Έχει περάσει μια β δομαδα από εκείνο το βράδυ που κοιμήθηκα στο σπίτι του Άλεξ. Από εκεινη τη μερα και μετά νιώθω να ε χει αλλάξει όλος ο κόσμος μου. Ο Χρήστος με το ζόρι με κοιταει. Αποφεύγει το βλέμμα μου. Δεν ε χει κάνει κάνα κίνηση να με αγγίξει να με φιλήσει.... Είναι απότομος και ε χει νεύρα. Τώρα τελευταία οι συχνές επισκέψεις της μέλλουσας γυναίκας του με ρίχνουν πολύ ψυχολογικά και δεν ξέρω γιατί. Κάθομαι κλασικά στο γραφείο μου τακτοποιωντας κάποια χαρτιά για τον εφοριακό. Εκεινο ς είναι μέσα στο γραφείο του με την Αναστασία. Επικρατεί απόλυτη ησυχία. Δεν θέλω να φαντάζομαι τι μπορεί να κάνουν εκεί μέσα. Οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν και βλέπω τον Άλεξ να βγαίνει και να με πλησιαζει. Στηρίζεται με τα δύο του χέρια στο γραφείο μου ενώ σκύβει σε μένα για να είναι πιο κοντά μου. Το άρωμα του τρυπάει τα ρουθούνια μου.

Α:Πώς είναι η μικρή μου σήμερα;...λεει και μου χαμογελάει. Τώρα εγώ τι πρέπει να απαντήσω; απαίσια; κενη; μιση; στεναχωρημένη; διαλυμένη; και ολα αυτά για ποιον;; για τον Χρήστο!

Ε:Καλά είμαι εσύ τι κάνεις;...τον ρωτάω και εκείνη την ώρα ανοίγει η πόρτα και γυρνάμε και οι δύο το κεφάλι μας και βλέπουμε το Χρήστο να κρατάει την γυναικούλα του από τη μέση και αυτή να τον φιλάει πεταχτά. Εκεινο ς σε όλη τη διάρκεια μας κάρφωνε. Εγώ πήρα τα μάτια μου από πάνω τους και χαμήλωσε το βλέμμα μου. Ο Άλεξ γύρισε σε μένα και είπε να ξερό "μάλιστα " και ανασηκωθηκε βγάζοντας τα χέρια του από 4ο γραφείο μου.

Αυτή Επιτέλους έφυγε απο τον όροφο και έμεινε ο Χρήστος με τον Άλεξ.

Χ:Πώς και από δω Άλεξ;...τον ρωτάει ο Χρήστος χωρι ς να μου ρίξει ούτε ενα βλέμμα. Τα μάτια κοιτούσαν μόνο τον Άλεξ

Α:Είχα κάτι δουλειές εδώ γύρω και είπα να περάσω Γιατί σε ήθελα και κάτι...λεει ο Άλεξ και γυρνάει σε μένα. Σηκώνω το βλέμμα μου και τον κοιτάω...< τον συνηθισμένο > μου λέει ξερά και προχωράει προς το γραφείο του Χρήστου και χάνονται και οι δύο πίσω από την πόρτα.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνω λάθος! Έχω ξεκαθαρίσει στον Άλεξ πως δεν... Και τώρα που χρειάζομαι κάποιον για να μιλήσω Δεν έχω κανένα! Η ελευθερία είναι σε άδεια και εγώ είμαι μόνη μου. Φτιάχνω τον καφέ του Άλεξ και τον πάω στο γραφείο. Χτυπάω την πόρτα και κάνεις από τους δύο δεν μου απάντησε. Ξανά χτυπάω την πόρτα και πάλι τα ίδια. Ανοίγω και τους βλέπω και τους δύο καρφωμένους πάνω πανω απο τον υπολογιστή του Χρήστου. Ήταν τόσο απορροφημένοι που κάνεις από τους δύο δεν με είχε καταλάβει. Ο Χρήστος ρίχνει το βλέμμα του πάνω μου.

