Έχω βγει από την εταιρία και ψάχνω στη τσάντα μου να βρω το κινητό μου. Επιτέλους το βρ ηκα! Ευτυχώς δεν το ξέχασα. Κατευθύνομαι προς ένα κεντρικό δρόμο για να πάρω ενα ταξι. Ρώτησα την ελευθερία για το πώς θα πάω εκεί και που βρίσκεται αυτό το μπαρ Γιατί από το τόσο που είχα πιεί Δεν θυμάμαι τίποτα! Αφο υ βγαίνω στον κεντρικό βρίσκω ένα ταξί και μπαίνω μέσα. Του λέω που θέλω να πάω και ξεκινάμε. Κοίταξα μηχανικά την ώρα και είδα πως είχα αργήσει λιγάκι και ας μη πω ποιος φταίει για αυτή τη καθυστέρηση.... Το ταξί σταματάει έξω από το μαγαζί. Εγώ πληρώνω και βγαίνω έξω. Στέκομαι λίγο μπροστά από την είσοδο. Χριστέ μου τι πάω να κάνω; Μήπως να μη μπω καλύτερα; προλαβαίνω να φύγω.... <Τι έγινε Εβελίνα με το που μας την ε πεσε ο Χρήστος τα ξεχάσαμε ολα;> αμέσως κουνάω το κεφάλι μου για να διώξω αυτη τη γελοία φωνή από το μυαλό μου. Τώρα νευρίασα! Δεν ισχύει αυτό και θα το αποδείξω αμέσως τώρα. Μπαίνω μέσα στο μαγαζί. Περίεργο Δεν είχε και πολύ κόσμο και η μουσική ήταν α ρκετα χαμηλή. Μάλλον είναι ακόμα νωρίς. Πλησιάζω και κάθομαι σε ένα σκαμπό δίπλα από την μπάρα. Πώς θα με αναγνωρίσει; Γιατί εγώ δεν πρόκειται να το κάνω ούτε που τον θυμάμαι! Ο μπάρμαν έρχεται να πάρει παραγγελία. Αυτό που χρειάζομαι εγώ τώρα είναι ένα ουίσκι και μάλιστα διπλό αλλά αν το πάρω θα μεθυσω και δρν το θέλω αυτό οπότε παίρνω ενα χυμό. Καλύτερα να έχω όλες τις αισθήσεις μου σε εγρήγορση.
Λίγο αργότερα καθώς έπινα το χυμό έβλεπα με την άκρη του ματιού μου να με πλησιαζει ένας ωραίος και ψηλός άντρας στην ηλικία μου μπορεί και κάνα δυο χρόνια μεγαλύτερος και να κάθεται στη δίπλα καρέκλα από τα δεξιά μου. Κάποια στιγμή μου έρχεται μήνυμα στο κινητό. Είναι από τον Άλεξ. Το ανοίγω και το διαβαζω
<είμαι ακριβώς μπροστά σου>
Σηκώνω το βλέμμα μου και βλέπω αυτόν τον ωραίο να μου χαμογελάει και να απλώνει το χέρι του προς τα μένα για να συστηθεί

Α:Άλεξ...λεει με ενα σέξυ χαμόγελο και νομίζω πως χάνομαι. Αυτές οι γωνίες είναι κόλαση

Ε:Εβελίνα...λεω και του δίνω και γω το χέρι μου εκείνος γυρνάει τη καρέκλα του προς τα μένα και βολεύεται καλύτερα το ίδιο κάνω και γω.

Α:Είσαι ακόμα πιο όμορφη από εκείνο το βράδυ....ειπε αμήχανα και έσκασε ενα πλάγιο χαμογελο ενώ γύρισε και είπε κάτι στο μπάρμαν. Εντάξει  αυτό δεν το περίμενα μου η ρθε λίγο ξαφνικό τι πρέπει να απαντήσω εγώ σε αυτό; εκείνος ξανα γυρνάει προς το μέρος μου και μου λέει  <δεν περιμεν α να δεχτείς να με δεις πόσο μάλλον να έρθεις απόψε > είπε λίγο σοβαρός

Ε:Η αλήθεια είναι ούτε εγώ περιμεν α να το κάνω αλλά είχα περιέργεια....λεω με μια δόση μυστηρίου στη φωνή μου

Α:Σοβαρά ε;Και πως σου φαίνεται αυτο που βλέπεις...λεει με ενα σέξυ τόνο στη φωνή του και δείχνει τον εαυτό του ενώ με καρφώνει.

