Ε:μμμμμ....τεντωθηκα στο κρεβάτι μου και χασμουριθηκα πιάνω το ξυπνητήρι και κοιτάω την ώρα

Ε:ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ 8:30;;;;;;;;;;;;......πεταω τα σκεπάσματα και πιάνω το κινητό μου <ΌΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ> πετάγομαι πάνω και πάω στη ντουλάπα μου. Φοράω ότι ρούχα βρω μπροστά μου και πάω στο μπάνιο πλενομαι και τρέχω στο σαλόνι. Παίρνω τη τσάντα μου και φεύγω τρέχοντας από το σπίτι. Φτάνω έξω από την εταιρία. Τι έχω να ακούσω...τι ντροπή.... Και ο άνθρωπος χθες μου ειπ ε τόσο καλα λόγια και τώρα θα νομίζει πως το πήρα πάνω μου... τι χαζή που ειμαι.

Ελ:Εβελίνα... μα βέβαια χθες ξέχασα να βάλω ξυπνητήρι α φου έπεσα κατευθείαν για ύπνο. Και το κινητό μου δεν χτύπησε ούτε αυτό Γιατί ξέχασα να το ρυθμίσω....
Κάποια στιγμή άκουσα τη φωνή της ελευθερίας αλλα δεν μπορούσα να γυρίσω είχα αργήσει τόσο πολύ που απλά δεν μπορούσα να αργήσω και άλλο. Φτάνω στον 8ο όροφο και επικρατούσε ξανά ησυχία... ε ρε  τι έχω να ακούσω... πετάω τα πράγματα μου στην καρέκλα μου και φτάνω μπροστά από την πόρτα του κυρίου Ρήγα... θεε μου τη ντροπηηη χτυπάω και δεν παίρνω απάντηση. Λες να μην έχει έρθει ακομα;;; λες να είμαι τόσο τυχερή; το σκέφτομαι και αποφασίζω να μπω. Ανοίγω την πόρτα και δεν βλέπω κανένα να κάθεται στη καρέκλα.

Ε:ουφφ...βγαζω εναν αναστεναγμό και αμέσως τυφλωνομαι Γιατί κάποιος άνοιξε τις κουρτίνες διάπλατα και όλο το φως μπήκε στο δωμάτιο από τα τεράστια παράθυρα. Ανοίγω περισσότερο τη πόρτα και παγώνω στη θέση μου . Νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν και να μη μπορούν να με κρατήσουν. Νιώθω να με λούζει κρύος ιδρώτας. Είναι εκεί και με καρφώνει. Ακριβώς μέσα στα μάτια μου. Τι κάνει αυτός εδω; τον βλέπω να πλησιάζει το γραφείο και να καθεται.... στην καρέκλα τ-του κ-κυρίου Ρη-γα.... Όχι δε μπορεί

Χ:Που είναι ο καφές μου;...τι; σε μένα μιλαει; τον βλέπω να κοιτάει κάτι χαρτιά μπροστά του και κατι να ψάχνει  <Θα περιμένω άλλη μια ώρα μέχρι να τον φέρεις;> ειπ ε χωρι ς να με κοιτάει και εγώ α μεσως βγήκα έξω και έκλεισα βιαστικά την πόρτα. Νιώθω τη καρδιά μου έτοιμη να σπάσει. Όχι δεν μπορεί κάποιο λάθος θα χει γίνει. Δεν μπορεί να είναι αυτός το νεο μου αφεντικό. Όχι σε λίγο θα έρθει ο κύριος Αντώνης και θα μου πει πως αυτός είναι κάποιος άσχετος. Ετοιμάζω μηχανικά το καφέ σα να τον έκανα για τον κυριο Ρήγα και α φου τελείωσα τον κράταγα στα χέρια μου. Δεν μπορούσα να κουνηθώ έτρεμα ολόκληρη. Τα πόδια μου δεν με κρατούσαν. Προχώρησα γρήγορα προς την πόρτα του. Δεν μπορώ να το κανω Δεν γίνεται... πήρα μια βαθιά ανάσα και χτύπησα

Χ:Πέρνα...ειπε και μονο απο τη φωνή του ένιωθα το λαιμό μου να ξερενεται. Μπήκα μέσα και πλησίασα το γραφείο του. Εκείνος σκημενος πάνω στα χαρτιά του. Ευτυχώς Παναγία μου δεν με κοιτάει Γιατί δεν θα...