Χ:Με άκουσες να σου λέω να περάσεις; ενοχλείς....λεει γεμάτος νεύρα και εγώ δεν ξέρω τι να πω. Δεν αντέχω άλλο

Ε:Συγγνώμη...του λέω κοφτά και αφήνω τον καφέ στο γραφείο

Χ:Ακόμα εδώ είσαι Εβελίνα;...λεει πιο έντονα και ο Άλεξ γυρνάει και τον καρφώνει

Α:Ηρέμησε ρε Χρήστο...του λέει και τον ακουμπάει στον ώμο για να τον συγκρατήσει ας πούμε...Ευχαριστω Εβελίνα...ο Χρήστος απορταβιεται και ξανά γυρνάει στον υπολογιστή του.

Βγαίνω από το γραφείο του και η διάθεση μου μαζί με την ψυχολογία μου έχει πέσει στα πατώματα Γιατί άραγε;
Περιμένω υπομονετικά να πάω σπίτι μου. Η ώρα Δεν περνάει με τίποτα. Ο Χρήστος έχει φύγει. Δεν μπορώ να καταλάβω τι του έχω κάνει. Και αυτό με τον Άλεξ σήμερα; Η ώρα Επιτέλους πήγε εννιά παρά. Μάζεψα τα πράγματα μου και κατευθύνθηκα προς το ασανσέρ. Κοίτα να πίσω μου σκοτάδι. Δεν ξέρω τι να κάνω. Έχω χασε ι τον εαυτό μου. Από την μέρα που έγινε εκείνος διευθυντής νιώθω πως αλλάζω. Αλλα ζω προς το χειρότερο....φτανω στην πολυκατοικία μου και δεν προλαβαίνω Καλά Καλά να μπω στο διαμέρισμα μου και το κινητό μου αρχίζει να χτυπάει. Κλείνω τξν πόρτα πίσω μου και βλέπω στην οθόνη να αναγράφεται το όνομα της μητέρας μου. Το απαντάω..

Α:Έλα μαμά συμβαίνει κατι;;Πώς και με παίρνεις τέτοια ώρα τηλέφωνο;;....ρωταω αφήνοντας τα πράγματα μου στον ένα καναπέ και κατευθύνομαι στον άλλο για να καθήσω

Κ:Παιδί μου....μου λέει μέσα στους λυγμούς της. Έχω αρχίσει να ανησυχώ

Α:Μαμα Γιατί κλαις;; έπαθε κάτι ο μπαμπάς;; ρωταω ταραγμένη και μένω όρθια κοιτώντας τρομαγμένη τον τοίχο μέχρι να μου πει στο μυαλό μου έτρεχαν γιατί τα σενάρια

Κ:εΕβελίνα μου...μου λέει και ρουφάει τη μύτη της...

Α:Μαμα μιλά μου τι εχει Συμβει;;; νιώθω τα πόδια μου να κόβονται και πέφτω απότομα στο καναπέ. Η όλη κατάσταση με έχει τρομοκρατήσει και νιώθω τον κρύο ιδρώτα να με ε χει λουσει λύσεις σε κάθε εκατοστό του κορμιού μου.

Κ:Η Τράπεζα...λεει και φυσάει τη μύτη της..

Ε: τι η Τράπεζα μαμά;...της λέω αγχωμένη

Κ:Οι τραπεζίτες εδώ και μια βδομάδα κυνηγούσαν τον πατέρα σου με δικηγόρους και μαζεύοντας χαρτιά ....κανει μθ α παύση και μετά από λίγο συνεχίζει... έστειλαν τον πατέρα σου στη φυλακή και ένα κατασχετήριο στο σπίτι που λέει πως αν δεν δώσουμε 25.000€ μέχρι το τέλος της επόμενης εβδομάδας Όχι όχι μονο θα μας πάρουν το σπίτι σου αλλα θα καταδικάσουν τον πατέρα σου και θα τον κλείσουν στην φυλακή μια και καλή....λεει και ξεσπαει σε λυγμούς και αναφιλητά...τι;;πως Πώς γίνεται αυτο;;; ο πατέρας μου ήταν πάντα εντάξει με τις δουλειές του Ναι μεν είχαμε ένα ενα θεμα με το σπίτι από πριν αλλα Γιατί να μπει στη φυλακή; ;;

