Νιώθω το κεφαλι μου τόσο βαρύ. Τα βλέφαρά μου δεν λένε να μείνουν ανοιχτά. Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και νιώθω τόσο αδύναμη που δεν Δεν μπορώ να κουνήσω ούτε το χέρι μου. Ακούω το ξυπνητήρι να χτυπάει και ξαφνικά νιώθω έναν συνεχόμενο πόνο στο κεφάλι μου σα να με τρυπάει κάτι. Λογικά η ώρα ήταν 7:00. Με χίλια ζόρια καταφέρνω να πετάξω τα σκεπάσματα απο πανω μου και να σηκωθώ από το κρεβάτι. Τα πόδια μου ακουμπούν το κρύο πάτωμα. Με τις παλάμες των χεριών μου πάω πίσω ολα μου τα μαλλιά. Πόσο ήπια χθες το βραδυ; Σηκώνομαι όρθια και παραπαταω! Πιανομαι από τη ντουλάπα και ξανά πιάνω το κεφάλι μου. Όλα γυρίζουν. Με χίλια ζόρια καταφέρνω να φτάσω στο μπάνιο. Στέκομαι στο καθρέπτη και θαυμάζω αυτή τη μούρη που ήταν σα να βγήκε κατευθείαν από ταινία τρόμου. Ναι! Η κατάσταση είναι τραγική. Η μαρκαρα είχε  πάει πάνω από το μάτι και ήταν λες και είχε φάει μπουνιά. Το μαύρο μολύβι είχε ξεβαψει και είχε λερώσει την περιοχή κάτω από το μάτι μου και λίγο το μάγουλο μου. Το κόκκινο κραγιόν είχε φτάσει στο σαγόνι μου. Πώς είμαι Έτσι;
Μετα απο αρκετή ώρα καταφέρνω να φτάσω στην εταιρία. Νιώθω σαν ζόμπι. Πόση ώρα κοιμόμουν άραγε; μπαίνω μέσα και δεν βλέπω την ελευθερία. Να δεις δεν θα κατάφερε να ξυπνήσει από χθες και φταίω και γω για αυτο. Φτάνω στο ασανσέρ και με το που μπαίνω μέσα α φου πατάω το κουμπί Ρίχνω όλο το βάρος του σώματος μου σε μια από τις τέσσερεις γωνίες. Δεν μπορώ να μείνω όρθια. Φτάνω στον όροφο μου και με το που ανοίγουν οι πόρτες τον αντικρίζω. Στεκόταν όρθιος με ενα μαύρο ντοσιέ ανοιχτό και μπροστά του ήταν ένας άλλος κύριος. Εκείνος σηκώνει το βλέμμα του διακριτικά και με κοιτάζει που τον καρφώνω. Αυτός φταίει! Αυτός φταίει που είμαι έτσι. Αλλά βέβαια ξέχασα ο κύριος Ρήγας παντρεύεται! Να τον συγχαρώ ή μήπως δεν είναι επίσημα γνωστό ακόμα; Δεν το πιστεύω Εβελίνα συνελθε. Μην αφήσεις το ποτο να σε ντροπιάσει. Όχι άλλο! Με το που βγήκα από το ασανσέρ μπήκε μέσα αυτός ο κύριος που μίλαγε πριν λίγο αυτός. Νιώθω αδύναμη μέχρι και στο να μιλήσω. Εκείνος στεκόταν ακόμα εκεί και κοιτούσε τα χαρτιά του... Αφήνω άγαρμπα τα πράγματα μου στο γραφείο

Χ:Άργησες...ειπε και σήκωσε το βλέμμα του προς τα μένα παρακολουθώντας με τα μάτια του καθε κίνηση μου.

Ε:Συγγνώμη...καταφερα να πω χωρι ς καν να τον κοιτάξω. Για δύο λόγους: πρώτον Δεν είχα το κουράγιο και δεύτερον μετά από το χθεσινοβραδυνο σιχαίνομαι τον εαυτό μου που είναι σήμερα σε αυτα τα χαλια επειδή εγώ τον άφησα να με κάνει έτσι. Εκείνος πετάει με νεύρα το μαύρο φάκελο πάνω στο γραφείο μου
Πλησιάζω προς το πάγκο για να φτιάξω τον καφέ μου όμως νιώθω το δυνατό του χέρι να με τραβάει κοντά του. Δεν μπορούσα να αντισταθώ καθόλου. Το σωμα μου ήταν σε ενα δικό του κόσμο. Τα σώματα μας είναι κολλητά το ενα με το άλλο. Νιώθω να ανατριχιάζω ολόκληρη μόνο από την επαφή μας. Το κεφαλ ι μου είναι στραμμένο προς το πάτωμα. Έχω κλείσει τα μάτια μου. Κατά κάποιο τρόπο η επαφή μας με ηρεμει και με ξεσηκώνει ταυτόχρονα. Ξαφνικά σφίγγει λίγο περισσότερο το κράτημα του και νιώθω έναν ηλεκτρισμό χαμηλά στην περιοχή μου. Αμέσως "ξυπνάω" από αυτόν τον υποσιτισμό και ανοίγω απότομα τα μάτια μου

