Χρήστου POV

Ακουω τόση ωρα την ξενια να επιτίθεται στην Εβελίνα και μου έχει ανεβεί το αίμα στο κεφάλι. Έχε χάρη που θέλω να μάθω τι έχει αλλιώς θα την είχα αρπάξει την άλλη από το λαιμο και θα την έπνιγα με τα ίδια μου τα χέρια. Ακουω την ξενια να λέει στην Εβελίνα να πάει να καθαρίσει την αίθουσα με τα ντοσιέ. Αυτή είναι δουλειά της καθαρίστριας οχι της γραμματέας...σκέφτομαι και κάνω τα χαρια μου γροθιές.

Ε:Ξέρετε...κάτι πήγε να της πει όμως η άλλη η σκυλα δεν την άφησε

Ξ:Ακόμα εδώ είσαι; Ήδη έχασα πολύτιμο χρόνο με σένα αντί να τον αφιερώσω στον Χρήστο...είπε ΞΑΙ γύρισε σε μενα...με συγχωρείς έτσι;...μου είπε «θα τη σκίσω τη σκυλα» σκέφτηκα και χαμογέλασα απλά. Η Εβελίνα βγήκε από το γραφείο και έμεινα με την άλλη εδώ. Ο μόνος λόγος που επέλεξα να κάνω συμφωνία μαζί σου είναι η Εβελίνα. Θέλω να την έχω από κοντά. Και νομίζω ήρθα πάνω στην ωρα.

Ξ:Τόσο ανυπάκουη ήταν όταν την είχες και συ γραμματέα;...είπε και σηκώθηκε όρθια και με πλησίασε

Χ:Μερικές φορές όμως δεν νομίζω να σε απασχολεί τόσο αυτό...είπα ήρεμα. Τουλάχιστον εγώ είχα τρόπους να την κάνω να υπακούει και μου έχουν λείψει...εκείνη πέρασε τα χέρια της γύρω από το λαιμο και στέκονταν πάνω από το κεφάλι μου

Ξ:Έχεις δίκιο το τελευταίο που με νοιάζει είναι μια γραμματέας...είπε και εγώ απομάκρυνα τσιτωμενος τα χέρια της από πάνω μου. Τότε γιατί την πήρες από μένα γαμωτο;; Γιατί την δέχτηκες;; Αναρωτήθηκα και άρχιζαν τα νεύρα μου να χτυπάνε κόκκινα

Χ:Πες μου τι ζητάς ξενια...είπα αυστηρά και εκείνη ήρθε μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής. Αυτό το πέσιμο της με έχει φέρει στα όρια μου. Θέλω να παω να βρω την Εβελίνα..

Ξ:Από έναν τόσο όμορφο άντρα πολλα... είπε ΞΑΙ πήγε να με φιλήσει αλλά την σταμάτησα. Τα τελευταία χείλη που ακούμπησαν τα δικά μου ήταν τα δικά της και δεν θα άφηνα καμία άλλη γυναίκα να με αγγίξει εκτός από την Εβελίνα.

Χ:Ήρθα εδώ για δουλειά δεν έχω χρόνο για χάσιμο...της είπα ενώ είχα ήδη σηκωθεί από την καρέκλα μου. Εκείνη εξοργισμένη γύρισε σε μένα και πήγε στη θέση της επιτέλους

Ξ:Θα σου στείλω τις λεπτομέρειες στο γραφείο σου... μου είπε και εγώ έγνεψα ΞΑΙ βγήκα από το γραφείο της. Άρχισα να περπατάω με την ελπίδα να πετύχω κάπου την Εβελίνα. Τελικά οι προσπάθειες μου έπεσαν στο κενό. Έφυγα με προορισμό την εταιρία μου.

Λίγο αργότερα είχα φτάσει στο γραφείο μου. Η πόρτα χτύπησε και η γραμματέας μου μπήκε μέσα.

Λ:Κύριε Ρήγα σας πήρε τηλέφωνο ο κύριος Μιχαϊλίδης...είπε η λιζα. Ήταν η νέα μου γραμματέας. Μπήκε καθαρά και μόνο με μέσο επειδή ο πατέρας μου είναι χρόνια φίλος με τον δικό της αλλιώς θα έπαιρνα άντρα.

