Χρήστου POV

Χ:σου δίνω το ποσό που ζητάς ζητώντας ένα ικανοποιητικό αντάλλαγμα...της λέω με ενα αυταρεσκο και πονηρό χαμόγελο να σχηματίζεται στο πρόσωπο μου. Πραγματικά το απολαμβάνω. Την έχω στο χέρι και επιτέλους ειμαι τόσο κοντά στο να την κάνω δική μου...

Ε:Και αυτό εδώ που λέει ότι έχεις νόμιμα το δικαίωμα να με μεταχειριζεσαι όπως θες τι ειναι;;....με ρωτάει και μου ξανά δίνεο πίσω το χαρτί για να καταλάβω τι εννοει ομ ως ήξερα πολύ καλά τι εννοούσε..Τωρα θα μετανιώσεις που με ακυρώσες μικρή...

Χ:Θα έχω κάθε δικαίωμα να σε πηδάω... της ειπα με ενα σοβαρό και επιβλητικό ύφος όμως από μέσα μου εβραζα. Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο ήθελα να την αγγίξω, να φιλήσω καθε εκατοστό του κορμιού της, να την βασανισω, να την κάνω δική μου με όλους τους τρόπους

Ε:Τι;...κατεφερνει να πει μετα απο λίγο. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν το ενα με το άλλο. Τα μάτια μου είχαν μια αυτοπεποίθηση και μια αγριάδα ταυτόχρονα που μπορούσα να νιώσω το πως την μαγνητιζαν...

Χ:Τι Δεν δεν καταλαβαίνεις Εβελίνα; Δεν υπαρ χει τρόπος να πάρω πίσω τα χρήματα μου δεν γίνεται μόνο να παίρνεις...ειπα και έκανε μια παύση...πρεπει και να δίνεις...ειπα πετώντας της ένα ξεκάθαρο υπονοούμενο. Αυτό είναι που θέλω από σένα...το σώμα σου...

Ε:Αυτό που ζητάς είναι τρελό....λεει ξεχνώντας την θέση της αλλά δεν με ένοιαζε. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η σύγχυση που της είχα προσκαλέσει εγώ και μόνο ΕΓΏ...

Χ:Εσύ αποφασίζεις. Εσύ έχεις ανάγκη τα λεφτά...ειπα αδιάφορος και κάθησα πίσω στην καρέκλα μου χαλαρός. Η αλήθεια ειναι πως ειχα αγχωθεί καπως ισως ο τρκπος μου να ειναι αποτομος αλλα δεν με νοιάζει τη θελω και θα την εχω....Πετάγεται  απότομα  απο την θεση της και εγώ α μεσως την καρφώνω. Το βλέμμα της ήταν τόσο εξοργισμενο που με τρελαινε....πιανει απότομα το χαρτι που ηταν μπροστά  μου και ενα στυλο και υπογραφει...ενα πονηρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου και α μεσως μετά πήρα το χαρτί από μπορούσα μπροστά της και το έβαλα ξανά στο φάκελο

Ε:Πετύχατε το σκοπό σας Κύριε Ρήγα...μου λέει κοφτά....εγινα το παιχνιδάκι σας...συμπληρώνει..ο μικρή και θα γίνεις ένα από τα καλύτερα παιχνίδια μου..λεω Από μέσα μου σηκώνομαι από την καρέκλα μου με ένα αυταρεσκο χαμόγελο να έχει σχηματιστεί στα χείλη μου και την πλησιάζω. Εκείνη μένει παγωμένη στην θέση της και απλά με  καρφώνει....σσετεκομαι σε αποσταση αναπνοης και απολαμβανω τον τροπο που το σωμα της ανατριχιάζει για αλλ η μια φορά. Πλησιάζω το αφτί της και της ψιθύριζω με αισθησιασμό

