Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Κεφάλαιο 9ο

Ευτυχώς τελείωσα με αυτή την επιστολή. Με κούρασε πολύ. Τώρα πρέπει να πάω να την δείξω και στο Χρήστο να μου πει αν είναι εντάξει. Ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω αυτό το σοκ που έπαθα. Αυτό το γραφείο μου έχει γίνει εφιαλτης. Ανοίγω τον εκτυπωτή και περιμένω. Δίνω την εντολή και επιτέλους η επιστολή είναι έτοιμη. Την βάζω μέσα σε μια διαφάνεια και σηκώνομαι από το γραφείο μου. Η ωρα ήταν δύο. Πήγα προς το γραφείο του και χτύπησα την πόρτα. Μπήκα μεσα και τον είδα να μιλάει στο τηλέφωνο φανερά εκνευρισμένος. Πήγα να φύγω όμως μου εκανε νόημα να περιμένω. Αφο υ έκλεισε το τηλέφωνο το κοπάνησε με δύναμη στη βάση του και εγώ τινάχτηκα απότομα διότι τρόμαξα. Εκείνος γύρισε προς τα μένα

Χ:Πες μου Εβελίνα...ειπε και ακούμπησε με την παλάμη του το μέτωπο του για λιγ α δευτερόλεπτα.

Ε:Σας έφερα να δείτε την επιστολή που μου ζητήσατε και να δω αν θέλετε κάτι να φάτε... του ειπα και εκείνος με κοίταξε λίγο σκεπτικός

Χ:Να δω την επιστολή...ειπε και άπλωσε το χέρι του και έκανα Και γω το ίδιο για να του την δώσω. Εκεινος την κράτησε και την έβγαλε από τη διαφάνεια και άρχισε να τη διαβάζει. Αφο υ τελείωσε έβαλε την υπογραφή του και μου την έδωσε πίσω

Χ:μπορεις να τη στείλεις...μου είπε

Ε:ήθελα να σας πω ακόμα πως στις 3:00 έχετε το ραντεβού σας... του ειπα και εκείνος ξεφυσιξε...Εισαστε Καλά;...τον ρώτησα αν και ειμουν λίγο διστακτική. Εκεινος ειχε χαθεί για λίγο στις σκέψεις του και μετά από λίγο γύρισε το κεφάλι του προς τα μενα και με κάρφωσε στα ματια όταν είδε πως τον κοίταγα Και γω σα να τρανταχτικε και επιτέλους μου απάντησε

Χ:Ναι μια χαρά είμαι μπορείς να κάνεις ένα διάλειμμα για φαγητό...ειπε και εγώ έγνεψε

Ε:Πάω να στείλω την επιστολή...του είπα και βγήκα από το γραφείο του... Ήταν λίγο περίεργος....ε πάντα έτσι είναι! Τέλος πάντων πάω να το ταχυδρομησω αυτό το πράγμα Γιατί πεινάω σα λυκος.

[...]

Δεν ξέρω ούτε Και γω πόσες ώρες κάθομαι σε αυτήν την καρέκλα. Έχω πιαστεί. Ο κύριος Ρήγας δεν έχει γυρίσει ακόμα από το ραντεβού που είχε και η ώρα είναι επτά παρά. Σε λίγο θα κατέβω και Και γω κάτω να δω πως είναι η αίθουσα και να την ετοιμάσω. Δεν ξέρω τι τον έχει πιάσει με αυτή τη συνάντηση που έφτασε σε σημείο να διωξει όλους τους εργαζόμενους 2ωρες νωρίτερα. Ήθελε την εταιρία άδεια... πωπωω και όσο σκέφτομαι πόση ώρα θα κρατήσει όλο αυτό και πόση ώρα εγώ θα κάθομαι και θα σερβίρω τους μετόχους... νιώθω τα πόδια μου ήδη να πονάνε. Κάνω κάτι δουλειές με τον υπολογιστή και νιώθω τα μάτια μου να καίνε. Δεν παραπονιέμαι αλλά δεν έχω και με κανέναν να μιλήσω. Μόνη μου όλη την μέρα σε έναν όροφο που σε ησυχία ξεπερνάει και το νεκροταφείο Δεν θέλω πολύ να τρελαθώ. Ας μη μιλήσω και για το αφεντικό.. Εκεί και αν θα μου σαλεψει .... το τηλέφωνο χτύπησε και εγώ κλασσικά το απάντησα. Τουλάχιστον έσπασε αυτήν την ησυχία! Ευτυχώς...