Αφήνω το καφέ του στην άκρη του γραφείου του προσπαθώντας να μη τρέμουν τα χέρια μου όσο το δυνατόν περισσότερο. Πάω να φύγω και ακούω τη βαριά φωνή του να μου λέει

Χ:Θέλω να μου φέρεις όλα τα ραντεβού που θα είχε κανονικά ο πατέρας μου σήμερα... ειπε και έμεινα κοκαλομενη στη θέση μου και γύρισα να τον κοιτάξω. Μέγα λάθος! Εκείνος σήκωσε το βλέμμα του προς τα μενα και με κάρφωνε ξανα μέσα στα μάτια. <Συμβαίνει κατι;> με ρώτησε...τωρα Τι να του πω; για πιο να του πρωτοζητησω συγγνώμη για τότε που έπεσα πάνω του και τον γέμισα καφέδες για το σημερινό; ωραία ξεκίνησε η γνωριμία μου με το νέο μου αφεντικό. Ούτε να το σκέφτομαι Δεν μπορώ....βρηκσ επιτέλους το κουράγιο και του απάντησα

Ε:Όχι τίποτα απολύτως απλώς ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για τη σημερινή μου καθηστεριση και να σας διαβεβαιώσω πως δεν θα ξανά γίνει... είπα και έκλεισα βιάστηκα βιαστικά την πόρτα. Οι παλμοί μου έχουν αυξηθεί επικίνδυνα πολύ. Πήγα και κάθησα στο γραφείο μου να ηρεμήσω. Κοίταγα τα χέρια μου που σιγά σιγα σταματούσαν θα τρέμουν. Δεν ξέρω τι με έπιασε πριν. Βρήκα την ατζέντα με τα ραντεβού και και σηκώθηκα μηχανικά για να πάω να του τη δώσω. Με το που πήγα να ανοίξω την πόρτα εκείνος βγήκε από μέσα και έπεσα επάνω του ενώ η ατζέντα μου ε πεσε από τα χέρια

Χ:Πρόσεχε λίγο...μου είπε και απομακρύνθηκε για να με κοιτάξει. Ανοιξα τα μάτια μου και έσκυψα να πια σω γρήγορα την ατζέντα.

Ε:Θα ερχόμουν για...του λέω αλλά τα λόγια του με σταμάτησαν

Χ:περίμενε με μέσα και θα έρθω σε λίγο. Είπε και ε φυγε βιάστηκα προς το ασανσέρ. Εγώ μπήκα μέσα στο γραφείο χωρι ς να κοιτάξω πίσω.
Κάθησα α μεσως σε μια καρέκλα Γιατί ένιωθα τα πόδια μου να με εγκαταλείπουν για άλλη μια φορά. Τι έχω παθει;; πρώτη φορά συμπεριφέρομαι έτσι. Δεν έχω ξαναπαθει τέτοια κριση άγχους. Αλλά αυτός ο άνθρωπος...πηρα μια βαθιά ανάσα και κοίταξα τα ραντεβού. Μετά από λίγο μπήκε και εκείνος μέσα στο γραφείο. Κάθησε στη καρέκλα του και με κάρφωνε. Εγώ σήκωσα το βλέμμα μου και τον κοίταξα. Μείναμε για λίγο έτσι

Χ:λοιπόν; ;...λεει και απ ότι κατάλαβα περιμένει να του πω για τα ραντεβού του πως να του μιλήσω που δεν ειμαι σε θέση ούτε αυτό να κάνω;

Ε:Σήμερα έχετε ένα ραντεβού στις 11:00 με τον κύριο Μιχαηλίδη και στις 4:00 με τους προμηθευτές πρώτων υλών... του ειπα και εκείνος ξανα κοίταξε τα χαρτιά του...

Χ:Μόνο αυτά έχω για σήμερα;... με ρώτησε

Ε:Ναι θέλετε να σας ακυρώσω ή να σας κλείσω κάποιο άλλο ραντεβού;...τον ρώτησα και σηκώθηκα από την καρέκλα. Μ αλλον σχεδόν πετάχτηκα. Δεν μπορούσα αλλο

Χ:Όχι το απόγευμα θα λείψω για μια ώρα μετά τις 6:00 Και όταν γυρίσω θέλω να σε ενημερώσω για κάποια πράγματα. μπορείς να πηγαίνεις.... μου είπε και εγώ χωρι ς να απαντήσω βγήκα έξω από το γραφείο του

