Άκου το ξυπνητήρι να χτυπάει και να ξανά χτυπάει και νιώθω τα αφτιά μου να πονάνε! Βγάζω το χέρι μου από τα σκεπάσματα και το πετάω κάτω. Μ αλλον το έπεσα αλλά ποιος νοιάζεται; εμ... Ναι Και τώρα έρχεται το πιο δύσκολο κομμάτι της κάθε μέρας για μένα και ποιο είναι αυτό; να πετάξω τα σκεπάσματα και να σηκωθώ. Πραγματικά αυτό το ψωφοκρυο Δεν νομίζω να το συνηθίσω ποτέ! Μα ποτέ ομωςςςς....

Μετά από μισή ώρα είχα τελειώσει όλη τη πρωινή μου ρουτίνα και ήταν η ώρα να ετοιμαστώ! Τέλεια... Μπήκα και είδα στο κινητό μου τη θερμοκρασία και έμεινα λίγο εκεί να το κοιτάω σοκαρισμένη. Πάλι χιονάνθρωπος θα γίνω! Ανοίγω τη ντουλάπα μου και κοιτάω τα ρούχα μου. Φτου σου ρε γαμωτο! Να δεις θα χρειαστεί να πάω να ψωνισωωωω Ίσως πω στην Ελευθερία να έρθει μαζί μου αργότερα να πάμε για ψώνια. Η ελευθερία είναι η κοπέλα που δουλεύει στην υποδοχή της εταιρίας. Γίναμε φίλες Δεν ξέρω πώς αλλα αμέσως η μια συμπάθησε την αλλ' η και το ένα έφερε το άλλο και να τώρα που είμαστε κάτι σαν "κολλητες" ας πούμε.

Έφτασα στην είσοδο της εταιρίας και νιώθω τα κόκαλα μου ένα προς ένα να παγώνουν τόσο ασχημαα... περπατάω να μπω μέσα γρήγορα. Πραγματικά λυπάμαι τους δύο σεκιούριτι που κάθονται έξω στο κριο και παγώνουν εγώ αν δίνουν στη θέση τους θα άλλαζα δουλειά...

Μπαίνω μέσα και αμέσως βλέπω την Ελευθερία κλασσικά στο πόστο της! Πάω και την πλησιάζω

Εβ:Καλημέρα Ελευθερία μου...της λέω και της χαμογελάω

Ελ:Καλημέρα Εβελίνα μου τι κάνεις;... με ρωτάει και εκείνη χαρίζοντας μου ένα από τα πιο γλυκά της χαμόγελα

Εβ:Καλά είμαι Εσύ; ;...την ρωτάω και εγώ

Ελ:Καλά Και γω...μου λέει και βολεύεται καλύτερα στη θέση της

Εβ:Ωραία να σε ρωτήσω τι ώρα τελειώνεις εσύ σήμερα;... της λέω και με κοιτάει λίγο περίεργα

Ελ:Όλοι μας σήμερα σχολαμε πιο νωρίς γύρω στις 5:00 Δεν το ήξερες;... με ρωτάει και εγώ μένω έκπληκτη

Εβ:Όχι αλλά μια χαρά γάντι μου ήρθε... της λέω όλο χαρά

Ελ: Γιατί; ;.... λέει καχύποπτα και μου χαμογελάει πονηρά

Εβ: Να... έλεγα να βγω για ψώνια με την γκόμενά μου την Ελευθερία αν θέλει και εκείνη μετά τη δουλειά... της λέω και σκάμε και οι δύο στα γέλια

Ελ:Φυσικά Και θέλει! Οπότε 5:10 ραντεβού έξω από την εταιρία

Εβ:Τέλεια! Πάω όμως πάνω Γιατί με περιμένει δουλειά... της λέω και φεύγω σφαιρα για το ασανσέρ

[...]
Ουφφφ σήμερα η μέρα είναι πιο κουραστική και απο κάθε αλλη! Είμαστε τόσο πιεσμενοι και δεν ξέρουμε και το λόγο. Λίγο πριν σχολιάσουμε ο κύριος Ρήγας με φωνάζει στο γραφείο του.
Χτυπάω την πόρτα και ακούω το χαρακτηριστικό περάστε και μπαίνω μέσα

Α:έλα Εβελίνα κλείσε τη πόρτα και κάθησε... μου λέει και αφήνει τα χαρτιά που κρατούσε
Εγώ κάνω αυτό που μου λέει και κάθομαι στη καρέκλα απέναντι του