Χ:Έγινε...της είπα και εκείνη έκανε να φύγει... μην με ενοχλήσει κανεις...της είπα ΞΑΙ εκείνη έγνεψε και βγήκε έξω. Σηκώθηκα όρθιος και έβαλα ένα ποτήρι ουίσκι και ξανά καθησα στο γραφείο μου. Το ακούμπησα δίπλα ενώ έβγαλα ένα κλειδί μέσα από ένα κουτί. Το πηρα και ξεκλείδωσα το τελευταίο συρτάρι του γραφείου μου.. πείρα αυτόν τον καταραμένο κόκκινο φάκελο και τον άνοιξα. Διάβαζα ξανά και ξανά αυτό το ηλιθιο συμβόλαιο. Αυτό που με κατέστρεψε και κατέστρεψα και εκείνη. Έπρεπε να καταστρέψω και το αντίγραφο όμως θα το κάνω μόνο όταν γυρίσει κοντά μου. Μόνο τότε! Στο μυαλό μου έτρεχαν ολα όσα έδιναν τότε αλλά και σήμερα. Έχω αρχίσει να ανησυχω για εκείνη. Θα ειμουν πολύ πιο ήσυχος αν την είχα κοντά μου, να δω τι της συμβαίνει...δεν μπορώ άλλο μακριά της όμως πρέπει να σεβαστώ την επιθυμία της. Έβαλα στο φάκελο το αντίγραφο και το κλείδωσα ξανά στο συρτάρι. Πηρα τον χαρτοφύλακα μου και βγήκα από το γραφείο. Η φωνή της Λίζας με σταματησε

Λ:Κύριε Ρήγα σε λίγο έρχεται το ραντεβού σας...είπε ενώ είχε σηκωθεί από την καρέκλα της

Χ:ακύρωσε το... είπα ξερά και έφυγα από το γραφείο. Αυτό που είχα να κάνω ήταν σίγουρα πιο σημαντικό. Μπήκα στο αυτοκίνητο με προορισμό το γραφείο του φίλου μου του Μαξίμου. Σε λίγα λέπρα ειμουν εκεί. Χτύπησα το κουδούνι και αμέσως με υποδέχτηκε.

Μ: Χρήστο πως και από δω; Δεν είχαμε ραντεβού σήμερα..είπε και με έβαλε μέσα

Χ:Το ξέρω και ελπίζω να μην σε ενοχλώ αλλά έγιναν πολλα...είπα και με οδήγησε στο γραφείο του

Μ:Θες να ξαπκωσεις;...μου είπε δείχνοντας μου αυτή τη καρέκλα που ξέρει πως την απεχθάνομαι

Χ: ξέρεις πως όσες φορές και να έρθω δεν θα καθησα ποτε σε αυτή τη καρέκλα...είπα και καθησα ακριβώς απέναντι του.

Μ:Πες μου λοιπόν τι συνεβει;.... είπε και εγώ κόλλησα λίγο

Χ:Μέχρι τωρα δεν σου έχω μιλήσει για κάποια γυναίκα...είπα και εκανα μια παύση

Μ:Οχι ακριβώς απλά μου έχεις πει πως έχεις πάει με πολλές το έχω σημειώσει ΞΑΙ ολας... είπε και κοίταξε το μπλοκάκι του

Χ:Δεν σου έχω πει ποτε το λόγο όμως... του είπα και εκείνος με κοίταξε

Μ:Έχω καταλάβει πως αυτό ωφειλεται σε κάποιο τραύμα από μικρή ηλικία και δεν θέλω να σε πιέζω να μου λες πράγματα που δεν είσαι έτοιμος...είπε και πηρα μια ανάσα

Χ:Όταν ειμουν μικρός θυμάμαι την μητέρα μου η οποία ήταν παντα εκεί για μένα με πρόσεχε μου έδινε όλη της την αγάπη και δεν με είχε αφήσει ποτε...Μια μέρα όμως ολα αυτά γκρεμίστηκαν. Την ειδα στο ίδιο μας το σπιτι, στο ίδιο κρεβάτι που κοιμόταν με τον πατέρα μου να πηδηεται με κάποιον άλλο... όταν το ειδα αυτό το πρότυπο της μάνας, της προστάτιδας και πάνω απ ολα της γυναίκας γκρεμίστηκε μέσα μου. Ένιωθα μίσος και προδοσία. Δεν μπορουσα να διανοηθώ πως η γυναίκα που με μεγάλωσε που ήταν με τον πατέρα μπυ προσπηουταν....