Ε:Αρκετά καλό μπορώ να πω...του λέω και σκάμε και οι δύο στα γέλια...

Η βραδυά κυλούσε κάπως έτσι. Όλο γελαγαμε και πιναμε. Εγώ βέβαια πρόσεχα την ποσότητα Γιατί ήδη άρχισα να ψηλοζαλιζομαι. Άθελά μου κοίταξα την ώρα στο κινητό μου και είχε πάει μια το βραδυ. Αμάν.. .Δεν με βλέπω να ξυπνάω Αύριο. Πλησιάζω τον Άλεξ για να του μιλήσω διότι η μουσική ήταν πολύ δυνατή.

Ε:Θα πρέπει να χαλάσω αυτή την ωραία ατμόσφαιρα αλλά αύριο έχω να ξυπνήσω νωρίς και είναι πολύ αργά....του λέω και απομακρυνομαι λίγο από το αφτί του ωστε να τον κοιτάω

Α:Δεν πειράζει ελα να σε πάω εγώ σπίτι ειναι αργα...μου  λέει και σκαλωνω...οχι δεν χρειάζεται να μάθει που μένω. Τουλάχιστον όχι ακόμα!

Ε:Δεν χρειάζεται θα πάρω ταξί μην σε αναστάτωσω....του λέω και παίρνω σιγά σιγά τα πράγματα μου.

Α:Επειδή βλέπω πως δεν θες Δεν θα σε πιέσω άλλο....ειπε και με τράβηξε απαλά από τη Μέση φέρνοντας με κοντά του. Εκείνος καθόταν ακόμα στο σκαμπό ενώ εγώ βρισκόμουν ανάμεσα στα πόδια του. Τα μάτια  μας καρφωναν το ένα το άλλο. Δεν ξέρω γιατί αλλα όταν κοιτούσα το δικά του μάτια έβλεπα εκείνον. Η σκηνή από το ότι έγινε στο γραφείο του μου Η ρθε στο μυαλό και δεν ξέρω πώς και γιατί άρπαξα και φίλησα τον Άλεξ. Το φιλι μας ήταν γεμάτο πάθος. Στο μυαλό μου νόμιζα πως φιλάω εκείνον. Πώς και εκείνος νιώθει κάτι για μένα και του βγαίνει όλο μέσω αυτού του φιλιού. Απομακρύνομαι από τον Άλεξ και τον κοιτάω που μου χαμογελάει. Χαμογελάω και γω Και φεύγω σχεδόν τρέχοντας. Τι μόλις εκανα; Και το κακο είναι ότι μου άρεσε ομ ως Δεν ξέρω αν μου άρεσε ο Άλεξ ως Άλεξ η ο Άλεξ ως Χρήστος...ειμαι μπερδεμένη. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω; σταματάω ενα ταξι και μπαίνω μέσα. Λέω την διεύθυνση από το σπίτι μου και περιμένω να φτάσω. Ένα σορό σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου. Το φιλί του Χρήστου ήταν τόσο παθιασμένο και έκανε το σώμα μου να ξυπνήσει ολόκληρο ενώ το φιλί του Άλεξ Παρ όλο που σκεφτόμουν το Χρήστο Δεν με έκανε να νιώσω τίποτα. Τι θα κανω;;...επιτέλους  φτάνω σπίτι μου. Μπαίνω μέσα και με το που κλείνω την πόρτα αφήνω το σώμα μου να γλιστρήσει αργά προς το πάτωμα. Ακουμπάω το κρύο πάτωμα και νιώθω να ανατριχιάζω. Πιάνω το κεφάλι μου με το ενα μου χέρι και απομακρυνω τα μαλλιά μου. Από την μια σκέφτομαι τον Άλεξ αλλα από την άλλη....το Χρήστο. Δεν ξέρω τι να κάνω. Σηκώνομαι όρθια και πάω στο δωμάτιο μου. Βάζω τις μπιζαμες μου και πέφτω για ύπνο. Ελπίζω αύριο να μην είναι γεμάτη εκπλήξεις η μέρα....

Γεια σαςςςς τι κάνετε; ;;;πάντα καλά ελπίζω. Ανέβασα νέο κεφάλαιο ✌✌ από δω και πέρα ξεκινάει το καλό στην όλη υπόθεση με το Χρήστο και την Εβελίνα μας😏😏😏Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο μη ξεχνάτε 🌟🌟 και να σχολιάζεται Γιατί με τα σχόλια σας με βοηθάτε γενικά 💕 μέχρι το επόμενο φιλάκια πολλά ❤❤❤