Ε:Γραμματέας του κυρίου Χρήστου Ρήγα πως μπορώ να σας βοηθήσω;...ειπα γρήγορα σχεδόν σα ρομπότ. Ναι πλέον το έχω μάθει απ έξω σα ποιηματάκι αυτό

Χ:Εβελίνα εγώ είμαι....ακουσα τη φωνή του και πάγωσα στη θέση μου. Πώς γίνεται από το τηλέφωνο να ακούγεται πιο σέξυ από ότι στην πραγματικότητα; ;; ΣΟΒΑΡΕΨΟΥ ΕΒΕΛΙΝΑΑΑ

Ε:Πείτε μου κύριε Ρήγα... Είναι τόσο άβολη η ολη κατάσταση ή εγώ φαντάζομαι διαφορά;

Χ:Είναι ολα έτοιμα με την αίθουσα κατω;;.... Τώρα τι του λες;

Ε:Τώρα μόλις τελείωσα με τη δουλειά μου και θα κατέβω να δω...του είπα και περίμενα να φωνάξει για αυτό και απομακρυνα το ακουστικό από το αφτί μου

Χ:Ωραία και γω σε μισή ώρα θα με πίσω....ειπε και έκλεισε το τηλέφωνο μάλλον βιαζόταν πολύ....

Σηκώθηκα από το γραφείο μου και αφού το ψιλομαζεψα κατέβηκα κάτω στον έκτο να δω για την Αίθουσα. Με το που κατεβαίνω κάτω ήταν θεοσκοτεινα! Ευτυχώς έμπαινε λίγο φως από τα τεράστια παράθυρα. Βρίσκω έναν διακόπτη και τον ανάβω και φωτίζεται το χολ ας πούμε. Αυτός ο όροφος ήταν τελείως διαφορετικός από τους άλλους ήταν ειδικά διαμορφωμένος για τέτοιου είδους συναντήσεις μίτινγκ και τέτοια. Το χολ είχε κάτω μοκέτα στρωμένη ίδιου χρώματος με του δικού μας ορόφου Μπορντό. Είχε έναν μεγάλο μαύρο καναπε και ένα τραπεζάκι και τα δύο μαύρου χρώματος και κάτι περιοδικά επάνω. Πήρα ένα στα χέρια μου Το οποίο έγραφε  <Χρηματιστήριο> μόνο και μόνο από το τίτλο το άφησα εκεί που ήταν. Ακριβός δεξιά μου ήταν μια πόρτα την οποία πήγα και αν οιξα. Σκοτάδι παντού. Έψαξα αριστερά για το διακόπτη και τον βρήκα. Με το που άνοιξαν τα φώτα εντυπωσιάστηκα. Είχε ενα τεράστιο τραπέζι σε παραλληλόγραμμο και γύρω γύρω είχε δερμάτινες καρέκλες. Στο δεξί μερος κολλητά στο τοίχο είχε ένα μίνι μπαρ ενώ πίσω από τις καρέκλες είχε τεράστιες βιβλιοθήκες με ντοσιέ. Κάτω είχε πλακάκι και οι αποχρώσεις στους τοίχους Δεν είχαν καμία σχέση με το εξω δωμάτιο που ήταν όλο μπορντο. Οι τοίχοι εδώ είχαν ένα απαλο γαλαζοασπρο χρώμα λίγο πιο ανθρώπινο Γιατί να πω την αμαρτία όταν μπαίνω στο γραφείο επάνω νιώθω λες και θα παίξω σε τσόντα μόνο και μόνο από το σκούρο μπορντο που ευδοκιμεί παντού....
Μπαίνω μεσα και πάω στο μίνι μπαρ σκύβω και το ανοίγω για να δω αν είναι φουλ ή αν θέλει γέμισμα. Κοιτάω καλύτερα και βλέπω πως λείπει βότκα και ουίσκι. Ξαφνικά νιώθω μια παράξενη αίσθηση. Σαν να έχω δύο μάτια κολλημένα πάνω μου. Βγάζω το κεφαλ ι μου μέσα από το μίνι μπαρ και βλέπω το Χρήστο να έχει στηριχτεί με το ενα του χέρι στο κορύφωμα της πόρτας και να με κοιτάει επίμονα Δεν ξέρω που αλλά ένιωθα το βλέμμα του να με καίει. Νιώθω το λαιμό μου να ξερενεται πάλι