Ε:πείτε μου...τογ λέω λίγο ανήσυχη για το τι θα μου έλεγε

Α:το μόνο που θέλω από σένα από δω και πέρα είναι να συνεχίσεις την δουλειά σου ως έχει. Έχω μείνει αρκετά ευχαριστημένος και πραγματικά χαίρομαι που επέλεξα εσένα...ειπε και χαμογέλασε αχνά... μπορείς τώρα να πηγαίνεις...συμπλήρωσε
Τι στο καλο ήταν αυτο;; καθώς πήγαινα να βγω από το γραφείο του ακούω τη φωνή του να μου ξανά λέει

Α:συνέχισε έτσι... γυρνάω του χαμογελάω και του λέω

Ε:Καλή συνέχεια..και βγαίνω από το γραφείο. Τι περίεργο όλο αυτό

Παίρνω βιαστικά τη τσάντα μου και κατεβαίνω κάτω για να συναντήσω την Ελευθερία. Βγαίνω απο το ασανσέρ και την βλέπω να με περιμένει έξω. Πλησιάζω προς την έξοδο και κουμπωνω το παλτό μου διότι εκαν ε ψωφοκρυο! Βγαίνω έξω και την πλησιάζω

Εβ:Παμε;;..την ρωτάω

Ελ:Ναι πάμε...μου λέει και ξεκινάμε προς το κεντρικό να πάρουμε ενα ταξι για να πάμε στο εμπορικό!

Χαζευαμε τις βιτρίνες μια προς μια αρκετή ώρα. Μπαίναμε στα μαγαζιά και βλέπαμε ρούχα άλλοτε δοκιμαζαμε. Και γω βρηκα κάτι πολύ ωραία ρούχα για τη δουλειά..ότι πρέπει! Καθώς περπαταγαμε η ελευθερία ειχε μια ιδέα

Ελ:Θες να πάμε για ένα ποτό; ούτος ή άλλος είναι 8:30 ακόμα...μου λέει και μου χαμογελαει

Εβ:Δεν ξέρω μωρέ αν είναι καλή ιδέα γιατί αύριο δουλεύουμε στις 8:00 και δεν θέλω να καθηστερισει καμία από τις δύο μας... της λέω το φόβο μου και εκείνη χαμογελάει

Ελ:Μην ανησυχείς! Ένα απλό ποτάκι θα είναι και τίποτα παραπάνω...μογ λέει καθησυχαστικά και εγώ α φου το ψιλοσκεφτηκα είπα να πω Ναι. Τι ψυχή έχει ενα ποτακι;;

Κατά τις 9:00 φτάσαμε σε ένα πολυ ωραιο μπαράκι στο οποίο είχε ξανα έρθει η ελευθερία και πραγματικά ήταν φοβερό! Είχε πάρα πολύ ωραίο φωτισμό η μουσική Δεν ήταν πολύ δυνατά και είχε αρκετά τραπέζια ψηλά και χαμηλά. Εμείς αποφασίσαμε να καθίσουμε χαμηλά Γιατί είχαμε και τα πράγματα οπότε δεν θα μας βόλευαν τα ψηλά.

Συζητάγαμε για διάφορα θέματα και πίναμε τα ποτά μας μέχρι που η ώρα είναι πάει έντεκα παρά και μέχρι να φτάσουμε θα μας έπαιρνε η νύχτα! Πληρώσαμε βασικά η ελευθερία πλήρωσε μετά από μεγάλη επιμονή και συμφωνήσαμε πως τα επόμενα θα ήταν δικα μου.
Αφου χαιρετιθηκαμε η κάθε μία έφυγε για το σπίτι της..

Επιτέλους έφτασα στο σπίτι μου και ένοιωθα τα πόδια μου να υποφέρουν από τα τακούνια. Αμέσως τα έβγαλα και τα πέταξα στο διάδρομο. Μπήκα στο δωμάτιο μου και έπεσα για ύπνο. Ειμουν τόσο κουρασμένη να δω πως θα ξυπνήσω αύριο....

Γεια σαςςςς τι κανετε;;;;;; πάντα καλααααααα νέο κεφάλαιο λίγο βαρετό όμως από τα επόμενα ξεκινάει το καλοοο😏😏😏
Μέχρι λοιπόν να έρθουν αυτά φιλάκια πολλα❤❤💕 μη ξεχνάτε να πατάτε το αστεράκι αν σας αρέσει και να σχολιάζετε 💕💕💕💕💕