Μ:Και πως εισπυν τόσο σίγουρος πωε προσπηουταν;;...με ρώτησε ο Μαξιμος

Χ:Γιατί γ συμπεριφορά της άρχισε να αλλάζει. Με παραμελούσαι και εμένα και τον πατέρα μου. Εμφανιζόταν αραιά και που στο σπιτι. Ζούσε την δίκη της ζωή. Εμένα με μεγάλωναν οι οικονόμοι του σπιτιού.μεχρι που ήρθε η μέρα που ζήτησε διαζύγιο από τον πατέρα μου. Ολα για το γκόμενο. Για να μην την παρατήσει! Ήθελε να πάρει ότι είχε και δεν είχε από τον πατέρα μου και να φύγει μαζί του. Τότε ήταν που τπ μίσος μου έγινε όλο και μεγαλύτερο. Μια ανοιχτή πληγή που ποτε δεν έκλεισε. Μετά το θάνατο της πόνεσα πιο πολύ. Ήθελα να της μιλήσω μια τελευταία φορά. Να την ρωτήσω γιατί το έκανε αυτό, αν εκανα εγώ κάπου λάθος και με παράτησε έτσι... όμως δεν πρόλαβα ΞΑΙ αυτό με θυμάσαι περισσότερο. Βυθίστηκα στο σκοτάδι όμως έμεινα εκεί για τον πατέρα μου. Έπρεπε να τον στηρίξω. Από τότε όσες γυναίκες γνώριζα τις εκανα να νιώθουν όπως ένιωθα εγώ όταν κάποτε μια από το είδος τους με πόνεσε.. όμως...εκανα μια παύση

Μ:Μη σταματάς βγάλ τα από μέσα σου Χρήστο. Μην τα αφήνεις να σε βαρύνουν άλλο

Χ:Πριν από πολύ καιρό για την ακρίβεια όταν ο πατέρας μου μου έδωσε την εταιρία του μου είχε και μια γραμματέα μαζί. Στην αρχή δεν την είχα προσέξει όμως καταλαβα πως δεν της ειμουν αδιάφορος έτσι αποφάσισα για άλλη μια φορά να ξεσπάσω. Βρήκα ένα τρόπο για να την κάνω να υποταχτεί σε μένα όμως στην πορεία ολα άλλαξαν. Άρχισα να την ποναω και πονάγα και γω μαζί της. Κάθε φορά που την έβλεπα να κλαίει ένιωθα κάτι μέσα μου. Δεν ήξερα πως να το ερμηνεύσω μέχρι που εκείνη έφυγε από κοντά μου. Με θεωρούσε ένα τέρας ΞΑΙ δεν είχε άδικο. Ήταν η πρώτη γυναίκα που γύρισε να μου πει κάτι τέτοιο. Όμως την έχασα. Και μετά από ένα μήνα την ξανά συνάντησα. Ένα μήνα που βούλιαζα στο σκοτάδι παρέα με το ουίσκι ΞΑΙ τα τσιγάρα. Δεν την πλησίασα τυχαία όμως. Ήξερα που δουλεύει. Μου ζήτησε να την αφήσω όμως δεν μπορώ. Νιώθω πως όταν είναι μακριά μου καταστρέφομαι. Γίνομαι ίδιος όπως τότε. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει....είπα στον Μάξιμο. Είχα μεγάλη ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου

Μ: Χρήστο σου μιλάω σα φίλος και οχι σα ψυχολόγος. Ξέρω πως το πρότυπο της μητέρας σου γκρεμίστηκε όμως αυτή η γυναίκα ξύπνησε μέσα αου συναισθήματα που κατέρριψες μαζί με την μητέρα σου. Χρήστο είσαι ερωτευμένος με αυτή τη γυναίκα. Μην την αφήσεις να φύγει.. μου είπε ο μαξιμος και το μόνο που με βασάνιζε αυτή τη στιγμή ήταν ένα πολύ συγκεκριμένο ερώτημα

Χ:Τι ακριβώς είναι έρωτας και τι αγάπη;;;

Το επόμενο κεφάλαιο θα είναι στενάχωρο δεσμεύομαι να το γράψω γιατί έτσι ξεκίνησα το βιβλίο❤️

Το ανεβασα λοιπόν😱❤️
🌟🌟🌟&🖋🖋