Χ:Όταν σου μιλάω θα με κοιτάς στα μάτια... είπε και η φωνή του άρχισε να δημιουργεί ένα έντονο κάψιμο χαμηλά...με Το άλλο του χέρι πιάνει το πηγούνι μου και σηκώνει το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάω. Τα μάτια μας είναι καρφωμενα. Ο ένας κοιτάει βαθιά τον άλλον. Είναι λες και ξαφνικά ο χρόνος σταμάτησε. Γιατί το κάνει αυτο; Γιατί θέλει να με καταστρέψει μόνο και μόνο με το βλέμμα του;

Ε:Μ-Μάλιστα... είπα και α μεσως βρ ηκα το κουράγιο και απομακρύνθηκα από κοντά του. Τα κορμιά μας έπαψαν να ακουμπούν το ένα το άλλο. Εκείνος ξαφνιάστηκε. Δεν περίμενε μάλλον να απομακρυνθω. Μα βέβαια! Όλα τα θύματα του δεν μπορούν να αντισταθούν στ η γοητεία του. Εγώ όμως θα το κάνω! Έχει πολλά παιχνίδια να παίξει. Δεν θα γίνω και γω ενα από αυτά...
Τόση ώρα στέκομαι στο γραφείο μου και είμαι πλάτη σε εκείνον. Νιώθω το βλεμμα του πάνω μου. Μια ανατριχίλα διαπερνάει όλο μου το κορμί. Δεν ξέρω πώς καταφέρνει να με φέρνει σε αυτή τη κατάσταση... Επιτέλους ακούω την πόρτα του γραφείου του να κλείνει. Αφήνω δειλά Μια κοφτή ανασα και νιώθω μέσα μου να έχουν έρθει τα πάνω κάτω! Νιώθω ακόμα αυτό το κάψιμο στην περιοχή μου. Δεν το πιστεύω πως του επιτρέπω να με φέρνει σε αυτή τη κατάσταση! Κάθομαι στο γραφείο μου και αμεσως ο πρώτος ήχος τηλεφώνου ηχεί στα αφτιά μου. Ο πονοκέφαλος που νιώθω δεν περιγράφεται με λόγια...