Ε:Μαμα άκουσε με...της λέω λίγο μπερδεμένη..τα είχα χασε ι Δεν ήξερα τι να πω....Ο μπαμπάς Γιατί είναι στη φυλακη; Δεν γίνεται να τον συλλαβανε Αφού κάθε μήνα πλήρωνε τις δώσεις Ναι μεν με λίγα χρήματα αλλά πλήρωνε....λεω προσπαθώντας να καταλάβω το λόγο ομ ως αυτό που μου ειπε η μητέρα μου με έκανε να χασω τη γη κάτω από τα πόδια μου...

Κ:Ο πατέρας σου κορίτσι μου έμπλεξε...ενας υπάλληλος της Τράπεζας τον έμπλεξε και τον έχωσε πιο βαθιά στα χρέη του κάνοντας τον να υπογράψει ένα χαρτί παράτασης που μόνο παράταση Δεν του έδινε. Ο πατέρας σου δεν πρόσεξε τις λεπτομέριες και κα πως έτσι καταλήξαμε σε αυτη τη κατάσταση....λεει προσπαθώντας να συγκρατήσει μάταια τα δάκρυα της...δεν το πιστεύω. Η ζωή μου πηγαίνει από το κακο στο χειρότερο...τι θα κάνω Παναγία μου;; Δεν αντέχω άλλο

Ε:Μαμα σε παρακαλώ ηρέμησε. Μίλησες με κάποιον δικηγόρο;...την ρωτάω προσπαθώντας να σκεφτώ ψύχραιμα

Κ:Ναι την υπόθεση την ε χει αναλάβει ο ξάδερφος σου ο Μιχάλης.....λεει και την βλέπω μα ηρεμεί λίγο. Ο ξάδερφος μου ο Μιχάλης είναι ένας από τους καλύτερους δικηγόρους της Αθήνας. Πιστεύω με την βοήθεια του όλα θα πάνε καλα

Ε:και τι σου είπε ότι πρέπει να κάνουμε;;...της λέω με αγωνία. Πρώτα προέχει να βγάλουμε το μπαμπά από την φυλακή...

Κ:μου είπε πως αν καταβάλουμε την πρώτη δόση αυτες τις 25.000€ τοτε θα αφήσουν όσο τον μπαμπά σου ελεύθερο σλλα πως θα τα βρούμε τόσα λεφτά Εβελίνα μου;;Πως;;;....μου λέει λαι αρχίζει να ξανά κλαίει. Έχει δίκιο. Όσα λεφτά και να βγάζω Δεν είναι αρκετα. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Πρέπει να σκεφτώ

Ε:δώσε μου λίγο χρον ο και θα βρω μια λύση απλά λιγο χρον ο....της λέω και αρχίζω να σκέφτομαι

Κ:Εβελίνα μου φοβάμαι. Δεν ξέρω τι θα κάνουμε και αν ο μπαμπάς σου μπει στη φυλακή; και αν μας πάρουν το σπίτι τι θα κάνουμε; ;;.....λεει χωρι ς να εχει σταματήσει λεπτό να κλαίει

Ε:Θα βρω μια λύση μην απελπίζεσαι ολα θα πάμε καλά στο ορκίζομαι ο μπαμπάς θα βγει από τη φυλακή σύντομα....της λέω

