρες να ανεβάσω αλλά χρόνια μηδέν 💔 αν σας άρεσε ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ 🌟🌟
Και σχόλιο και εμείς τα λέμε στο επιμενοοοο❤️❤️❤️❤️