[...]
Έφτασε απόγευμα και έχω πάρει ήδη δύο παυσίπονα...το σωμα μου δεν μπορεί να συνέλθει. Εκείνος είμαι κλεισμένος στο γραφείο του από το πρωί. Μετα απο αυτο που έγινε μεταξύ μας δεν έχει βγει έξω ούτε εγώ έχω πάει μέσα. Θέλω να τον αποφύγω. Δεν μου κάνει καλό να τον βλέπω... Η πόρτα του γραφείου του α νοιγει ταυτόχρονα με την πόρτα του ασανσέρ. Το β λεμμα και τον δύο μας πέφτει πάνω στην μέλλουσα κυρία Ρήγα η οποία ήταν ντυμένη σαν να πήγαινε στο Μέγαρο. Φορούσε ένα κολλητό κόκκινο φόρεμα α ρκετα μακρυ με ανοιχτό βαθύ ντεκολτέ, μια άσπρη γούνα από πανω και χρυσό παπούτσι. Γενικά Ήταν πολυ ωραία ντυμένη. Εγώ έσκυψα το κεφαλι μου στα χαρτιά μου όσο εκείνη πλησιαζε το Χρήστο. Σήκωσα στιγμιαία το βλεμμα μου και είδα το Χρήστο να με κοιτάει και α μεσως μετά να αρπάζει τη "γυναίκα " του και να της δίνει ένα παθιασμένο γλωσσοφιλο. Ένιωσα το στομάχι μου να δένεται κόμπος. Η ανάσα μου ξαφνικά κόπηκε. Για κάποιο λόγο την κρατούσα μέσα μου. Δεν ήθελα να τους χαλάσω αυτήν την ησυχία. Το χέρι μου πήγε ξαφνικά στην καρδιά μου. Δεν μπορούσα να καταλάβω αν χτυπάει η Όχι. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα νόμιζα πως όλα χάθηκαν. Κάτι έσπασε μέσα μου. Κοιτούσα επίμονα ένα και μόνο σημείο. Δεν ξέρω πώς πρέπει να νιωσω. Δεν ξέρω αν νιώθω. Δεν μπορώ να καταλάβω αν ζω ή όχι... Εκείνος σταματάει να τη φιλάει. Εκείνη τον κοιτάει με ενα παιχνιδιάρικο βλέμμα. Είναι φανερό! Είναι και οι δύο ερωτευμένοι. Στην διαπιστώσει και μόνο νιώθω να με λούζει κρύος ιδρώτας.
Εκείνη μέσα στη τρελή χαρά γυρνάει προς το μέρος μου και με κοιτάει. Ρίχνω και Και γω το βλέμμα μου πάνω της. Μου ρίχνει ένα απαξιωτικό βλέμμα και ξανά φιλάει το Χρήστο. Ο λαιμός μου ξαφνικά στέγνωσε. Όλο το σάλιο που είχα εξαφανίστηκε. Ένιωθα να πνίγομαι. Το τηλέφωνο μου χτύπησε και εγώ α μεσως πετάχτηκα. Ο Χρήστος διέκοψε το φιλί και Και γω πήρα το κινητό μου και έτρεξα μεσα στο ασανσέρ και πάτησα έναν τυχαίο όροφο. Πιάνω λαχανιασμενη την καρδιά μου. Οι ανασες μου βαραίναν όλο και πιο πολύ. Φτάνω στην αίθουσα συνεδριάσεων. Με το που άνοιξαν οι πόρτες σκοτάδι παντού. Ευτυχώς έμπαινε λίγο από τη τζαμαρία. Άρχισε να σκοτεινιάζει. Ένιωσα ξαφνικά το οξυγόνο να αυξάνεται. Άρχισα να αναπνέω πάλι κανονικά. Ο αέρας πότιζε κάθε εκατοστό του κορμιού μου και άρχισα να ξανά χαλαρώνω. Πλησίασα τις τζαμαρίες και ακούμπησα το χέρι μου στο τζαμί. Κάθησα και χάζευα την πόλη καθώς τα φώτα από τα μαγαζιά και τα σπίτια αλλα και τα αυτοκίνητα πολλαπλασιαζονταν. Άρχισα να νιώθω καλύτερα από πριν. Η θέα άρχισε να με ηρεμεί. Ξέχασα προς το παρόν αυτό που είδα. Δεν ξέρω τι με πιάνει. Κανονικά Δεν θα ε πρεπε να με επηρεάζει όλο αυτό. Δεν μου είναι τίποτα περισσότερο από ενα αφεντικό. Δεν ξέρω αλλά μόνο και μόνο στην εικόνα ότι μιλάει με κάποια άλλη τρελαίνομαι. Γιατί ρε γαμωτο Γιατί; Γιατί να ακουμπάει αυτήν; Γιατί να τη φιλάει με τόσο πάθος; Γιατί.... Γιατί να την αγαπάει;;;;
Με τις σκέψεις μου και μόνο αρχίζω να νιώθω χειρότερα από πριν. Θέλω να εξαφανιστώ από δω μέσα. Φοβάμαι να πάω επανω. Και αν είναι ακόμα εκει; Και αν την έχει αγκαλιά και κοιτάμε έξω από το παράθυρο του γραφείου μου; Ή αν είναι μέσα στο γραφείο του και της κάνει έρωτα;
Τι λεω;; νομίζω θα τρελαθώ. Δεν θα αντέξω εδώ μέσα. Νιώθω σιγά σιγά να καταρρεω και βυθίζομαι πιο βαθιά στα συναισθήματα μου. Δεν θέλω να το παραδεχτώ στον εαυτό μου. Φοβάμαι. Δεν θέλω να το νιώσω. Είναι λάθος. Πόσο μάλλον..... Τώρα που εκείνος ζει τον έρωτα του και είναι έτοιμος να παντρευτεί.......
Το τηλέφωνο μου ξανα χτύπησε. Κοιταξα τον αριθμό και δεν τον αναγνώρισα. Το τελευταίο πράγμα που θέλω τώρα είναι να μιλήσω με κάποιον.... α φου σταματάει να χτυπάει μετά από λιγ α λεπτά ακούω τκν ήχο μηνύματος. Πατάω να δω από ποιον ήταν. Ήταν από το ιδιο νούμερο που με πηρ ε και πριν. Με το που είδα το μήνυμα σκαλωσα!

<αφήσαμε κάτι στη μέση εγώ και συ χθες το βράδυ όμορφη!
                                          Αλεξης>

Ποιος είναι ο Αλέξης; τι εγινε χθες το βράδυ στο κλαμπ; πρέπει να ρωτήσω την ελευθερία...