Χ:Τώρα το σωμα σου μου ανήκει μωρό μου... της είπα διψασμενα χείλη μου βρέθηκαν στον λαιμό της και άρχιζα με τη σειρα μου να της χαειζω καυτά φιλιά. Το σωμα της ανταποκρίνεται αφου κανει πισω το λαιμο της αφηνοντας με να την κανω να χαθει περισσπτερο απο τα φιλια μου.. συνεχίζω ενα μονοπάτι φιλιών στον ώμο της και της κατεβάζω την μια τριάντα από το μπλουζάκι της. Θέλω να της το βγάλω τόσο πολύ...το χέρι μου κατευθύνεται στη μέση της ενώ το άλλο αγγίζει απαλά τα στήθη της. Καταλαβαίνω πως ταραχρηκε. Η ανάσα της κόπηκε απότομα και άρχισε να γίνεται ακανόνιστη..με τρελαίνει γαμωτο μου...

Ε:Κύριε Ρήγα...καταφερνει να πάει ομ ως ο αναστεναγμός ήταν κάτι το οποίο δεν μπορούσε να κρύψει...εβαλα το χέρι μου κάτω από τη μπλούζα της και κατευθύνθηκα προς τα στήθη της. Άρχισα να την αγγίξω και να τα πιέζω και μικροί αναστεναγμοί έβγαιναν από το στομα της. Γαμωτο σου Εβελίνα...οι αναστεναγμοί τις με ερεθιζαν και μένα. Χρήστο Εσύ είσαι αυτός που βάζεις τους κανόνες εδώ...θπενθυμισα στον εαυτό μου και την στιγμή που πήγα να της βγάλω το σουτιέν η πόρτα του γραφείου μου χτύπησε. Εκείνη πετάχτηκε απότομα και με κοίταξε στα μάτια με ένα βλέμμα αθωότητας και δύο κατακόκκινα μάγουλα. Με προκαλεί να την βάλω κάτω και να της κάνω άγριο σεξ... α μεσως απομακρυνομαι και Και γω από κοντά της εμφανώς εξοργισμένος. Κάθομαι στο γραφείο μου και δίνω στην Εβελίνα πισω την ατζέντα της και εκείνη Αφού φτιάχνει λίγο την μπλούζα της προσπαθεί να συνέλθει. Δεν περίμενα να την έχω ταράξει τόσο.... Αφού ηρεμουμε λέω σε αυτόν που χτύπησε την πόρτα να περάσει

Θ:Κύριε Χρήστο...λεει και καρφώνει εμένα και ρην Εβελίνα...Εχογν έρθει κάτι δημοσιογραφεί και Σας ζητάνε ομ ως Δεν ήταν εξω η Εβελίνα να την ενημερώσω...λεει χωρι ς να ε χει καταλάβει τίποτα απ ότι συνέβη εδώ μεσα για καλό δικό του ελπίζω

Χ:Ναι είχαμε κάποιες δουλειές...λεω και καρφώνω την Εβελίνα η οποία καταλαβαίνει το υπονοούμενο και χαμηλώνει το βλέμμα της...Πες Τους να περάσουν στον όροφο και θα τους φωνάξω εγώ...λέω και τον βλέπω να φεύγει και το ίδιο πάει να κάνει και η Εβελίνα αλλά την σταματάω

Εβελίνας POV

Με το που χτυπάει η πόρτα νιώθω τα πόδια μου να κόβονται. Δεν ξέρω αν πρέπει να ευγνωμονώ αυτόν που μας διέκοψε ή αν πρέπει να τκν βρίσω. Αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι πως αυτό που δεν έγινε τώρα θα γίνει σύντομα! Ο Χρήστος απομακρύνεται εμφανώς νευριασμένος από κοντά μου και πηγαίνει και κάθετε στη θέση του ενώ μου δίνει την ατζέντα. Φτιάχνω την μπλούζα μου και τότε ακούω το Χρήστο να λέει σε αυτόν που μας "έκοψε" να μπει μέσα. Ήταν ο Θωμάς. Αυτός δούλευε στη θέση της ελευθερίας κάτω στην είσοδο. Ειπε πως καποι Οι δημοσιογράφοι έψαχναν τον Χρήστο για συνέντευξη και πως προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί μου ομ ως Δεν με βρήκε. Λογικό Αφού εδώ μεσα πήγε να γίνει....