Μιλάγαμε για λίγο ακόμα στο τηλέφωνο και κατάφερα να την ηρεμήσω λίγο. Αφού τξν καληνυχτησα έκλεισα το τηλέφωνο κςι ένας μεγάλος αναστεναγμός βγήκε από το Σ τομα μου σαν αγανάκτηση. Έφερα τα πόδια μου κοντά στο σώμα μου και τα αγκάλιασα με τα χέρια μου. Τι θα κανω;; μόνο εγω μπορώ να βοηθήσω τον μπαμπά. Η μαμα Δεν δουλεύει που θα τα βρει τόσα λεφτά; Γιατί εγώ που θα τα βρω;; κάτι πρέπει να κάνω... Τα 25.000 χιλιάδες ευρώ είναι γύρω στους 25 μήνες αν καθε μηνα παίρνω χίλια. Τι θα κάνω; Δεν μπορώ να τα μαζέψω τόσο γρήγορα... Η μον Η λύση είναι να... Όχι δεν θα ανακατεψω τον Άλεξ. Οχι Όχι Όχι! Ότι είναι να κάνω θα το κάνω απο τη δουλειά μου. Θα ζητήσω από το Χρήστο να μου δώσει τους μισθούς μπροστά.... Η μον Η λύση είναι αυτή! Πρέπει να βγάλω τον πατέρα μου από εκεί και θα κάνω οτι περνάει από το χέρι μου...

[..]

Την επόμενη μέρα πήγα από νωρίς στο γραφείο. Έπρεπε να μιλήσω στο Χρήστο. Δεν με ένοιαζε τίποτα πλέον. Ούτε η κατάσταση μεταξύ μας ούτε τίποτα. Κοιτάω το ρολόι και όπου να ναι θα έρθει και εκείνος. Μέσα σε ένα τέταρτο ήταν στην εταιρία. Ανοίγουν οι πόρτες του ασανσέρ και τον βλέπω ντυμένο κομψά με το χαρτοφύλακα στο χέρι. Φτιάχνει το κουμπί από το σακάκι του και πλησιάζει προς την μεριά μου. Αμέσως πετάγομαι ε πανω και του λέω Κατευθείαν χωρι ς να πω τίποτα άλλο

Ε:Είναι ανάγκη να σας μιλήσω...λεω και Εκείνος γυρνάει ξαφνιασμένος προς το μέρος μου και με κοιτάει για πρώτη φορά μετά από μια βδομάδα στα μάτια.

Χ:Πέρνα στο γραφείο μου αλλα πρώτα φτιάξε μου καφέ...ειπε και μπήκε μέσα κλείνοντας την πόρτα.

Έφτιαξα όπως όπως τον καφέ του και μέσα σε λιγότερο από πέντε λεπτά ειμουν δίνουν στο γραφείο του.

Ε:Μ πορω να καθήσω;...τον ρώτησα αφότου άφησα το  καφέ του δίπλα του ο οποίος παρεμπιπτόντως ειχ ε χυθεί απ έξω

Χ:Τι τρέχει Εβελίνα;...λεει σοβαρός και γυρνάει προς το μέρος μου με την καρέκλα του ενώ ανασηκωνει το σώμα του και ακουμπάει τα χέρια του επιβλητικά στο γραφείο

Ε:Θα μπω κατευθείαν στο θέμα...λεω αποφασιστικά και εκείνος με κοιτάει απορημένος...Χρειάζομαι 25 μισθούς μου μπροστά και άμεσα..εκεινος με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια και είναι έτοιμος να μιλήσει ομ ως τον διακόπτω προβαίνοντας την ερώτηση του... Μην με ρωτήσετε το Γιατί σας παρακαλώ απλώς είναι τεράστια η ανάγκη αλλιώς δεν θα σας το ζήτησα ποτέ αυτό...εκείνος φαίνεται σκεπτικός και πέφτει πίσω στην καρέκλα του ενώ ξεφυσαει

Χ:Δεν ξέρω Εβελίνα αν δεν μου πεις το λόγο... Είναι αρκετά δύσκολο αυτό που ζητάς αν ήταν μικρότερο το ποσό αλλα εδώ μιλάμε για 25.000 μπροστά...λεει και φαίνεται χαμένος στις σκέψεις του.