Χ:Πάλι καλα που σε πέτυχα εδώ Γιατί θα ανέβαινα πάνω τζάμπα....ειπε και πηρ ε το χέρι του από την πόρτα ενώ σιγά σιγά με πλησιαζε...Ολα εντάξει με το μίνι μπαρ;... είπε και τον ένιωθα ακριβώς από πίσω μου γύρισα απότομα για να του πω τι έλειπε και είμασταν σε απόσταση αναπνοής. Εκεινος με κάρφωνε στα μάτια και εγώ έκανα το ίδιο

Ε:Ναι απλά λείπει ουίσκι και βότκα...λεει και ξανα γυρ ναω απότομα και σκύβω βιάστηκα να κλείσω τα πορτακια του μίνι μπαρ

Χ:Ωραία θα στείλω εγώ κάποιον να τα πάρει... Είπε και γύρισα να τον κοιτάξω όμως εκείνος κοίταγε το ρολόι του...Παω να ελέγξω κάτι Εσύ πήγαινε πάνω να δεις αν όλα είναι εντάξει και ετοιμάσου σιγά σιγα για τη σύσκεψη είπε και βγήκε βιάστηκα από την αίθουσα....

Τι ήταν όλο Αυτό; νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά που νομίζω πως θα σπάσει. Δεν μπορεί...προσπαθω να βρω την α νασα μου...δηλαδη αν με ακουμπήσει τι θα γίνει; θα εκραγω;;; απαπα ούτε να το σκέφτομαι Δεν θέλω... Αυτό του το άρωμα έχει τρυπήσει τα ρουθούνια μου και νιώθω τον λαιμό μου να καίγεται... βγαίνω γρήγορα από αυτή την αίθουσα Γιατί ένιωθα το άρωμα του παντού και αυτό ήταν αποπνικτικό. Ανεβαίνω πάνω στο γραφείο και όταν ανοίγουν οι πόρτες βλέπω έναν γεροδεμένο άντρα γύρω στην ηλικία του Χρήστου να κάθετε στην καρέκλα μπροστά από το γραφείο μου και να κοιτάει κάτι χαρτιά που είχε βγάλει από το χαρτοφύλακα του. Τον πλησιάζω και νιώθω το βλέμμα του πάνω μου

Ε:Καλησπέρα πως μπορώ να σας βοηθήσω;.. του είπα ενώ κάθησα στη θέση μου. Εκεινος εξακολουθούσε να με κοιτάει εξονυχιστικά και ομολογώ πως άρχισα να νιώθω άβολα

Π:Το Χρήστο Ρήγα περιμένω για τη σύσκεψη... είπε και τότε άνοιξαν οι πόρτες του ασανσέρ και βγήκε ο Χρήστος από μεσα. Εγώ α μεσως γύρισα να τον κοιτάξω. Και εκείνος με κοιτούσε αλλά κοιτούσε και τον άλλον απεν αντι μου ο οποίος με είχε φάει με τα μάτια του. Ευτυχώς η ρθε ο κύριος Ρήγας Γιατί εγώ άλλο μόνη με αυτόν Δεν θα μενα....
Αυτός γυρνάει το βλέμμα του στο Χρήστο και ο Χρήστος τον κοιταε ι κα πως ενοχλημένος να το πω;; Δεν ξέρω είναι αψυχολογητος

Π:Χρηστο Επιτέλους φίλε μου με έστησες μισ η ώρα... είπε και ο Χρήστος τον πλησίασε έχοντας αυτό το περίεργο και καχύποπτο βλέμμα

Χ:Ναι είχα ενα ραντεβού... έλα στο γραφείο μου. Εβελίνα πήγαινε κάτω να τακτοποιήσεις τα τελευταία.... μου είπε και σχεδόν διακτινηστηκα

POV Χρήστου

Ανεβαίνω στο γραφείο και με το που ανοίγουν οι πόρτες το Παύλο να με περιμένει και Οπ ως πάντα να σαλιαριζει... ο τέλεια τον πλησιαζω και τον ακούω να μου λέει