Χ:Ναι είχαμε κάποιες δουλειές...πεταεο τη βόμβα του και εγω χαμηλωμω το βλέμμα μου. Γιατί μου το κάνει αυτό;;;
Αφού τελειώνει ότι ειχ ε να πει πάω και γω όπως και ο Θωμάς να βγω από το γραφείο του όμως με σταματάει η βαριά φωνή του. Γυρνάω και τον κοιτάω ενω μου κάνει νόημα να κλείσω την πόρτα. < Θα σου δώσω ενα αντίγραφο του συμβολαίου μέσα στη μέρα και από αύριο θα ξεκινήσεις >λέει ξερά

Ε:Και τα χρήματα;...ρωταω Γιατί γιατί ήταν το μόνο που με ένοιαζε εκειν η τη στιγμή. Βλέπω το βλέμμα του να σκληραίνει. Γυρνάει και με καρφώνει με ένταση και νευρα. Τι; ο καθένας παίρνει και δίνει μόνος του το ειπε τώρα τι θέλει;

Χ:Αν αυτό είναι που σε κόφτει θα στα περάσω απόψε και αύριο το πρωί θα είναι δικά σου...ειπε και μου έκανε νόημα να βγω από το γραφείο του...

Βγαίνω απο τκ γραφείο του με σκυμμένο το κεφάλι σαν μωρό παιδάκι που μόλις το τιμωρισε η μαμα του επειδη έσπασε κάτι. Αντιλαμβάνομαι πως δεν ειμαι μον η μου και σηκώνω το βλέμμα και βλέπω εν Αν δημοσιογράφο να περιμένει καθιστός

Ε:Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;...ρωταω ευγενικά και Και κάθομαι στο γραφείο μου

Δ:Περιμένω τον κύριο Ρήγα για μθ α συνέντευξη...λεει ευγενικά και εγώ πατάω το κουμπάκι του τηλεφώνου ωστε να με ακούσει από μέσα ο Χρήστος

Ε:Κύριε Ρήγα ε χει έρθει ο δημοσιογράφος σας περιμένει απ έξω να περάσει;...λεω με τηβ ανάσα μου κομμένη

Χ:Να περάσει...λεει με αυτή την σταθερή φωνή του και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά...

Ε:παρακαλώ περάστε...του λεω και εκείνος σηκώνεται όρθιος και α φου χτυπάει χάνετε από το οπτικό μου πεδίο....

[...]

Έχει πάει σχεδόν 10 παρά. Ο Χρήστος είναι κλεισμένος μέσα στο γραφείο του. Έχω ανησυχήσει. Έχει να βγει από κει ή έστω να με φωνάξει από την ώρα που έφυγε ο δημοσιογράφος. Σηκώνομαι όρθια και πλησιάζω διστακτικά την πόρτα του. Στέκομαι για λίγο σκεπτική  και εκεί που είναι έτοιμη να χτυπήσω την πόρτα ο Χρήστος ανοίγει απότομα σπρώχνοντας με με αποτέλεσμα να είμαι έτοιμη να πεσω κάτω ομ ως το κράτημα του ανέτρεψε την πτώση μου. Τον κοιτάω βαθιά στα μάτια το ίδιο και εκείνος. Το βλέμμα του ανήσυχο

Χ:Είσαι εντάξει;...με ρωτάει και με τραβάει κρατώντας με ακόμα στην αγκαλιά του. Τα χέρια μου ακουμπούν το γυμνασμένο στέρνο του

Ε:Ναι Ευχαριστώ....του λέω και βγαίνω από την αγκαλιά του.εκείνος τείνει το χέρι του και μου δίνει λογικά το συμβόλαιο