[...]
Η μέρα κύλισε σχετικά ομαλά εγώ ειμουν λίγο πιο ήρεμη αλμα συνέχεια στη τσίτα Μήπως ήθελε να μου ζητήσει κάτι. Οπότε όλα καλα μέχρι στιγμής όμως φοβάμαι για το τι θέλει να μου πει. Σε λίγη ώρα θα είναι πίσω και ελπίζω να το έχει ξεχάσει.... ακούω την πόρτα του ασανσέρ να ανοίγει και τον βλέπω να βγαίνει από κει και να κατευθύνεται προς το γραφείο του α μεσως σηκώνομαι πάνω

Ε:Να σας φέρω κάτι;

Χ:Λίγο νερό και να έρθεις και συ να σου μιλήσω....είπε και κλείστηκε στο γραφείο του. Δεν μελεταγα κάτι αλλο;;

Παω γρήγορα και βάζω ενα ποτήρι νερό και τρέχω προς το γραφείο του. Χτυπάω την πόρτα και ακούω να λέει περάστε. Μπαίνω μέσα και ξανά κλείνω ενώ πλησιάζω το γραφείο του και αφήνω το ποτήρι με το νερό κοντά του

Χ:Κάθησε Εβελίνα...ειπε και στο άκουσμα του ονόματος μου από το στόμα του ανατρίχιασα ολόκληρη.

Χ:Μ αλλον Δεν ειχες ενημερωθεί Οπ ως και το υπόλοιπο προσωπικό πως σήμερα η εταιρία του πατέρα μου θα περνούσε στα δικά μου χέρια...ειπε και ήπιε λίγο από το νερό του

Ε:σωστα... του απάντησα και εκείνος με κάρφωσε στα μάτια και μόνο εκεί

Χ:Από σήμερα λοιπόν θα είμαι εγώ το νέο σου αφεντικό. Ο πατέρας μου με είχε ενημερώσει για τη δουλειά σου και ομολογώ πως με το σημερινό παραξενευτικα... ειπε και άρχισε να μαζεύει κάτι χαρτιά και τα τοποθέτησε στην άκρη. Στήριξε τους αγκώνες του στο γραφείο του και έφερε την καρέκλα του πιο κοντά. Εγώ καθόμουν σαν την μύγα μέσα στο γάλα μαζεμένη στη καρέκλα να κοιτάω επιμονα ένα στυλό που ήταν πάνω στο γραφείο.

Ε:Ξέρω πως ότι και να πω για το σημερινό Δεν δικαιολογούμε όμως θέλω να σας ξανά ζητήσω συγγνώμη... του είπα και γύρισα το βλέμμα μου προς τα εκείνον

Χ:Ωραία τότε μπορείς να πηγαίνεις...μου είπε και εγώ σηκώθηκα όρθια...Θελω Αύριο να κλείσεις ενα ραντεβού στις 3:00 με αυτόν εδώ τον εκπροσωπο...μου ειπε και άπλωσε το χέρι του δίνοντας μου ένα χαρτί. Άπλωσα και γω το δικό μου και το πήρα.

Ε:Θα θέλατε κάτι αλλο;;...ρωτησα λίγο πριν βγω από το γραφείο του

Χ:Όχι...ειπε και πήγα να κλείσω τη πόρτα... Α και τον καφέ τον θέλω μέτριο με καθόλου ζάχαρη... ειπ ε και γύρισα να τον κοιτάξω όμως εκείνος ήταν προσηλωμένος σε κάτι έγγραφα.

Έκλεισα τη πόρτα και πήγα και κάθησα στο γραφείο μου. Έκλεισα το ραντεβού με εκείνον που μου ζήτησε και πάτησα το κουμπί του τηλεφώνου για να του πω πως όλα ήταν εντάξει με το ραντεβού. Έριξα όλο μου το σώμα πίσω στην καρέκλα να χαλαρώσω λίγο. Ένιωθα τόσο κουρασμένη και είχε πολύ υπερένταση. Πώς θα συνεχίσω εγώ να δουλεύω έτσι; δίπλα σε εκείνον; Όταν είμαι κοντά του νιώθω πως η καρδιά μου να σπάσει από το άγχος πως θα μπερδεψω τα λόγια μου πως θα τα θαλασσωσω.... θα μου είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό....
 

Κεφάλαιο μπομπα😂😂 τα παιδιά συναντήθηκαν επιτέλουςςςςςς😂
Αχ αχ αχχ τι μας περιμένει.. θα το μάθουμε στη συνέχεια! Μη ξεχνάτε να πατάτε το αστεράκι και να σχολιάζετε 💕💕💕 τα λεμε σύντομα ❤❤❤