Ε:Είναι πραγματικά μεγάλη ανάγκη σας ειπα Δεν θα το ζηταγα ποτέ αυτό ομ ως Δεν εχω αλλ η επιλογή....λεω απογοητευμένη και σκύβω το κεφάλι μου α φου ειμουν σίγουρη πως κάθε ελπίδα ειχ ε χαθεί...

Χ:Ασε με να το σκεφτώ λίγο..Ισως και να γίνεται...μπυ λέει σκεπτικός. Σηκώνω το βλέμμα μου και τον κοιτάω όλο ελπίδα. Τα μάτια μας είναι καρφωμένα πάνω στον άλλο. Στο βλέμμα του έβλεπα απορία ενώ εκείνος στο δικο μου έβλεπε μια σπίθα ελπίδας.

Ε:ελπίζω να γίνεται...λεω με μια δώσω απογοήτευσης και σηκώνομαι από την καρέκλα. Εκεινο ς κοιτάει σκεπτικός το κενό

Χ:Αύριο θα σου έχω απαντήσει. Πήγαινε τώρα....λεει και γυρνάει στον υπολογιστή του. Εγώ βγαίνω από το γραφείο του λόγο ανακουφισμένη. Ελπίζω να γίνει ένα θαύμα και να μου τα δώσει....οχι για μένα αλλα για την οικογένεια μου. Θα έκανα τα πάντα για εκείνους!

Χρήστος POV

Όταν την ακούω να μου λέει πως χρειάζεται 25 μισθούς μπροστά εγώ τα χάνω. Δεν γίνεται να ζητάει 25.000€ και να μην μου λέει και τομ λόγο. Δεν είναι τόσο ο Τι με νοιάζει απλά το ποσό είναι μεγάλο και δεν ξέρω πώς θα τκ δικαιολογήσω... αφότου φεύγει από το γραφείο μου διάφορες σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου. Δεν γίνεται να πάρει 25 μισθούς μπροστά. Και πως δεν είμαι σίγουρος πως θα την κρατήσω για τόσο καιρο; Ήδη η συμπεριφορά της είναι απαράδεκτη. Ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνο τα βράδυ που πήγε σπίτι αυτού του μαλακα. Και αυτό που δεν μπορώ να χονεψω είναι πως το παίζω και φίλος μαζί του ενώ αυτός ε χει βάλει στο μάτι την Εβελίνα. Ο Όχι! Αυτή είναι η ευκαιρία που έψαχνα... Έτσι θα την έχω στο χέρι. Με αυτό τον τρόπο θα την κάνω δική μου. Θα την κάνω να μετανιώσει για τον τρόπο που ακύρωσε το φιλί μου και εμένα τον ίδιο. Είναι κια γυναίκα σαν τις άλλες. Για τα λεφτά θα πούλαγαν και το ίδιο τους το κορμί. Εκεί θα πατήσω και τώρα θα φανεί αν όντως τα ε χει ανάγκη ή θέλει να με ξεγελάσει και μετά να εξαφανιστεί.... Θα την κανω να μετανιωσει για ολα....πιάνω το τηλέφωνο και πληκτρολογώ τον αριθμό του δικηγόρου μου... Εβελίνα σε έχω στο χέρι...λεω από μέσα μου και ενα πονηρό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη μου.....

2079 λέξεις

ΓΕΙΑ ΣΑΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ΊΣΩΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΜΟΥ ΜΈΧΡΙ ΤΩΡΑ!!!! ΤΙ ΚΆΝΕΤΕ?? ? ΕΛΠΊΖΩ ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ!!! ΑΠ ΌΤΙ ΕΊΔΑΤΕ ΞΕΚΙΝΆΕΙ ΣΙΓΆ ΣΙΓΆ Η ΌΛΗ ΥΠΌΘΕΣΗ... ΜΗΝ ΞΕΧΝΆΤΕ 🌟🌟 ΚΑΙ σχόλιο μέχρι το επόμενο 💕💕💕💕