Χ:Αύριο το θέλω πίσω...λεει αυστηρά και εγώ το παίρνω στα χέρια μου. Εκείνος πλησιάζει το αφτί μου και με το δεξί του χέρι ακουμπάει το μάγουλο μου. Νιώθω το σώμα μου να παραλύει...<Και μη μάθω πως έπεσε στα χέρια τρίτου Γιατί δεν θα σου αρέσουν καθολου οι συνέπειες μικρή> είπε με την αισθησιακή φωνή του και μου δάγκωσε απαλά το λοβό του αφτιου μου. Όχι δεν θα αφεθείς κρατήσου! Εκεινο ς απομακρύνεται από κοντά μου και με κοιτάει χαμογελώντας μου πονηρά....<Τα λε με Αύριο Εβελίνα>...ειπε και κατευθύνθηκε προς το ασανσέρ.

Ε:Καλή σας νύχτα...κατορθωσα να πω ομ ως εκείνος ειχε χαθεί ήδη από το οπτικό μου πεδίο.

Κοίταξα τα χαρτιά που μου είχε δώσει. Απόψε Δεν θα κοιμόμουν ειμουν Σίγουρη για αυτό. Μάζεψα τα πράγματα μου και σιγά σιγα αποχώρησα από την εταιρία. Μόλις μπήκα σπίτι μου άφησα έναν αναστεναγμό να μωρό απο μέσα μου. Τουλάχιστον Αύριο η μητέρα μου θα ακούσει τα ευχάριστα για εκεινη και το μπαμπά... έβγαλα τις γόβες μου και κάθησα στον ένα από τους δύο καναπέδες και άνοιξα την τηλεόραση. Δεν θα την δυναμονα απλα την άνοιξα για να υπαρ χει λίγο φως; να έχω μια μικρή "παρέα"; κάτι τέτοιο. Άρχισα να το διαβάσω προσεκτικά και δεν είδα να λέει τίποτα το περίεργο μέχρι τώρα ομως όταν μπήκα στο κομμάτι που έλεγε τι ζητούσε από μένα ο Χρήστος πάγωσα. Ξεκίνησα να το διαβάσω και ένιωθα το αίμα μου να παγώνει καθώς έκανα εικόνα το κάθε τι έγραφε εδώ.

<ο κύριος Χρήστος Ρήγας έχοντας επίγνωση πως το ποσό ανέρχεται στις 25.000€ και είναι ακατόρθωτο να ξοφλήθει στην παρούσα κατάσταση ζητάει από την κυρία Εβελίνα Φώτιο το δικαίωμα,με δική της συγκατάθεση,να την μεταχειρίζεται όπως εκείνος θέλει > κάποια στιγμή καθώς διάβαζα είδα κάτι σαν παραπομπή ένα αστεράκι το οποίο οδηγούσε σε μια ολόκληρη παράγραφο εξηγώντας επακριβώς την φράση  <να την μεταχειρίζεται όπως εκείνος θέλει>. Ξεκίνησα να διαβάζω και τα μάτια μου είχαν πεταχτεί έξω με αυτα που έγραφε εδώ πέρα. Ανέφερε πως ε χει δικαίωμα να χρησιμοποιεί ο τι μέσα θέλει κατά τη διάρκεια της πράξης, πως σε περίπτωση ανυπακοής ε χει κάθε δικαίωμα να με τιμωρήσει και το κυριότερο πως ΠΆΝΤΑ πριν από οποιαδήποτε σωματική επαφή θα έπρεπε να έχω πάρει εγώ χάπια αντισύλληψης...το μόνο λογικό σε όλη την υπόθεση....ειπα χαμηλόφωνα μη μπορώντας να κρύψω το σοκ που είχα πάθει από την ανάγνωση όλων όσων επρόκειτο να βιωσω. Εκειν η τη στιγμή μου ηρθε από το ξαφνικό ένα σημαντικό ερώτημα  <Για πόσο θα κρατήσει αυτό το συμβόλαιο; >....

🌟🌟&✒✒
❤❤❤❤❤❤