Π:Χρήστο Επιτέλους φίλε μου με έστησες μιση ώρα.. . Ναι σόρρυ που είχα και δουλειές. Νιώθω τόσο κουρασμένος θέλω να τελειώνω με αυτούς του ηλίθιους πια. Όλοι άχρηστοι! Πάλι θάλασσα τα έκαναν

Χ:Ναι είχα ενα ραντεβού...του είπα για να δικαιολογήθω...ελα στο γραφείο μου....συπληρωσα . Εβελίνα πήγαινε κατω να τακτοποιήσεις τα τελευταία...της ειπα και εκείνη εφυγε σφαίρα

Μπήκαμε στο γραφείο μου  και άρχισα να ψάχνω τα χαρτιά μου για τη σύσκεψη. Ο Παύλος είχε στρογγυλοκαθησει στο καναπέ και είχε πάρει το βλέμμα του πασσα

Π:νοστιμουλα η γραμματέας σου...ειπε και γω δεν του έδωσα σημασία

Χ:Που είναι αυτά τα κωλόχαρτα;....ειπα νευριασμένος. Θα τα σπάσω όλα εδώ μέσα.

Π:Ε Χρήστο χαλάρωσε μπροστά σου είναι... ειπε ο Παύλος και όντως ήταν μπροστά μου. Ειμαι τόσο κουρασμένος που δεν βλέπω μπροστά μου. Ξαφνικά α νοιγει η πόρτα και μπαίνει μεσα η Εβελίνα

Ε:Κυριε Ρήγα έχουν έρθει όλοι και σας περιμένουν...μου ειπε και την κοίταξα το μάτι μου έπεσε πάνω στο Παύλο ο οποίος την κοιτούσε από πάνω μέχρι κάτω. Παίρνω τα χαρτιά μου

Χ:Πάμε Παύλο....του είπα και αμέσως βγήκαμε και οι τρεις από το γραφείο

Εβελίνας POV

Η σύσκεψη κράτησε μέχρι πολύ αργά. Ούτε που καταλάβαινα τι έλεγαν. Καθόμουν σε μθα καρέκλα και τους παρακολουθούσα. Ένοιωθα αρκετα βλέμματα πάνω μου αλλά αυτα που με έκαιγαν ήταν του Χρήστου και του φιλου του του Παύλου αν θυμάμαι καλά. Ένιωθα τόσο κουρασμένη.... γύρω στις δώδεκα παρά είπαν να το λήξουν. Είχα μείνει εγώ ο κύριος Ρήγας και ο κύριος Παυλος

Ε:Κυριε Ρήγα μπορώ να πηγαίνω;....τον ρώτησα και εκείνος α φου μάζεψε τα πράγματα πράγματά του γύρισε σε μένα

Χ:Ναι Εβελίνα καληνύχτα... ειπε απλα και ήπιε λίγο από το ουίσκι που του είχε μείνει στο ποτήρι

Ε:Καληνύχτα κύριε Παύλο...ειπα και σε εκείνον ο οποίος με πλησιασε

Π:Μένεις μακριά από δω;;....ειπε και εγώ ψιλό ξαφνιάστηκα

Ε:Όχι...ειπα κα πως μπερδεμένη

Π:Να σε πάω τότε μέχρι το σπίτι σου; Για να μη περπατάς μέσα στη νύχτα....συμπληρωσε και με πληασιασε και άλλο ενώ τελικά με προσπέρασε και πήγε προς την πόρτα. Το βλέμμα μου έπεσε στο Χρήστο ο οποίος καθόταν πλάτη και ξανά γέμιζε το ποτήρι του με ουίσκι

Ε:Ευχαριστώ πολύ κάποια άλλη φορά καληνύχτα.... είπα και έφυγα γρήγορα από κει

Ουφ.... τι περίεργη νύχτα φοβάμαι πως αύριο Δεν θα καταφέρω να ξυπνήσω. Ούτε κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα και για Πότε βρέθηκα κάτω από τα σκεπάσματα στο μαλακό μου κρεβατάκι. Εβελα σε παύση τις σκέψεις μου γιατί αν καθόμουν να σκεφτώ Δεν θα κοιμόμουν ποτέ....



Γεια σαςςςς 💕💕 ελπίζω να είσαστε όλοι καλά αν σας άρεσε το κεφάλαιο μη ξεχνάτε 🌟🌟🌟 και σχόλιο μέχρι το επόμενο σας φιλωωω❤❤❤

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro